29 sierpnia odbyło się posiedzenie Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia. Poświęcono je głównie kwestiom finansowym, w kontekście płacowym, jak i przyszłości wzrostu nakładów na sektor ochrony zdrowia.

Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki Społecznej OPZZ

Wdrażanie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych to temat, który cyklicznie pojawia się na każdym posiedzeniu Trójstronnego Zespołu. Obecnie trwa etap zbierania przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji danych finansowych o wynagrodzeniach za miesiące lipiec i sierpień br., które mają zostać podsumowane pod koniec września br. Informacje będą obejmować wszystkich pracowników, niezależnie od formy zatrudnienia, zaangażowanych w realizację świadczeń finansowanych ze środków publicznych. W dyskusji, Państwowa Inspekcja Pracy przekazała dane o nieprawidłowościach we wdrażaniu ustawy: w okresie od lutego do końca lipca 2023 r. do PIP wpłynęło łącznie (zaledwie) 58 skarg związanych z realizacją przepisów. To znikomy wskaźnik w skali całego kraju, choć znaczącą jest informacja, że najwięcej skarg wpłynęło z terenów woj. świętokrzyskiego i lubelskiego. Najważniejsze nieprawidłowości związane z realizacją ,,ustawy płacowej” w ochronie zdrowia (nowe stawki weszły w życie od 1 lipca br.) dotyczyły m.in.

  • różnicowania stawek wynagrodzeń na tożsamych stanowiskach pracy,
  • nieustalenia sposobu podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, zatrudnionych w podmiocie leczniczym, zgodnie z wymogami ustawy,
  • niepodwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracownika działalności podstawowej, innego niż pracownik wykonujący zawód medyczny, zatrudnionego w podmiocie leczniczym, w sposób uwzględniający minimum określone w ustawie,
  • nieustalenia zasad podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego.

W dyskusji, członkowie zespołu i eksperci, zarówno ze strony pracodawców jak i związkowej podnosili kwestie min. konieczności wcześniejszego przekazania pieniędzy do podmiotów leczniczych, nadmiernej skali umów cywilnoprawnych w szpitalach, stałego zadłużania szpitali powiatowych, niewystarczających środków finansowych na wynagrodzenia, płac personelu niemedycznego.

Omówiono także problematykę finansowania ochrony zdrowia.


Zgodnie z informacją Ministerstwa Zdrowia i NFZ, całościowe wydatki na zdrowie w roku 2024 znacznie wrosną: wskaźnik minimalnych nakładów na finansowanie ochrony zdrowia ulegnie podwyższeniu z 6 proc. w 2023 r. do 6,2 proc. Składową tej kwoty są także wydatki Narodowego Funduszu Zdrowia (niemal 156 mld zł na koszty świadczeń zdrowotnych, co stanowi o ponad 20 mld więcej niż w roku bieżącym). Budżet państwa wnosi do systemu ochrony zdrowia 26,7 mld zł. Pomimo, że łączne nakłady na ochronę zdrowia będą wynosić 190,8 mld zł – dostępność nie uległa znaczącej poprawie i to był jeden ze znaczących wątków dyskusji, po której strona społeczna uznała za konieczne przyjęcie stanowiska w tej sprawie. To także jeden z ważniejszych postulatów programowych OPZZ, o którym stale przypominamy podczas dialogu ze stroną rządową.

Na wniosek strony pracodawców omówiono także europejską legislację farmaceutyczną i stan prac nad wdrażaniem dyrektyw europejskich w tym obszarze – temat ma być kontynuowany we wrześniu. Kolejne posiedzenie Zespołu zaplanowano na 28 września br. To czas kiedy znane będą wyniki wdrażanych wynagrodzeń w ochronie zdrowia za lipiec i sierpień br.W posiedzeniu udział brali członek Trójstronnego Zespołu ds. OZ Tomasz Dybek (OZZ Pracowników Fizjoterapii) oraz branżowi eksperci OPZZ.

(rg)