01 czerwca 2022

Z żalem zawiadamiamy, że zmarł nasz kolega Andrzej Kozoris. Pogrzeb byłego przewodniczącego Rady OPZZ Województwa Łódzkiego odbędzie się 6 czerwca br. o godz. 13.30 na cmentarzu przy ul. Rzgowskiej w Łodzi.  Koleżanki i koledzy z OPZZ

01 czerwca 2022

Poniżej załączam link do audycji. Mieści się on na stronie Polskie Radio Olsztyn w zakładce "Audycje" w części "My, Wy, Oni" pod tytułem - Praca zdalna i podwyżka minimalnego wynagrodzenia. Słuchaj audycji My, Wy, Oni KLIKNIJ by przejść do audycji My, Wy, Oni w Radio Olsztyn Po uruchomieniu strony docelowej należy wcisnąć symbol "play" Posłuchaj audycji My, Wy, Oni

01 czerwca 2022

23 maja 2022

Komisja Europejska opublikowała dziś tzw. Pakiet wiosenny, czyli zestaw dokumentów zawierający m.in. ocenę sytuacji gospodarczej i fiskalnej w państwach członkowskich UE, zalecenia Komisji skierowane do państw dotyczące ich dalszej polityki oraz wytyczne w obszarze zatrudnienia. Pakiet wiosenny Komisji Europejskiej na rok 2022 przedstawia państwom członkowskim wskazówki do działania, dwa lata po rozpoczęciu pandemii COVID-19 i w samym środku trwającej inwazji Rosji na Ukrainę. Pakiet jest istotny z punktu widzenia krajowej polityki budżetowej i społecznej (m.in. rynku pracy). Powiązanie Semestru europejskiego, Instrumentu Wspierania Odbudowy i Odporności oraz REPowerEU Komisja potwierdziła po raz kolejny, że Semestr europejski i Instrument Wspierania Odbudowy i Odporności (RRF, warunkiem otrzymania z niego środków jest akceptacja Krajowego Planu Odbudowy, KPO) - stanowią centralny element Programy NextGenerationEU – i zapewniają solidne ramy dla zapewnienia skutecznej koordynacji polityki i sprostania obecnym wyzwaniom. Fundusz na rzecz odbudowy i odporności będzie w najbliższych latach nadal napędzał programy reform i inwestycji państw członkowskich. Jest to główne narzędzie przyspieszenia transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz wzmocnienia odporności państw członkowskich, w tym poprzez wdrożenie krajowych i transgranicznych środków zgodnie z Programem REPowerEU. REPowerEU ma na celu szybkie zmniejszenie naszej zależności od rosyjskich paliw kopalnych poprzez przyspieszenie czystej transformacji i połączenie sił w celu osiągnięcia bardziej odpornego systemu energetycznego i prawdziwej Unii Energetycznej. Wskazówki dla państw członkowskich UE dotyczące polityki fiskalnej: Komisja uważa, że spełnione są warunki do utrzymania ogólnej klauzuli korekcyjnej paktu stabilności i wzrostu w 2023 r. oraz do jej dezaktywacji od 2024 r. Pierwotnie klauzula miała być dezaktywowana w 2022 r. Zwiększona niepewność i poważne ryzyko pogorszenia perspektyw gospodarczych w związku z wojną na Ukrainie, bezprecedensowym wzrostem cen energii i utrzymującymi się zakłóceniami w łańcuchu dostaw uzasadniają przedłużenie ogólnej klauzuli korekcyjnej do 2023 r. Dalsze stosowanie ogólnej klauzuli korekcyjnej w 2023 r. zapewni krajowej polityce budżetowej możliwość szybkiego reagowania w razie potrzeby, a jednocześnie zapewni płynne przejście od szeroko zakrojonego wsparcia dla gospodarki w okresie pandemii do coraz większego nacisku na środki tymczasowe i ukierunkowane oraz ostrożność budżetową wymaganą do zapewnienia stabilności w perspektywie średnioterminowej. Komisja przedstawi wytyczne dotyczące ewentualnych zmian w ramach zarządzania gospodarczego po przerwie letniej i odpowiednio wcześnie przed rokiem 2023. Pandemia w dalszym ciągu wywiera nadzwyczajny wpływ makroekonomiczny i fiskalny, który w połączeniu z obecną sytuacją geopolityczną stwarza wyjątkową niepewność, również w odniesieniu do opracowywania szczegółowej ścieżki polityki fiskalnej. Komisja nie proponuje zatem wszczęcia nowych procedur nadmiernego deficytu. To ważne stwierdzenie w kontekście m.in. Polski. Komisja przeanalizowała bowiem sprawozdania państw pod kątem kryteriów dotyczących deficytu i długu publicznego. W przypadku wszystkich tych państw członkowskich z wyjątkiem Finlandii stwierdzono spełnienie przez nie kryterium deficytu. W przypadku Litwy, Estonii i Polski sprawozdanie zostało przygotowane ze względu na planowany na 2022 r. deficyt przekraczający określoną w Traktacie wartość referencyjną wynoszącą 3% PKB, podczas gdy w pozostałych państwach członkowskich deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2021 r. przekroczy 3% PKB. Komisja dokona jesienią 2022 r. ponownej oceny sytuacji budżetowej państw członkowskich. Wiosną 2023 r. Komisja oceni zasadność wnioskowania o otwarcie procedur nadmiernego deficytu na podstawie danych dotyczących wyniku za 2022 r., w szczególności biorąc pod uwagę zgodność z zaleceniami budżetowymi dla poszczególnych krajów. Szczególny charakter szoku makroekonomicznego wywołanego inwazją Rosji na Ukrainę, jak również jego długoterminowe implikacje dla potrzeb UE w zakresie bezpieczeństwa energetycznego, wymagają starannego opracowania polityki fiskalnej w 2023 r. Polityka fiskalna powinna zwiększyć inwestycje publiczne na rzecz ekologicznej i cyfrowej transformacji oraz bezpieczeństwa energetycznego. Pełna i terminowa realizacja programów reform strukturalnych jest kluczem do osiągnięcia wyższych poziomów inwestycji. Polityka fiskalna w 2023 r. powinna być ostrożna, poprzez kontrolowanie wzrostu bieżących wydatków pierwotnych finansowanych ze środków krajowych, przy jednoczesnym umożliwieniu działania automatycznych stabilizatorów i zapewnieniu tymczasowych i ukierunkowanych środków w celu złagodzenia skutków kryzysu energetycznego i zapewnienia pomocy humanitarnej dla osób uciekających przed inwazją Rosji na Ukrainę. Ponadto plany budżetowe państw członkowskich na przyszły rok powinny opierać się na ostrożnych średniookresowych ścieżkach dostosowania, odzwierciedlających wyzwania związane ze stabilnością budżetową w związku z wysokim poziomem zadłużenia w stosunku do PKB, który dodatkowo wzrósł z powodu pandemii. Ponadto polityka fiskalna powinna być gotowa do dostosowania bieżących wydatków do zmieniającej się sytuacji. Zalecenia: Zalecenia dla poszczególnych krajów przyjęte w kontekście semestru europejskiego stanowią ważne wytyczne dla polityki podejmowanej przez państwa członkowskie, również w obszarze inwestycji z wykorzystaniem środków unijnych. W tym roku, generalnie obejmują one zalecenia dotyczące zmniejszenia zależności od paliw kopalnych poprzez reformy i inwestycje, zgodnie z priorytetami REPowerEU i Europejskiego Zielonego Ładu. Zaleca się Polsce podjęcie w latach 2022 i 2023 działań mających na celu: W 2023 r. zapewnić, aby wzrost wydatków bieżących finansowanych ze środków krajowych był zgodny z ogólnym neutralnym kursem polityki, z uwzględnieniem kontynuacji tymczasowego i ukierunkowanego wsparcia dla gospodarstw domowych i firm najbardziej narażonych na skutki wzrostu cen energii oraz dla osób uciekających z Ukrainy. Gotowość do dostosowania wydatków bieżących do zmieniającej się sytuacji. Rozszerzenie inwestycji publicznych na rzecz ekologicznej i cyfrowej transformacji oraz bezpieczeństwa energetycznego, w tym poprzez wykorzystanie środków z RRF, RePowerEU i innych funduszy UE. W okresie po 2023 r. prowadzenie polityki fiskalnej mającej na celu osiągnięcie ostrożnej średniookresowej sytuacji budżetowej. Zwiększenie efektywności wydatków publicznych, w tym poprzez kontynuowanie reformy procesu budżetowego. Zapewnienie adekwatności przyszłych świadczeń emerytalnych i stabilności systemu emerytalnego poprzez podjęcie środków mających na celu podniesienie rzeczywistego wieku przejścia na emeryturę oraz poprzez zreformowanie preferencyjnych systemów emerytalnych. Szybkie zakończenie negocjacji z Komisją w sprawie dokumentów programowych dotyczących polityki spójności na lata 2021-2027 w celu rozpoczęcia ich realizacji. Zwiększyć uczestnictwo w rynku pracy, w tym poprzez poprawę dostępu do opieki nad dziećmi i opieki długoterminowej, oraz usunąć pozostałe przeszkody w podejmowaniu bardziej stałych rodzajów zatrudnienia. Promowanie wysokiej jakości edukacji i umiejętności przydatnych na rynku pracy, zwłaszcza poprzez uczenie się dorosłych i poprawę umiejętności informatycznych. Lepsze ukierunkowanie świadczeń socjalnych i zapewnienie dostępu do nich osobom potrzebującym. Zwiększyć odporność, dostępność i skuteczność systemu opieki zdrowotnej, w tym poprzez zapewnienie wystarczających środków na odwrócenie piramidy opieki i przyspieszenie wdrażania usług e-zdrowia. Wzmocnienie potencjału innowacyjnego gospodarki, w tym poprzez wspieranie instytucji badawczych i ich bliższą współpracę z przedsiębiorstwami. Wspieranie dalszej cyfryzacji przedsiębiorstw i administracji publicznej, w tym poprzez rozwój infrastruktury. Poprawa klimatu inwestycyjnego, w szczególności poprzez ochronę niezawisłości sądów. Zapewnienie skutecznych konsultacji publicznych i zaangażowania partnerów społecznych w proces kształtowania polityki. Zmniejszenie ogólnego uzależnienia od paliw kopalnych poprzez usunięcie barier regulacyjnych, administracyjnych i infrastrukturalnych w celu przyspieszenia wydawania pozwoleń i wdrażania odnawialnych źródeł energii. Zreformowanie polityki renowacji budynków i systemów wsparcia, aby zachęcić do większej efektywności energetycznej, promować oszczędność energii i szybsze wycofywanie paliw kopalnych z ogrzewania oraz przyspieszone wprowadzanie pomp ciepła. Przyspieszenie zmiany środków transportu na rzecz transportu publicznego i aktywnej mobilności oraz promowanie szybszego upowszechniania się pojazdów elektrycznych za pomocą zachęt i inwestycji w infrastrukturę ładowania. Usprawnienie długo- i średnioterminowego planowania strategicznego w zakresie transformacji ekologicznej poprzez aktualizację krajowych polityk energetycznych zgodnie z celami Europejskiego Zielonego Ładu i komunikatem REPowerEU w celu zapewnienia pewności przedsiębiorcom i efektywnego wykorzystania środków finansowych z myślą o przyspieszeniu inwestycji w czystą energię. Wytyczne dotyczące zatrudnienia W Pakiecie wiosennym Komisja proponuje również wytyczne - w formie decyzji Rady - dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich na rok 2022. W wytycznych tych co roku określane są wspólne priorytety dla krajowych polityk zatrudnienia i polityk społecznych, tak aby stały się one bardziej sprawiedliwe i sprzyjające włączeniu społecznemu. W tegorocznych Wytycznych wskazuje się, że dalsze reformy i inwestycje państw członkowskich będą miały kluczowe znaczenie dla wspierania tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, rozwijania umiejętności, płynnego przechodzenia na rynek pracy oraz rozwiązywania problemów związanych z niedoborem pracowników i niedopasowaniem umiejętności do potrzeb rynku pracy w UE. Wytyczne zawierają wskazówki, w jaki sposób kontynuować modernizację instytucji rynku pracy, kształcenia i szkolenia, a także systemów ochrony socjalnej i opieki zdrowotnej, aby uczynić je bardziej sprawiedliwymi i sprzyjającymi włączeniu społecznemu. Komisja proponuje szczególny nacisk na środowisko po konferencji COVID-19, na sprawiedliwe społecznie przejście na ekologię i cyfryzację, a także na odzwierciedlenie ostatnich inicjatyw politycznych, w tym inicjatyw będących odpowiedzią na inwazję Rosji na Ukrainę, takich jak środki umożliwiające dostęp do rynku pracy osobom uciekającym przed wojną na Ukrainie. Postępy w realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ Komisja podtrzymuje swoje zobowiązanie do włączenia Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ (SDGs) do Semestru europejskiego. Równolegle z pakietem wiosennym Eurostat opublikował dziś "Sprawozdanie z monitorowania postępów w realizacji celów zrównoważonego rozwoju w kontekście UE". Informacja o Pakiecie wraz z dokumentami, w całości w wersji angielskiej, jest dostępna tutaj: https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_22_3182 (KP)

23 maja 2022

Komisja Europejska opublikowała dziś tzw. Pakiet wiosenny, czyli zestaw dokumentów zawierający m.in. ocenę sytuacji gospodarczej i fiskalnej w państwach członkowskich UE, zalecenia Komisji skierowane do państw dotyczące ich dalszej polityki oraz wytyczne w obszarze zatrudnienia. Pakiet wiosenny Komisji Europejskiej na rok 2022 przedstawia państwom członkowskim wskazówki do działania, dwa lata po rozpoczęciu pandemii COVID-19 i w samym środku trwającej inwazji Rosji na Ukrainę. Pakiet jest istotny z punktu widzenia krajowej polityki budżetowej i społecznej (m.in. rynku pracy). Powiązanie Semestru europejskiego, Instrumentu Wspierania Odbudowy i Odporności oraz REPowerEU Komisja potwierdziła po raz kolejny, że Semestr europejski i Instrument Wspierania Odbudowy i Odporności (RRF, warunkiem otrzymania z niego środków jest akceptacja Krajowego Planu Odbudowy, KPO) - stanowią centralny element Programy NextGenerationEU – i zapewniają solidne ramy dla zapewnienia skutecznej koordynacji polityki i sprostania obecnym wyzwaniom. Fundusz na rzecz odbudowy i odporności będzie w najbliższych latach nadal napędzał programy reform i inwestycji państw członkowskich. Jest to główne narzędzie przyspieszenia transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz wzmocnienia odporności państw członkowskich, w tym poprzez wdrożenie krajowych i transgranicznych środków zgodnie z Programem REPowerEU. REPowerEU ma na celu szybkie zmniejszenie naszej zależności od rosyjskich paliw kopalnych poprzez przyspieszenie czystej transformacji i połączenie sił w celu osiągnięcia bardziej odpornego systemu energetycznego i prawdziwej Unii Energetycznej. Wskazówki dla państw członkowskich UE dotyczące polityki fiskalnej: Komisja uważa, że spełnione są warunki do utrzymania ogólnej klauzuli korekcyjnej paktu stabilności i wzrostu w 2023 r. oraz do jej dezaktywacji od 2024 r. Pierwotnie klauzula miała być dezaktywowana w 2022 r. Zwiększona niepewność i poważne ryzyko pogorszenia perspektyw gospodarczych w związku z wojną na Ukrainie, bezprecedensowym wzrostem cen energii i utrzymującymi się zakłóceniami w łańcuchu dostaw uzasadniają przedłużenie ogólnej klauzuli korekcyjnej do 2023 r. Dalsze stosowanie ogólnej klauzuli korekcyjnej w 2023 r. zapewni krajowej polityce budżetowej możliwość szybkiego reagowania w razie potrzeby, a jednocześnie zapewni płynne przejście od szeroko zakrojonego wsparcia dla gospodarki w okresie pandemii do coraz większego nacisku na środki tymczasowe i ukierunkowane oraz ostrożność budżetową wymaganą do zapewnienia stabilności w perspektywie średnioterminowej. Komisja przedstawi wytyczne dotyczące ewentualnych zmian w ramach zarządzania gospodarczego po przerwie letniej i odpowiednio wcześnie przed rokiem 2023. Pandemia w dalszym ciągu wywiera nadzwyczajny wpływ makroekonomiczny i fiskalny, który w połączeniu z obecną sytuacją geopolityczną stwarza wyjątkową niepewność, również w odniesieniu do opracowywania szczegółowej ścieżki polityki fiskalnej. Komisja nie proponuje zatem wszczęcia nowych procedur nadmiernego deficytu. To ważne stwierdzenie w kontekście m.in. Polski. Komisja przeanalizowała bowiem sprawozdania państw pod kątem kryteriów dotyczących deficytu i długu publicznego. W przypadku wszystkich tych państw członkowskich z wyjątkiem Finlandii stwierdzono spełnienie przez nie kryterium deficytu. W przypadku Litwy, Estonii i Polski sprawozdanie zostało przygotowane ze względu na planowany na 2022 r. deficyt przekraczający określoną w Traktacie wartość referencyjną wynoszącą 3% PKB, podczas gdy w pozostałych państwach członkowskich deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2021 r. przekroczy 3% PKB. Komisja dokona jesienią 2022 r. ponownej oceny sytuacji budżetowej państw członkowskich. Wiosną 2023 r. Komisja oceni zasadność wnioskowania o otwarcie procedur nadmiernego deficytu na podstawie danych dotyczących wyniku za 2022 r., w szczególności biorąc pod uwagę zgodność z zaleceniami budżetowymi dla poszczególnych krajów. Szczególny charakter szoku makroekonomicznego wywołanego inwazją Rosji na Ukrainę, jak również jego długoterminowe implikacje dla potrzeb UE w zakresie bezpieczeństwa energetycznego, wymagają starannego opracowania polityki fiskalnej w 2023 r. Polityka fiskalna powinna zwiększyć inwestycje publiczne na rzecz ekologicznej i cyfrowej transformacji oraz bezpieczeństwa energetycznego. Pełna i terminowa realizacja programów reform strukturalnych jest kluczem do osiągnięcia wyższych poziomów inwestycji. Polityka fiskalna w 2023 r. powinna być ostrożna, poprzez kontrolowanie wzrostu bieżących wydatków pierwotnych finansowanych ze środków krajowych, przy jednoczesnym umożliwieniu działania automatycznych stabilizatorów i zapewnieniu tymczasowych i ukierunkowanych środków w celu złagodzenia skutków kryzysu energetycznego i zapewnienia pomocy humanitarnej dla osób uciekających przed inwazją Rosji na Ukrainę. Ponadto plany budżetowe państw członkowskich na przyszły rok powinny opierać się na ostrożnych średniookresowych ścieżkach dostosowania, odzwierciedlających wyzwania związane ze stabilnością budżetową w związku z wysokim poziomem zadłużenia w stosunku do PKB, który dodatkowo wzrósł z powodu pandemii. Ponadto polityka fiskalna powinna być gotowa do dostosowania bieżących wydatków do zmieniającej się sytuacji. Zalecenia: Zalecenia dla poszczególnych krajów przyjęte w kontekście semestru europejskiego stanowią ważne wytyczne dla polityki podejmowanej przez państwa członkowskie, również w obszarze inwestycji z wykorzystaniem środków unijnych. W tym roku, generalnie obejmują one zalecenia dotyczące zmniejszenia zależności od paliw kopalnych poprzez reformy i inwestycje, zgodnie z priorytetami REPowerEU i Europejskiego Zielonego Ładu. Zaleca się Polsce podjęcie w latach 2022 i 2023 działań mających na celu: W 2023 r. zapewnić, aby wzrost wydatków bieżących finansowanych ze środków krajowych był zgodny z ogólnym neutralnym kursem polityki, z uwzględnieniem kontynuacji tymczasowego i ukierunkowanego wsparcia dla gospodarstw domowych i firm najbardziej narażonych na skutki wzrostu cen energii oraz dla osób uciekających z Ukrainy. Gotowość do dostosowania wydatków bieżących do zmieniającej się sytuacji. Rozszerzenie inwestycji publicznych na rzecz ekologicznej i cyfrowej transformacji oraz bezpieczeństwa energetycznego, w tym poprzez wykorzystanie środków z RRF, RePowerEU i innych funduszy UE. W okresie po 2023 r. prowadzenie polityki fiskalnej mającej na celu osiągnięcie ostrożnej średniookresowej sytuacji budżetowej. Zwiększenie efektywności wydatków publicznych, w tym poprzez kontynuowanie reformy procesu budżetowego. Zapewnienie adekwatności przyszłych świadczeń emerytalnych i stabilności systemu emerytalnego poprzez podjęcie środków mających na celu podniesienie rzeczywistego wieku przejścia na emeryturę oraz poprzez zreformowanie preferencyjnych systemów emerytalnych. Szybkie zakończenie negocjacji z Komisją w sprawie dokumentów programowych dotyczących polityki spójności na lata 2021-2027 w celu rozpoczęcia ich realizacji. Zwiększyć uczestnictwo w rynku pracy, w tym poprzez poprawę dostępu do opieki nad dziećmi i opieki długoterminowej, oraz usunąć pozostałe przeszkody w podejmowaniu bardziej stałych rodzajów zatrudnienia. Promowanie wysokiej jakości edukacji i umiejętności przydatnych na rynku pracy, zwłaszcza poprzez uczenie się dorosłych i poprawę umiejętności informatycznych. Lepsze ukierunkowanie świadczeń socjalnych i zapewnienie dostępu do nich osobom potrzebującym. Zwiększyć odporność, dostępność i skuteczność systemu opieki zdrowotnej, w tym poprzez zapewnienie wystarczających środków na odwrócenie piramidy opieki i przyspieszenie wdrażania usług e-zdrowia. Wzmocnienie potencjału innowacyjnego gospodarki, w tym poprzez wspieranie instytucji badawczych i ich bliższą współpracę z przedsiębiorstwami. Wspieranie dalszej cyfryzacji przedsiębiorstw i administracji publicznej, w tym poprzez rozwój infrastruktury. Poprawa klimatu inwestycyjnego, w szczególności poprzez ochronę niezawisłości sądów. Zapewnienie skutecznych konsultacji publicznych i zaangażowania partnerów społecznych w proces kształtowania polityki. Zmniejszenie ogólnego uzależnienia od paliw kopalnych poprzez usunięcie barier regulacyjnych, administracyjnych i infrastrukturalnych w celu przyspieszenia wydawania pozwoleń i wdrażania odnawialnych źródeł energii. Zreformowanie polityki renowacji budynków i systemów wsparcia, aby zachęcić do większej efektywności energetycznej, promować oszczędność energii i szybsze wycofywanie paliw kopalnych z ogrzewania oraz przyspieszone wprowadzanie pomp ciepła. Przyspieszenie zmiany środków transportu na rzecz transportu publicznego i aktywnej mobilności oraz promowanie szybszego upowszechniania się pojazdów elektrycznych za pomocą zachęt i inwestycji w infrastrukturę ładowania. Usprawnienie długo- i średnioterminowego planowania strategicznego w zakresie transformacji ekologicznej poprzez aktualizację krajowych polityk energetycznych zgodnie z celami Europejskiego Zielonego Ładu i komunikatem REPowerEU w celu zapewnienia pewności przedsiębiorcom i efektywnego wykorzystania środków finansowych z myślą o przyspieszeniu inwestycji w czystą energię. Wytyczne dotyczące zatrudnienia W Pakiecie wiosennym Komisja proponuje również wytyczne - w formie decyzji Rady - dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich na rok 2022. W wytycznych tych co roku określane są wspólne priorytety dla krajowych polityk zatrudnienia i polityk społecznych, tak aby stały się one bardziej sprawiedliwe i sprzyjające włączeniu społecznemu. W tegorocznych Wytycznych wskazuje się, że dalsze reformy i inwestycje państw członkowskich będą miały kluczowe znaczenie dla wspierania tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, rozwijania umiejętności, płynnego przechodzenia na rynek pracy oraz rozwiązywania problemów związanych z niedoborem pracowników i niedopasowaniem umiejętności do potrzeb rynku pracy w UE. Wytyczne zawierają wskazówki, w jaki sposób kontynuować modernizację instytucji rynku pracy, kształcenia i szkolenia, a także systemów ochrony socjalnej i opieki zdrowotnej, aby uczynić je bardziej sprawiedliwymi i sprzyjającymi włączeniu społecznemu. Komisja proponuje szczególny nacisk na środowisko po konferencji COVID-19, na sprawiedliwe społecznie przejście na ekologię i cyfryzację, a także na odzwierciedlenie ostatnich inicjatyw politycznych, w tym inicjatyw będących odpowiedzią na inwazję Rosji na Ukrainę, takich jak środki umożliwiające dostęp do rynku pracy osobom uciekającym przed wojną na Ukrainie. Postępy w realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ Komisja podtrzymuje swoje zobowiązanie do włączenia Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ (SDGs) do Semestru europejskiego. Równolegle z pakietem wiosennym Eurostat opublikował dziś "Sprawozdanie z monitorowania postępów w realizacji celów zrównoważonego rozwoju w kontekście UE". Informacja o Pakiecie wraz z dokumentami, w całości w wersji angielskiej, jest dostępna tutaj: https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_22_3182 (KP)

23 maja 2022

Prawie dwa lata temu Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych przedstawiło premierowi Morawieckiemu 21 postulatów, które ilustrują najważniejsze oczekiwania pracowników wszystkich branż i grup zawodowych. Niestety, wiele z nich jest aktualnych. Polskim pracownikom i pracownicom żyje się coraz gorzej - rosną koszty utrzymania, zwiększa się liczba biednych pracujących. Rząd odniósł się do naszych propozycji. W obszernej odpowiedzi znalazły się też zobowiązania, które dawały nadzieję na poprawę sytuacji pracowników. Szereg zapowiadanych rozwiązań znalazło się w „Polskim Ładzie”. Część z nich stanowiła postulaty programowe OPZZ, między innymi: wyższa kwota wolna od podatku w wysokości 30 tys. zł oraz podniesienie drugiego progu podatkowego do 120 tys. zł. To pozwoli na wzrost najniższych płac i emerytur. To jednak jest realizacja tylko jednego z postulatów OPZZ. „Polski Ład” w wielu obszarach okazał się niedopracowany, niespójny i zbyt pośpiesznie wdrożony. To spowodowało chaos i niepokój wśród pracowników. Dzisiaj obserwujemy próbę wprowadzenia nowych rozwiązań w tym projekcie. Wprawdzie proponuje się zachować popierane przez nas rozwiązania i dodatkowo obniżyć stawkę podatku PIT do 12 proc., ale można też dostrzec, że rząd w większym stopniu zmniejsza obciążenia podatkowe osobom o wysokich dochodach, tylko nieznacznie obniżając podatki najbiedniejszym. To oznacza, że musimy przypomnieć o naszych 21 postulatach i jeszcze bardziej nalegać, by były realizowane. Występując do premiera Morawieckiego dwa lata temu mieliśmy świadomość, że priorytetowym zadaniem rządu była walka z koronawirusem. Wskazywaliśmy jednak, że trzeba myśleć o pocovidowej rzeczywistości. I kiedy z nadzieją obserwowaliśmy pierwsze, nieśmiałe sygnały wygaszania pandemii, prezydent Federacji Rosyjskiej postanowił rozpętać wojnę z Ukrainą. Bez względu na rozstrzygnięcie tego konfliktu, wrogość między ofiarami napaści a agresorem pozostanie na długie lata. Świat już nie będzie taki sam. Dzisiaj podstawowym postulatem Polek i Polaków jest życie w pokoju, w Polsce, w Ukrainie i całym świecie chcemy pracować, doskonalić umiejętności, mieć godziwy udział w dochodach z naszej pracy i korzystać z zasłużonego wypoczynku! Chcemy też być pewni, że w sytuacji nieuchronnych zmian polityczno-gospodarczych na świecie rząd zapewni bezpieczeństwo. Dlatego pytamy: czy konieczność zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Polski poprzez energetykę konwencjonalną będzie realizowana w oparciu o  krajowe zasoby surowcowe, czy tez importowane? Czy będą utrzymane miejsca pracy w sektorze? czy radykalne zwiększenie nakładów na obronność pozwoli utrzymać dotychczasowe i stworzyć nowe miejsca pracy dla pracowników przemysłu? jak chronić migrujących pracowników przed wyzyskiem, a polskich pracowników przed dumpingiem socjalnym? czy podział polskich przedsiębiorstw transportowych będzie kontynuowany, a ich pracownicy zmuszani do pracy na umowach śmieciowych? czy Polki i Polacy doczekają się dostępnej opieki zdrowotnej na każdym etapie życia, aby mogli żyć w zdrowiu po przejściu na emeryturę? czy nastąpi oczekiwany przez pracowników sfery budżetowej systemowy wzrost wynagrodzeń ? kiedy pracownicy doczekają się emerytur stażowych nagradzających ich długoletni trud pracy? czy reforma edukacji będzie inwestycją we wszechstronną wiedzę, samodzielność myślenia i kreatywność młodych Polek i Polaków? czy nauczyciele i setki tysięcy pracowników sektora finansów publicznych będą w końcu wynagradzani adekwatnie do swoich kwalifikacji i znaczenia ich pracy? czy koszty wychodzenia z kryzysu spowodowanego pandemią COVID-19 i rosnące ceny będą skutkować ograniczeniem działalności kulturalnej i redukcją miejsc pracy w publicznych instytucjach kultury? Pytań jest znacznie więcej, a rzeczywistość nie napawa optymizmem. Mimo napiętej sytuacji międzynarodowej, nie zapominamy o wewnętrznych źródłach kryzysu społeczno-gospodarczego w Polsce. Nasza inflacja jest o ponad 3% większa od średniej w Unii Europejskiej. Pamiętamy obietnice rządzących, nieprzemyślane decyzje. Dlatego nieustannie walczymy o utrzymanie miejsc pracy. Kryzysy miną i trzeba będzie przywrócić normalność w naszym kraju. By tak się stało rząd musi mieć wolę prowadzenia systematycznych, merytorycznych i partnerskich, a więc uczciwych rozmów ze stroną społeczną. W tym kontekście postulujemy zwiększenie katalogu kompetencji Rady Dialogu Społecznego oraz strony pracowników i pracodawców. Chęć rozwiązywania problemów liczy się dzisiaj tak bardzo jak mało kiedy. Mamy wystarczający potencjał intelektualny i materialny aby żyć, uczyć się i pracować w pokoju, a na zasłużony odpoczynek przechodzić w zdrowiu i dobrobycie. Z tym przekonaniem 1 maja będziemy świętować Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy.  Andrzej Radzikowski Przewodniczący OPZZ

22 maja 2022

29 czerwca br. odbyło się stacjonarne posiedzenie plenarne Rady Dialogu Społecznego.  Agenda spotkania obejmowała omówienie trzech zasadniczych kwestii: sprawozdania z wykonania budżetu państwa w 2021 r., założeń do budżetu państwa na rok 2023 oraz informacji Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie waloryzacji rent i emerytur w 2022 r. Prezentacji wykonania budżetu państwa w 2021 r. dokonała minister finansów, Magdalena Rzeczkowska. Według informacji strony rządowej, ubiegły rok stanowił kontynuację działań powrotu polskiej gospodarki na szybką ścieżkę wzrostu. Było to wyraźne odbicie po niekorzystnym roku 2020, gdzie z powodu pandemii COVID-19, nastąpiły głębokie makrokryzysy podażowo-popytowe, wyhamowanie aktywności gospodarczej, czy załamanie trendów w gospodarce światowej ze wszystkimi implikacjami tego stanu dla gospodarki polskiej. W Polsce rząd wprowadził szereg rozwiązań systemowych ochrony polskiego sektora przedsiębiorstw, w wyniku czego wskaźniki gospodarki okazały się lepsze od oczekiwań. Odnotowano jeden z najniższych spadków wzrostu PKB w Unii Europejskiej, i najwyższych wzrostów w 2021 r., popyt na pracę się zwiększał, niemniej odbudowa aktywności gospodarczej zdaniem rządu musiała zostać okupiona wzrostem inflacji. Założenia wobec ustawy budżetowej na 2021 były ostrożne i konserwatywne. W momencie, gdy prognozy wskazywały, że dochody będą wyższe, rząd zdecydował się znowelizować ustawę budżetową. Wykorzystanie specjalnych środków państwowych na łagodzenie skutków pandemii przyniosło efekt w postaci wzrostu PKB niemal 2-krotnie wyższego niż zakładany. PKB był wyższy o 5,9%, średnia pensja wzrosła do ponad 5600 zł brutto, bezrobocie spadło do 5,4%. Deficyt wyniósł 26 mld złotych, czyli 60% zakładanego, dług publiczny spadł do wartości 53,8%, co oznacza, że Polska nadal znajduje się poniżej 60% progu bezpieczeństwa długu publicznego zapisanego w Traktacie z Maastricht. Stanowisko OPZZ przedstawił w tym zakresie Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej i Funduszy Strukturalnych OPZZ. W ocenie OPZZ, w działaniach rządu mających na celu łagodzenie skutków pandemii, nie udało się uniknąć kilku błędów, które miały negatywne konsekwencje dla pracowników, dlatego generalna ocena konfederacji w tym względzie pozostaje raczej krytyczna. Przede wszystkim, należy zadać pytanie, czy wykonanie budżetu zwiększyło zasoby ludzi pracujących? Polska jako kraj ma nadal niski wskaźnik PKB per capita na tle średniej UE. Nie zmniejszyły się rozpiętości dochodowe – najwyższy dochód 20% ludzi w Polsce jest 6 razy większy niż dochód 20% ludzi o najniższych dochodach. W ubiegłym roku następował dalszy wzrost tej rozpiętości. Codzienne koszty konsumpcyjne życia osób najbogatszych stanowią 51% ich dochodów, a najbiedniejszych – 150%, co oznacza, że zmuszeni są oni zapożyczać się lub przeznaczać na codzienne życie posiadane oszczędności. Według OPZZ, budżet państwa nie poradził sobie z kwestią inwestycji i wynagrodzeń, które zamiast rosnąć, malały. Przeciętne wynagrodzenie w gospodarce realnie zmalało, a w budżetówce dodatkowo obniżyło je zamrożenie funduszu wynagrodzeń. Ponadto, szereg wydatków państwa został ukryty w funduszach okołobudżetowych, co spowodowało niejasność i brak przejrzystości ogólnej struktury wydatków. Dyskusja nad projektem budżetu i założeniami makroekonomicznymi na 2023 rok Kluczowe elementy założeń makroekonomicznych i projektu budżetu państwa na 2023 r. przedstawiła minister finansów, Magdalena Rzeczkowska. Zgodnie z przyjętymi założeniami, rząd zakłada, że w 2023 r. wzrost PKB obniży się o 3,2%. Głównym czynnikiem spadku tempa wzrostu są zaburzenia w handlu i na rynkach finansowych oraz globalny wzrost cen. Scenariusz na 2023 r. zakłada wzrost przeciętnego zatrudnienia w gospodarce narodowej o 1,1%. Oczekiwane jest utrzymanie stopy bezrobocia rejestrowanego na poziomie 5,1%. Według ocen rządu, nominalne tempo wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej wyniesie 9,6%. W warunkach obserwowanego ożywienia koniunktury światowej i światowego handlu zakłada się, że w 2023 r. polski eksport wzrośnie o 4% w ujęciu realnym. Powinno się to przełożyć na dalszy wzrost udziałów polskiego eksportu w światowym handlu. Rząd zakłada wzrost importu o 3,1%, a inflacji o 7,8%. Stopniowe wyhamowywanie tempa wzrostu cen jest spodziewane od III i IV kw. br., na co wpływ będzie miało zacieśnienie polityki monetarnej oraz oczekiwana stabilizacja cen surowców energetycznych. W ocenie rządu, poziom dochodów budżetu państwa w 2023 r. będzie uzależniony głównie od koniunktury w krajowej gospodarce oraz implementowanych działań w zakresie systemu podatkowego, między innymi: zmian w PIT, decyzji o kontynuowaniu lub wygaszaniu tarcz antyinflacyjnych oraz zmian stawek podatku akcyzowego. Ponadto, rząd przyjął podstawowe uwarunkowania dotyczące wydatków budżetu państwa: znowelizowano ustawę o finansach publicznych mającą na celu dostosowanie klauzuli wyjścia i powrotu w stabilizującej regule wydatkowej do przewidywanego przez KE wydłużenia stosowania ogólnej klauzuli wyjścia na rok 2023. dodatkowo, w Krajowym Planie Odbudowy i Zwiększania Odporności zaproponowano rozszerzenie zakresu SRW o państwowe fundusze celowe. W ocenie OPZZ, przedstawione wskaźniki należy ocenić jako niezbyt realne. OPZZ nie zgadza się z zamrożeniem płac, podkreślając wagę praktycznego uruchomienia i wykorzystania środków UE w ramach Krajowego Planu Odbudowy. Oceny zewnętrznych ośrodków analitycznych, takich jak OECD, wskazują, że wzrost PKB Polski, chociaż wyróżniający się na tle UE, może ulec relatywnemu zmniejszeniu. Za największe zagrożenie krótko- i średnioterminowe OPZZ uznaje inflację, której powstaniu można przypisać pewne niezależne przyczyny zewnętrzne (jak wzrost cen energii i żywności), ale konfederacja nie podziela poglądu, że zjawiska inflacyjne są wynikiem spirali płacowej i wynagrodzeń pracowników. OPZZ wyraża przekonanie, że przyjęcie błędnej prognozy celu inflacyjnego będzie miało negatywny wpływ na przyjęte prognozy wydatków i przychodów państwa, na tempo spożycia prywatnego, z kolei niższe dochody realne wpłyną na spadek konsumpcji i obniżenie wzrostu PKB. Fakty pokazują, że roczne tempo wzrostu wynagrodzeń wynosi obecnie realnie 1,6%, czyli jest tak niskie jak dekadę temu. Według OPZZ pierwszoplanowym wyzwaniem powinny być w tym kontekście wynagrodzenia sfery budżetowej. Rząd musi symetrycznie podnieść wynagrodzenie minimalne i strefy budżetowej, gdyż aktualne propozycje rządu nie rozwiążą żadnych problemów sektora publicznego. W tym kontekście OPZZ formułuje własną propozycję 20% podwyżki, w sytuacji kiedy rządowa propozycja podwyżki płac budżetówki na poziomie 7,8% równoważy zaledwie zakładany poziom inflacji, co matematycznie oznacza wzrost wynagrodzeń o 0%, a realnie – zakładając z dużym prawdopodobieństwem wyższą inflację - wynagrodzenia te spadną. Także z powodów inflacyjnych, OPZZ oczekuje, że wzrost wynagrodzeń dla sfery budżetowej nastąpi także w roku bieżącym, z uwzględnieniem przeglądu wynagrodzeń w całym sektorze wydatków publicznych. Propozycja zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent na 2023 r. Rządowe wskaźniki waloryzacji emerytur i rent proponowane na 2023 r. przedstawił Stanisław Szwed, sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej. Propozycja rządowa obejmuje w tym względzie pozostawienie wskaźnika na ustawowym minimalnym wskaźniku 20% wzrostu przeciętnej wysokości wynagrodzeń w gospodarce krajowej, przy zachowaniu świadczenia 13. emerytury, z fakultatywną opcją 14. emerytury, jako kwestii do dalszej analizy budżetowej. W ocenie OPZZ, przedstawionej przez Sebastian Koćwina, wiceprzewodniczącego OPZZ, koszt wprowadzenia rozwiązania strony związkowej, czyli powiązania wzrostu uposażeń emerytalnych ze wskaźnikiem inflacji, został przez rząd na etapie propozycji odrzucony, co trudno uznać za dyskusję prowadzoną w dobrej wierze. Konfederacja zauważa, że obecnie 19% emerytów pobiera świadczenia do 2200 zł/mc. Środki te są granicy minimum egzystencji, podczas gdy ponad 300 tys. seniorów żyje poniżej progu minimum egzystencji. Jak zauważył przewodniczący Koćwin, poziom inflacji stale i radykalnie wzrasta, natomiast strona rządowa dopiero po głębokiej analizie zdecyduje, czy wprowadzi 14. emeryturę, czy wyższe świadczenie emerytalno-rentowe. OPZZ uznaje 14. emeryturę za działanie doraźne, a nie systemowe. OPZZ podkreśla, że stanowisko wobec waloryzacji rent i emerytur jest stanowiskiem wspólnym 3 największych konfederacji związkowych i obejmuje ono waloryzację o poziom realnej inflacji + 50% wzrostu przeciętnego wynagrodzenia. Strona związkowa będzie w tym kierunku prowadzić konsekwentne negocjacje z rządem. RK

20 maja 2022

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o kolejnym w 2022 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów. W sierpniu 2022 r. rząd wypłaci emerytom i rencistom tzw. czternastą emeryturę. Dla osób pobierających świadczenia w wysokości do 2900 zł brutto, czternastka wyniesie 1338,44 zł brutto, czyli 1217,98 zł netto. 14. emerytura zostanie zwolniona z podatku PIT. Wypłata czternastki odbędzie się po raz kolejny, pierwszy raz emeryci i renciści otrzymali ją w 2021 r. Poniżej przytaczamy nadal aktualną opinię wydaną przez OPZZ do projektu ustawy o tzw. czternastej emeryturze w 2020 r. 16 marca 2020 r. do Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych został skierowany do konsultacji rządowy projekt ustawy o kolejnym w 2021 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów.  6 kwietnia 2020 r. OPZZ wydało opinię o następującej treści: „Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych od wielu lat postuluje wprowadzenie systemowych rozwiązań poprawiających sytuację materialną emerytów i rencistów. Niestety, przedłożony do zaopiniowania projekt ustawy, chociaż podejmuje próbę złagodzenia problemów finansowych osób otrzymujących niskie świadczenia emerytalne i rentowe, po raz kolejny ma charakter incydentalny i w perspektywie długofalowej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Zdaniem OPZZ należy rozważyć wdrożenie następujących mechanizmów o charakterze systemowym, które efektywnie mogłyby rozwiązać problem niskich świadczeń emerytalnych i rentowych. Są nimi m.in.: coroczna waloryzacja minimalnej emerytury i renty wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów w poprzednim roku kalendarzowym, powiększonym o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym; wyznaczanie wysokości minimalnej emerytury na poziomie nie niższym, niż minimum socjalne dla jednoosobowych gospodarstw emeryckich. OPZZ negatywnie ocenia źródło finansowania kolejnego w 2021 r. dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów, którego koszt wyniesie ok. 10,7 mld zł. Ustawa przewiduje, że świadczenie to zostanie wypłacone ze środków Funduszu Solidarnościowego i budżetu państwa. Dodatkowo ustawa o Funduszu Solidarnościowym przewiduje możliwość zaciągnięcia przez Fundusz nieoprocentowanej pożyczki z Funduszu Pracy w celu sfinansowania świadczeń objętych ustawą. Nie ma naszej zgody na nieuzasadnione wykorzystywanie funduszy celowych, zwłaszcza Funduszu Pracy, na realizację zadań niezwiązanych z celami jego powołania. Stoimy na stanowisku, że środki Funduszu powinny być przeznaczane na finansowanie instrumentów i usług rynku pracy służących promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. OPZZ po raz kolejny apeluje do strony rządowej o merytoryczną dyskusję o systemowych rozwiązaniach kwestii świadczeń emerytalno – rentowych, trwale poprawiających sytuację materialną tej grupy społecznej”. Warto również przypomnieć, że 15 marca br. Prezydium OPZZ wydało Stanowisko w sprawie waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych, w którym rekomendowało m.in. wprowadzenie mechanizmu tzw. podwójnej waloryzacji rent i emerytur. Stanowisko dostępne jest pod adresem: https://www.opzz.org.pl/aktualnosci/kraj/prezydium-opzz-nie-dla-ubostwa-emerytow-i-rencistow Polecamy ponadto wywiad z dr Tomaszem Lasockim pt. „14. emerytura nie rozwiąże na dłuższą metę żadnego problemu”. https://www.opzz.org.pl/opinie-i-analizy/polityka-spoleczna/opinia-na-temat-tzw-14-emerytury KD

20 maja 2022

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o kolejnym w 2022 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów. W sierpniu 2022 r. rząd wypłaci emerytom i rencistom tzw. czternastą emeryturę. Dla osób pobierających świadczenia w wysokości do 2900 zł brutto, czternastka wyniesie 1338,44 zł brutto, czyli 1217,98 zł netto. 14. emerytura zostanie zwolniona z podatku PIT. Wypłata czternastki odbędzie się po raz kolejny, pierwszy raz emeryci i renciści otrzymali ją w 2021 r. Poniżej przytaczamy nadal aktualną opinię wydaną przez OPZZ do projektu ustawy o tzw. czternastej emeryturze w 2020 r. 16 marca 2020 r. do Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych został skierowany do konsultacji rządowy projekt ustawy o kolejnym w 2021 r. dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów.  6 kwietnia 2020 r. OPZZ wydało opinię o następującej treści: „Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych od wielu lat postuluje wprowadzenie systemowych rozwiązań poprawiających sytuację materialną emerytów i rencistów. Niestety, przedłożony do zaopiniowania projekt ustawy, chociaż podejmuje próbę złagodzenia problemów finansowych osób otrzymujących niskie świadczenia emerytalne i rentowe, po raz kolejny ma charakter incydentalny i w perspektywie długofalowej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Zdaniem OPZZ należy rozważyć wdrożenie następujących mechanizmów o charakterze systemowym, które efektywnie mogłyby rozwiązać problem niskich świadczeń emerytalnych i rentowych. Są nimi m.in.: coroczna waloryzacja minimalnej emerytury i renty wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów w poprzednim roku kalendarzowym, powiększonym o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym; wyznaczanie wysokości minimalnej emerytury na poziomie nie niższym, niż minimum socjalne dla jednoosobowych gospodarstw emeryckich. OPZZ negatywnie ocenia źródło finansowania kolejnego w 2021 r. dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów, którego koszt wyniesie ok. 10,7 mld zł. Ustawa przewiduje, że świadczenie to zostanie wypłacone ze środków Funduszu Solidarnościowego i budżetu państwa. Dodatkowo ustawa o Funduszu Solidarnościowym przewiduje możliwość zaciągnięcia przez Fundusz nieoprocentowanej pożyczki z Funduszu Pracy w celu sfinansowania świadczeń objętych ustawą. Nie ma naszej zgody na nieuzasadnione wykorzystywanie funduszy celowych, zwłaszcza Funduszu Pracy, na realizację zadań niezwiązanych z celami jego powołania. Stoimy na stanowisku, że środki Funduszu powinny być przeznaczane na finansowanie instrumentów i usług rynku pracy służących promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. OPZZ po raz kolejny apeluje do strony rządowej o merytoryczną dyskusję o systemowych rozwiązaniach kwestii świadczeń emerytalno – rentowych, trwale poprawiających sytuację materialną tej grupy społecznej”. Warto również przypomnieć, że 15 marca br. Prezydium OPZZ wydało Stanowisko w sprawie waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych, w którym rekomendowało m.in. wprowadzenie mechanizmu tzw. podwójnej waloryzacji rent i emerytur. Stanowisko dostępne jest pod adresem: https://www.opzz.org.pl/aktualnosci/kraj/prezydium-opzz-nie-dla-ubostwa-emerytow-i-rencistow Polecamy ponadto wywiad z dr Tomaszem Lasockim pt. „14. emerytura nie rozwiąże na dłuższą metę żadnego problemu”. https://www.opzz.org.pl/opinie-i-analizy/polityka-spoleczna/opinia-na-temat-tzw-14-emerytury KD

18 maja 2022

Nowelizacja ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw została przyjęta przez Radę Ministrów 17 maja 2022 r. Rozwiązanie jest realizacją ustaleń zawartych w stanowisku Trójstronnego Zespołu do Spraw Ochrony Zdrowia, przyjętego 5 listopada 2021 r. przez rząd, stronę reprezentatywnych central związkowych oraz stronę reprezentatywnych organizacji pracodawców. OPZZ brało czynny udział w negocjacjach płacowych. Nowelizacja ustawy już w tym samym dniu została skierowana do Sejmu RP (druk sejmowy nr 2268). To przełomowy akt prawny, który gwarantuje systematyczny wzrost wynagrodzeń dla pracowników podmiotów leczniczych, wiążąc określone współczynniki pracy przypisane poszczególnym grupom zawodowym z kwotą przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym. Nowe gwarantowane poziomy najniższych wynagrodzeń zasadniczych będą obowiązywały od 1 lipca 2022 roku, w zależności od grupy będzie to wzrost gwarantowanego wynagrodzenia zasadniczego od 17 proc do 41 proc., przy czym średnio najniższe wynagrodzenie zasadnicze wzrośnie o 30 proc. Nowa tabela płac, mająca obowiązywać od 1 lipca 2022 roku, zakłada następujące wynagrodzenia (brutto): 1) Lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją – współczynnik 1,45 - wynagrodzenie 8 210,67 zł 2) Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony  wymagający wyższego wykształcenia na poziomie magisterskim i specjalizacji, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – współczynnik 1,29 - wynagrodzenie 7 304,66 zł 3) Lekarz albo lekarz dentysta, bez specjalizacji – współczynnik 1,19 - wynagrodzenie 6 738,41 zł  4) Lekarz stażysta albo lekarz dentysta stażysta – współczynnik 0,95, wynagrodzenie 5 379,40 zł  5) Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony wymagający wyższego wykształcenia na poziomie magisterskim; pielęgniarka, położna wymagająca wyższego wykształcenia (studia I stopnia) i specjalizacji, albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją – współczynnik 1,02, wynagrodzenie 5 775,78 zł 6) Fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony wymagający wyższego wykształcenia na poziomie studiów I stopnia; fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej wymagający średniego wykształcenia albo pielęgniarka albo położna wymagająca średniego wykształcenia, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia - współczynnik 0,94, wynagrodzenie 5 322,78 zł  7) Technik elektroradiolog albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-6 wymagający średniego wykształcenia oraz opiekun medyczny - współczynnik  0,86 - wynagrodzenie 4 869,78 zł  8) Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym – współczynnik 1 - wynagrodzenie 5 662,53 zł  9) Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim - współczynnik  0,78 - wynagrodzenie 4 416,77 zł  10) Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego - 0,65 - wynagrodzenie 3 680,64 zł  Warto wspomnieć, że zmiany zobowiązują podmiot leczniczy będący pracodawcą do wskazania w umowie o pracę każdemu pracownikowi objętego ustawą, informacji o grupie zawodowej, do której pracownik powinien zostać przypisany w związku z kwalifikacjami wymaganymi na stanowisku pracy. Dodatkowo, wobec pracowników niewykonujących zawodu medycznego założono, że wynagrodzenia tych osób powinny zapewniać wysokość odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie.  Czekamy na rozpoczęcie prac legislacyjnych.  Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki Społecznej, Rynku Pracy, Ubezpieczeń i Zdrowia OPZZ