11 września 2025

11 września przed siedzibą Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi odbył się protest pracowników spółek rolnych, zorganizowany w obronie miejsc pracy oraz dorobku gospodarstw funkcjonujących na terenach popegeerowskich. W trakcie spotkania z delegacją protestujących – w której uczestniczył m.in.wiceprzewodniczący OPZZ Sebastian Koćwin – minister rolnictwa i rozwoju wsi Stefan Krajewski wyszedł do zebranych i zadeklarował, że w związku z prowadzonymi zmianami nie będzie zwolnień pracowników. Protestujący żądają natychmiastowe opracowanie i przekazanie szczegółowych wytycznych dla Centrali i Oddziałów Terenowych KOWR dotyczących przejmowania majątku i stad hodowlanych przez spółki Skarbu Państwa. OPZZ podkreśla, że spełnienie żądań protestujących jest kluczowe dla ochrony zatrudnienia i bezpieczeństwa żywnościowego kraju. Pełna treść petycji TUTAJ

01 września 2025

KIEDY?                                                                                                                                                 2 września 2025 (wtorek)                                                                           godz. 12:00                                                                                                 GDZIE? Plac przed budynkiem OPZZ Warszawa ul. Kopernika 36/40  Serdecznie zapraszamy na konferencję prasową, która odbędzie się we wtorek 2 września o godzinie 12:00 przed siedzibą Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych na ul. Kopernika 36/40 w Warszawie. Tematem spotkania będzie organizacja Ogólnopolskiego Marszu Niezadowolenia, który odbędzie się 27 września 2025 r. o godz. 12:00, wyruszając z siedziby OPZZ. Spotkanie będzie poświęcone rosnącemu niezadowoleniu pracowników w Polsce, którzy sprzeciwiają się m.in. niskim płacom, braku polityki przemysłowej, zamrożeniu płac w sektorze publicznym oraz przerzucaniu kosztów kryzysu na barki zwykłych ludzi. Podczas spotkania omówione zostaną również kluczowe postulaty przedstawicieli poszczególnych branż: Motywy organizacji marszu i narastające niezadowolenie wśród 16 milionów polskich pracowników, którzy czują się zapomniani przez rząd – Piotr Ostrowski, Przewodniczący OPZZ Dramatyczną sytuację w oświacie i nauce, w tym postulaty zawarte w tzw. „piątce ZNP” – Sławomir Broniarz, Prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego, Branża „Oświata i Nauka”  Brak polityki przemysłowej i problemy przemysłu, m.in. hutnictwa, motoryzacji, chemii – Mirosław Grzybek, Branża „Przemysł” Zmiany w umowie społecznej dla górnictwa i ich konsekwencje – Barbara Popielarz, Branża „Górnictwo i Energetyka” Zamrożenie płac w sektorze publicznym i brak uznania dla pracowników państwowych – Elżbieta Aleksandrowicz, Branża „Usługi Publiczne” Potrzebę zrównoważonej polityki transportowej z uwzględnieniem kolei – Sebastian Koćwin, Branża „Transport” Krytyczną sytuację pracowników handlu, usług, kultury, w tym Poczty Polskiej, ZUS, instytucji kultury – Michał Lewandowski, Branża „Handel, Usługi, Kultura i Sztuka” Problemy branży budowlanej, przemysłu drzewnego i cementowego – Tomasz Nagórka, Branża „Budownictwo i Przemysł Drzewny” Po wystąpieniach przewidziany jest czas na pytania dziennikarzy oraz możliwość indywidualnych rozmów z kierownictwem OPZZ oraz przedstawicielami branż. KONTAKT DLA MEDIÓWAnushe Dust   Biuro Prasowe OPZZ                                                                                                                            tel.: 515 062 350e-mail: dustova@opzz.org.pl 

31 sierpnia 2025

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Moniki Mycki – żony naszego kolegi, związkowca i pracownika Biura Prasowego OPZZ, Łukasza Mycki. Łącząc się w bólu, składamy Łukaszowi oraz jego najbliższym wyrazy szczerego współczucia, wsparcia i siły w tych trudnych chwilach. 

27 sierpnia 2025

Organizacja Międzyzakładowa Pracowników Bankowości i Usług nr 06-005 OPZZ Konfederacja Pracy, działająca w Alior Banku, wraz ze wszystkimi pozostałymi organizacjami związkowymi prowadzi obecnie spór zbiorowy z pracodawcą. Spór został zainicjowany w związku z wieloletnim brakiem realnego dialogu społecznego oraz brakiem jakichkolwiek konkretnych działań ze strony pracodawcy w odpowiedzi na postulaty dotyczące warunków zatrudnienia i wynagradzania. Ekonomiczne podstawy sporu: Przyczyny wszczętego sporu zbiorowego mają swoje głębokie ekonomiczne podstawy. W 2019roku Alior Bank podpisał Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (ZUZP), którego ewentualne wdrożenie miało według ówczesnych szacunków kosztować maksymalnie kilkanaście milionów złotych rocznie – a realnie było to zaledwie kilka milionów złotych rocznie. Dla porównania, w tamtym czasie bank notował istotnie niższe niż obecnie wyniki finansowe: zysk netto wyniósł ponad 700 mln PLN w 2018 roku oraz prawie 250 mln PLN w 2019 roku.  ZUZP do dziś nie został wdrożony. Tym bardziej niezrozumiałe i nieakceptowalne dla strony związkowej i pracowników jest stanowisko zarządu, który w 2025 roku – przy zysku netto przekraczającym 1miliard 160 milionów PLN w pierwszym półroczu oraz prawie 2,5 miliarda PLN zysku za cały 2024 rok – twierdzi, że nie ma ekonomicznych możliwości wdrożenia ZUZP. Co więcej, pracodawca informuje organizacje związkowe, że w obecnej sytuacji finansowej banku nie stać go na realizację jakichkolwiek finansowych propozycji/wniosków związkowych, całkowicie ignorując fakt, że Alior Bank jest obecnie w najlepszej kondycji finansowej w swojej historii, a prognozy średnioterminowe pozostają niezagrożone. Zarząd nie przedstawił przy tym żadnych wyliczeń ani symulacji finansowych, które mogłyby uzasadniać takie stanowisko. Naszym zdaniem takie działanie świadczy o agresywnym, wręcz drapieżnym podejściu dogenerowania zysku, które nastawione jest na jego maksymalizację w krótkim okresie – kosztem pracowników i ich godziwego wynagradzania. A przecież bez pracy tych samych pracowników osiągnięcie tak imponujących wyników byłoby niemożliwe.  Wspólne postulaty wszystkich organizacji związkowych obejmują: ·podwyżkę wynagrodzenia zasadniczego, ·wprowadzenie transparentnego i sprawiedliwego system upremiowania, ·przywrócenie nagród jubileuszowych (rocznicowych), ·ustalenie satysfakcjonujących zasad dotyczących wysokości odpraw, ·ustalenie stawki minimalnego wynagrodzenia. Alior Bank zatrudnia obecnie ponad 6 tysięcy pracowników, którzy każdego dnia przyczyniają się do sukcesu firmy. Pomimo tego, że bank od lat osiąga rekordowe zyski, nie przekłada się to na poprawę sytuacji zatrudnionych ani na wdrożenie korzystnych dla nich rozwiązań. Brak uznania sporu i pozorowany dialog: Zarząd banku do tej pory nie uznał formalnie toczącego się sporu zbiorowego, co stanowi naruszenie przepisów ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych oraz próbę osłabienia pozycji strony społecznej. Takie działania odbieramy jako brak szacunku dla podstawowych praw pracowniczych i związkowych. Pomimo zmian na najwyższych szczeblach zarządczych Alior Banku, polityka wobec pracowników i związków zawodowych nie uległa zmianie. Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy nadal traktowany jest przez zarząd jako dokument drugorzędny, a współpraca ze stroną społeczną ma pozorowany charakter. Determinacja i troska o przyszłość: Wyczerpawszy wszelkie możliwości prowadzenia konstruktywnego dialogu z nowym Zarządem, organizacje związkowe zdecydowały się na otwarcie sporu zbiorowego w celu ochrony interesów pracowniczych. Działania te są szczególnie ważne w obliczu niepewności co do dalszego losu Alior Banku, wynikającej ze zmian własnościowych w ramach Grupy PZU. Wszystkie organizacje związkowe działające w Alior Banku pozostają zdeterminowane w walce o prawa pracowników. Spór zbiorowy to nie tylko reakcja na bieżące problemy –to konsekwencja wielu lat systemowego zaniedbywania potrzeb ludzi, którzy budują ten bank każdego dnia.

27 sierpnia 2025

[fot:https://www.powiat-belchatowski.pl/] Główną przyczyną obecnej sytuacji w Sempertrans Bełchatów jest brak porozumienia płacowego w 2025 roku. Organizacje związkowe weszły w spór zbiorowy z Pracodawcą po tym, jak w trakcie negocjacji zmieniono system pracy, co pozbawiło blisko 400 pracowników dodatków do wynagrodzenia – średnio o około 1000 zł miesięcznie przez cztery miesiące. W międzyczasie Pracodawca jednostronnie, bez uzgodnień ze stroną społeczną, podjął decyzję o podwyżkach, które nie zostały zaakceptowane przez znaczną część załogi. Brak realnego dialogu i konsultacji ze związkami zawodowymi doprowadził do wypowiedzenia przez stronę społeczną Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w zakresie: 1. Warunków płac ustalenia średniego wzrostu wskaźnika wynagrodzeń w 2025 r., wypłaty jednorazowego dodatku, zmiany stawek zasadniczych określonych w tabeli wynagrodzeń, zmiany zasad dotyczących tzw. „dodatku systemowego” – tak, aby przysługiwał za każdą godzinę pracy w systemie trzyzmianowym, a nie tylko za niedziele i święta. 2. Warunków pracy zmiany w regulaminie pracy, tak aby rozkład czasu pracy obejmował dni od poniedziałku do piątku (zamiast od poniedziałku do niedzieli), skrócenia okresu rozliczeniowego z trzymiesięcznego na jednomiesięczny. Obecnie spór zbiorowy znajduje się na etapie mediacji – został spisany protokół rozbieżności i wybrany mediator. Przygotowywane są również skargi do Państwowej Inspekcji Pracy oraz innych instytucji. O firmie Sempertrans Bełchatów Sempertrans Bełchatów jest częścią austriackiego koncernu Semperit Group, globalnego producenta wyrobów gumowych działającego w 14 zakładach na 5 kontynentach i zatrudniającego około 7 tys. osób. Sempertrans specjalizuje się w produkcji taśm przenośnikowych ze wzmocnieniami tekstylnymi i stalowymi, które znajdują zastosowanie w przemyśle górniczym, cementowym, stalowym, chemicznym, a także w portach i kamieniołomach. Zakład w Bełchatowie ma ponad 50-letnie doświadczenie, zatrudnia około 700 osób, a jego zdolność produkcyjna sięga 60 tys. ton rocznie. Dzięki wysokiej jakości produktów Sempertrans Bełchatów jest największym producentem taśm przenośnikowych w Polsce i jednym z największych w Europie.

26 sierpnia 2025

1 września 2025 roku w Warszawie odbędzie się Ogólnopolska Manifestacja Pracowników Oświaty i Nauki ZNP. Wydarzenie rozpocznie się o godz. 11:00 przed siedzibą Ministerstwa Edukacji (al. J. Ch. Szucha 25). Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych w pełni popiera tę inicjatywę i solidaryzuje się z nauczycielami oraz pracownikami oświaty i nauki. Nasze wspólne postulaty: 10-procentowa podwyżka wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli oraz pracowników oświaty i nauki, uchwalenie obywatelskiej inicjatywy ZNP zakładającej powiązanie płac nauczycieli ze średnim wynagrodzeniem w gospodarce, korzystniejsze rozwiązania w pragmatyce zawodowej nauczycieli, podniesienie prestiżu zawodu nauczyciela, realna ochrona prawna nauczycieli. Edukacja to nasza wspólna sprawa! OPZZ zachęca wszystkie organizacje członkowskie oraz osoby wspierające środowisko oświaty do udziału w manifestacji. Razem możemy wyrazić sprzeciw wobec lekceważenia potrzeb pracowników i domagać się godnych warunków pracy oraz płacy.

25 sierpnia 2025

W odpowiedzi na wniosek minister rodziny, pracy i polityki społecznej, wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, przedstawiła stanowisko OPZZ w sprawie propozycji Rady Ministrów wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2026 r. OPZZ negatywnie ocenił projekt rozporządzenia, w którym Rada Ministrów minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2026 r. wynosiło 4806 zł., a zatem wzrosło o 140 zł brutto, czyli jedynie 95 zł netto, w porównaniu do stawki obowiązującej w 2025 r. W ocenie OPZZ, wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2026 r. powinna wynosić co najmniej 5015 zł, czyli wzrosnąć o 349 zł w porównaniu do płacy minimalnej obowiązującej w roku bieżącym (o 7,48%). Podtrzymujemy zatem stanowisko przekazane stronie rządowej w dniu 21 maja br., w którym strona pracowników Rady Dialogu Społecznego – Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, NSZZ Solidarność i Forum Związków Zawodowych przedstawiło wspólne propozycje w sprawie wzrostu wynagrodzeń w 2026 r. Kwota 4806 zł brutto jest dalece niewystarczająca - zarówno z ekonomicznego jak i społecznego punktu widzenia. Ta symboliczna, zaledwie 3%, zmiana w porównaniu do stawki obowiązującej w 2025 r. nie zapewni realnego wzrostu wynagrodzenia minimalnego. Rząd bowiem zakłada, że inflacja w przyszłym roku wyniesie 103,0%. Prognoza poziomu inflacji przy obecnych napięciach geopolitycznych jest ryzykowna i jeśli okaże się błędna, realna wartość płacy minimalnej może się w kolejnym roku obniżyć! Propozycja rządu oznacza, że relacja płacy minimalnej do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce obniży się – z 52,7 proc. w 2025 r. do 50,5 proc. w 2026 r., co oznacza faktyczny regres - szkodliwy zarówno dla pracowników jak i całej gospodarki. W naszej ocenie, Polska potrzebuje impulsu popytowego a zatem wsparcia dla konsumpcji wewnętrznej oraz inwestycji w pracowników, a nie dalszego zaciskania pasa kosztem pracujących. OPZZ sprzeciwia się w związku z tym polityce, w której koszty wynikające z procedury nadmiernego deficytu, którą ponownie objęto Polskę, będą znów przerzucane na osoby najmniej zarabiające. Stoimy na stanowisku, że wzrost płacy minimalnej do postulowanego przez OPZZ poziomu nie zagraża fundamentom rozwoju przedsiębiorstw, których sytuacja jest dobra. To wyraz dążenia do sprawiedliwego podziału wypracowanych zysków oraz inwestycji w pracowników. Strona rządowa powinna wziąć pod uwagę długofalowe korzyści płynące z podnoszenia płacy minimalnej i zapewnić, aby stanowiła ona fundament stabilnego i sprawiedliwego rozwoju państwa. W oparciu o adekwatny wzrost płacy minimalnej powinniśmy budować nowoczesną gospodarkę opartą na wiedzy, inwestycjach w ludzi i sprawiedliwym podziale wypracowanego dochodu. Dlatego OPZZ postuluje wzrost płacy minimalnej na 2026 r. do poziomu co najmniej 5015 zł. Pozwoli to na wzrost płacy minimalnej o 238 zł netto i realne wsparcie dla pracujących, lepiej odpowiadające rzeczywistym kosztom życia oraz społecznym oczekiwaniom. Taki poziom pozwoli utrzymać relację płacy minimalnej do przeciętnego wynagrodzenia na poziomie 52,7% (jak w 2025 r.), wesprze konsumpcję wewnętrzną i wzrost gospodarczy, będzie przeciwdziałać ubóstwu pracujących, wzmocni spójność społeczną oraz zwiększy dochody publiczne. OPZZ zawnioskowaliśmy o ustanowienie płacy minimalnej kategorią jednoskładnikową, poprzez zdefiniowanie jej jako płacy zasadniczej, co przywróci właściwą funkcję dodatkom i składnikom tego wynagrodzenia. Rada Ministrów ma czas na przyjęcie rozporządzenia w sprawie wysokości płacy minimalnej na rok 2026 r. do 15 września br. (KP)

22 sierpnia 2025

Pracownicy polskich spółek rolnych stoją dziś w obliczu realnego zagrożenia dla swoich miejsc pracy. Związek Zawodowy Pracowników Rolnictwa w RP występuje w ich obronie i apeluje o odpowiedzialne decyzje, które ochronią zarówno pracowników, jak i przyszłość polskiego rolnictwa. To nie tylko walka o pracę – to walka o godność i bezpieczeństwo polskich rodzin. Odezwa do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi „W imieniu naszej organizacji związkowej wyrażamy całkowite wsparcie dla pracowników spółek rolnych w ich dążeniu do zachowania miejsc pracy. Aktualne działania Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmierzają do likwidacji znacznej części potencjału produkcyjnego tych spółek, co spowoduje redukcję pogłowia zwierząt hodowlanych, a w konsekwencji znaczną redukcję miejsc pracy. Mówimy tutaj o kilku tysiącach miejsc pracy w spółkach rolnych oraz w spółkach powiązanych. Dzieje się tak pomimo wieloletniej dyskusji ze środowiskiem rolniczym na temat utworzenia Ośrodków Produkcji Rolnej (OPR) w celu zachowania pogłowia zwierząt oraz miejsc pracy. Wydaje nam się, że Ministerstwo zaczyna odchodzić od tej idei. Brak racjonalnych decyzji dla rodzin tych pracowników oznacza degradację poziomu życia oraz niepewność jutra. Tym bardziej, że mówimy tutaj o zaledwie 1% ziem Zasobu Rolnego Skarbu Państwa, na których takie OPR-y miałyby powstać. Panie Ministrze, od Pana decyzji zależy, czy powtórzy się smutny scenariusz upadku PGR-ów na początku lat 90-tych XX wieku. Jest to tym ważniejsze, ponieważ ci pracownicy doświadczyli już tego w przeszłości. Zatem, czy po tamtych doświadczeniach przedstawiciele naszego państwa staną na wysokości zadania i obejmą ochroną swoich obywateli i wyborców? Czy też Pan i Pańskie ugrupowanie polityczne będzie zawsze kojarzyć się pracownikom spółek rolnych z biedą i poniżeniem? Pracownicy spółek rolnych są również rolnikami i obywatelami polskimi. Prosimy o tym nie zapominać.” Decyzje Ministerstwa Rolnictwa mogą doprowadzić do częściowej likwidacji spółek rolnych, co z kolei zmniejszy pogłowie zwierząt hodowlanych i przełoży się na znaczny spadek liczby miejsc pracy. Dotknie to w istotny sposób naszych członków i ich rodziny – mówimy o kilku tysiącach miejsc pracy w spółkach rolnych oraz powiązanych, już nawet do końca tego roku. To wyraźny sygnał, że potrzebne są odpowiedzialne decyzje, które ochronią ludzi i stabilność polskiego rolnictwa. Opracowanie PAN dotyczące parcelacji dużych gospodarstw rolnych można pobrać TUTAJ

20 sierpnia 2025

Minister Finansów przekazał Radzie Dialogu Społecznego w dniu 18 sierpnia br. pismo, w którym odniósł się do postulatów związków zawodowych i organizacji pracodawców RDS w sprawie wysokości wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 2026 r. Jak informowaliśmy (https://www.opzz.org.pl/aktualnosci/kraj/2025/vii/historyczny-kompromis-w-radzie-dialogu-spolecznego), 14 lipca br. doszło do bezprecedensowego wydarzenia w dziesięcioletniej historii Rady Dialogu Społecznego. Po raz pierwszy od momentu jej utworzenia strona pracowników i strona pracodawców jednomyślnie przyjęły uchwałę w kluczowej dla państwa sprawie tj. wynagrodzeń w sektorze publicznym. Związki zawodowe domagają się co najmniej 12-procentowego wzrostu płac w sferze budżetowej w kolejnym roku, a pracodawcy minimum 5%. Porozumienie było możliwe dzięki wspólnej diagnozie zagrożeń wynikających z próby zamrożenia realnych wynagrodzeń w sektorze publicznym. Minister Finansów podziękował stronie społecznej za konstruktywny dialog oraz zaangażowanie w kształtowanie polityki płac w sektorze finansów publicznych. Wypracowanie wspólnego stanowiska strony społecznej uznał za świadectwo nie tylko rzeczowego dialogu społecznego w ramach Rady, ale także potwierdzenie determinacji w dążeniu do zapewnienia sprawnie funkcjonującego państwa z silną administracją. Podkreślił, że kwestie społeczne, w tym odpowiednie wynagrodzenia pracowników stanowią przedmiot najwyższej troski zarówno Ministra Finansów, jak i całego rządu. Wszelkie złożone przez rząd deklaracje w tym obszarze są traktowane przez nas poważnie, a ich realizacja prowadzona jest w sposób odpowiedzialny. Minister Finansów wskazał, że rząd, od początku kadencji, podejmuje działania nastawione na zapewnienie możliwie najlepszych warunków pracy, w tym również podwyższenia wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej. Dodał, że w 2024 roku poprzez wprowadzenie 20% podwyżek w państwowej sferze budżetowej (dla nauczycieli 30 i 33%), pierwszy raz od wielu lat miał miejsce realny wzrost wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych - o co najmniej 16%. Dodatkowo, aktualne prognozy makroekonomiczne wskazują, że wynagrodzenia wzrosną realnie również w roku bieżącym. Minister Finansów zauważył, że zgodnie z przyjętymi założeniami, negocjowany na forum Rady 3% wzrost wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej (odpowiadający prognozowanej inflacji) pozwoli zapobiec utracie wartości nabywczej wynagrodzeń tym sektorze, w przeciwieństwie do sytuacji z lat wcześniejszych, gdy wskaźnik inflacji był wyższy od średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń. Minister zwrócił przy tym uwagę na fundusz płac w sektorze finansów publicznych, który w relacji do PKB, fundusz ten kształtuje się obecnie na najwyższym poziomie od 2002 r., tj. od ponad 20 lat. Zauważył, że wszystkim stronom dialogu społecznego zależy na tym, aby wypracować takie rozwiązania, które będą wspierały budowanie konkurencyjności naszej gospodarki w oparciu o wysoko wykwalifikowaną kadrę, zaawansowane technologie i innowacje, przy trwałym i rzeczywistym wzroście wynagrodzeń. Jednakże, biorąc pod uwagę występujące obecnie uwarunkowania gospodarcze i ograniczenia, wszelkie działania w tym zakresie powinny być podejmowane w sposób rozważny i odpowiedzialny. Zapewnił przy tym, że Ministerstwo Finansów jest otwarte na konstruktywną dyskusję i rozsądne propozycje rozwiązań, które będą wspierać budowę silnej gospodarki. Minister Finansów podkreślił na koniec, że obecnie analizowane są propozycje strony społecznej i możliwości budżetu państwa w odniesieniu do planowanych podwyżek płac w sferze budżetowej. Analiza stanowiska ministra finansów pozwala stwierdzić, że droga do silniejszego wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej, aniżeli obecnie proponowane przez rząd 3%, nie jest jeszcze zamknięta a decyzje przesądzone. Przed nami dialog w Radzie Dialogu Społecznego w sprawie projektu ustawy budżetowej na rok 2026, prace rządu a następnie Parlamentu. Konieczna jest silna mobilizacja związkowa na rzecz realizacji postulatu OPZZ wyższego wzrostu płac w sferze budżetowej w kolejnym roku. (KP)

19 sierpnia 2025

Reprezentatywne organizacje związkowe: Forum Związków Zawodowych, NSZZ ,,Solidarność’’ oraz Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych w dniu 18 sierpnia br. skierowały do Prezydenta RP Karola Nawrockiego wspólne stanowisko do ustawy wprowadzającej zmiany w sektorze szpitalnictwa w Polsce. Ustawa z dnia 5 sierpnia br. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o działalności leczniczej - oczekuje na rozpatrzenie przez Prezydenta RP. Renata Górna, dyr. Wydziału Polityki Społecznej OPZZczłonek Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia W piśmie wspólnie wyrażamy obawy, że skutkiem wdrożenia zmian mogą być głębokie przekształcenia struktury i zakresu funkcjonowania publicznych szpitali w Polsce, co w sposób bezpośredni lub pośredni może zmienić lub ograniczyć dostęp pacjentów do gwarantowanych świadczeń zdrowotnych. Ustawa nie wprowadza żadnej kontroli i monitorowania procesu przekształceń własnościowych sektora szpitalnictwa, także marginalizuje obszar zagadnień pracowniczych. Tak duża zmiana systemowa wymaga kompleksowej diagnozy potrzeb zdrowotnych mieszkańców danego regionu, uwzględnienia aspektów demograficznych czy deficytów dostępności pacjentów do opieki zdrowotnej. Nie odnajdujemy tych elementów w uchwalonej regulacji. Najważniejsze zastrzeżenia naszych organizacji związkowych do uchwalonej ustawy dotyczą m.in.: wybiórczych konsultacji społecznych: ustawa, na etapie projektu (jest to trzecia wersja) nie była przedmiotem konsultacji społecznych w ramach rządowego procesu konsultacji z centralami związkowymi, a błyskawiczny proces legislacyjny w parlamencie nie dawał szans na rzetelną debatę; marginalizowania zagadnień pracowniczych i pomijania ustawowych uprawnień zakładowych organizacji związkowych do opiniowania i konsultowania wszelkich kwestii pracowniczych, zwłaszcza w procesie przekształceń, zmian profilu, konsolidacji, przeniesienia, a nawet likwidacji części czy całości podmiotów leczniczych – zakładów i miejsc pracy dla pracowników ochrony zdrowia; pogorszenia dostępności do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych poprzez elastyczne i niekontrolowane w sposób systemowy przekształcenia oddziałów szpitalnych, łączenie szpitali czy procesy naprawcze - ustawa nie daje jakiejkolwiek gwarancji czy dostęp ten nie ulegnie pogorszeniu; całościowego podejścia do procesu przekształceń własnościowych w ochronie zdrowia, braku systemowego monitorowania tego procesu przez władze publiczne i przeniesienia tej odpowiedzialności na samorządy; znacznie zwiększonych obowiązków nałożonych na Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) i Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (AOTMiT), instytucji ustawowo powołanych do pełnienia innych ról w systemie ochrony zdrowia niż włączenie ich w procesy naprawcze i decyzyjne; powstawania powiatowych centrów zdrowia bez jakiejkolwiek diagnozy potrzeb zdrowotnych mieszkańców powiatów w tym zakresie, zabezpieczenia kadrowego czy finansowego oraz jakichkolwiek środków finansowanych na ten cel; braku odpowiedzialności ministra właściwego ds. zdrowia jako kreatora polityki zdrowotnej publicznego systemu ochrony zdrowia za funkcjonowanie systemu i gwarancją dostępności świadczeń finansowanych ze środków publicznych dla pacjentów oraz - co istotne zabezpieczeniem dominującej sfery publicznej pod względem usług i własności w systemie ochrony zdrowia. Warto podkreślić, że nowa minister zdrowia już zapowiedziała nowelizację ustawy w przypadku podpisu przez Prezydenta, a wiceminister odpowiedzialny za wdrożenie reformy w dniu wczorajszym złożył rezygnację. Prezydent ma 21 dni na podpisanie ustawy od daty otrzymania dokumentu (8 sierpnia br. Marszałek Sejmu przesłał ustawę do Prezydenta). Pod koniec miesiąca poznamy tę decyzję.Pismo 3 central związkowych do Prezydenta RP ws. szpitalnictwa – do pobrania