25 lipca 2023

25 lipca senacka Komisja Gospodarki Narodowej i Innowacyjności rozpatrzy ustawę o tzw. składce solidarnościowej dla przedsiębiorstw wydobycia i przetwórstwa paliw (ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej oraz o zmianie niektórych innych ustaw). Maciej Zaboronek, Wydział  Polityki Gospodarczej Ustawa ma na celu obniżenie cen energii dla odbiorców indywidualnych i firm. Środki na ten cel mają być częściowo pozyskane z planowanego podatku zwanego składką solidarnościową. Mają go zapłacić przedsiębiorstwa sprzedające paliwa, w praktyce węgiel i koks, których zysk w poprzednim roku wyniósł ponad 120% średniej z ostatnich czterech lat i które z działalności paliwowo wydobywczej czerpią więcej niż 75% przychodów. Faktycznie podatek objąć ma najprawdopodobniej tylko pięć przedsiębiorstw w Polsce, w tym trzy państwowe i dwa prywatne. Jednym z nich jest PG Silesia obsługujące kopalnię Silesia w Czechowicach-Dziedzicach. Przewodnicząca zarządu tamtejszego oddziału ZZG w Polsce, Mariola Miodońska przesłała do Senatu pismo, w którym podkreśla, że podatek ma zapłacić ten niewielki zakład górniczy, a jednak opłata nie obejmie wielu większych firm, także tych przynoszących spore zyski. Obłożenie składką Silesii może według niej w obecnej sytuacji grozić nawet upadłością zakładu. OPZZ przesłało te uwagi do marszałka senatu Tomasza Grodzkiego oraz przewodniczącej komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności Marii Koc, podkreślając także tryb procedowania ustawy przez sejm, który był bardzo szybki i nie uwzględniał wymaganych konsultacji ze stroną społeczną. Nie pozwoliło to organizacjom zrzeszonym w OPZZ na zgłoszenie uwag w czasie prac niższej izby parlamentu i rzetelną dyskusję nad treścią ustawy. Pod głosowanie ustawa trafi na najbliższym posiedzeniu w dniach 26-28 lipca. Senat zajmie się na nim także ustawą o osłonach socjalnych dla pracowników sektora elektroenergetycznego i branży górnictwa węgla brunatnego.

25 lipca 2023

Stopa bezrobocia w Polsce spada. W czerwcu wyniosła równo 5 proc., czyli o 0,1 proc. mniej, niż miesiąc wcześniej.  O spadku bezrobocia w Polsce o kolejne 0,1 proc. poinformowało Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej.  Liczba zarejestrowanych bezrobotnych pod koniec czerwca 2023 roku wyniosła 783,5 tys. Miesiąc wcześniej było ich 802,3 tys. Bezrobocie w Polsce jest rekordowo niskie i zbliża się do swojego najniższego poziomu sprzed blisko 33 lat. W sierpniu 1990 roku wynosiło 4,5 proc., kiedy ministrem pracy był Jacek Kuroń.  Bezrobocie spada, ale na rynku pracy wciąż nie jest kolorowo Choć spadek bezrobocia może napawać optymizmem, trzeba jednak zauważyć, że sytuacja na rynku pracy w Polsce nie jest idealna. Według danych przedstawionych przez Grant Thornton pojawiło się mniej ofert pracy niż w analogicznym momencie zeszłego roku. W czerwcu pracodawcy opublikowali 280,2 tys. ogłoszeń - to o 8 tys. mniej niż w czerwcu 2022 roku. Największy spadek ofert pracy zanotowała branża IT, a największy wzrost - medyczna.

21 lipca 2023

Zakończyło się Polityczne Forum Wysokiego Szczebla (HLPF) ONZ w sprawie Agendy ONZ i jej Celów zrównoważonego Rozwoju. Polska jako jedno z 49 państw przedstawiła na Forum sprawozdanie z działań podejmowanych w ostatnich latach na rzecz wypełnienia zapisów Agendy ONZ. Na Forum państwa dyskutowały o stanie realizacji Agendy ONZ, której Cele powinny zostać wypełnione w ciągu następnych 7 lat. Wnioski z Forum nie są optymistyczne. Jeśli chodzi o stan realizacji przez państwa zobowiązań przyjętych przez siebie na arenie międzynarodowej w 2015 r. Katarzyna Pietrzak, Wydział Polityki Gospodarczej, OPZZ Na półmetku drogi do 2030 r., który został określony jako termin wypełnienia Celów Zrównoważonego Rozwoju zawartych w Agendzie 2030, postęp ich realizacji jest niewielki. Wstępna ocena około 140 celów, dla których dostępne są dane, pokazuje, że tylko około 12% z nich jest na dobrej drodze; ponad połowa, choć wykazuje pewne postępy, jest umiarkowanie lub poważnie opóźniona a około 30% albo nie odnotowało żadnego postępu, albo cofnęło się poniżej poziomu bazowego z 2015 roku. Pokazuje to, że przyjęte przez państwa zobowiązania na forum międzynarodowym w obszarze zrównoważonego rozwoju, z trudem negocjowane, nie są w praktyce realizowane. Zgodnie z obecnymi trendami, w 2030 roku 575 milionów ludzi nadal będzie żyło w skrajnym ubóstwie, a tylko około jedna trzecia krajów osiągnie cel zmniejszenia o połowę krajowego poziomu ubóstwa. Co szokujące, świat powrócił do poziomu głodu niespotykanego od 2005 r., a ceny żywności pozostają wyższe w większej liczbie krajów niż w latach 2015-2019. W 2015 roku 589 milionów ludzi doświadczało głodu, a do 2021 roku liczba ta wzrosła do 768 milionów. Prognozy pokazują, że do 2030 roku około 670 milionów ludzi nadal będzie borykać się z głodem - 8 procent światowej populacji, tyle samo co w 2015 roku. W 2022 roku 2,2 miliarda ludzi nadal nie miało dostępu do bezpiecznie zarządzanych usług wody pitnej, 3,5 miliarda nie miało dostępu do bezpiecznie zarządzanych usług sanitarnych. Brak zmian spowoduje, że do 2030 r. około 660 milionów ludzi pozostanie bez elektryczności. Biorąc pod uwagę obecny stan rzeczy, zniwelowanie różnic w ochronie prawnej ze względu na płeć i usunięcie dyskryminujących przepisów zajmie 286 lat. Aktualne pozostają również wyzwania w obszarze godnej pracy. W 2022 r. 58,0 proc. osób zatrudnionych na całym świecie pracowało w szarej strefie, co oznacza około 2 mld pracowników zatrudnionych na niepewnych warunkach, z których większość nie jest objęta żadną formą ochrony socjalnej. Mediana różnicy w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn w 102 krajach wynosi około 14 procent. Obliczenia te opierają się jednak wyłącznie na średnich zarobkach godzinowych, a zatem nie uwzględniają takich cech, jak sektor lub zawód, poziom wykształcenia lub ilość doświadczenia zawodowego. Udział produkcji gospodarczej zarobionej przez pracowników odnotował znaczny spadek w ciągu 15 lat, z 54,1 procent w 2004 roku do 52,6 procent w 2019 roku. Spadek ten odpowiada średnio 590 USD (parytet siły nabywczej) na pracownika. Ponieważ zarobki z pracy są szczególnie ważne dla osób mniej zamożnych i znajdujących się w trudnej sytuacji, a pracownicy o niższych dochodach zostali nieproporcjonalnie dotknięci kryzysem, obserwowany spadek jest niepokojący. Obecne globalne spowolnienie gospodarcze według ONZ prawdopodobnie zmusi również większą liczbę pracowników do zaakceptowania niższej jakości, słabo płatnych miejsc pracy, w których brakuje bezpieczeństwa zatrudnienia i ochrony socjalnej. Według ONZ należy temu przeciwdziałać. ONZ w swojej analizie na potrzeby Forum określiła obecnie funkcjonujący system finansowy jako moralnie upadły i wymagający gruntownej reformy, aby stawić czoła rosnącemu zadłużeniu, niepewności gospodarczej i napięciom handlowym, jednocześnie promując sprawiedliwe wynagrodzenie i godną pracę dla młodych ludzi. W związku z tym, Organizacja Narodów Zjednoczonych na zakończonym właśnie Forum wezwała szefów państw i rządów do ponownego podjęcia siedmioletnich, przyspieszonych, trwałych i transformacyjnych działań, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, aby zrealizować obietnicę Celów Zrównoważonego Rozwoju Agendy ONZ. ONZ wezwała do zmian systemu finansowego i gospodarczego, tak aby odpowiadał on na dzisiejsze wyzwania. Postulowano wzmocnienie spójności społecznej w celu zapewnienia godności, możliwości i praw dla wszystkich, przy jednoczesnej reorientacji gospodarek poprzez transformację kierunku tworzenia gospodarek odpornych na kryzysy. Wskazano na potrzebę nadania realnego znaczenia zobowiązaniu do niepozostawiania nikogo w tyle poprzez rozszerzenie zakresu ochrony socjalnej i dostępu do podstawowych usług, tworzenie możliwości zatrudnienia w gospodarce opiekuńczej, cyfrowej i ekologicznej; pilne zajęcie się głębokim kryzysem w edukacji; wzmocnienie działań na rzecz równości płci, wykorzystanie technologii cyfrowych w celu zlikwidowania podziałów oraz przeciwdziałaniu wykluczeniu grup marginalizowanych, takich jak osoby niepełnosprawne. Forum ONZ dużo uwagi poświęciło również problemom klimatycznym i wezwało w związku z tym państwa do działań na rzecz zapewnienia obywatelom ich prawa do zdrowego środowiska. Na Forum wskazano również na potrzebę uruchomienia przez państwa znaczących środków finansowych na działania prowadzące do wypełnienia Celów zrównoważonego rozwoju Agendy ONZ do 2030 r.

18 lipca 2023

7 czerwca do Sejmu wpłynął poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw. Ponad miesiąc później, 14 lipca roku projekt trafił do Senatu i został przyjęty z poprawkami. Projekt dotyczy uchylenia wygaszającego charakteru emerytur pomostowych; wprowadzenia szczególnej regulacji dotyczącej zabezpieczenia w sprawach z zakresu prawa pracy, w których pracownik podlegający szczególnej ochronie przed rozwiązaniem stosunku pracy za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia dochodzi roszczenia o uznanie wypowiedzenia stosunku pracy za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy; podwyższenia rocznego limitu odliczenia od dochodu wydatków z tytułu składek członkowskich zapłaconych na rzecz związków zawodowych w roku podatkowym; rozszerzenie katalogu składników wynagrodzenia, które nie są uwzględniane przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika porównywanego z wysokością minimalnego wynagrodzenia za pracę, o dodatek za szczególne warunki pracy przysługujący pracownikowi z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia, pracy związanej z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym lub pracy szczególnie niebezpiecznej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, układzie zbiorowym pracy, innym opartym na ustawie porozumieniu zbiorowy. Senat wprowadził zmiany do nowelizacji ustawy o emeryturach pomostowych, która uchyla wygasający charakter tych świadczeń dla osób, które spełniły warunki dotyczące wieku, stażu pracy i wykonywały ją w warunkach szczególnych. Poprawki dotyczą m.in. wykluczenia możliwości wzruszenia decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sytuacji, gdy urząd pomylił się w sprawie przyznania świadczenia. Taka możliwość istniałaby tylko wówczas, gdy pomylił się pracownik. Niewygasający charakter emerytur pomostowych - jeden z kluczowych postulatów OPZZ Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych od lat walczy od uchylenie wygasającego charakteru emerytur pomostowych. Tylko w ostatnim roku podjęliśmy wiele inicjatyw mających na celu realizację tego postulatu. Między innymi w dniu 19 października 2022 r. OPZZ zorganizowało manifestację, do której dołączyło Forum Związków Zawodowych i wspólnie skierowaliśmy do Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej Petycję domagając się uchylenia wygasającego charakteru emerytur pomostowych. OPZZ brało także udział w posiedzeniach Zespołu ds. Ubezpieczeń Społecznych Rady Dialogu Społecznego, podczas których domagało się niewygasającego charakteru emerytur pomostowych. Postulat ten zawarty jest w Programie OPZZ na lata 2022-2027. W związku z powyższym w opinii do projektu ustawy pozytywnie oceniono wyjście naprzeciw oczekiwaniom OPZZ oraz zamiar realizacji naszego postulatu uchylenia wygasającego charakteru emerytur pomostowych. Jednocześnie OPZZ zgłosiło następujące uwagi do skierowanego do konsultacji społecznych projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych: Wniosek o dokonanie przeglądu grup zaliczonych i pretendujących do wykazów prac w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze. Wniosek o rozważenie opracowania strategii sektorowej dotyczącej wspierania zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób wykonujących przez co najmniej 15 lat prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Wniosek o wprowadzenie do ustawy rekompensaty, która będzie rekompensatą dla osób, które nie skorzystają z prawa do emerytury pomostowej. Wiceprzewodniczący OPZZ Sebastian Koćwin przedstawił stanowisko OPZZ w powyższej sprawie na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny w dniu 13 czerwca 2023 roku. Link do posiedzenia: https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/transmisje_arch.... KD

18 lipca 2023

18 lipca Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wydane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowienie o wstrzymaniu wykonalności decyzji środowiskowej kopalni Turów do czasu rozpoznania skarg złożonych przez organizacje ochrony środowiska. Decyzja środowiskowa, na której bazuje koncesja kopalni nie jest zatem wstrzymana. Dla pracowników kompleksu z Bogatyni to wiadomość dobra, choć jeszcze nie rozstrzygająca. Dość niejasna decyzja WSA z 31 maja br. poddawała w wątpliwość możliwość przyszłej pracy Turowa. Spotkała się z reakcją Federacji Związków Zawodowych Górnictwa Węgla Brunatnego oraz Rady OPZZ, która 21 czerwca przyjęła stanowisko w tej sprawie. Rada zaznaczała, że od pracy kopalni Turów całkowicie zależna jest pobliska elektrownia odpowiadająca za ok. 8% produkcji energii w Polsce, w związku z czym nie jest możliwe nagłe wstrzymanie pracy tego obiektu bez mocnych negatywnych konsekwencji dla wielu obszarów życia w Polsce – od braków prądu w kraju, przez utratę pracy kilku tysięcy pracowników kompleksu i kilkudziesięciu tysięcy z nim związanych, po zapaść gospodarczą regionu – Turów jest zdecydowanie największym pracodawcą w okolicy. NSA stanął dziś na podobnym stanowisku, a rzecznik NSA wyjaśniając czym kierował się organ wyższej instancji przekazał m.in.: „nie ulega wątpliwości, że bezpieczeństwo energetyczne jest wartością konstytucyjną, ponieważ stanowi jedną z gwarancji niepodległości państwa oraz bezpieczeństwa obywateli” oraz że sąd powinien „uwzględniać szeroko rozumiany interes publiczny”. Biorąc pod uwagę, że wg ostatniego projektu Polityki Energetycznej Polski do 2040 Turów miałby pracować zgodnie z obecną koncesją do lat czterdziestych oraz, że jest wyposażony w jeden z najnowszych bloków energetycznych w kraju, tym trudniej wyobrazić sobie jego ewentualne szybkie zamknięcie. Sytuacja wokół kompleksu Turów była też jedną z przyczyn zeszłotygodniowej manifestacji związkowców OPZZ w Warszawie - pracowników sektora energetycznego obawiających się o swoje miejsca pracy i apelujących o sprawiedliwą transformację uwzględniającą los ich oraz ich regionów. Dzisiejsza decyzja choć częściowo wyjaśnia sytuację, to nie kończy jednak jeszcze sprawy Turowa. Jak na razie uwzględniono zażalenia Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, przedsiębiorstwa PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna oraz Prokuratury Krajowej. Następnym krokiem procesu będzie rozpoznanie właściwej skargi ws. decyzji środowiskowej złożonej przez m.in. Greenpeace i Frank Bolt we wrześniu 2022. Rozpoznanie zapowiedziano na 31 sierpnia br. (MZ)

15 lipca 2023

Polityczne Forum Wysokiego Szczebla ONZ będzie dziś debatować o Celu 11. zrównoważonego rozwoju Agendy 2030, którego zadaniem jest uczynić miasta bezpiecznymi, stabilnymi, zrównoważonymi oraz sprzyjającymi włączeniu społecznemu. Katarzyna Pietrzak, Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ/ Magdalena Chojnowska, Wydział Międzynarodowy OPZZ Kluczem do wypełnienia zobowiązań wynikających ze światowej Agendy rozwojowej ONZ jest wzmocnienie jakości usług publicznych, z czym wiąże się wzrost nakładów publicznych oraz poprawa warunków pracy i płacy zatrudnionych w tym sektorze. Agenda wskazuje, że zadaniem państw jest zapewnienie do 2030 r. wszystkim ludziom dostępu do odpowiednich, bezpiecznych i przystępnych cenowo mieszkań oraz podstawowych usług. Bez wątpienia, osiągnięcie tego celu wymaga, według OPZZ, ambitnej polityki mieszkaniowej. W Polsce jednak publiczna polityka mieszkaniowa nie odpowiada na potrzeby bytowe obywateli. Dla dużej grupy pracowników mieszkanie jest niedostępne ze względu na jego wysoki koszt zakupu, brak zdolności kredytowej i wysokie koszty obsługi kredytu hipotecznego. Niedostępność mieszkań spowodowana jest w największej mierze śladową liczbą lokali spółdzielczych, komunalnych i socjalnych budowanych przez państwo i samorządy, co wynika z ciągle niskich nakładów na politykę mieszkaniową. Polityka mieszkaniowa państwa wymaga zatem gruntownego przemyślenia na nowo z uwzględnieniem możliwości finansowych partycypacji obywateli w kosztach zakupu bądź wynajmu mieszkania. OPZZ uważa, że rola państwa i samorządu, w tym finansowanie publiczne muszą się znacząco zwiększyć. OPZZ postuluje zatem o długoterminową, kompleksową i adekwatnie finansowaną politykę mieszkaniową państwa, która m.in. zwiększy liczbę mieszkań komunalnych, spółdzielczych, socjalnych i na wynajem w Polsce oraz uwzględni zróżnicowane dochody pracowników do ich dyspozycji. Polityka mieszkaniowa powinna w naszej ocenie uwzględniać również wsparcie obywateli w renowacji i termomodernizacji mieszkań stanowiących ich własność. Według Komisji Europejskiej, zasoby budowlane w Polsce są stare, a 65% budynków ma ponad 30 lat. Około jedna piąta gospodarstw domowych w Polsce cierpi z powodu ubóstwa energetycznego, a dwie trzecie budynków nadal nie posiada odpowiedniej izolacji. Działania w zakresie renowacji strukturalnej mogłyby złagodzić ubóstwo energetyczne. Dlatego, dostępność i poziom finansowania programów termomodernizacyjnych musi zostać zwiększony i dopasowany do sytuacji ekonomicznej obywateli. Agenda ONZ zobowiązuje również państwa do zapewnienia do 2030 r. wszystkim ludziom dostęp do bezpiecznych, przystępnych cenowo i trwałych systemów transportu, podnieść poziom bezpieczeństwa na drogach, zwłaszcza poprzez rozwijanie transportu publicznego. Trudno bowiem współcześnie wyobrazić sobie funkcjonowanie państwa, gospodarki i rynku pracy bez sprawnie funkcjonującej sieci transportowej: drogowej, kolejowej, lotniczej, śródlądowej i morskiej. Zdaniem OPZZ ten swoisty krwioobieg powinien być traktowany przez władze państwowe i samorządowe priorytetowo. Szacuje się, że ok. 14 milionów osób w Polsce mieszka na terenach gmin, które nie organizują transportu zbiorowego, są zatem dotknięte zjawiskiem wykluczenia komunikacyjnego. W tym sensie, z punktu widzenia zapewnienia potrzeb społecznych oraz lepszego i łatwiejszego dostępu do miejsc pracy OPZZ opowiada się za rozwojem łatwo dostępnego i taniego transportu publicznego. Jednocześnie musimy zadbać o godne warunki pracy, w tym odpowiedni czas pracy w transporcie oraz o godziwe wynagrodzenia pracowników sektora transportu.

14 lipca 2023

Dość bierności i fatalnym decyzjom rządzących, które zagrażają bezpieczeństwu obywateli i stabilności Państwa! W piątkowe południe związkowcy i górnicy przeszli ulicami Warszawy, manifestując w obronie sprawiedliwej transformacji, bezpieczeństwa energetycznego Polski i ochrony miejsc pracy tysięcy pracowników zatrudnionych  w górnictwie.  Manifestacja rozpoczęła się punktualnie o 11:00 na ul. Nowogrodzkiej 84/86. Miejsce nieprzypadkowe, bo pod tym adresem swoją siedzibę ma Prawo i Sprawiedliwość. Opieszałość rządzących i fatalne decyzje ciągną polskie górnictwo na dno. Panie Premierze Jarosławie Kaczyński, oskarżam Pana - tu i teraz - za osiem lat nic nie robienia i brak działania w zakresie górnictwa węgla brunatnego i energetyki opartej na węgla! - mówił na Nowogrodzkiej szef OPZZ Piotr Ostrowski. Związkowcy i górnicy domagają się rozwiązań, które uratują ich miejsca pracy i dadzą szansę na przeprowadzenie sprawiedliwej transformacji. Piątkowa manifestacja nie ominęła więc innych kluczowych punktów na mapie Warszawy, gdzie protestowano przeciwko obecnym działaniom i decyzjom rządzących. Protestujący udali się też pod siedziby Ministerstwa Aktywów Państwowych, Ministerstwa Klimatu i Środowiska, PGE Polskiej Grupy Energetycznej i Sejm RP, aby głośno wyrazić swój sprzeciw przeciwko obecnej polityce energetycznej,  a także złożyć petycje. Adam Olejnik, przewodniczący Międzyzakładowego Związku Zawodowego „Odkrywka” w KWB Bełchatów zwrócił się także do Prezesa PGE: Próbujemy prowadzić dialog, mając na uwadze dobro polskiej energetyki oraz dobro tysięcy pracowników i ich rodzin. Pan lekceważy nie tylko ich, ale i miliony Polaków płacących krocie za energię elektryczną. Protestujący zwrócili również uwagę na medialne zamieszanie wokół NABE, niejasności w sprawie konkursu na Prezesa PGE GiEK S.A czy Koncesji 2044 dla KWB Turów i Koncesji na uruchomienie odkrywki Złoczew. Żądają od rządzących konkretnych działań oraz rozmów, które pozwoliłyby dojść do porozumienia w sprawie dalszych losów polskiej energetyki.

13 lipca 2023

OPZZ złożyło Pismo do Ministra Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry w sprawie projektu zmiany ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.  Biuro prasowe OPZZ Spory pomiędzy pracownikiem a pracodawcą często stają się przedmiotem postępowania sądowego. Skierowanie sprawy do sądu pracy bywa ostatecznością, zwłaszcza gdy rozwiązania sprawy i osiągnięcia porozumienia nie przynoszą również mediacje. Pracownik, który chce dochodzić swoich praw przed sądem, musi wnieść stosowną opłatę, gdy wartość przedmiotu sporu jest wyższa niż 50 tys. złotych. Gdy pracownik chce wszcząć sprawę, mającej na celu przywrócenie go do pracy wartość przedmiotu sporu dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony jest obliczana jako suma jego wynagrodzenia za okres jednego roku. Obecny próg jest jednak przeszkodą dla wielu zatrudnionych. Przepisy o kosztach sądowych nie były aktualizowane od 2005 rokui nijak mają się do obecnych realiów. W ciągu 18 lat minimalne wynagrodzenie wzrosło ponad czterokrotnie, a przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej jest większe o prawie 4 tysiące złotych. OPZZ proponuje podniesienie progu opłat sądowych w zakresie prawa pracy do 120 tys. złotych, aby ułatwić pracownikom dochodzenie swoich praw w sądach pracy. Proponujemy podwyższenie kwoty, której należna jest opłata stosunkowa w sprawach z zakresu prawa pracy z 50 tys. do 120 tys. złotych! Oczekujemy, że Minister Ziobro przedłoży projekt OPZZ Radzie Ministrów!

13 lipca 2023

Na forum ONZ toczy się dziś dyskusja o ostatnim już, 17. Celu Agendy ONZ, który dotyczy wzmocnienia globalnego partnerstwa na rzecz zrównoważonego rozwoju. Uważamy, że w ramach budowania partnerstwa, konieczne są działania na rzecz wzmocnienia roli dialogu społecznego w polityce realizowanej przez państwa, sygnatariuszy Agendy ONZ. Chodzi zarówno poprzez inwestycje w potencjał partnerów społecznych jak i tworzenie warunków do aktywnej roli dialogu społecznego w zarządzaniu przedsiębiorstwami i państwem. Katarzyna Pietrzak, Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ/ Magdalena Chojnowska, Wydział Międzynarodowy OPZZ Dialog społeczny jest kamieniem węgielnym europejskiego i krajowego demokratycznego modelu społecznego. To właśnie dialog społeczny i negocjacje zbiorowe stanowią główną siłę napędową odporności rynku pracy na kryzysy, które się pojawiają w gospodarce, napędza konkurencyjność oraz zrównoważony wzrost przedsiębiorstw i państw. Promowanie i wspieranie dialogu społecznego powinno stanowić zatem priorytetowy cel państwa! Silna Europa wymaga silnych partnerów społecznych, dlatego domagamy podjęcia zdecydowanych kroków w celu wsparcia partnerów społecznych i ożywienia globalnego partnerstwa na rzecz zrównoważonego rozwoju i negocjacji zbiorowych, w tym: zwiększenia nakładów publicznych na dialog społeczny oraz efektywnego wdrożenia środków z funduszy europejskich na wzmocnienie potencjału partnerów społecznych; przestrzegania przepisów ustawy o związkach zawodowych i ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego; niezwłocznego wdrożenia działań na rzecz zwiększenia roli rokowań i układów zbiorowych pracy w gospodarce wynikających z dyrektywy o adekwatnych płacach minimalnych w Unii Europejskiej; dokonania przeglądu programów nauczania w szkołach ponadpodstawowych w odniesieniu do zawartych tam zagadnień związanych z dialogiem społecznym, rolą partnerów społecznych i rynkiem pracy (podstawowe prawa i obowiązki w zakresie praw pracowniczych) oraz wzmocnienia i opracowania ścieżki edukacyjnej dla nauczycieli; opracowania programu jednosemestralnych zajęć dla uczelni wyższych z zagadnień związanych z dialogiem społecznym, rolą partnerów społecznych i rynkiem pracy (podstawowe prawa i obowiązki w zakresie praw pracowniczych); uruchomienia kampanii podkreślającej rolę dialogu społecznego i partnerów społecznych w zapewnieniu warunków rozwoju społeczno-gospodarczego oraz zwiększaniu konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej. Dialog społeczny należy umieścić w sercu procesów decyzyjnych państw i Unii Europejskiej. Tylko wówczas możemy mówić o włączeniu społecznym i efektywnych dążeniach do silnej integracji społecznej w Unii Europejskiej a przez to partnerstwie na rzecz realizacji Celów zrównoważonego rozwoju Agendy ONZ.

13 lipca 2023

Polityczne Forum Wysokiego Szczebla w ONZ będzie dziś debatować o Celu 9. Agendy 2030 dotyczącym budowy stabilnej infrastruktury, promowania, zrównoważonego uprzemysłowienia oraz wspierania innowacyjności. Katarzyna Pietrzak, Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ Nowoczesna i odporna na kryzysy infrastruktura oraz silna kondycja przemysłu w gospodarce stanowią fundament dla wypracowywania innowacji i przewag konkurencyjnych przez państwa. Dlatego ONZ wskazało w swojej strategii rozwoju zadanie promowania włączającej i zrównoważonej industrializacji oraz, przede wszystkim, znacznego zwiększenia do 2030 roku udziału przemysłu w zatrudnieniu i wytwarzaniu PKB. Wymaga to wdrożenia polityk przemysłowych opartych o dialog społeczny i godną pracę. Jednocześnie postępująca transformacja gospodarek wynikająca z transformacji klimatycznej i cyfrowej wymaga zapewnienia pracownikom siatki bezpieczeństwa socjalnego oraz dostępu do edukacji przez całe życie. Znaczącą rolę będą miały w związku z tym usługi publiczne wysokiej jakości, których zapewnienie wymaga zwiększenia nakładów publicznych. Agenda zobowiązuje państwa do rozwijania niezawodnej, zrównoważonej i odpornej infrastruktury dobrej jakości, wspierającej rozwój gospodarczy i dobrobyt ludzi. Założeniem tych działań ma być zapewnienie  wszystkim ludziom równego dostępu do infrastruktury po przystępnej cenie. Oznacza to, że inwestycje publiczne i prywatne w infrastrukturę są niezbędne dla wzmocnienia społeczeństw. Mogą bowiem również wpłynąć na ograniczenie ubóstwa i nierówności. Dlatego nakłady na inwestycje wymagają zwiększenia. Inwestycje w infrastrukturę i przemysł, zarówno w zatrudnieniu jak i w dostępie do ich efektów, muszą opierać się na prawach człowieka. Istotne jest zapewnienie pracownikom godnych miejsc pracy i wynagrodzeń wystarczających na ich utrzymanie. Warunki pracy i płacy w przedsiębiorstwach muszą równać w górę a ich konkurencyjność nie może opierać się na kosztach pracy. Wzmocnienie rokowań zbiorowych w miejscu pracy ma newralgiczne znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Stąd OPZZ opowiada się za wypracowaniem ustawowego mechanizmu negocjacji wzrostu wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw. Postulujemy również o szybkie opracowanie planu działania na rzecz promowania rokowań zbiorowych, aby stopniowo zwiększyć wskaźnik zasięgu rokowań zbiorowych. Wymaga tego przyjęta na poziomie unijnym dyrektywa o adekwatnych płacach minimalnych w UE. Ponieważ innowacje i postępująca cyfryzacja prowadzą do powstawania nowych form pracy, potrzebny jest rozwój umiejętności i uczenie się przez całe życie a także zadbanie o to, aby cyfrowa transformacja była sprawiedliwa i niewykluczająca. Należy zapewnić, aby nowe formy pracy uwzględniały przestrzegania prawa pracy i umożliwiały zrzeszanie się w związkach zawodowych. Chodzi m.in. o osoby korzystające z platform i pracujące zdalnie, które powinny być uznane za pracowników. Ponadto, związki zawodowe powinny być włączane w proces kształtowania przebiegu transformacji cyfrowej oraz mieć możliwość kontroli algorytmów stosowanych przy pracy z wykorzystaniem narzędzi cyfrowych. Prawo do odłączenia (bycia off-line) musi zostać uregulowane i przestrzegane. Postępująca cyfryzacja powoduje potrzebę uznania, że dostęp do niedrogiego łącza internetowego wysokiej jakości jest prawem podstawowym i zapewnić ustawodawstwo chroniące prywatność danych oraz prawa pracowników.