26 lipca 2024

Wiceprzewodniczący OPZZ Sebastian Koćwin odnosił się wczoraj na posiedzeniu Sejmu do rządowych poprawek do obywatelskiego projektu projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw w celu wprowadzenia renty wdowiej Stanowisko Rady Ministrów w linku poniżej. Stanowisko wobec obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw w celu wprowadzenia renty wdowiej (druk nr 32) - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów -Portal Gov.pl (www.gov.pl) Źródło: sejm.gov.pl

24 lipca 2024

Minister finansów zapowiedział utworzenie Rady Fiskalnej, której zadaniem będzie opiniowanie kluczowych dokumentów budżetowych. Jednakże, wraz z powstaniem Rady Fiskalnej, rząd zamierza ograniczyć kompetencje Rady Dialogu Społecznego w zakresie procedury budżetowej, co spotkało się z protestem OPZZ. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału polityki gospodarczej, sekretarz Prezydium RDS z ramienia OPZZ Rada Fiskalna będzie oceniać najważniejsze dokumenty budżetowe, takie jak projekt ustawy budżetowej, pod kątem zgodności z regułami fiskalnymi. Będzie także przeprowadzać analizy, publikować raporty dotyczące finansów publicznych oraz uczestniczyć w debacie publicznej. W skład siedmioosobowej Rady wejdzie również przedstawiciel związków zawodowych. Polska jest jedynym krajem w Unii Europejskiej, który nie posiada instytucji spełniającej kryteria niezależnych instytucji fiskalnych, wymaganych przez nowe przepisy UE. OPZZ uważa, że obie instytucje, Rada Fiskalna i Rada Dialogu Społecznego, powinny współistnieć i wzajemnie się uzupełniać. Jednocześnie, stanowczo podkreślamy, że kluczowa rola Rady Dialogu Społecznego w procedurze budżetowej i zapewnieniu efektywnego dialogu społecznego musi zostać zachowana. Utworzenie Rady Fiskalnej nie może prowadzić do ograniczenia kompetencji RDS, która odgrywa fundamentalną rolę w dialogu społecznym. Dlatego też powołanie Rady Fiskalnej powinno odbywać się z pełnym poszanowaniem dla kompetencji Rady Dialogu Społecznego. Tylko w ten sposób można zapewnić, że interesy wszystkich stron zostaną rzetelnie reprezentowane i uwzględnione w procesie decyzyjnym. Obecnie, strona rządowa przedstawia Radzie Dialogu Społecznego Wieloletni Plan Finansowy Państwa zawierający Program Konwergencji, który określa wstępną prognozę podstawowych wielkości makroekonomicznych stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej na rok następny. Program ten, a więc także zawarte w nim prognozy makroekonomiczne są oceniane przez stronę pracowników i stronę pracodawców RDS. Uwzględniając, że prawo UE nie wymaga już opracowywania przez państwa członkowskie Wieloletniego Planu Finansowego Państwa, projekt ustawy przewiduje przeniesienie dotychczasowych kompetencji Rady Dialogu Społecznego w zakresie opiniowania prognoz makroekonomicznych na Radę Fiskalną. Taka propozycja, naszym zdaniem, nie znajduje merytorycznego uzasadnienia. Według OPZZ przeniesienie kompetencji do opiniowania prognoz makroekonomicznych na Radę Fiskalną osłabi zdolność RDS do skutecznego reprezentowania interesów pracowników i pracodawców, dlatego OPZZ negatywnie opiniuje tę propozycję. Przekazywanie Radzie Dialogu Społecznego i opiniowanie przez nią prognoz makroekonomicznych pozwala partnerom społecznym wywierać wpływ na politykę gospodarczą rządu, zwiększa transparentność procesu budżetowego oraz buduje zaufanie między stronami dialogu społecznego. Gdy wszystkie strony w nim uczestniczące mają dostęp do tych samych danych i mogą wspólnie je analizować i oceniać, decyzje podejmowane w ramach RDS są bardziej przejrzyste i oparte na konsensusie, co sprzyja stabilności społecznej i gospodarczej. Prognozy makroekonomiczne dostarczane Radzie Dialogu Społecznego są kluczowe do przeprowadzenia rzetelnej analizy sytuacji gospodarczej kraju. Na tej podstawie strona pracowników i strona pracodawców mogą przeprowadzić konstruktywne konsultacje i negocjacje w sprawie wzrostu w następnym roku: wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w państwowej sferze budżetowej; minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Brak dostępu do aktualnych prognoz makroekonomicznych będzie skutkować brakiem kluczowych danych w negocjacjach, co z kolei będzie prowadzić do podejmowania błędnych decyzji i uniemożliwiać prowadzenie efektywnych, opartych na bieżących informacjach rozmów. OPZZ podkreśla, że Rada Dialogu Społecznego powinna, obok Rady Fiskalnej, opiniować nowy dokument w procedurze budżetowej tj. projekt średniookresowego planu budżetowo-strukturalnego. Ustawodawca winien zatem zastąpić obowiązek przekazania Wieloletniego Planu Finansowego zobowiązaniem do udostępnienia Radzie Dialogu Społecznego projektu średniookresowego planu budżetowo-strukturalnego wraz z założeniami makroekonomicznymi dla potrzeb planowania budżetowego. OPZZ negatywnie ocenia także propozycję pozbawienia RDS prawa do opiniowania założeń projektu budżetu państwa na kolejny rok, co znacząco ograniczy zakres dialogu między rządem, pracownikami i pracodawcami oraz de facto marginalizuje wpływ RDS na decyzje budżetowe, co może prowadzić do podejmowania decyzji bez uwzględnienia perspektywy wszystkich zainteresowanych stron. Zmiana ta nie znajduje także uzasadnienia w nowych regulacjach dotyczących zarządzania gospodarczego wprowadzonych na poziomie unijnym. Prawo unijne nie wymaga ograniczenia kompetencji narodowych instytucji dialogu społecznego, takich jak RDS, w zakresie opiniowania budżetu państwa. Wręcz przeciwnie, unijne regulacje kładą nacisk na zwiększenie udziału partnerów społecznych w procesie decyzyjnym, co jest sprzeczne z proponowaną zmianą. Pozbawienie RDS możliwości opiniowania założeń projektu budżetu negatywnie wpłynie na transparentność procesu budżetowego. Obecność Rady Dialogu Społecznego jako organu opiniującego założenia projektu budżetu państwa zapewnia dodatkowy poziom kontroli i oceny, co sprzyja przejrzystości procesu budżetowego. Bez tego mechanizmu istnieje ryzyko, że decyzje budżetowe będą podejmowane bez odpowiedniego nadzoru i konsultacji z partnerami społecznymi. Zwiększy to napięcia społeczne i zdestabilizuje proces budżetowy, ponieważ kluczowe grupy interesu zostaną pominięte w procesie opiniowania polityki budżetowej. W związku z powyższym, proponowana zmiana powinna zostać odrzucona, a RDS powinna zachować swoje uprawnienia do opiniowania założeń projektu budżetu państwa. W sprawie tej podjęto – z inicjatywy OPZZ – próbę wypracowania uchwały strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego. (nq)

23 lipca 2024

Ogólna sytuacja na rynku pracy w pierwszej połowie 2024 roku może być scharakteryzowana jako dobra. W końcu stycznia liczba pracujących w gospodarce narodowej wyniosła ponad 15 milionów osób. W pierwszym kwartale 2024 wskaźnik zatrudnienia osób w wieku produkcyjnym (kobiety 18-59 lat, mężczyźni 18-64 lata) wyniósł 78.9 proc. według metodologii BAEL. Wskaźnik ten był nieznacznie wyższy niż w analogicznym kwartale 2023 roku (różnica 0.2 punktu procentowego) i niższy niż w czwartym kwartale 2023 (o 0.3 pp.).Michał Polakowski, Specjalista ds. polityki społecznej OPZZ Jeśli chodzi o wskaźnik bezrobocia według metodologii BAEL, w pierwszym kwartale 2024 wyniósł on 3.2 proc. dla osób w wieku produkcyjnym, bez zmian w porównaniu do poprzedzającego kwartału i z nieznacznym wzrostem (0.2 pp.) w stosunku do analogicznego okresu 2023 roku. Wskaźnik bezrobocia był najwyższy w najmłodszej grupie wiekowej (15-24 lata) i jego wartość wyniosła 10.9 proc., najniższy zaś wśród osób w wieku 55-64 lata- 2 proc. Dane z Publicznych Służb Zatrudnienia (tak zwane bezrobocie rejestrowane) wskazują na podobną sytuację. W pod koniec czerwca 2024 roku stopa bezrobocia wyniosła rekordowe 4.9 proc. W maju 15.3 proc. osób bezrobotnych posiadało prawo do zasiłku a 38 proc. zarejestrowanych osób bezrobotnych pozostawało bez pracy przez ponad 12 miesięcy. Najniższy poziom bezrobocia odnotowano w powiecie poznańskim i Katowicach (1 proc.), najwyższy w powiecie szydłowieckim (23.1 proc.). W układzie wojewódzkim najwyższe bezrobocie występowało w Podkarpackiem (8.3 proc.) zaś najniższe – w Wielkopolskim (3 proc.). Ważną informacją o restrukturyzacjach w przedsiębiorstwach są dane dotyczące zwolnień grupowych. Liczba pracowników, co do których zamiary zwolnienia zgłosili pracodawcy urzędom pracy była nieznacznie wyższa w okresie styczeń – maj 2024 (12784 osób) w porównaniu do analogicznego okresu 2023 roku (12796). W okresie styczeń-maj, liczba pracowników których zatrudnienie zostało zakończone w ramach zwolnień grupowych wyniosła 9425 osób, co stanowi wzrost w stosunku do analogicznego okresu 2023 roku (6578 osób). Może to sugerować zwiększoną skalę restrukturyzacji przedsiębiorstw w porównaniu do ubiegłego roku. Najwięcej zgłoszeń zwolnień grupowych miało miejsce w województwie mazowieckim (2484 osób w okresie styczeń-kwiecień), województwie małopolskim (1555), dolnośląskim (1124) i śląskim (1102). Jeśli chodzi o zwolnienia, ponownie dominowało województwo mazowieckie (2342 osób) i województwo dolnośląskie (1287 osób).

18 lipca 2024

Strona pracowników, reprezentowana przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Forum Związków Zawodowych, NSZZ „Solidarność”, przedłożyła ministrowi finansów wspólne stanowisko w sprawie Założeń projektu budżetu państwa na rok 2025. Poniżej publikujemy najważniejsze tezy tego stanowiska. Prognozy makroekonomiczne Strona pracowników zwraca uwagę, że w Założeniach zabrakło wielu ważnych informacji dotyczących scenariusza makroekonomicznego. W szczególności ocenę Założeń utrudnia brak informacji o przewidywanej wysokości dochodów, w tym dochodów podatkowych, oraz prognozy wydatków i wysokości deficytu budżetu państwa. Scenariusz makroekonomiczny zaprezentowany w Założeniach jest spójny z prognozą przedstawioną w kwietniu br. w Wieloletnim Planie Finansowym Państwa na lata 2024- 2027, ale bazuje na danych oraz wiedzy o perspektywach gospodarki na koniec marca 2024 roku, co rodzi ryzyko zmiany wskaźników makroekonomicznych na kolejnych etapach procedury budżetowej. Istotnym czynnikiem wzrostu pozostanie popyt krajowy. Na potrzeby niniejszych Założeń przyjęto scenariusz makroekonomiczny, który zakłada, że najbardziej istotnym składnikiem wzrostu PKB pozostanie konsumpcja prywatna, wspierana przez dalszy wzrost inwestycji. Jednak proponowany niski wzrost płac w sektorze publicznym (4,1 proc.) może ograniczyć dochody gospodarstw domowych. Ich zmniejszenie doprowadzi do spadku konsumpcji, co może negatywnie wpłynąć na gospodarkę jako całość. Poważne wątpliwości budzi również prognozowany poziom wzrostu inwestycji. Założenia w tym zakresie cechuje zbyt duży optymizm, biorąc pod uwagę fakt, iż przedsiębiorcy nadal ostrożnie podejmują decyzje inwestycyjne. Uważamy ponadto, że prawdopodobne objęcie Polski procedurą nadmiernego deficytu w bieżącym roku nie powinno skutkować bardziej restrykcyjną polityką ani redukcją wydatków prorozwojowych i społecznych. Taki scenariusz miałby negatywne konsekwencje dla tempa wzrostu PKB w dłuższym horyzoncie czasowym. Dlatego apelujemy do rządu o uwzględnienie w negocjacjach z Komisją Europejską konieczności inwestycji w poprawę dostępu do usług publicznych, zwiększenie ich jakości oraz odpowiednie wzmocnienie finansowania administracji publicznej. Jesteśmy przekonani, że działania związane z procedurą nadmiernego deficytu powinny skupiać się na zwiększeniu dochodów budżetowych. Można to osiągnąć poprzez reformę systemu podatkowego oraz wdrożenie skutecznych mechanizmów ograniczających praktyki optymalizacji podatkowej. Niepewność wywołuje ponadto prognoza inflacji na rok 2025. Według lipcowej projekcji Narodowego Banku Polskiego średnia inflacja w Polsce w 2025 roku ma wzrosnąć do 5,2 proc., czyli do poziomu wyższego niż prognozuje rząd (4,1 proc.).. Strona pracowników zauważa także, że ograniczenie działań osłonowych w  zakresie cen energii i żywności może mieć negatywne konsekwencje dla wielu gospodarstw domowych. Średniookresowy plan budżetowo-strukturalny Oczekujemy od rządu podjęcia działań na rzecz włączenia partnerów społecznych w proces przygotowania planów budżetowo- strukturalnych oraz corocznej ich aktualizacji. Bez takich konsultacji udział partnerów społecznych w procedurze opiniowania budżetu państwa będzie pozorny i  nie wypełni zobowiązań wynikających ze zreformowanego zarządzania gospodarczego UE. System podatkowy Z Założeń wynika, że szacowane na 2025 rok zmiany w systemie podatkowym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) nie przewidują ich znaczącego wpływu na wysokość dochodów podatkowych. Oznacza to, że w  2025  roku nie zostanie zrealizowana obietnica podniesienia kwoty wolnej od podatku do 60 tys. zł, co strona pracowników ocenia negatywnie. Należy także zauważyć, że w 2025 roku będą obowiązywały stawki podatku VAT w wysokości 8 proc. i 23 proc., wprowadzone tymczasowo w 2011 roku na okres do końca 2013 roku, zamiast 7 proc. i 22 proc. Nie przewiduje się ponadto wprowadzenia nowych rozwiązań antyinflacyjnych dotyczących obniżonych stawek podatku VAT na żywność. Strona pracowników oczekuje wprowadzenia silniejszej progresji podatkowej poprzez ustanowienie nowych stawek i progów podatkowych, zwiększenia kwoty wolnej od podatku do 60 tys. zł, jak również waloryzacji progów podatkowych oraz pracowniczych kosztów uzyskania przychodów. Mimo pozytywnej tendencji w zakresie wzrostu wpływów z podatku od towarów i usług, konieczne jest radykalne ograniczenie luki w podatku VAT, która - według szacunków Ministerstwa Finansów - wzrosła z 7,3 proc. w 2022 roku do 15,8 proc. w  2023 roku. Pozwoli to zwiększyć wpływy do budżetu państwa. Konieczna jest także poprawa skuteczności poboru podatków. Minimalne wynagrodzenie za pracę Strona związkowa uznaje proponowaną przez stronę rządową wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę (4626 zł) oraz wysokość minimalnej stawki godzinowej na 2025 rok (30,20 zł) za niesatysfakcjonującą, ponieważ propozycja ta odzwierciedla jedynie ustawowe minimum. Strona pracowników podtrzymuje wspólną propozycję w tym zakresie i oczekuje wzrostu płacy minimalnej o nie mniej niż 8,14 proc. (4650 zł). Wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej Strona pracowników wyraża sprzeciw wobec propozycji strony rządowej, aby średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej wyniósł 104,1 proc. tj. na poziomie prognozowanej przez rząd w 2025 roku inflacji. Odmrożenie cen energii oraz dynamiczna sytuacja związana z inwazją Rosji na Ukrainę może wpłynąć na sytuację, w której średnioroczny poziom inflacji okaże się wyższy niż prognozowany, co może skutkować utratą możliwości osiągnięcia założonej inflacji i utrzymania siły nabywczej wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. Oznacza to, że strona rządowa akceptuje fakt, że w 2025 roku nie nastąpi realny wzrost wynagrodzeń pracowników sektora finansów publicznych. Strona pracowników nie może zaakceptować takiego scenariusza i negatywnie ocenia propozycję rządu, bowiem prowadzi ona do utraty siły nabywczej wynagrodzeń i  pogorszenia warunków życia rodzin w Polsce. Przyjęcie przez rząd propozycji trzech reprezentatywnych central związkowych zwiększenia wskaźnika wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej o 15 proc. w  wymiarze skutków krótko - i długofalowych oznaczałoby, że tempo wzrostu płac w  państwowej sferze budżetowej w 2025 roku byłoby wyższe od tempa wzrostu minimalnego wynagrodzenia o około 7 p. proc., co przyniosłoby pozytywne skutki i  miałoby charakter, przynajmniej doraźnego, przeciwdziałania wypłaszczeniu siatki płac. Rada Fiskalna Utworzenie Rady Fiskalnej jako instytucji, której celem jest poprawa jakości zarządzania finansami publicznymi, nie może ograniczać kompetencji Rady Dialogu Społecznego (RDS) ani zmniejszać jej znaczenia i roli w procedurze budżetowej. Dlatego strona pracowników negatywnie ocenia proponowane w projekcie ustawy o  Radzie Fiskalnej zmiany dotyczące uprawnień Rady Dialogu Społecznego. Negatywnie opiniujemy propozycje pozbawienia Rady Dialogu Społecznego istotnych kompetencji ustawowych oraz znaczącego ograniczenia zakresu dialogu między rządem, pracownikami i pracodawcami. W efekcie marginalizuje to de facto wpływ RDS na decyzje budżetowe, co może prowadzić do podejmowania decyzji bez uwzględnienia perspektywy wszystkich zainteresowanych stron. Rynek pracy Corocznie, w Założeniach do projektu budżetu państwa, wskazujemy na utrzymującą się tendencję przedstawiania ograniczonego zakresu informacji dotyczących sytuacji na rynku pracy. Marginalne potraktowanie tego obszaru jest widoczne także w tegorocznym dokumencie, który odnosi się jedynie do kilku danych statystycznych dotyczących prognoz zatrudnienia i stopy bezrobocia. Przedłożony dokument przewiduje, że zatrudnienie w gospodarce narodowej wzrośnie o 0,5 proc. w 2024 roku w stosunku do 2023 roku oraz o 0,7 proc. w  2025  roku wobec roku 2024, co oznacza umiarkowaną dynamikę wzrostu zatrudnienia. Przewiduje się także nieznaczne zmniejszenie podaży pracy wynikające między innymi z sytuacji demograficznej oraz ujemnego salda migracji (częściowo wywołanym odpływem uchodźców). Założenia w tym zakresie nie uwzględniają szerszego kontekstu, nie odnoszą się do jakichkolwiek analiz bieżących, jak i prognoz dla kolejnych lat. Brak tego typu informacji oceniamy negatywnie i postulujemy ich uzupełnienie i uwzględnienie wynikających z nich wniosków w projekcie budżetu państwa. Cenne dla całościowego obrazu stanu zatrudnienia w gospodarce byłoby uwzględnienie informacji o zwolnieniach grupowych w oparciu o bieżący monitoring oraz na podstawie dostępnych najnowszych danych wraz z oceną realnej sytuacji odnośnie zwolnień grupowych w poszczególnych branżach. W  związku z projektowanymi zmianami ustawowymi dotyczącymi Publicznych Służb Zatrudnienia podkreślamy większą rolę jaką służby te powinny odgrywać w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przy istotnym wsparciu pracodawców oraz ściślejszej koordynacji z polityką rozwoju regionalnego. Waloryzacja emerytur i rent w 2025 r. Negatywnie oceniamy propozycję strony rządowej pozostawienia zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 roku na ustawowym minimum wynoszącym 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2024 roku W  efekcie prognoza wskazuje, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2025 roku wyniesie nie mniej niż 106,78 proc. Przypominamy i podtrzymujemy w tej kwestii stanowisko strony pracowników z  dnia 17 maja 2024 roku w sprawie wspólnej propozycji wzrostu w 2025 roku wskaźnika waloryzacji emerytur i rent, który powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2024 roku, zwiększony o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2024. Za przyjęciem wyższego wskaźnika waloryzacji przemawia szereg argumentów ekonomicznych, w tym spadająca relatywna do przeciętnego wynagrodzenia wartość emerytur i rent w kolejnych latach. Świadczenia rodzinne Strona pracowników nie wyraża zgody na zaproponowane przez stronę rządową niepodwyższanie kryteriów dochodowych oraz świadczeń rodzinnych w ciągu najbliższych 3 lat, tym bardziej, że weryfikowane kwoty pozostają niezmienione przez ostatnie 9 lat. Systematyczne obniżanie realnej wartości wsparcia rodzin prowadzi do marginalizacji świadczeń rodzinnych w systemie pomocy rodzinie a co za tym idzie do ograniczania wsparcia rodzinom o największych potrzebach. Strona pracowników podtrzymuje wspólne propozycje wysokości kwot kryteriów dochodowych i wysokości zasiłków rodzinnych zawartych w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, które gwarantują zachowanie względnego bezpieczeństwa dochodowego rodzin z dziećmi w latach 2024-2027. Zapowiedź strony rządowej odnośnie do zmian ustawowych dotyczących ustawy o świadczeniach rodzinnych nie może być uzasadnieniem dla braku podniesienia kryteriów dochodowych uprawniających do zasiłków rodzinnych oraz świadczeń rodzinnych, zasiłków i dodatków do zasiłków rodzinnych na lata 2024-2027. Świadczenia z pomocy społecznej Propozycje strony rządowej w zakresie podwyższenia kryteriów dochodowych w pomocy społecznej na lata 2025-2027, oceniamy jako idące w dobrym kierunku, lecz niewystarczające. Aktualny pozostaje postulat, aby wysokość kryteriów dochodowych była kształtowana na podstawie wartości progów interwencji socjalnej obliczanych przez Instytut Pracy i Spraw w kolejnych latach dla określonych typów gospodarstw domowych z uwzględnieniem prognozowanej inflacji w kolejnych 3 latach obowiązywania. Propozycje oparte jedynie na wartościach historycznych prowadzą do wykluczenia z pomocy społecznej wiele grup osób narażonych na skrajne ubóstwo w  przyszłych latach. Finanse ochrony zdrowia a składka zdrowotna Od dłuższego czasu trwa dyskusja na temat kondycji finansowej systemu ochrony zdrowia. Obecnie wzrost przychodów ze składki na ubezpieczenie zdrowotne nie zaspokaja potrzeb zdrowotnych pacjentów, co w perspektywie długookresowej może poważnie ograniczyć sprawność funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Stąd, na wszelkie propozycje polityczne zakładające obniżenie składki zdrowotnej, pogłębiające deficyt Narodowego Funduszu Zdrowia, nie ma zgody pracowników. Pojawiające się propozycje obniżenia składki na ubezpieczenie zdrowotne, w  zależności od zakładanych wariantów, są niesprawiedliwe społecznie i  nierówno traktujące różne grupy ubezpieczonych, w szczególności pracowników zatrudnionych na umowę o pracę. W naszej opinii utrzymanie płynności finansowej opieki zdrowotnej jest warunkiem koniecznym i niezbędnym dla zachowania dostępności do opieki zdrowotnej pacjentów, do której wszyscy na gruncie konstytucyjnej zasady równości mamy prawo. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych

17 lipca 2024

16 lipca br. odbyło się posiedzenie Zespołu problemowego ds. polityki gospodarczej i rynku pracy Rady Dialogu Społecznego, na którym omówiono kilka kluczowych projektów nowelizacji ustaw. Wśród nich znalazły się projekty ustaw dotyczące krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz zmiany ustawy o podatku rolnym, podatkach i opłatach lokalnych, podatku leśnym i opłacie skarbowej. Omówiono także ważny dla związków zawodowych projekt nowelizacji ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy – Prawo przedsiębiorców. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału polityki gospodarczej Kluczowym dla związków zawodowych punktem posiedzenia była kwestia kontroli przeprowadzanych przez Państwową Inspekcję Pracy. W dyskusji na ten temat wziął udział Marcin Stanecki, Główny Inspektor Pracy oraz Aleksandra Gajewska, sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Głównym celem proponowanych przez sejmową komisję do spraw petycji zmian w projekcie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy – Prawo przedsiębiorców jest uproszczenie i ujednolicenie procedur kontrolnych. Obecnie, aby przeprowadzić kontrolę, inspektor pracy musi posiadać zarówno legitymację służbową, jak i specjalne upoważnienie. Nowelizacja zakłada, że inspektor pracy będzie mógł przeprowadzić kontrolę jedynie na podstawie legitymacji służbowej. Główny Inspektor Pracy zauważył, że statystyki pokazują, iż aż 30% działalności inspektorów pracy to czynności kontrolne, natomiast 70% to biurokracja. Obowiązek przedstawiania upoważnień do kontroli jest rozwiązaniem niestosowanym w żadnym z krajów Unii Europejskiej i uważanym za zbędny. Wprowadzenie zmian pozwoli na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów Państwowej Inspekcji Pracy. Proponowane zmiany wywołały mieszane reakcje. Pracodawcy argumentowali, że upoważnienie do przeprowadzenia kontroli jest istotnym dokumentem, który pozwala przedsiębiorcom zrozumieć ich prawa i obowiązki oraz zaplanować kontrolę. Obawiają się oni, że nowe przepisy mogą prowadzić do sytuacji, w której firmy będą bezradne wobec kontroli. Z kolei OPZZ pozytywnie oceniło projekt ustawy, wskazując, że zmiany są zasadne w obecnym stanie prawnym, zwłaszcza w obliczu nagminnego łamania praw pracowniczych. Wskazaliśmy na dane obrazujące skalę nadużyć po stronie pracodawców. Roczne sprawozdanie Głównego Inspektora Pracy za rok 2023 potwierdza, że należy wzmocnić pozycję prawną inspektorów pracy i przyznać im jeszcze większe uprawnienia niż dotychczas. Zaowocuje to większą skutecznością w dochodzeniu roszczeń pracowniczych. Dzięki interwencjom PIP 44 tysiące pracowników otrzymało wynagrodzenie i inne świadczenia na łączną kwotę 71 milionów złotych. OPZZ przypomniało, że obowiązek okazania upoważnienia do kontroli nałożono na inspektorów pracy w 2004 roku po sprzeciwie OPZZ. Wcześniej kontrola odbywała się wyłącznie po okazaniu legitymacji służbowej. Strona pracowników i strona pracodawców nie osiągnęły w tej sprawie porozumienia. Wcześniej reprezentatywne centrale związkowe przyjęły wspólne stanowisko w sprawie projektu ustawy, które 3 lipca przekazano marszałkowi Sejmu. Strona związkowa podkreśla we wspólnym stanowisku, że proponowane zmiany są zgodne z art. 12 ust. 1 Konwencji nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), który zrównuje legitymację służbową inspektora pracy z pełnomocnictwem. Wprowadzenie tych zmian ma na celu usprawnienie oraz częściowe odbiurokratyzowanie procesu kontrolnego, co zwiększy elastyczność pracy inspektorów i nie jest wymierzone w pracodawców. Proponowane w projekcie ustawy zmiany, jeśli zostaną przyjęte, mogą znacząco wpłynąć na sposób przeprowadzania kontroli przez Państwową Inspekcję Pracy, z korzyścią zarówno dla inspektorów, jak i pracowników. Zarówno Główny Inspektor Pracy jak i strona rządowa wyraziły podziękowanie za poparcie tak ważnego dla pracowników projektu ustawy. W posiedzeniu udział wzięli: Mirosław Grzybek i Dariusz Potyrała, członkowie Rady i Prezydium OPZZ oraz Norbert Kusiak, ekspert OPZZ. (nq)

16 lipca 2024

Rada Dialogu Społecznego nie zdołała osiągnąć porozumienia w sprawie Założeń projektu budżetu państwa na 2025 r. Nie udało się również wypracować kompromisu w kluczowych dla pracowników kwestiach dotyczących podwyżek w sferze budżetowej, wzrostu płacy minimalnej oraz rent i emerytur w 2025 r. Istnieje jednak szansa na wyższy wzrost płac w sektorze publicznym.Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki SpołecznejNorbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej W dniu 15 lipca br. w siedzibie Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” im. Andrzeja Bączkowskiego w Warszawie odbyło się posiedzenie plenarne Rady Dialogu Społecznego. Partnerzy społeczni negocjowali porozumienie w sprawie Założeń projektu budżetu państwa na rok 2025. Dyskusję zdominowały kwestie związane ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2025 r., jak również średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej na rok 2025. Przedmiotem debaty była ponadto przyszłoroczna waloryzacja rent i emerytur. Strona pracodawców podczas debaty wskazała na zagrożenia związane z podwyżką płacy minimalnej dla przedsiębiorstw, podkreślając jej relację do płacy przeciętnej. Postulowała także zmianę algorytmu kształtującego płacę minimalną w związku z koniecznością implementacji dyrektywy o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych w Unii Europejskiej. Pracodawcy przekonywali związki zawodowe do poparcia rządowej propozycji wzrostu płacy minimalnej. Warto podkreślić, że pracodawcy zauważyli konieczność zwiększenia nakładów na wynagrodzenia w sferze publicznej o 7,9%, zgadzają się tym samym ze stanowiskiem związków zawodowych, które również podkreślają pilną potrzebę zwiększenia środków przeznaczonych na wynagrodzenia pracowników sektora publicznego. Strona związkowa zaprezentowała wspólne stanowisko w sprawie wzrostu wynagrodzeń oraz rent i emerytur. W dyskusji związkowcy odrzucili ofertę pracodawców dotyczącą podwyżek w sferze budżetowej (7,9 proc.) i zażądali wzrostu o 15 proc. Negatywnie zaopiniowali również propozycje pracodawców i strony rządowej, aby płaca minimalna wyniosła od 1 stycznia 2025 r. 4626 zł. Skrytykowali także rządową propozycję podwyżek w sferze budżetowej o 4,1 proc. W tej sytuacji o podwyżkach płac zdecyduje samodzielnie rząd. Jedyną dobrą informacją jest zapowiedź zmiany stanowiska rządu w sprawie wysokości wynagrodzeń w sferze budżetowej. W przyszłym roku wzrost wynagrodzeń w sferze budżetowej będzie wyższy niż 4,1 proc. – zapowiedział Andrzej Domański, minister finansów. „Jest dla mnie kluczowe, aby realna wartość wynagrodzeń w sferze budżetowej była co najmniej utrzymana. Dlatego, mając na względzie propozycje partnerów społecznych Rady Dialogu Społecznego oraz przebieg negocjacji w trakcie prac Zespołu ds. Budżetu, Wynagrodzeń i Świadczeń Socjalnych Rady, zaproponuję Radzie Ministrów potencjalną zmianę, czyli podwyższenie wskaźnika, uwzględniając bezpieczeństwo finansów publicznych” - powiedział minister finansów podczas posiedzenia Rady Dialogu Społecznego. Piotr Ostrowski, przewodniczący OPZZ, wskazał w dyskusji, że praca nie jest towarem i dlatego OPZZ nie zgadza się z rządową propozycją płacy minimalnej w 2025 r. Zaapelował, aby minimalne wynagrodzenie nie było jedynie na poziomie ustawowego minimum oraz aby wyłączyć wszystkie dodatki z wynagrodzenia minimalnego. W opinii OPZZ największą bolączką sfery budżetowej jest spłaszczenie wynagrodzeń. Dlatego propozycja rządu, aby wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej wyniósł 104,1%, czyli tyle, ile wynosi planowana na 2025 r. inflacja, nie może zostać zaakceptowana przez OPZZ. Ta propozycja spowoduje, że różnice płac pomiędzy sferą publiczną a produkcyjną zwiększą się, co prowadzi do pogłębienia nierówności dochodowych. Zdaniem OPZZ odpowiedzią rządu na spłaszczanie płac nie powinna być jednak rezygnacja z podwyższania płacy minimalnej, lecz wzrost nakładów na usługi publiczne. OPZZ wyraziło żądanie, aby w przyszłym roku wzrost wynagrodzeń w sferze budżetowej był wyższy i wyprzedzał wzrost płacy minimalnej, tak aby zrekompensować wciąż wysoką inflację. W części posiedzenia poświęconej dyskusji o zwiększeniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent z FUS w 2025 r. OPZZ podtrzymało negatywną ocenę propozycji strony rządowej pozostawienia wskaźnika waloryzacji na ustawowym minimum wynoszącym 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2024 roku. Rządowa propozycja oznacza, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent wyniesie nie mniej niż 106,78 proc. OPZZ wskazało argumenty przemawiające za przyjęciem wyższego wskaźnika waloryzacji, m.in.: spadającą relatywną do przeciętnego wynagrodzenia wartość emerytur i rent w kolejnych latach, wydłużenie średniego dalszego trwania życia w tablicach ogłoszonych przez Główny Urząd Statystyczny w marcu 2023 roku mający wpływ na niższą wysokość emerytur przyznawanych od kwietnia 2023 roku czy rosnący odsetek emerytur wyliczanych według nowych zasad. Podkreśliło także, że gospodarstwa emeryckie dysponują niższym niż inne kategorie gospodarstw domowych przeciętnym miesięcznym dochodem rozporządzalnym na osobę, najgorzej także subiektywnie oceniają swoją sytuację materialną. Stąd OPZZ ponownie przypomniało postulat o konieczności zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2024. Strona rządowa podtrzymała swoje stanowisko, ostatecznie wskaźnik waloryzacji na 2025 rok zostanie ogłoszony do 24 lipca br. Głos w dyskusji w części dotyczącej płac zabierali: Urszula Woźniak, wiceprezes ZNP oraz Elżbieta Aleksandrowicz, przewodnicząca  Rady  OPZZ  Branży Usługi Publiczne. (rg) (nq)

14 lipca 2024

Emerytury stażowe są zaplanowane w pracach Komisji Polityki Społecznej i Rodziny na ostatnim, lipcowym posiedzeniu Sejmu. To odpowiedź na wniosek OPZZ przypominający o projekcie ustawy OPZZ i Lewicy odnośnie emerytur stażowych, nad którym prace legislacyjne wciąż nie zostały rozpoczęte. Oznacza to, że już za kilka dni czeka nas debata nad jednym z priorytetowych postulatów OPZZ. Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki Społecznej OPZZ Sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny na posiedzeniu 11 lipca br., przyjmując plan pracy do końca bieżącego roku, nie uwzględniła inicjatywy dotyczącej emerytur stażowych. Przypomnijmy, że pierwsze czytanie projektu OPZZ i Lewicy (poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw w celu wprowadzenia emerytury stażowej – druk nr 187) miało miejsce 8 lutego br. Projekt, wraz z podobną inicjatywą obywatelską NSZZ ,,S’’ został skierowany do prac w komisji, ale od lutego br. nie zostały podjęte nad nim prace. Stąd OPZZ ponownie przypomniało o tym postulacie. W odpowiedzi, przewodnicząca komisji posłanka Katarzyna Ueberhan zwróciła uwagę, że ,,(…) nie jest tak, że nic się nie dzieje w sprawie emerytur stażowych. Sekretariat komisji dysponuje obszerną korespondencją i zakresem dokumentacji w tej sprawie i cały czas trwają prace nad tym projektem, by mogły one ruszyć z miejsca. Nie ma też potrzeby uzupełniania planu pracy komisji, bo ma on charakter ramowy; w pierwszej kolejności priorytet tematyki komisji wynika z prac Sejmu - a to jest projekt ustawy, który przeszedł przez pierwsze czytanie i został do komisji już skierowany. Został także zaplanowany do dalszych prac na koniec lipca br. w ramach komisji. W komisji zaczniemy prace prawdopodobnie od renty socjalnej przy następnym posiedzeniu Sejmu; emerytury stażowe zaplanowane zostały na koniec tego posiedzenia Sejmu. Zaproszenia zostaną przesłane w najbliższym czasie, będą też umieszczone na stronie komisji przy planowanych pracach komisji (...)’’ /skrótowa wypowiedź przewodniczącej. OPZZ oczekuje na konkretny termin i dzień posiedzenia komisji.Ostatnie przed wakacjami, 16 posiedzenie Sejmu rozpoczyna się we wtorek 23 lipca i potrwa do piątku, 26 lipca. Ważną jest także informacja, że 23 lipca br. o godz. 10.00 zostanie rozpatrzone na Sali plenarnej Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny dotyczące wprowadzenia renty wdowiej.

11 lipca 2024

Sektor hutniczy i metalowy od wielu miesięcy zmagają się z problemami. Przekłada się to na niepewne losy tysięcy pracowników w Polsce w tym na zwolnienia grupowe. OPZZ ponawia interwencję u Minister Przemysłu i apeluje by podjąć działania związane ze złym stanem branży oraz by stworzyć strategię polityki przemysłowej kraju. Maciej Zaboronek, Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ 8 lipca br. wiceprzewodnicząca OPZZ Barbara Popielarz wystosowała pismo do Minister Przemysłu Marzeny Czarneckiej z prośbą o podjęcie działań w związku z kryzysem sektora hutniczego i metalowego w Polsce. Jest to ważna gałęź przemysłu, bez której trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie wielu innych – w tym całej produkcji wytwórczej i budowlanej. Potencjał wytwarzania wyrobów hutniczych w kraju ma znaczenie o wiele większe niż tylko wartość samych powstałych produktów, ponieważ zapewnia niezależność materiałową oraz jest istotny także ze względów strategicznych, szczególnie w obecnej sytuacji międzynarodowej i związanym z nią rozwojem produkcji zbrojeniowej. Tymczasem tylko ok. połowa stali zużywanej w Polsce jest produkowana w kraju, a tendencja ta jest spadkowa. Problemy branży dotyczą nie tylko Polski, hutnictwo przeżywa zastój w całej Europie. Kwestia potrzeby reindustrializacji Unii Europejskiej jest jednak coraz wyraźniej podnoszona w gremiach decyzyjnych UE, wskazuje na to choćby raport Enrico Letty sporządzony na wniosek Komisji Europejskiej, a będący przyczynkiem do powstania europejskiej polityki przemysłowej. W piśmie do Minister Czarneckiej zwracamy uwagę, że Polska powinna być gotowa na współkreowanie takiej polityki, ale by temu podołać powinniśmy mieć własną strategię w zakresie przemysłu, w tym hutnictwa, o co OPZZ wnosi od dłuższego czasu, a ostatni apel w tej sprawie trafił do premiera RP Donalda Tuska w kwietniu br. Niestety, jak dotąd mamy do czynienia głównie z problemami: „(…) grupowe zwolnienia, pojawiają się w licznych przedsiębiorstwach w branży. 320 osób traci pracę w Zawierciu, gdzie zamykany jest oddział firmy Cognor Ferrostal. ArcelorMittal w Krakowie likwiduje koksownię, zwalnia ok. 300 pracowników i przenosi produkcję za granicę. Liberty Steel w Częstochowie od ubiegłego roku nie prowadzi produkcji co poważnie grozi utratą pracy ok. 1000-osobowej załodze. Trudności występują także m.in. w zakładach grupy Węglokoks w Łabędach i Rudzie Śląskiej, ArcelorMittal w Dąbrowie Górniczej i Sosnowcu, CMC w Zawierciu i JSW w Dąbrowie, Zabrzu i Radlinie. Nowoczesna huta Celsa w Ostrowcu Świętokrzyskim jest wystawiona na sprzedaż a los ok. 2000 pracowników pozostaje niepewny.” Zaplanowane jest także zamknięcie Walcowni „Andrzej” w Zawadzkiem, gdzie pracę straci 435 osób. Obecne działania OPZZ są kolejnymi w tej sprawie w tym roku, po uchwaleniu stanowiska Prezydium OPZZ z 19 marca br. wobec trudnej sytuacji przemysłu hutniczego i metalowego. Powyższe trafiło nie tylko do resortu Przemysłu, ale także Aktywów Państwowych, Klimatu i Środowiska oraz Rozwoju i Technologii.

09 lipca 2024

OPZZ stanowczo potępia działania zarządu spółki PKP CARGO S.A., które mogą zagrażać prawom pracowniczym naruszając interesy zatrudnionych oraz zagrażają stabilności firmy. Apelujemy o szacunek dla praw pracowniczych oraz oczekujemy działań zachowujących równowagę między interesami firmy i pracowników, podjętych w ramach dialogu społecznego. Prezydium OPZZ w pełni solidaryzuje się i wspiera działania organizacji związkowych zrzeszonych w OPZZ w strukturach spółki PKP CARGO S.A. Obrona praw pracowniczych i dbanie o słuszne interesy zatrudnionych są dla nas zawsze priorytetem. Stanowisko Prezydium OPZZ do pobrania TUTAJ Napisaliśmy pismo do Pana Premiera Donalda Tuska z nadzieją na zainteresowanie się przedstawioną sprawą i pomoc w tej niezwykle trudnej sytuacji. Pismo do pobrania TUTAJ

08 lipca 2024

                                      Posiedzenie Zespołu problemowego ds. ubezpieczeń społecznych RDS w dniu 4 lipca br. poświęcono kilku ważnym zagadnieniom, w tym najważniejszego dla środowiska górniczego OPZZ – rozpatrzeniu problemu zaliczania do okresu pracy górniczej dni zwolnienia z pracy w związku z honorowym dawstwem krwi. Renata Górna, Wydział Polityki Społecznej OPZZ OPZZ wniosło na posiedzenie Zespołu wieloletni postulat środowiska górniczego, zgłaszany przez Związek Zawodowy Górników w Polsce, a dotyczący braku zaliczania do okresu pracy górniczej dni, w których pracownik uzyskał zwolnienie z pracy w związku z honorowym oddawaniem krwi. Obecni na posiedzeniu przedstawiciele ZZG wskazywali na konieczność wyeliminowania niejasnych, obowiązujących uregulowań prawnych, dotyczących uprawnień dawców krwi – ustawa w tym względzie powinna wskazywać wprost, że dni wolne od pracy udzielone przez pracodawcę w związku z honorowym krwiodawstwem zostaną zaliczone do okresów pracy górniczej, o której mowa w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obecnie, każdorazowe zwolnienie z pracy przez osobę wykonującą pracę górniczą jest równoznaczne z tym, że okres uzyskanego zwolnienia jest przez krwiodawcę „odpracowany”, gdyż nie zostanie wliczony do okresu uprawniającego do świadczeń emerytalnych – jest to sprzeczne z ideą zachęcania krwiodawców do oddawania krwi.Postulat związkowców z OPZZ został przychylnie przyjęty do dalszych prac, zarówno przez stronę pracodawców, jak i rządową. Prace będą kontynuowane, a OPZZ i ZZG w Polsce jako wnioskodawcy przedstawią projekt stanowiska do dalszych prac w zespole. Przedmiotem prac zespołu była także dyskusja nad postulatem wyłączenia obowiązku odprowadzania składki na ubezpieczenie społeczne zleceniobiorców do 26 roku życia uczących się – w tym temacie także podjęto uzgodnienie dalszych prac zespołu. Wstępnie przyjęto także od dawna oczekiwany przez OPZZ projekt stanowiska strony społecznej Zespołu w sprawie określenia kierunku rozwiązywania problemu w zakresie emerytur pomostowych; głosowanie stanowiska odbędzie się w formule zdalnej z uwagi na brak qworum po stronie pracodawców. Stronę rządową w posiedzeniu reprezentował Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Sebastian Gajewski. Ze strony OPZZ, na czele z wiceprzewodniczącym Sebastianem Koćwinem, w posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele Związku Zawodowego Górników w Polsce i eksperci z Wydziału Polityki Społecznej OPZZ.(rg) zdjęcia: źródło / dzięki uprzejmości CPS Dialog