12 listopada 2025

Europejska Konfederacja Związków Zawodowych (ETUC) z zadowoleniem przyjmuje dzisiejszą decyzję Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, która rozwiała wszelkie wątpliwości dotyczące dyrektywy UE w sprawie płacy minimalnej. Trybunał potwierdził jej ważność oraz podstawowe przepisy, gwarantując, że walka o sprawiedliwe wynagrodzenia w Europie będzie toczyć się w oparciu o solidne podstawy prawne. Trybunał potwierdza kluczowe zasady dyrektywy W swoim orzeczeniu Trybunał potwierdził wszystkie środki związane z promowaniem układów zbiorowych pracy, w tym obowiązek, by państwa członkowskie przygotowały plany działania na rzecz zwiększenia ich zasięgu. Chociaż uchylono artykuł 5(2) dyrektywy – określający szczegółowe kryteria oceny adekwatności ustawowego wynagrodzenia minimalnego – utrzymano w mocy pozostałe przepisy, w tym artykuł 5(1) i 5(4). Pozostają one kluczowymi narzędziami w ustalaniu sprawiedliwego poziomu płacy minimalnej, gwarantującego godny poziom życia. Dyrektywa nadal odnosi się do tzw. „progów przyzwoitości”, czyli 50% mediany wynagrodzenia i 60% przeciętnego wynagrodzenia, jako punktów odniesienia przy ocenie adekwatności płac. Esther Lynch: „Dyrektywa jest solidna – teraz czas na jej wdrożenie” Sekretarz Generalna ETUC, Esther Lynch, podkreśliła: „Niniejszy wyrok potwierdza, że dyrektywa w sprawie płacy minimalnej jest aktualna – UE może i musi działać na rzecz godziwych wynagrodzeń. Zasadnicze zasady dyrektywy pozostają nienaruszone, w tym progi 50% i 60% przyzwoitości. Jednak skreślając artykuł wyjaśniający, jak mierzyć adekwatność, Trybunał dał jeszcze wyraźniej do zrozumienia, że potrzebujemy silniejszych i egzekwowalnych przepisów, aby sprawiedliwe wynagrodzenie stało się rzeczywistością”. ETUC: rządy muszą działać ETUC apeluje do państw członkowskich, by zakończyły podejście „poczekamy, zobaczymy” i niezwłocznie wdrożyły dyrektywę, podnosząc płace minimalne do poziomu zapewniającego adekwatność oraz przyjmując krajowe plany działania mające na celu zwiększenie zasięgu układów zbiorowych do co najmniej 80%. Wyrok Trybunału daje pełną pewność prawną – dyrektywa jest solidna i musi zostać w pełni wdrożona. Wciąż obowiązują międzynarodowe standardy MOP ETUC przypomina, że większość państw UE, w których obowiązują ustawowe płace minimalne, jest związana Konwencją MOP nr 131, określającą te same kryteria, które zostały unieważnione przez Trybunał – m.in. koszty utrzymania, poziom wydajności i czynniki ekonomiczne wpływające na godziwe wynagrodzenia. Te zobowiązania międzynarodowe nadal obowiązują i powinny stanowić podstawę krajowych działań wdrożeniowych. Apel do Komisji Europejskiej ETUC wzywa Komisję Europejską do natychmiastowego przedstawienia zalecenia, które wesprze państwa członkowskie w skutecznym wdrażaniu dyrektywy poprzez zapewnienie dodatkowych kryteriów i narzędzi koordynacyjnych. Celem jest ustanowienie odpowiednich ustawowych płac minimalnych gwarantujących godziwy standard życia i zbliżenie poziomów wynagrodzeń w całej Europie. „Dyrektywa jest solidna, ale wymaga solidnego wdrożenia. Pracownicy potrzebują realnych podwyżek płac i realnej siły przetargowej, a nie luk prawnych. Europa musi zapewnić każdemu pracownikowi wynagrodzenie odpowiadające progowi przyzwoitości, a także skutecznie promować negocjacje zbiorowe” – dodała Lynch. Ochrona przed obniżkami płac ETUC wyraża zaniepokojenie usunięciem przepisu, który uniemożliwiał wykorzystywanie automatycznej indeksacji jako pretekstu do obniżania ustawowych płac minimalnych. Konfederacja przypomina jednak, że artykuł 16 dyrektywy nadal zabrania obniżania lub znoszenia płac minimalnych. Podsumowanie Decyzja Trybunału Sprawiedliwości UE to ważny krok w kierunku sprawiedliwych, godziwych płac w całej Europie. ETUC i jej organizacje członkowskie, w tym OPZZ, będą nadal zabiegać o pełne wdrożenie dyrektywy, zwiększenie zasięgu układów zbiorowych i wzmacnianie pozycji pracowników w negocjacjach płacowych.

07 listopada 2025

Dzięki zdecydowanym działaniom OPZZ Zarząd PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. ogłosił decyzję o wstrzymaniu planowanej integracji Zakładów Linii Kolejowych, która miała wejść w życie z początkiem 2026 roku. Zarząd PLK S.A. 22 września skierował do konsultacji społecznych projekt zmian w funkcjonowaniu Zakładów Linii Kolejowych. Zakładał on integrację wybranych jednostek i utworzenie docelowej struktury 17 zakładów zamiast dotychczasowych 23. W założeniu miało to poprawić efektywność zarządzania i umiejscowić siedziby zakładów w miastach wojewódzkich przy jednoczesnym zachowaniu miejsc pracy i kontynuacji zatrudnienia w dotychczasowych lokalizacjach. Projekt spotkał się jednak z szeroką krytyką ze strony związków zawodowych. Federacja Związków Zawodowych Pracowników Automatyki i Telekomunikacji PKP, organizacja członkowska OPZZ, wyraziła głębokie zaniepokojenie planowaną „integracją”, która w praktyce oznaczała likwidację sześciu zakładów zlokalizowanych w Siedlcach, Nowym Sączu, Skarżysku-Kamiennej, Ostrowie Wielkopolskim, Częstochowie i Wałbrzychu. Związkowcy podkreślali, że zmniejszenie liczby zakładów mogłoby prowadzić do utraty miejsc pracy, pogorszenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego oraz destabilizacji funkcjonowania spółki. W obronie tych wartości 15 października odbyła się pikieta pod Ministerstwem Infrastruktury w Warszawie, podczas której przedstawiciele związków zawodowych przekazali ministrowi Dariuszowi Klimczakowi petycję z żądaniem natychmiastowego wstrzymania procesu integracji, ochrony miejsc pracy i przeprowadzenia rzeczywistych konsultacji społecznych. Sprawa była również szeroko omawiana na posiedzeniu Prezydium OPZZ z inicjatywy wiceprzewodniczącej Barbary Popielarz. W wyniku dyskusji OPZZ skierowało pisma do ministra infrastruktury Dariusza Klimczaka oraz wicepremiera Władysława Kosiniaka-Kamysza, prezesa Polskiego Stronnictwa Ludowego, a także do minister rodziny, pracy i polityki społecznej Agnieszki Dziemianowicz-Bąk z wnioskiem o analizę sprawy i wsparcie działań związkowych. Dzięki konsekwentnym działaniom OPZZ oraz determinacji związkowców Zarząd PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. ogłosił decyzję o wstrzymaniu integracji Zakładów Linii Kolejowych w dotychczasowym kształcie.  Biuro Prasowe OPZZ

06 listopada 2025

10 listopada obchodzimy jest Dzień Równych Płac, którego celem jest zwrócenie uwagi na nierówności w wynagrodzeniach między kobietami a mężczyznami. Wydarzenia promujące równość organizuje zarówno Unia Europejska jak i Organizacja Narodów Zjednoczonych. Różne wynagrodzenie kobiet i mężczyzn za tą samą pracę to dyskryminacja ze względu na płeć. W maju br. mediana wynagrodzeń wynosiła wg GUS ogółem 7082 zł jednak przypadku mężczyzn wyniosła 7.299,68 zł (103,1 proc. wartości ogółem), natomiast wśród kobiet - 6.897,36 zł (97,4 proc. wartości ogółem). Zatem mediana różnica płacowa między płciami wynosiła 5,7 proc.Ostatnie dane roczne pochodzą z 2023 r. i wskazują, że luka płacowa między kobietami a mężczyznami w Polsce wynosiła 7,8 proc., co oznacza, że kobiety zarabiały średnio mniej za godzinę pracy niż mężczyźni. To dano ogólne, przykładowo największa luka płacowa występowała w branży finansowej i ubezpieczeniowej (27,6 proc.) oraz w informacji i komunikacji (24,8 proc.). Im wyższe wynagrodzenie, tym wyższa luka płacowa między płciami. Jeśli skorygujemy lukę płacową o takie elementy jak np. wykształcenie jest ona tym bardziej niekorzystana dla kobiet. Zlikwidowanie luki płacowej między kobietami a mężczyznami to nie tylko kwestia sprawiedliwości - to przestrzeganie w praktyce praw człowieka i budowanie fundamentu sprawiedliwości społecznej i gospodarczej. Brak świadomości różnic płacowych i negatywnych konsekwencji tego zjawiska jest duża. Brak jawności płac na określonych stanowiskach powoduje niewiedzę o dyskryminacji, co utrudnia zrozumienie negatywnych konsekwencji społecznych i ekonomicznych tego zjawiska a także działania egzekwujące równość. Należy zacząć zatem od podstaw: budowania świadomości samego problemu nierówności, biznesowych korzyści płynących z różnorodności oraz przekazania pracownikom i pracodawcom praktycznych informacji o sposobach redukcji nierówności płacowych osób wykonujących tą samą pracę. Kwestia równości w miejscu pracy to nie tylko zapewnienie równości płac, ale także tworzenie środowiska dla równego traktowania pracowników, zapewniającego im równych szans rozwoju i dostępu do kluczowych szkoleń. W Polsce mamy silne, konstytucyjne i ustawowe przepisy dotyczące równego traktowania. Niestety nie są one przestrzegane i skutecznie egzekwowane. Rządy muszą również realizować Cel Zrównoważonego Rozwoju Agendy ONZ 2030 nr 8.5 dotyczący „pełnego zatrudnienia i godnej pracy za równe wynagrodzenie”. Deklaracja Ministerialna Forum Politycznego Wysokiego Szczebla Agendy ONZ z 2025 roku zawiera wyraźne zobowiązania dotyczące równego wynagrodzenia. W Deklaracji po raz pierwszy ministrowie pracy i zatrudnienia grupy G20 zobowiązali się do stopniowego zmniejszania luki płacowej między kobietami a mężczyznami, planując redukcję o 15% do 2035 roku, z punktem środkowym przeglądu i możliwym wzrostem do 35% do 2035 roku, a także zachęcili członków do przystąpienia do Międzynarodowej Koalicji na rzecz Równego Wynagrodzenia (EPIC). Te słowa muszą zostać przekute przez rządy państw w konkretne działania. UE przyjęła 10 maja 2023 r. dyrektywę w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania. Mamy czas do połowy następnego roku implementować jej przepisy do krajowego porządku prawnego. Ministerstwo Rodziny i Pracy i Polityki Społecznej zadeklarowało przedstawienie projektu w tej sprawie do końca tego roku. Od tego jak bardzo przepisy będą uwzględniać krajową strukturę przedsiębiorstw – z dominującą rolą mikro i małych firm oraz praktyki na rynku pracy będzie zależeć ich skuteczność w zwiększeniu przejrzystości wynagrodzeń a przez to ograniczeniu nierówności płacowych. Związki zawodowe już teraz mogą działać w celu zmniejszenia luki płacowej poprzez uzyskiwanie informacji o strukturze płacowej w przedsiębiorstwie oraz uwzględniając je w dialogu z pracodawcą, w tym w negocjacjach płacowych. Mogą stać się także ambasadorami tematu równego traktowania przekazując wiedzę dotyczącą zasady równa płaca za tą samą pracę. Aby lepiej przygotować się do stosowania dyrektywy w praktyce OPZZ realizuje wraz ze związkami zawodowymi z państw UE projekt dofinansowany ze środków unijnych pn. Mind the gap. Projekt nie tylko pozwolił na wymianę doświadczeń i przygotowanie działań służących implementacji dyrektywy. Umożliwił także przygotowanie podręcznika dla członków związków zawodowych, który przybliża kwestie związane z luką płacową. Podręcznik jest do pobrania tutaj Mini poradnik – Mind the Gap. Informacje dotyczące projektu można zobaczyć tu: Mind the Gap. (KP)

05 listopada 2025

4 listopada 2025 roku ulicami Katowic przeszedł Marsz Gwiaździsty czterech central związkowych: OPZZ, NSZZ „Solidarność”, FZZ oraz WZZ „Sierpień 80”. Tysiące pracowników z całej Polski spotkało się w Parku im. Tadeusza Kościuszki, skąd wspólnie przemaszerowali pod Śląski Urząd Wojewódzki, by przekazać petycję w obronie polskiego przemysłu i miejsc pracy. Związkowcy domagają się: silnego i nowoczesnego przemysłu, stabilnych i godnych miejsc pracy, realnego planu transformacji chroniącego ludzi pracy, bezpieczeństwa energetycznego i gospodarczego Polski. Przewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, Piotr Ostrowski, już 24 października wystosował apel do organizacji członkowskich OPZZ, wzywając do wspólnego udziału w ogólnopolskiej demonstracji w Katowicach. W swoim wystąpieniu zwrócił uwagę, że protest nie jest wymierzony przeciwko idei ochrony klimatu, lecz przeciwko sposobowi jej realizacji i braku dialogu społecznego. „Nie protestujemy przeciwko ochronie klimatu, lecz przeciwko chaosowi, braku strategii i decyzjom podejmowanym ponad głowami pracowników!” – napisał Ostrowski w apelu skierowanym do członków OPZZ. Uczestnicy Marszu zgodnie podkreślali, że sprawiedliwa transformacja to taka, w której głos ludzi pracy naprawdę się liczy. W atmosferze współpracy między różnymi centralami związkowymi, manifestacja w Katowicach stała się symbolem jedności świata pracy wobec wyzwań stojących przed polską gospodarką.

05 listopada 2025

Pikieta odbyła się w związku z planami spółki PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. dotyczącymi połączenia siedleckiego zakładu linii kolejowych z białostockim. Pracownicy sprzeciwiają się reorganizacji, która może skutkować likwidacją miejsc pracy. - Boimy się, że ucierpią zwykli pracownicy, szczególnie biur, którzy za kilka miesięcy mogą stracić pracę. Nie wierzymy w zapewnienia zarządu PKP PLK, że wszyscy zostaną na swoich stanowiskach. Nie mamy żadnych gwarancji, oprócz obietnic, że tak będzie a prawdopodobna konieczność dla wielu pracowników biura zakładu codziennego dojazdu do Białegostoku jest niemożliwa. Domagamy się zatrzymania procesu połączenia zakładów oraz uczciwego i rzeczywistego prowadzenia dialogu w tej sprawie, gdyż konsultacje społeczne do tej pory były pozorowane – mówili przemawiający przedstawiciele central związkowych, Pikietujący przekonywali, że duże zakłady będą trudniejsze w zarządzaniu. A to może negatywnie wpłynąć nie tylko na realizowane inwestycje, ale także reagowanie w sytuacjach kryzysowych. Likwidacja ZLK Siedlce w obecnej sytuacji geopolitycznej jest niedorzeczna i nieprzemyślana. Zarządzanie na mniejszym obszarze niesie za sobą większą zdolność reagowania na wszelkie zdarzenia. Nie ma przyzwolenia, żeby łączyć nas w molochy terytorialne. Obecne działania ze strony władz spółki budzą niepokój i stres wśród pracowników, a to może wpływać na jakość i efektywność pracy. Podczas protestu podkreślano również, że Siedlce stanowią ważny węzeł komunikacyjny na wschodniej ścianie kraju o strategicznym położeniu, co ma ogromne znaczenie zwłaszcza w kontekście konfliktu na Ukrainie czy wojny hybrydowej prowadzonej przez Rosję. Zlikwidowanie ZLK w Siedlcach uderzy w społeczność, obniży atrakcyjność regionu, zmniejszy dostępność do środków unijnych, obniży dbałość o teren i jego rozwój. Na protest przybył także związany od lat z koleją poseł Krzysztof Tchórzewski. Jak przekonywał, nie ma żadnych merytorycznych przesłanek do połączenia zakładów. Na pikiecie obecny był prezydent Tomasz Hapunowicz . „Nie” dla likwidacji ZLK w Siedlcach – zauważył. Jak zaznaczył, plany PKP PLK to „żadna integracja”. - Na integrację to możemy umówić się na grilla. To jest polityka zwijania kolei i my mówimy „nie” takiej polityce. Tego samego dnia radni miasta jednogłośnie przyjęli uchwałę sprzeciwiającą się planom likwidacji ZLK w Siedlcach skierowaną do Ministerstwa Infrastruktury i zarządu PKP PLK przekazała Pani Puzio Marlena radna miasta. Zabierając głos wiceprzewodniczący Federacji ZZ Pracowników Automatyki i Telekomunikacji PKP Mirosław Rapiej przekazał również informacje o wsparciu OPZZ i podjętych w tej sprawie działaniach. Przewodnicząca Rady OPZZ Województwa Mazowieckiego kol. Halina Poszytek przekazała pismo do Prezesa Spółki PLK o wstrzymanie procesu likwidacji zakładu w Siedlcach informująco tym również Wojewodę i Marszałka Województwa Mazowieckiego oraz Wojewódzka Radę Dialogu Społecznego. Wiceprzewodnicząca OPZZ kol. Barbara Popielarz wystosowała pisma do Ministra Infrastruktury Dariusza Klimczaka oraz Wiceprezesa Rady Ministrów Władysława Kosiniak-Kamysza apelując o spotkanie w sprawie skutków decyzji zarządu spółki PLK w sprawie likwidacji części zakładów Linii Kolejowych. Oba dokumenty zostały także przekazane Pani Minister Rodziny, Pracy i Polityki społecznej Pani Agnieszki Dziemianowicz-Bąk z prośbą o reakcje w celu zapobieżenia ewentualnym skutkom jakie mogą łączenia zakładów spowodować w obszarze zatrudnienia i utrzymania miejsc pracy.

03 listopada 2025

Już 4 listopada ulicami Katowic przejdzie wspólny marsz czterech central związkowych: OPZZ, NSZZ Solidarność, FZZ oraz WZZ Sierpień 80! Protestujemy przeciwko polityce klimatycznej UE w obecnym kształcie. Domagamy się realnej strategii dla przemysłu, która nie doprowadzi do likwidacji zakładów pracy i utraty suwerenności gospodarczej. Potrzebujemy silnego przemysłu i stabilnych miejsc pracy – nie chaosu i zwijania gospodarki! Transformacja, nie likwidacja! Dołączcie do nas!

02 listopada 2025

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych przedstawiło opinię na temat projektu Strategii Rozwoju Polski do 2035 roku. OPZZ podkreśliło, że rządowy dokument, choć trafnie diagnozuje wiele wyzwań społeczno-gospodarczych, nie daje gwarancji ich skutecznej realizacji. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej Według OPZZ, głównym mankamentem projektu Strategii jest pominięcie pracy i wynagrodzeń jako centralnych elementów rozwoju kraju. Rząd nie określił w niej konkretnych instrumentów prawnych i finansowych, które pozwoliłyby na poprawę jakości miejsc pracy ani zwiększenie udziału płac w PKB, który w Polsce od lat pozostaje poniżej średniej unijnej. Praca nie może być postrzegana wyłącznie jako koszt, lecz powinna być uznana za inwestycję. Strategia rozwoju, która nie ustanawia godnej pracy centralnym elementem polityki państwa, nie będzie w stanie osiągnąć swoich celów. OPZZ skrytykowało również brak skutecznych mechanizmów negocjacji płacowych i polityki płacowej w sektorze publicznym i prywatnym. Wskazało także, że niedofinansowanie ochrony zdrowia, edukacji czy administracji publicznej prowadzi do spadku jakości usług i frustracji społecznej. OPZZ zaproponowało wprowadzenie stałego mechanizmu corocznych negocjacji płacowych, powiązanych z dynamiką PKB, a także systemowej reformy wynagrodzeń w sektorze publicznym. Zdaniem OPZZ, również polityka przemysłowa i transformacja energetyczna wymagają większej uwagi. Strategia nie definiuje jasno sektorów strategicznych ani nie zapewnia spójnych instrumentów wsparcia dla krajowego przemysłu. W kontekście transformacji energetycznej brakuje natomiast planów sprawiedliwej transformacji, chroniących miejsca pracy w górnictwie, hutnictwie czy energetyce konwencjonalnej, a także mechanizmów udziału lokalnych społeczności w procesie zmian. Krytyka OPZZ dotyczy także system podatkowego, polityki mieszkaniowej i transportowej. OPZZ wskazało, że obecny system podatkowy faworyzuje kapitał kosztem pracy i nie sprzyja redystrybucji dochodów. W polityce mieszkaniowej, choć Strategia diagnozuje problem niedoboru mieszkań, brakuje rozwiązań ograniczających spekulację i wspierających dostęp do mieszkań socjalnych, komunalnych czy wynajmu dla średnio- i niskodochodowych gospodarstw. W zakresie transportu OPZZ podniosło konieczność ograniczenia wykluczenia transportowego. W ocenie OPZZ, skuteczna Strategia musi powstawać w ramach dialogu społecznego. Konsensus między rządem, pracownikami i pracodawcami jest niezbędny do osiągnięcia długoterminowych celów państwa. Strategia powinna być traktowana nie tylko jako plan zwiększania konkurencyjności gospodarki, ale przede wszystkim jako kontrakt społeczny, w którym państwo realnie realizuje zasadę społecznej gospodarki rynkowej. OPZZ postuluje, aby Strategia wyznaczała jasne wskaźniki dotyczące płac, zatrudnienia i dialogu społecznego, powiązała inwestycje z tworzeniem wysokiej jakości miejsc pracy, a także zapewniła opracowanie polityki przemysłowej, zapewniającej rozwój gospodarki. OPZZ podkreśliło, że bez tych elementów Strategia ryzykuje powtórzenie błędów wcześniejszych dokumentów, pozostając jedynie deklaracją zamiast skutecznym narzędziem rozwoju społeczno-gospodarczego. (nq)

31 października 2025

Jak co roku, w dniu zadumy i refleksji, wspominamy naszych zmarłych działaczy i przyjaciół. Z wdzięcznością i szacunkiem pamiętamy o tych, którzy poświęcili swój czas, energię i serce dla dobra wspólnego. Ich zaangażowanie, odwaga i troska o innych pozostają dla nas wzorem do naśladowania. Pamiętamy!

31 października 2025

                                                                                      Coroczne posiedzenie Zarządu Krajowego Związku Zawodowego "Uzdrowisk Polskich" pod przewodnictwem Barbary Sobuckiej był okazją do podsumowania sytuacji pracowniczej i branżowej w sektorze uzdrowiskowym, ciekawej dyskusji eksperckiej i wręczenia odznaczeń OPZZ. W tym roku Zjazd miał miejsce w Busku Zdroju w dniach 23 – 25 października br. OPZZ reprezentował wiceprzewodniczący Sebastian Koćwin, obecni byli także przedstawiciele Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Narodowego Funduszu Zdrowia, ale przede wszystkim liczne grono związkowców z większości uzdrowisk z całej Polski. Podczas dyskusji omówiono problemy związane z funkcjonowaniem pracowników w zakładach pracy, sytuację związków zawodowych w poszczególnych uzdrowiskach, jak i bieżące zagadnienia branżowe w ochronie zdrowia. Przedstawiciele ZUS i NFZ omówili realizację świadczeń z zakresu rehabilitacji leczniczej, jak i kontraktowanie i finansowanie usług lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Wiceprzewodniczący OPZZ Sebastian Koćwin przedstawił bieżące sprawy dotyczące działalności OPZZ, w szczególności w zakresie polityki społecznej i spraw związkowych. Omawiano także zakres zmian związanych z zapowiadanymi modyfikacjami w obszarze płac w ochronie zdrowia wstępnie przedstawiając i oczekiwania stanowiska organizacji branżowych. Wiceprzewodniczący wręczył także odznaczenia OPZZ dla zasłużonych działaczy Związku Zawodowego Uzdrowisk Polskich. Przewodnicząca Barbara Sobucka zapoznała wszystkich z planami Ministerstwa Aktywów Państwowych odnośnie zarządzania niektórymi uzdrowiskami; uzgodniono w tym zakresie wspólną strategię z udziałem OPZZ. Kolejne posiedzenie Zarządu z udziałem związkowców ze wszystkich uzdrowisk odbędzie się w czerwcu 2026 r. Renata Górna 

29 października 2025

Federacja Związków Zawodowych Pracowników Automatyki i Telekomunikacji PKP, organizacja członkowska OPZZ, zwróciła się do Prezydium OPZZ z prośbą o pilną interwencję w sprawie planowanych zmian organizacyjnych w spółce PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Federacja wyraża głębokie zaniepokojenie kierunkiem działań polegających na tzw. „integracji” Zakładów Linii Kolejowych, która w praktyce oznacza likwidację sześciu zakładów: w Siedlcach, Nowym Sączu, Skarżysku-Kamiennej, Ostrowie Wielkopolskim, Częstochowie i Wałbrzychu. Zdaniem związkowców, zmniejszenie liczby zakładów z 23 do 17 to kolejny etap „optymalizacji zatrudnienia”, który w rzeczywistości może prowadzić do utracenia miejsc pracy, pogorszenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego oraz destabilizacji spółki. W piśmie do OPZZ Federacja podkreśla, że: centralizacja decyzji i oddalenie lokalnych ośrodków utrzymaniowych wydłuży czas reakcji na awarie i może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu pociągów, likwidacja lokalnych zakładów oznacza dramatyczne wydłużenie dojazdów do pracy, co grozi utratą doświadczonych fachowców, reorganizacja utrudni realizację inwestycji finansowanych z Krajowego Planu Odbudowy, narażając spółkę na ryzyko utraty unijnych środków, kolej to przede wszystkim ludzie, a nie struktury administracyjne – pracownicy, którzy codziennie dbają o bezpieczeństwo i terminowość przewozów. Związkowcy przypominają, że 15 października odbyła się pikieta pod Ministerstwem Infrastruktury w Warszawie, podczas której przekazano Ministrowi Infrastruktury Dariuszowi Klimczakowi petycję z żądaniem natychmiastowego zatrzymania procesu „integracji” zakładów, ochrony miejsc pracy i przeprowadzenia konsultacji społecznych. Lokalne organizacje związkowe prowadzą również rozmowy z samorządami i parlamentarzystami w celu uzyskania wsparcia dla utrzymania zakładów w dotychczasowych strukturach. Federacja podkreśla, że planowana reorganizacja PKP PLK to niepotrzebny i szkodliwy eksperyment, którego koszty poniosą zarówno pracownicy, jak i bezpieczeństwo polskiej kolei. Sprawa została przedstawiona i omówiona na posiedzeniu Prezydium OPZZ z inicjatywy wiceprzewodniczącej OPZZ, Barbary Popielarz, która wystosowała pismo do pana Dariusza Klimczaka, ministra infrastruktury oraz do pana Władysława Kosiniaka-Kamysza, wiceprezesa Rady Ministrów RP, prezesa Polskiego Stronnictwa Ludowego. Dodatkowo, skierowaliśmy wystąpienie w tej sprawie do Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z wnioskiem analizę przedmiotowej sprawy i wsparcie działań OPZZ.