22 sierpnia 2022

Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że 8 sierpnia 2022 r. zmarła Anna Lewandowska Wieloletnia pracownica redakcji  tygodnika „Związkowiec” oraz „Nowego Tygodnika Popularnego”. Miała 63 lata. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się 17 sierpnia (środa), o godz. 10:30 w kościele Św. Katarzyny, ul. Fosa 17 w Warszawie (ul. Sikorskiego/Wilanowska). Pogrzeb na miejscowym cmentarzu. Szczere kondolencje rodzinie i bliskim zmarłej składa Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych Aniu, śpij spokojnie… Koleżanki i Koledzy z b. redakcji „Nowego Tygodnika Popularnego” 

22 sierpnia 2022

Dzisiaj Główny Urząd Statystyczny (GUS) opublikował finalny odczyt inflacji konsumenckiej (CPI) za lipiec br. Optymistyczny szybki szacunek inflacji GUS z ubiegłego miesiąca, wskazujący, że inflacja w lipcu br. pozostała na poziomie czerwca br. (15,5%) nie sprawdził się. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ Inflacja wciąż rośnie i według ostatecznych danych wyniosła w lipcu br. 15,6% (przy wzroście cen towarów – o 16,9% i usług – o 11,7%). Lipcowy odczyt inflacji na poziomie 15,6% rok do roku to najwyższe tempo wzrostu od 24 lat. W stosunku do poprzedniego miesiąca ceny towarów i usług wzrosły o 0,5% (w tym usług – o 1,2% i towarów – o 0,3%). Z danych GUS wynika, że w porównaniu z analogicznym miesiącem poprzedniego roku wyższe były ceny w zakresie mieszkania (o 21,8%), żywności (o 15,9%), transportu (o 27,7%), restauracji i hoteli (o 16,4%) oraz rekreacji i kultury (o 11,3%). Od kilku miesięcy za wzrostem inflacji nie nadążają płace. Niedawno GUS opublikował dane, z których wynika, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej wzrosło w II kwartale 2022 r. w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego o 11,8% przy inflacji w tym okresie na poziomie 13%, co oznacza spadek realnej płacy o ponad 1%. Tym samym podwyżki płac nie są w stanie zrekompensować drastycznego wzrostu cen w lipcu 2022 r. np.: opału o 132,2%, paliw o 36,8%, gazu o 44,9%, cukru o 47,6%, mąki o 38,9%, oleju i tłuszczu o 37,5%, pieczywa o  29,1%, mleka o 20,0%, mięsa o 17,2%. (nq)

22 sierpnia 2022

APEL O WSPÓŁDZIAŁANIE NA RZECZ WZROSTU WYNAGRODZEŃ ORAZ POPRAWĘ WARUNKÓW PRACY W OŚWIACIE  W związku z odrzuceniem przez Sejm poprawek dotyczących 20 proc. wzrostu wynagrodzenia wszystkich nauczycieli, zwracamy się do związków zawodowych działających w oświacie o współdziałanie i współpracę na rzecz podwyższenia wynagrodzeń oraz poprawy warunków pracy w oświacie.  5 sierpnia 2022 roku Sejm głosami PiS i koalicjantów opowiedział się przeciwko poprawkom ZNP zmierzającym m.in do podniesienia o 20 proc. wynagrodzeń wszystkim nauczycielom od września br. Za odrzuceniem poprawek dotyczących 20 proc. podwyżek dla wszystkich nauczycieli głosowało 232 posłów, w tym także minister Przemysław Czarnek.  Mamy w Polsce rekordową inflację na poziomie prawie 16 proc. Nauczyciele coraz częściej podejmują decyzję o rezygnacji z zawodu a kandydatów chętnych do pracy z uczniami nie ma, dlatego pogłębiają się problemy kadrowe w szkołach i przedszkolach. W niedalekiej perspektywie braki kadrowe przyczynią się do spadku jakości kształcenia i pogłębiania nierówności edukacyjnych dzieci i młodzieży.  Dlatego wobec decyzji rządowej większości o braku 20 proc. podwyżek dla nauczycieli apelujemy do wszystkich organizacji związkowych, środowisk oświatowych a przede wszystkim do nauczycieli i nauczycielek oraz pracowników oświaty o solidarne współdziałanie na rzecz podwyższenia wynagrodzeń naszej grupy zawodowej oraz poprawy warunków pracy i nauki w szkołach, przedszkolach i placówkach oświatowych.    Zachęcamy wszystkie związki zawodowe i środowiska oświatowe do podejmowania wspólnych działań na rzecz pracowników oświaty. Sławomir Broniarz /-/    Prezes ZNP   Sławomir Wittkowicz /-/   Przewodniczący WZZ „Forum – Oświata”   [Źródło: https://znp.edu.pl/apel-o-wspoldzialanie-na-rzecz-...)

22 sierpnia 2022

12 sierpnia, w Hali Widowiskowo – Sportowej w Bełchatowie odbędzie się Centralna Akademia z okazji Dnia Energetyka 2022. Uroczystość organizuje Zarząd PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna. Wśród zaproszonych gości znalazł się Andrzej Radzikowski, przewodniczący OPZZ, który skierował okolicznościowy list na ręce Prezesa Zarządu Spółki, p. Andrzeja Legeżyńskiego. Poniżej przytaczamy treść listu.

22 sierpnia 2022

14 sierpnia przypada Dzień Energetyka , czyli polskie święto branży energetycznej. Data obchodów tego dnia wynika z faktu, że w 1991r. patronem energetyków ogłoszono św. Maksymiliana Kolbego, z zamiłowania elektryka, który zginął męczeńsko w obozie koncentracyjnym właśnie 14 sierpnia 1941r. Data ta została po 1991r. przyjęta jako Dzień Energetyka i obowiązuje do dziś. Wcześniej branża energetyczna świętowała1 września ( od 1956r. do 1972 r. ) W okresie od 1973 r. do 1990 r. Dzień Energetyka był z kolei obchodzony w pierwszą niedzielę września. Z okazji święta, składamy najserdeczniejsze życzenia wszystkim Energetykom oraz wszystkim związanych zawodowo z tą niezwykle istotną branża. Zarząd Główny Krajowego Związku Zawodowego Ciepłowników.

22 sierpnia 2022

Z głębokim smutkiem zawiadamiamy, że 9 sierpnia 2022 r. zmarła Bożenna Paździor wieloletnia członkini Prezydium Związku Zawodowego Przemysłu Elektromaszynowego, wieloletnia przewodnicząca organizacji związkowej ZZPE w Cemat'70 wieloletnia przewodnicząca Komisji Kobiet OPZZ Msza święta żałobna odbędzie się 16 sierpnia 2022 r. o godz. 13:00 w kościele Maryi Matki Zawierzenia przy Parafii św. Marii Magdaleny - ul Wólczyńska 64 w Warszawie. Po mszy - pogrzeb na Cmentarzu Wawrzyszewskim (naprzeciwko kościoła).  Szczere kondolencje dla rodziny i bliskich zmarłej składa Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych Bożenko, będzie nam Ciebie brakowało... Koleżanki i Koledzy z Zarządu Związku Zawodowego Przemysłu Elektromaszynowego

22 sierpnia 2022

Przedstawiciel OPZZ, Łukasz Mycka gościł w sobotę (20.08) na Walnym Posiedzeniu Członków Młodej Lewicy. Biuro prasowe OPZZ OPZZ od lat walczy o to, by młodzi ludzie, którzy podejmują pracę byli godnie traktowani przez pracodawców. Centrala podejmuje liczne działania, m.in. walka z umowami śmieciowymi, akcje przeciwko bezpłatnym stażom, kampanie na rzecz wydłużenia urlopu wypoczynkowego oraz skrócenia czasu pracy. Każdy powinien pamiętać, że młodzi ludzie są przyszłością. OPZZ organizuje wiele szkoleń dla młodzieży, aby utrzymywać wielopoziomową komunikacje międzypokoleniową, tak, by młodzi mogli uczyć się z doświadczenia osób w pełni dojrzałych, jednocześnie pokazując jak efektywnie poruszać się w realiach XXI wieku. Przedstawiciel OPZZ podczas spotkania z członkami Młodej Lewicy mówił o realiach świata pracy oraz o działaniach i planach Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych związanych z poprawą jakości pracy i płacy w Polsce. W wystąpieniu związkowca wybrzmiało także jak wielką rolę odgrywają związki zawodowe i dlaczego ważne jest, aby się w nich organizować.

19 sierpnia 2022

W odpowiedzi na prośbę o przekazanie opinii do projektu ustawy o sporach zbiorowych pracy (dalej: projekt) Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych przekazuje następujące uwagi. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w obecnym kształcie projekt nie rokuje nadziei na naprawę obecnie występującej dysfunkcjonalności instytucji sporu zbiorowego. W ocenie OPZZ jest on niezrozumiały, skomplikowany i utrudniający procedurę prowadzenia sporu zbiorowego. Tym samym w obecnym kształcie jest on nie do przyjęcia i aby spełniał oczekiwania stawiane przed nowelizacją wymaga dalszych pogłębionych prac w Radzie Dialogu Społecznego. Poniżej zwracamy uwagę na najważniejsze kwestie i przekazujemy opinię: 1) do art. 2 ust. 1 pkt 4: projekt całkowicie pomija podnoszoną od lat przez OPZZ kwestię wprowadzenia do ustawy z dnia 23 maja 1991 roku o rozwiązywaniu sporów zbiorowych pojęcia tzw. „pracodawcy rzeczywistego”. W obecnym stanie prawnym, poprzez wąskie ustawowe zdefiniowanie pojęcia pracodawcy odnoszącego się generalnie do funkcji zarządczej, organizacje związkowe w wielu przypadkach mają problemy z prowadzeniem sporu zbiorowego z uwagi na to, że ich pracodawca jest ograniczony w zakresie podejmowania decyzji, która leży w gestii podmiotu nadrzędnego (pracodawcy rzeczywistego). W świetle powyższego niezbędnym jest zagwarantowanie możliwości prowadzenia sporu zbiorowego z rzeczywistym pracodawcą, który ma faktyczne władztwo w sferze kształtowania warunków zatrudnienia, a w szczególności rozstrzyga o środkach na wynagrodzenia zatrudnionych osób oraz podejmuje inne istotne decyzje w sferze praw i interesów pracowniczych. Należy zatem wprowadzić odpowiednie rozwiązania prawne, zgodnie z którymi będzie możliwe prowadzenie sporu zbiorowego wobec: ministra lub innego organu reprezentującego państwowe jednostki budżetowe, wójta (burmistrza, prezydenta miasta, starosty, marszałka województwa), reprezentujących samorządowe jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe, w sferze prywatnej - wobec podmiotu de facto decydującego o warunkach zatrudnienia pracowników (spółka matka, podmiot sprawujący kontrolę). 2) do art. 2 ust. 1 pkt 5: aktualnie obowiązujący zapis dotyczący przedmiotu sporu zbiorowego w praktyce wywołuje poważne problemy z uwagi na praktykę stosowaną przez część pracodawców, którzy odmawiają wejścia w spór zbiorowy poprzez zakwestionowanie jego przedmiotu. W rezultacie odmienna interpretacja przedmiotu sporu zbiorowego dokonana przez pracodawcę utrudnia lub wręcz blokuje możliwość prowadzenia rokowań, a tym samym korzystania przez organizację związkową z praw wskazanych w Ustawie. Odejście od enumeratywnego określenia przedmiotu sporu zbiorowego i wprowadzenie nowej definicji sporu zbiorowego pracy, znacząco poszerzającej zakres spraw, które mogą być objęte sporem zbiorowym, daje szansę na uniknięcie wskazanych powyżej problemów. 3) do art. 4 ust. 4: negatywnie oceniamy możliwość przewidzianą w projektowanym zapisie, która może otworzyć drogę do wypowiadania porozumień zbiorowych. 4) do art. 5 ust. 2: należy ocenić negatywnie potencjalną możliwości blokowania sporów zbiorowych. Organizacja związkowa może nie mieć pełnej wiedzy co do pozostałych związków zawodowych działających u danego pracodawcy. Należy pamiętać, że niedochowanie obowiązku zawiadomienia wszystkich działających u pracodawcy organizacji związkowych może pociągać za sobą poważne konsekwencje formalnoprawne. OPZZ negatywnie ocenia tę regulację. 5) do art. 8: ust. 1 w zw. z art. 5: przepis nie rozstrzyga kwestii w jakim terminie organizacja związkowa ma oświadczyć, że przystępuje do rokowań? Brak wskazania stosownego terminu może znacząco opóźnić proces sporu zbiorowego i wywoływać szereg wątpliwości interpretacyjnych. ust. 3: w ocenie OPZZ warunek prowadzenia rokowań uzależniony od uczestnictwa w nich co najmniej jednej organizacji związkowej, reprezentatywnej w rozumieniu art. 252 lub art. 253 ustawy o związkach zawodowych, stanowi nieuzasadnione ograniczenie prawa do prowadzenia sporu zbiorowego przez mniejsze, niereprezentatywne związki zawodowe. 6) do art. 9: przepis nie poprawia aktualnej sytuacji. Regulacja nie rozstrzyga praktycznego problemu gdy protokół rozbieżności oddzielnie sporządzą obydwie strony sporu. 7) do art. 11 – 15: większość zapisów z tej części projektu należałoby przenieść do rozporządzenia wykonawczego, określającego szczegółowe wymogi i zasady wykonywania funkcji mediatora. Pozostawienie tak rozbudowanej części projektu dotyczącej osoby mediatora - zwłaszcza w kwestiach związanych ze składanymi oświadczeniami czy załączanymi do wniosku dokumentami - nie wydaje się zasadne w świetle techniki legislacyjnej. 8) do art. 11 ust. 3: projekt całkowicie odchodzi od obecnej procedury wpisu na listę mediatorów, pozostawiając tą decyzję ministrowi właściwemu do spraw pracy. Mając na uwadze pojawiające się problemy z procedurą wpisu na przedmiotową listę, ale pamiętając również o zasadach dialogu społecznego proponujemy jednak, aby wpis na listę mediatorów wymagał uzyskania przez kandydata zgody większości organizacji wchodzących w skład danej strony. 9) do art. 15 ust. 2: obecnie obowiązujące przepisy dotyczące wynagradzania mediatorów z listy ustalonej przez ministra właściwego do spraw pracy przewidują stawkę malejącą. Rozwiązanie to budzi aprobatę z uwagi na największy nakład pracy mediatora konieczny do przygotowania się do pierwszych spotkań - w zakresie zarówno analizy dokumentów, jak i autonomicznych spotkań ze stronami. OPZZ wyraża się za utrzymaniem zarówno tej zasady jak i funkcjonującego obecnie rozwiązania dopuszczającego jedynie w przypadku woli stron (w ramach znanej z prawa cywilnego swobody umów) odmiennego uregulowania wynagrodzenia mediatora. Wydaje się, iż dotychczasowy przepis przewidujący stawki, które mogą być uregulowane inaczej, za zgodną wolą stron sporu i mediatora wziął się z różnych form prawno-podatkowych dotyczących grupy mediatorów – z uwagi na szeroko zróżnicowane koszty (VAT, składki emerytalne, rentowe, na ubezpieczenie zdrowotne lub chorobowe itp.) oraz stopień skomplikowania sporu, a także liczbę podmiotów biorących w nim udział. 10) do art. 18: ust. 1: należy całkowicie odrzucić zapisy wskazujące na dopuszczalny czas trwania sporu zbiorowego. Możliwość wygaśnięcia sporu po upływie 9 lub 12 miesięcy może stanowić zachętę dla wielu pracodawców do celowego przedłużania procedury. ust. 2 pkt 1: należy ocenić ten zapis jako niezrozumiały stylistycznie. ust. 2 pkt 2: przepis nie daje odpowiedzi na pytanie co w sytuacji, gdy po stronie związkowej znajdują się dwie lub więcej organizacji, a tylko jedna z nich odstępuje od prowadzenia sporu? 11) do art. 23 ust. 4 ograniczenie prawa do strajku, które przewiduje ten przepis są zbyt daleko idące i niezgodne z wiążącymi Polskę standardami Międzynarodowej Organizacji Pracy – należy tę regulację ocenić negatywnie. 12) do art. 24: ust. 4: organizacje związkowe często stoją przed problemem uzyskania od pracodawcy listy zatrudnionych osób, która jest pomocna przy organizowaniu referendum. W wielu przypadkach pracodawcy wskazując m.in. na kwestie związane z RODO odmawiają jej przekazywania. W projekcie zaproponowano, aby pracodawca przekazywał organizacji związkowej, na jej pisemny wniosek, informację o liczbie osób wykonujących pracę zarobkową w zakładzie pracy bez wskazania terminu na dokonanie tej czynności. Ponadto w naszej ocenie jest to rozwiązanie dalece niewystarczające, zwłaszcza w obliczu obostrzeń związanych z pandemią COVID-19, a także nowych form wykonywania pracy (praca zdalna). Proponujemy zatem, aby pracodawca był zobowiązany do przekazywania organizacji związkowej imiennej listy osób zatrudnionych w zakładzie pracy, wraz z ich adresami e-mailowymi. Pozwoli to na kompleksowe przygotowanie procesu referendum strajkowego, w którym będą mogli brać udział wszyscy zatrudnieni, bez względu na działania pracodawcy związane np. z zapobieganiem rozprzestrzenianiu się COVID- 19. w obecnym stanie prawnym dużym wyzwaniem dla organizacji związkowej jest przeprowadzenie referendum u dużego pracodawcy, zatrudniającego wielu pracowników w różnych miejscowościach. Obecne zasady dotyczące wymogu uzyskania stosownego poparcia osób zatrudnionych u całego pracodawcy wielokrotnie kolidują ze strukturą organizacyjną pracodawcy, w szczególności zatrudniającego tysiące pracowników w wielu oddziałach w Polsce. Koniecznym jest zatem wprowadzenie takich przepisów, które „zdecentralizują procedurę” i umożliwiają przeprowadzenie referendum i ewentualnego strajku na poziomie np. oddziału, marketu, regionu lub innych stosownych jednostek organizacyjnych pracodawcy. 13) do art. 25 ust. 3: czy poprzez sformułowanie „która sporządziła protokół rozbieżności” należy rozumieć „która podpisała protokół rozbieżności”? 14) do art. 26: brak zgody na wprowadzenie sądowej kontroli zgodności z prawem przeprowadzenia głosowania w sprawie ogłoszenia strajku. Mając na uwadze przewlekłość postępowania sądowego w Polsce istnieje realna obawa, że będzie ona notorycznie nadużywana przez pracodawców w celu wydłużenia procedury sporu zbiorowego i utrudnienia przeprowadzenia strajku. 15) OPZZ negatywnie ocenia fakt, iż projekt nie przewiduje możliwości przeprowadzenia przez związek zawodowy działający w innym zakładzie pracy strajku solidarnościowego w obronie praw i interesów pracowników, którzy nie mają prawa do strajku (art. 22 Ustawy). Tym samym wnioskodawca proponuje zlikwidowanie instytucji strajku solidarnościowego, a więc formy wsparcia, które może być udzielone pracownikom niemającym prawa do strajku. Usunięcie tej instytucji z projektu należy ocenić negatywnie, gdyż stanowi ono ograniczenie przewidzianego w art. 59 ust. 3 Konstytucji RP prawa przysługującego związkom zawodowym do organizowania strajków pracowniczych i innych form protestu. Skoro ze względu na dobro publiczne w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej przewidziano, że ustawa może ograniczyć prowadzenie strajku lub zakazać go w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach, to substytutem tego uprawnienia w obecnie obowiązującej ustawie jest strajk solidarnościowy. Likwidacja tej instytucji pozbawi rzesze osób wykonujących pracę zarobkową możliwości obrony własnych interesów, co stanowi ograniczenie konstytucyjnych praw pracowników.

12 sierpnia 2022

Strona rządowa nie uwzględniła związkowych propozycji w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia na rok 2023, które zgłosiliśmy w trakcie tegorocznych negocjacji na forum Rady Dialogu Społecznego. W projekcie rozporządzenia, który minister rodziny i polityki społecznej przekazała partnerom społecznym do zaopiniowania rząd ponownie forsuje własne propozycje. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) ocenia je negatywnie. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ OPZZ negatywnie oceniło propozycję ustalenia wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę od dnia 1 stycznia 2023 r. w wysokości 3383 zł (minimalnej stawki godzinowej w wysokości 22,10 zł) oraz od 1 lipca 2023 r. w wysokości 3450 zł (minimalnej stawki godzinowej w wysokości 22,50 zł). W praktyce oznacza ona wzrost płacy minimalnej o 1% ponad ustawowe minimum, czego OPZZ nie może zaakceptować. Zaproponowana wysokość płacy minimalnej na rok następny została oparta o prognozowany na rok 2023 wskaźnik inflacji w wysokości 107,8%. W świetle dostępnych danych, w tym prognoz Komisji Europejskiej i Narodowego Banku Polskiego, trudno zgodzić się z tą prognozą. W 2023 roku należy oczekiwać inflacji na poziomie znacznie wyższym niż przewiduje rząd, dlatego OPZZ uznaje za konieczne dokonanie korekty prognozy podstawowych wielkości makroekonomicznych stanowiących podstawę do opracowania projektu ustawy budżetowej na przyszły rok i wprowadzenie stosownych zmian w projekcie przedmiotowego rozporządzenia, które będą skutkować znacznym wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2023 roku. Hamowanie wzrostu płac poprzez ustalenie wysokości płacy minimalnej na poziomie niższym niż wynikający z rzeczywistego stanu gospodarki i kondycji ekonomicznej przedsiębiorstw jest niewłaściwe z punktu widzenia społecznego oraz gospodarczego. Z tego powodu OPZZ negatywnie oceniło projekt rozporządzenia w tej sprawie i podtrzymało swoje oczekiwania dotyczące wzrostu płacy minimalnej w 2023 r., wyrażone we wspólnym stanowisku central związkowych z dnia 13 maja 2022 r. Przypomnijmy, że strona związkowa zaproponowała, aby minimalne wynagrodzenie za pracę wzrosło od 1 stycznia 2023 r. o nie mniej niż 490 zł (do wysokości co najmniej 3500 zł) i od 1 lipca 2023 r. o nie mniej niż o 250 zł (do wysokości co najmniej 3750 zł). (nq)

12 sierpnia 2022

Dzisiaj Główny Urząd Statystyczny (GUS) opublikował finalny odczyt inflacji konsumenckiej (CPI) za lipiec br. Optymistyczny szybki szacunek inflacji GUS z ubiegłego miesiąca, wskazujący, że inflacja w lipcu br. pozostała na poziomie czerwca br. (15,5%) nie sprawdził się. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ Inflacja wciąż rośnie i według ostatecznych danych wyniosła w lipcu br. 15,6% (przy wzroście cen towarów – o 16,9% i usług – o 11,7%). Lipcowy odczyt inflacji na poziomie 15,6% rok do roku to najwyższe tempo wzrostu od 24 lat. W stosunku do poprzedniego miesiąca ceny towarów i usług wzrosły o 0,5% (w tym usług – o 1,2% i towarów – o 0,3%). Z danych GUS wynika, że w porównaniu z analogicznym miesiącem poprzedniego roku wyższe były ceny w zakresie mieszkania (o 21,8%), żywności (o 15,9%), transportu (o 27,7%), restauracji i hoteli (o 16,4%) oraz rekreacji i kultury (o 11,3%). Od kilku miesięcy za wzrostem inflacji nie nadążają płace. Niedawno GUS opublikował dane, z których wynika, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej wzrosło w II kwartale 2022 r. w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego o 11,8% przy inflacji w tym okresie na poziomie 13%, co oznacza spadek realnej płacy o ponad 1%. Tym samym podwyżki płac nie są w stanie zrekompensować drastycznego wzrostu cen w lipcu 2022 r. np.: opału o 132,2%, paliw o 36,8%, gazu o 44,9%, cukru o 47,6%, mąki o 38,9%, oleju i tłuszczu o 37,5%, pieczywa o  29,1%, mleka o 20,0%, mięsa o 17,2%. (nq)