20 września 2023

Negocjacje w sprawie projektu ustawy budżetowej na rok 2024, prowadzone w Radzie Dialogu Społecznego, zakończyły się fiaskiem. Dlatego Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) przekazało stronie rządowej własną opinię w sprawie planu finansowego państwa na przyszły rok. Jest ona jednoznacznie negatywna. Projekt budżetu na rok 2024 nie gwarantuje bowiem rozwiązania kluczowych problemów, z którym nadal mierzą się pracownicy, związanych z wysoką inflacją, niską siłą nabywczą wynagrodzeń i rosnącymi kosztami życia. Projekt planu finansowego państwa na kolejny rok został przygotowany w  warunkach wysokiej inflacji, która przekracza cel inflacyjny Narodowego Banku Polskiego (NBP). Choć inflacja spadła do 10,1 proc. w sierpniu br. (r/r), wciąż rosną ceny żywności i nośników energii. Pomimo to projekt ustawy budżetowej nie przewiduje utrzymania w przyszłym roku tarczy antyinflacyjnej, która zapobiega nadmiernemu wzrostowi cen poprzez obniżenie stawki VAT na żywność z 5 proc. do 0 proc. Dlatego niezbędne jest zagwarantowanie, że rządowa tarcza antyinflacyjna zostanie przedłużona na kolejny rok, o co postuluje OPZZ. Niemniej ważne jest utrzymanie w 2024 r. wsparcia dla odbiorców energii elektrycznej zarówno indywidualnych – poprzez subsydiowanie cen dla gospodarstw domowych, jak i przemysłowych – poprzez wsparcie przedsiębiorstw energochłonnych. OPZZ wyraża ponadto wątpliwości dotyczące planowanej dynamiki wzrostu niektórych komponentów PKB w przyszłym roku, a w szczególności optymistycznej dynamiki spożycia prywatnego. Trudno ją uzasadnić waloryzacją świadczenia „500+” do 800 zł oraz prognozowanym wzrostem wynagrodzeń. W ocenie OPZZ wykonanie rządowej prognozy możliwe jest jedynie w warunkach wyższego niż zakłada się realnego wzrostu wynagrodzeń pracowników. OPZZ zauważa, że dochody podatkowe państwa wynikają przede wszystkim z  wysokiej inflacji. Można przy tym dostrzec nadmierny optymizm w prognozie dochodów podatkowych z VAT i PIT na rok 2024 w kontekście niskiej dynamiki wzrostu gospodarczego w 2023 r. i niskich płac. Niepokoi także znaczący wzrost deficytu budżetowego i sektora finansów publicznych. Co więcej, istnieje ryzyko wszczęcia wobec Polski procedury nadmiernego deficytu, mimo deklaracji wypełnienia przez rząd Zaleceń Rady UE w  ww. obszarze. Stwarza to ryzyko konieczności ograniczenia niektórych wydatków publicznych. Rząd ryzykuje też negatywną ocenę Komisji w sprawie stanu finansów publicznych, dokonując zmian reguły wydatkowej, w ramach której specjalnie traktuje wydatki na obronność. OPZZ zwraca ponadto uwagę, że chociaż wiele działań opisanych w projekcie budżetu państwa na rok 2024 mogłoby uzyskać wsparcie z Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO), projekt ustawy budżetowej nie zawiera jasnych deklaracji w tej sprawie ani też nie wskazuje działań mających na celu uzyskanie takiego finansowania. Samo zaplanowanie, w rezerwie celowej (poz. 97), kwoty blisko 36 mld zł na realizację KPO uznajemy za niewystarczające, podobnie jak prefinansowanie projektów przez Polski Fundusz Rozwoju. Wynagrodzenia w sektorze publicznym Decyzja rządu, że średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w przyszłym roku wyniesie w ujęciu nominalnym tylko 106,6 proc., przy założeniu, że prognozowany wskaźnik inflacji osiągnie tę samą wartość, nie znajduje merytorycznego uzasadnienia. Uwzględniając stan finansów publicznych i  prognozę dotyczącą wzrostu dochodów podatkowych, jak również niezaspokojone potrzeby bytowe pracowników sektora publicznego, podwyżka płac powinna być zdecydowanie wyższa. Z tego powodu OPZZ negatywnie ocenia rządową decyzję w  zakresie wynagrodzeń pracowników sfery publicznej. Oznacza ona, że wzrost płac liczony w oparciu o wskaźnik wzrostu wynagrodzeń wyniesie w 2024 r. realnie 0 proc., przez co drastycznie pogorszy się standard życia pracowników. Dlatego OPZZ domaga się, aby wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w  sektorze publicznym w 2024 r. wynosił co najmniej 24 proc. Oczekujemy także rozwiązania problemu spłaszczenia wynagrodzeń w związku ze wzrostem płacy minimalnej. W tym kontekście zauważamy, że złożona przez Prezesa Rady Ministrów obietnica, że wszystkie osoby zatrudnione w sektorze publicznym mogą liczyć na wynagrodzenia wyższe tak naprawdę o 12,3 proc., ponieważ rząd zaplanował dodatkowo wzrost funduszu wynagrodzeń o 5,7 proc., nie jest właściwą receptą na wskazane wyżej problemy i nie znajduje żadnego potwierdzenia w planie finansowym państwa na kolejny rok. Minimalne wynagrodzenie za pracę OPZZ negatywnie ocenia decyzję Rady Ministrów, zgodnie z którą minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2024 r. będzie wynosić 4242 zł a od 1 lipca 2024 r. 4300 zł. W naszej ocenie przyjęty przez rząd stopień wzrostu minimalnego wynagrodzenia powinien zostać powiększony dodatkowo o 2/3 wskaźnika prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego brutto w 2024 r. Niestety rząd zbagatelizował podniesiony przez OPZZ problem oraz wniosek o  sporządzenie niezależnych ekspertyz prawnych w tym zakresie. Skutkiem tego jest zaniżenie wysokości płacy minimalnej o 53 zł. Mając na uwadze powyższe OPZZ zastrzega sobie prawo podjęcia działań, które skutkować będą zwiększeniem wysokości płacy minimalnej w 2024 r. System podatkowy OPZZ od wielu lat apeluje o  kompleksową reformę prawa podatkowego. Projekt ustawy budżetowej na przyszły rok nie przewiduje jednak wprowadzenia systemowych zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, projekt budżetu nie przedstawia rozwiązań skutecznie zmniejszających rozwarstwienie dochodowe obywateli i zapewniających sprawiedliwość podatkową. Podniesienie kwoty wolnej do 30 000 zł było krokiem w dobrym kierunku, ale dalece niewystarczającym. Kwota wolna powinna wzrosnąć jeszcze bardziej i być waloryzowana corocznie. Niezbędna jest także silniejsza progresja podatkowa (wprowadzenie nowych stawek i progów podatkowych), coroczna waloryzacja progów podatkowych i zwiększenie pracowniczych kosztów uzyskania przychodu. Fundusz Pracy i rynek pracy OPZZ negatywnie ocenia propozycję odnośnie utrzymania obniżonej wysokości obowiązkowej składki na Fundusz Pracy, która ma wynosić 1,0 proc. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zwracamy uwagę, że znaczące obniżenie składki na Fundusz Pracy, które nastąpiło w 2021 r. i nadal ma być utrzymane w 2024 r., będzie skutkować negatywnymi konsekwencjami dla struktury zadań i wydatków Funduszu w 2024 r., co może mieć dalsze negatywne konsekwencje związane z realizacją aktywnych polityk rynku pracy. Utrzymywanie tak niskiej podstawy wymiaru składek na Fundusz Pracy, który służy przeciwdziałaniu bezrobociu i łagodzeniu jego skutków, nie jest zrozumiałe również w kontekście rażąco niskiej wysokości zasiłków dla bezrobotnych, która wymaga podniesienia. Stąd OPZZ przypomina o postulacie przywrócenia składki na Fundusz Pracy do wysokości 2,45 proc. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przy jednoczesnym niepodwyższaniu obciążeń składkowych pracowników. W projekcie ustawy budżetowej brakuje uwzględnienia wpływu na polski rynek pracy uchodźców oraz migrantów z Ukrainy, zarówno przyjeżdżających do Polski, jak i z niej wyjeżdżających. Świadczenia emerytalno-rentowe OPZZ negatywnie ocenia utrzymywanie przez rząd mechanizmu obliczania świadczeń w zakresie ustalania zasad waloryzacji emerytur i rent w oparciu o wskaźnik inflacji zwiększony o 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Od lat podkreślamy, że rząd powinien podejmować działania na rzecz zachowania adekwatności wysokości świadczeń emerytalnych i rentowych m.in. poprzez zmianę mechanizmu obliczania świadczeń w zakresie ustalania zasad waloryzacji emerytur i  rent.  Stąd podtrzymujemy, że w 2024 r. wskaźnik waloryzacji emerytur i rent powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2023 roku, zwiększony o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2023. Dodatkowo stoimy na stanowisku, że w przypadku, gdy wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w  ciągu pierwszych 6 miesięcy roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, przekroczy 5 proc., zasadne jest wprowadzenie drugiej, warunkowej waloryzacji emerytur i rent, obowiązującej od 1 września. Mechanizm ustalania dodatkowej waloryzacji emerytur i rent powinien zostać wypracowany przez partnerów społecznych w Radzie Dialogu Społecznego. OPZZ od lat zwraca uwagę, że należy wprowadzać systemowe rozwiązania poprawiające sytuację materialną emerytów i  rencistów. Niestety, takie rozwiązania jak tzw. 13 i 14 emerytura, chociaż podejmują próbę złagodzenia problemów finansowych osób otrzymujących niskie świadczenia emerytalne i rentowe, w perspektywie długofalowej nie przyniosą oczekiwanych rezultatów. Stąd między innymi, jednym z proponowanych przez OPZZ rozwiązań jest projekt ustawy w  sprawie renty wdowiej. Ochrona Zdrowia Kompleksowe ujmowanie wydatków na zdrowie Dotacja podmiotowa z budżetu państwa dla NFZ Dotacja do Funduszu Medycznego Programy wieloletnie w ochronie zdrowia Pozytywnie ocenić stałe dążenie do osiągnięcia wydatków na zdrowie na poziomie 7 proc. PKB, a tym samym wzrost wydatków budżetowych na ochronę zdrowia w 2024 r., jako niezbędnego warunku wzrostu dostępności pacjentów do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wzrost finansowania w tym dziale gospodarki jest także warunkiem niezbędnym dla zabezpieczenia realizacji ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w  podmiotach leczniczych oraz wzrostu dostępności świadczeń opieki zdrowotnej. OPZZ zwraca jednak uwagę, że wskazany w projekcie ustawy budżetowej wzrost PKB na ten dział gospodarki nie jest wyłącznie „zasługą” budżetu państwa, z którego finansowanie ochrony zdrowia sięgać będzie około 26,7 mld zł. Zdecydowanym źródłem wzrostu finansowania świadczeń zdrowotnych jest Narodowy Fundusz Zdrowia (ponad 156 mld zł na świadczenie zdrowotne) i należy o tym pamiętać, kiedy wskazuje się, że PKB na ochronę zdrowia ulega podwyższeniu z 6,00 proc. w 2023 r. do 6,20 proc. w 2024 r. W tym kontekście, wciąż aktualnym jest nasz wniosek o  wskazywanie wszystkich źródeł nakładów składających się na ustawowe 6,2 proc. PKB na zdrowie – w szczególności istotnej składowej, jaką pozostaje plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia w zdecydowanej większości zasilany składkami na ubezpieczenie zdrowotne obywateli. W projekcie budżetu planowana jest dotacja podmiotowa dla Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie 8,7 mld zł. Choć jest ona wyższa niż w poprzednich latach należy przypomnieć, że w ub. roku znacząca grupa świadczeń została przeniesiona z  budżetu państwa do NFZ (m.in. procedury wysokospecjalistyczne, zespoły ratownictwa medycznego, leki 75 plus, szczepienie obowiązkowe itp. – łącznie na kwotę ponad 6,6 mld zł). Stąd przyznana dotacja i tak pokryje ubiegłoroczny ubytek wydatków Funduszu. Dlatego konieczne jest zaplanowanie wysokości dotacji podmiotowej do Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie co najmniej dwukrotnie wyższej, w naszej ocenie nie mniejszej niż 15 mld zł, tak by realizować bieżące potrzeby zdrowotne, jak i ograniczać społeczne nierówności w zdrowiu. Funduszu Medyczny realizuje szereg istotnych działań wspierających poprawę zdrowia i jakości życia obywateli. Finansowanie ww. zadań jest bardzo ważne i należy je wspierać, gdyby nie fakt, że Fundusz jest źle zarządzany i nieefektywny, a środki finansowe - źle wydatkowane, a większości niewykorzystywane, co negatywnie oceniła Najwyższa Izba Kontroli opiniując wykonanie planu finansowego Funduszu Medycznego w 2022 r. (i  wnioskując do ministra zdrowia o rozważenie jego likwidacji). Ponadto, w dwa lata od jego utworzenia większość zadań nie była realizowana lub ich realizacja była znikoma, a stan zamrożonych środków finansowych Funduszu na koniec 2022 r. wynosił 5,5  mld zł. Na koncie Funduszu pozostaje wciąż ogromna kwota niewykorzystanych środków, nie przekazano jej również do terminowego zarządzania ministrowi finansów. W tym kontekście, planowanie w 2024 r. dotacji budżetowej do Funduszu Medycznego w kwocie 4 mld zł budzi wątpliwości. Istotne programy z punktu widzenia profilaktyki i leczenia chorób cywilizacyjnych: „Narodowa Strategia Onkologiczna na lata 2020-2030”, „Narodowy Program Chorób Układu Krążenia na lata 2022-2032”, „Narodowy Program Transplantacyjny” - w 2024 r. będą finansowane w około 10 proc. całości kwoty przeznaczonej na ich realizację. Zwiększenie finansowania każdego z nich o co najmniej dodatkowe 10 proc., pozwoliłoby poprawić wskaźniki zachorowalności na te choroby. Poza tym, w początkowym czasie uruchamiania programów większe finansowanie jest zasadniejsze, dla sprawności i skuteczności założonych w nich celów. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych OPZZ pozytywnie ocenia realizację wieloletniego postulatu OPZZ, aby w pełni odmrozić wysokość odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), dzięki czemu wysokość odpisu będzie ustalana na podstawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w  gospodarce narodowej w 2023 r. Uważamy, że odmrożenie powinno dotyczyć wszystkich grup zawodowych. OPZZ wnioskuje o wprowadzenie rozwiązań, które przeciwdziałać będą w przyszłości ponownemu mrożeniu wysokości odpisu oraz próbie zmniejszenia roli i znaczenia ZFSŚ. Uwzględniając ponadto, że wiele osób otrzymało pomoc o niższej wartości lub w  ogóle nie skorzystało z pomocy z ZFŚS, OPZZ oczekuje zrekompensowania pracownikom poniesionych strat. Dialog Społeczny OPZZ podkreśla konieczność dalszego wzmocnienia dialogu społecznego oraz Rady Dialogu Społecznego i jej Biura, jako kluczowej instytucji przeciwdziałającej konfliktom społecznym. Zauważamy, że realizacja postawionych przed Radą celów będzie niemożliwa bez odpowiedniego wsparcia finansowego ze strony państwa. Z  tego powodu OPZZ wyraża zdziwienie, że projekt budżetu na rok 2024 przewiduje niższe nakłady na funkcjonowanie Rady Dialogu Społecznego w porównaniu z rokiem 2023. W związku z powyższym apelujemy o pilne zwiększenie limitu wydatków w  trakcie dalszych prac nad budżetem. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych

06 lipca 2023

Rozmowy na temat wynagrodzeń pracowniczych w 2024 roku wkroczyły w decydującą fazę. Już za kilka dni poznamy efekty prac Rady Dialogu Społecznego. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) nie rezygnuje z osiągniecia celów, które sobie wyznaczyło. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej OPZZ Wczoraj (5 lipca br.) pogłębioną debatę o wzroście płacy minimalnej w 2024 roku oraz wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej przeprowadził Zespół problemowy ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego. W trakcie tego posiedzenia Piotr Patkowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów oraz Barbara Socha, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej zaprezentowali stanowisko rządu w kwestii wynagrodzeń. OPZZ zakwestionowało zaprezentowane przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej wyliczenia dotyczące minimalnej kwoty, o jaką musi wzrosnąć w 2024 r. płaca minimalna. Strona rządowa nie uwzględniła bowiem w swoich rachunkach 2/3 PKB, o które należy zwiększyć zaproponowany RDS poziom płacy minimalnej. OPZZ twierdzi, że jest to konieczne, ponieważ wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązująca w momencie przedstawienia przez stronę rządową swoich propozycji, była niższa niż połowa przeciętnego wynagrodzenia w I kwartale 2023 r. Ministerstwo Rodziny zaprezentowało odmienną interpretację art. 5 ust. 4 ustawy o płacy minimalnej, z którą nie zgadza się OPZZ. Przedstawiciele OPZZ złożyli wniosek o wykonanie ekspertyz prawnych w tym zakresie. Wobec nieprzedstawienia przez Ministerstwo Finansów szczegółowych informacji o planowanym przez stronę rządową rozdysponowaniu środków na wzrost wynagrodzeń w 2024 r. OPZZ podtrzymało postulaty dotyczące wzrostu płac w sektorze publicznym o 20% w 2023 r. i o 24% w 2024 r. Wniosło także o pilne podjęcie w RDS prac nad zmianą modelu kształtowania wynagrodzeń w sferze finansów publicznych. Zwróciło ponadto uwagę na konieczność przeciwdziałania spłaszczaniu wynagrodzeń w tej sferze poprzez zagwarantowanie odpowiedniej dynamiki wzrostu wynagrodzeń, wyższej niż dynamika wzrostu płacy minimalnej. W trakcie rozmów nie doszło do kompromisu, ponieważ pracodawcy podtrzymali swoje stanowisko w sprawie przyszłorocznych podwyżek na poziomi niższym niż oczekuje OPZZ. Ostateczną decyzję w sprawie ewentualnego porozumienia dotyczącego wynagrodzeń podejmie w najbliższy poniedziałek (10 lipca br.) Rada Dialogu Społecznego na posiedzeniu plenarnym. OPZZ na posiedzeniu Zespołu reprezentowali: Roman Piotrowski, członek Rady i Prezydium OPZZ oraz Norbert Kusiak, ekspert OPZZ.

02 stycznia 2023

Wraz z początkiem 2023 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wzrosło do 3490 zł. Minimalna stawka godzinowa wynosi obecnie 22,80 zł. Kolejna podwyżka płacy minimalnej będzie miała miejsce 1 lipca br., wówczas płaca minimalna wyniesie 3600 zł. Od 1 lipca br. minimalna stawka godzinowa wyniesie 23,50 zł. (KP)

21 grudnia 2022

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) zwróciło się do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o włączenie do projektu programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2024 nowych badań dotyczących płacy minimalnej. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ OPZZ w swoim wystąpieniu wskazuje na wyzwania, przed którymi stoi statystyka publiczna w związku z przyjęciem dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Już niedługo Polska będzie musiała ustanowić niezbędne ramy ustalania i aktualizowania ustawowych wynagrodzeń minimalnych. Wszystko po to, by dokonać oceny, czy płaca minimalna jest odpowiednia dla zapewnienia godnego poziomu życia, biorąc pod uwagę warunki społeczno-gospodarcze, siłę nabywczą wynagrodzenia minimalnego oraz długoterminowe poziomy i zmiany produktywności. W proces ten będzie włączona Rada Dialogu Społecznego, w której corocznie odbywają się negocjacje wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.  Do oceny adekwatności ustawowych wynagrodzeń minimalnych państwa członkowskie Unii Europejskiej mogą wykorzystać orientacyjne wartości referencyjne powszechnie stosowane na poziomie międzynarodowym, takie jak np. 60% mediany wynagrodzeń brutto. Mając to na uwadze, OPZZ zaproponowało poszerzenie zakresu i częstotliwości przeprowadzanego cyklicznie przez GUS badania dotyczącego mediany wynagrodzeń. W celu rzetelnego monitorowania ochrony wynagrodzenia minimalnego OPZZ wskazało na potrzebę prezentowania bardziej szczegółowych danych dotyczących płacy minimalnej. Wnieśliśmy także o poszerzenie zakresu badania dotyczącego liczby zakładowych układów zbiorowych oraz o udostępnianie użytkownikom statystyki publicznej pogłębionej analizy danych w zakresie produktywności.

13 września 2022

Rząd przyjął rozporządzenie w sprawie minimalnego wynagrodzenia i minimalnej stawki godzinowej w 2023 roku. W przyszłym roku czekają nas dwie podwyżki płacy minimalnej – w styczniu i lipcu. We wtorek 13 września rząd zajął się projektem rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2023 roku. Od 1 stycznia 2023 roku płaca minimalna w Polsce wyniesie 3490 zł brutto, a minimalna stawka godzinowa - 22,80 zł. Od 1 lipca 2023 roku minimalna płaca ma już wynosić 3600 zł brutto, a minimalna stawka godzinowa - 23,50 zł. Dzisiejsza propozycja rządu dotycząca wysokości płacy minimalnej od 1 stycznia 2023 roku, tj. 3490 zł, jest bliska postulatowi OPZZ (3500 zł). To odczuwalna podwyżka, choć ledwie rekompensująca skutki wysokiej inflacji osobom najniżej zarabiającym. Jak można zauważyć, rząd w końcu przyjął do wiadomości argumenty strony związkowej, jednak rządowa propozycja wzrostu płacy minimalnej od lipca 2023 jest daleka od naszych oczekiwań. Rząd proponuje, aby był to wzrost zaledwie o 110 zł brutto (do 3600 zł). Przy założeniu, że w połowie przyszłego roku inflacja wciąż będzie dwucyfrowa, OPZZ oczekiwało wyższego wzrostu płacy minimalnej. Nasz postulat od 1 lipca 2023 to płaca minimalna na poziomie 3750 zł, czyli o 260 zł więcej niż to, co od 1 stycznia 2023 proponuje rząd. O ile propozycje dotyczące płacy minimalnej mogą cieszyć, to brak zmian w kwestii wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej nie napawa optymizmem. Wskaźnik 7,8% to znacznie mniej niż prognozowana i niestety zapewne niedoszacowana inflacja na przyszły rok. Innym niepokojącym zjawiskiem jest spłaszczenie płac w wyniku wzrostu płacy minimalnej. W wielu zakładach pracy fundusz płac nie wzrośnie lub wzrośnie on tylko symbolicznie. Podniesienie płac minimalnych odbędzie się zatem kosztem pozostałych, lepiej zarabiających pracowników. Zjawisko spłaszczania płac budzi duży niepokój i wymaga systemowego podejścia do płac w Polsce. Krótko mówiąc: Polska potrzebuje wyższych płac, nie tylko płac minimalnych.

12 września 2022

Zbliża się termin podjęcia przez Radę Ministrów decyzji w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2023 r. Rząd podejmie decyzję w tej sprawie prawdopodobnie na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów 13 września br., aby ogłosić wysokość płacy minimalnej w ustawowym terminie tj. do 15 września br. W związku z tym OPZZ skierowało 7 września br. do strony rządowej pismo, w którym domagamy się spełnienia naszych oczekiwań. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ Przypomnijmy, że we wspólnym stanowisku strony pracowników w sprawie wzrostu wynagrodzeń w 2023 r. związki zawodowe zaproponowały, aby minimalne wynagrodzenie za pracę wzrosło od 1 stycznia 2023 r. o nie mniej niż 490 zł (do wysokości co najmniej 3500 zł) i od 1 lipca 2023 r. o nie mniej niż o 250 zł (do wysokości co najmniej 3750 zł). Niestety w trakcie negocjacji w Radzie Dialogu Społecznego nie udało się osiągnąć kompromisu w tej sprawie. W tej sytuacji, zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, Rada Ministrów ustala, w drodze rozporządzenia, w terminie do dnia 15 września, wysokość minimalnego wynagrodzenia w roku następnym, a także wysokość minimalnej stawki godzinowej w roku następnym wraz z terminem zmiany tych wysokości. OPZZ zwraca uwagę, że wobec korekty w projekcie budżetu państwa na rok 2023 podstawowych wskaźników makroekonomicznych i zwiększenia prognozy inflacji z 107,8% do 109,8% oraz korekty PKB z 103,2% do 101,7% zmianie powinno ulec stanowisko rządu w sprawie wysokości płacy minimalnej: 3383 zł (od dnia 1 stycznia) oraz 3450 zł (od dnia 1 lipca). Nowa projekcja inflacji i PKB wymagają skorygowania powyższych wartości. Przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2023 r. obliczona jako obligatoryjne minimum wynikające z ustawy – przy zastosowaniu nowych prognoz – powinna wynosić co najmniej 3447,30 zł, czyli o 31 zł więcej niż przyjęte wcześniej założenie. Mając na uwadze powyższe Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych wniosło o uwzględnienie przez stronę rządową warunków określonych w art. 5 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i ustanowienie minimalnego wynagrodzenia na poziomie oczekiwanym przez związki zawodowe. (nq)

08 czerwca 2022

OPZZ z zaskoczeniem stwierdza, że wysokość płacy minimalnej, którą rząd proponuje od 1 stycznia 2023 r. jest niższa niż wzrost wymagany obowiązującą ustawą o minimalnym wynagrodzeniu za pracę o 33,30 zł.  Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ, KP Rada Ministrów przyjęła propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej, zgodnie z którą od 1 stycznia 2023 r. minimalna płaca ma wynosić 3383 zł, a od 1 lipca 2023 r. – 3450 zł. OPZZ z zaskoczeniem stwierdza, że wysokość płacy minimalnej, którą rząd proponuje od 1 stycznia 2023 r. jest niższa niż wzrost wymagany obowiązującą ustawą o minimalnym wynagrodzeniu za pracę - o 33,30 zł. To o 0,97% mniej niż ustawowe minimum. Ostatecznie, ale dopiero od 1 lipca 2023 r., płaca minimalna ma być wyższa od ustawowego minimum, jednak zaledwie o 33,70 zł (czyli o 0,98%). Propozycja rządu nie stanowi adekwatnej odpowiedzi na oczekiwania pracowników i rosnące koszty utrzymania, ale także na sytuację na rynku pracy. Nie taka jest również intencja ustawy o płacy minimalnej, aby w przypadku prognozowanej na przyszły rok inflacji co najmniej 5% - wzrost płacy minimalnej był mniej korzystny dla najniżej zarabiających niż gdyby prognozowany wzrost inflacji był poniżej 5%. OPZZ przypomina, że strona związkowa Rady Dialogu Społecznego zaproponowała, aby wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę wynosił od 1 stycznia 2023 r. nie mniej niż 16,28% (o 490 zł) do kwoty nie mniej 3500 zł, a od 1 lipca 2023 r. nie mniej niż 7,15% (o 250 zł) do kwoty nie mniej niż 3750 zł. Propozycja ta pozostaje aktualna, bowiem jesteśmy przekonani, że stanowi rozważną reakcję m.in. na prognozowany przez rząd wzrost PKB i inflacji. Spełnia zarazem intencję ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę – m.in. poprzez utrzymanie siły nabywczej płacy najmniej zarabiających. Do 15 czerwca br. rząd ma ustawowy obowiązek przedstawić Radzie Dialogu Społecznego propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej na 2023 r. Oczekujemy rzeczowego dialogu w sprawie wysokości płacy minimalnej na 2023 r. na forum Rady Dialogu Społecznego. Jest to właściwe forum do porozumienia w sprawie ostatecznej wysokości płacy minimalnej na 2023 r.