18 września 2024
Dziś Międzynarodowy Dzień Równej Płacy. Ma podnieść świadomość problemu różnicowania wynagrodzeń za tą samą pracę ze względu na płeć i potrzeby działań na rzecz ograniczenia tego zjawiska. Brak równości w wynagrodzeniach pracowników wykonujących tą samą pracę bądź pracę o takiej samej wartości z uwagi na płeć to częste zjawisko, choć jego powszechna świadomość jest niska. Wiedza na temat luki płacowej (różnicy między płacami w zależności od płci) jest niewielka, zarówno wśród pracowników jak i pracodawców. Pracodawcy czasem świadomie a niejednokrotnie częściej kierowani stereotypami i brakiem wiedzy, różnicują płace pracowników z uwagi na płeć. Takie działanie jest niezgodne z prawem i stanowi dyskryminację będącą wyrazem nierównego traktowania. Każdy pracownik powinien bowiem otrzymywać takie samo wynagrodzenie za tą samą pracę bądź pracę o tej samej wartości niezależnie od płci. Problemem jest jednak ustalenie, czy jesteśmy dyskryminowani na tle płacowym, bowiem nie mamy dostępu do informacji o wynagrodzeniach pracujących na analogicznych stanowiskach czy grupach zawodowych. Niejednokrotnie w umowach o pracę znajdują się także zapisy o poufności informacji dotyczących wysokości wynagrodzenia i kwestii z nim związanych. Choć dane dotyczące luki płacowej wskazują, że zjawisko to w Polsce na tle innych państw unijnych nie jest duże, to głębsze przyjrzenie się danym dotyczącym płac kobiet i mężczyzn, zwłaszcza z uwzględnieniem ich wykształcenia, stażu pracy czy zakresu obowiązków świadczą, że problem dyskryminacji płacowej ze względu na płeć jest o wiele poważniejszy. Warto choćby przytoczyć ostatnie dane GUS, który podał informację o medianie wynagrodzeń w gospodarce narodowej w marcu br.: wynosiła ona 6549,22 zł, przy czym dla mężczyzn 6770,80 zł a kobiet 6357,44 zł czyli 412,64 zł mniej! W październiku 2022 r. kobiety otrzymywały przeciętne godzinowe wynagrodzenie ogółem niższe o 7,9%, choć szczegółowe dane GUS dotyczące poszczególnych zawodów wskazują, że różnice płacowe potrafią sięgać ponad 35% na niekorzyść kobiet. Nierówne traktowanie pracowników pod względem płacowym wpływa jest nie tylko na warunki życia pracujących, decyzje dotyczące ścieżki zawodowej czy przyszłą emeryturę. Ma też szkodliwy wpływ na wzrost gospodarczy. Konieczne jest zatem zwiększanie świadomości społecznej dotyczącej prawa pracowników do równego wynagrodzenia za tą samą pracę, lepsza kontrola przestrzegania przepisów prawa przez pracodawców oraz zwiększenie kar za ich nieprzestrzeganie. Narzędzia w tej sprawie przygotowała także Komisja Europejska, która przyjęła dyrektywę unijną mającą na celu zwiększenie przejrzystości wynagrodzeń. Zostanie ona jednak wdrożona dopiero w 2026 r. Zatem do tego czasu warto, aby rząd podjął działania zwiększające skalę przestrzegania w gospodarce prawa do równego traktowania pracowników pod względem płacowym. Związki zawodowe mogą pytać swoich pracodawców o informację dotyczącą poziomu wynagrodzeń w określonych kategoriach pracowników w podziale na płeć. Informacje te mogą stanowić podstawę do działań organizacji związkowych na rzecz wyrównania luki płacowej na poziomie przedsiębiorstwa czy zakładu pracy (np. urzędu). Zachęcamy do takich działań organizacje związkowe zrzeszone w OPZZ! OPZZ postuluje o przestrzeganie zasady równa płaca za tą samą pracę! (KP)
Czytaj więcej
16 września 2024
Zgłoszenia agencji zatrudnienia do programu certyfikacyjnego „Agencja zatrudnienia przyjazna pracownikom”, organizowanego przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych i Konfederację Lewiatan, można składać do 27 września br. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej To już trzecia edycja Programu, który ma na celu wspieranie agencji w dążeniu do najwyższych standardów w zakresie pośrednictwa pracy. Program koncentruje się na jakości świadczonych usług i promowaniu stabilnych form zatrudnienia. Agencje, które ubiegają się o certyfikat, powinny wykazywać się zaangażowaniem w zapewnienie bezpiecznych warunków pracy, promowanie umów o pracę oraz działania przeciwko dyskryminacji i mobbingowi. Dodatkowo, istotne są inicjatywy związane z rozwojem zawodowym i satysfakcją pracowników. W zeszłym roku certyfikaty otrzymało osiem firm, w tym Abalone Poland, Contrain Poland, Devire, Gi Group, Manpower Group, OTTO Work Force Solutions, Randstad Polska oraz Trenkwalder. Certyfikat przyznawany jest na okres dwóch lat, a jego celem jest nie tylko wyróżnienie agencji, ale również zachęcenie innych do podnoszenia standardów swoich usług. W procesie certyfikacji agencje są oceniane przez specjalnie powołaną kapitułę, składającą się z sześciu ekspertów, którzy analizują m.in. jakość usług pośrednictwa pracy, aspekty związane z zatrudnianiem cudzoziemców oraz zarządzaniem pracą tymczasową. Konfederacja Lewiatan i OPZZ rekomendują wyróżnione agencje zarówno pracownikom, jak i pracodawcom. Program certyfikacji agencji zatrudnienia jest pierwszą wspólną inicjatywą związków zawodowych i organizacji pracodawców. Jego zadaniem jest ocena jakości usług świadczonych przez agencje, promowanie wysokich standardów zatrudnienia oraz promocja dobrych praktyk. Formularz zgłoszeniowy dostępny jest na stronie: https://www.certyfikacjaagencji.pl/ (nq)
Czytaj więcej
13 września 2024
10 września w siedzibie OPZZ odbyło się seminarium prezentujące badania ankietowe na temat transformacji społeczno-ekologicznej. Wyniki badania, które przeprowadzono w 19 krajach Europy i Ameryki Północnej, w tym w Polsce, były prezentowane przez Claudię Detsch, szefową centrum kompetencyjnego Fundacji Eberta na rzecz Klimatu i Sprawiedliwości Społecznej - FES Just Climate. Maciej Zaboronek – ekspert ds. polityki klimatycznej OPZZ W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele OPZZ, warszawskiego biura Fundacji Eberta z jego dyrektorem Maxem Brandle, a także zaproszeni goście reprezentujący organizacje pozarządowe zajmujące się ochroną środowiska i szerzeniem wartości demokratycznych oraz lewicowe partie polityczne. Było ono prowadzone w języku angielskim. Przyczynkiem do dyskusji były szeroko zakrojone badania ankietowe zainicjowane przez ośrodekFES Just Climate, w których wzięło udział niemal 23 tysiące respondentów z Polski i 18 innych krajów (ponad tysiąc osób w każdym z państw). Badanie wykazywało m.in. że we wszystkich badanych krajach zmian klimatu jest ważną sprawą dla większości społeczeństwa, a ochrona przyrody jest kwestią przyzwoitości i obowiązku wobec przyszłych pokoleń, to zazwyczaj nie jest postrzegana jako problem najważniejszy i pozostaje za takimi kategoriami jak m.in. inflacja, koszty życia czy ochrona zdrowia. Badanie naświetlało jednocześnie, że bardziej przychylni politykom klimatycznym są ludzie raczej zamożni i o nastawieniu progresywnym, przy większym sceptycyzmie mniej zamożnych o poglądach konserwatywnych. Co ciekawe większą troskę wobec ochrony środowiska przejawiają osoby starsze niż młodsze. Debata po spotkaniu skupiała się m.in. wokół roli społeczeństwa obywatelskiego i polityki w transformacji związanej z ochroną środowiska, oraz tematu finansowej odpowiedzialności za transformację, także energetyczną. Wyniki badania wskazywały poparcie dla ponoszenia wyższych kosztów przez osoby zamożniejsze, oraz dla wsparcia wymiany źródeł ogrzewania przez państwo, przy jednoczesnym sprzeciwie wobec dodatkowych opłat za korzystanie z paliw kopalnych dla przeciętnych użytkowników. Wyciąg z raportu na temat Polski dostępny TUTAJ.
Czytaj więcej
10 września 2024
W Ministerstwie Technologii i Rozwoju odbyło się posiedzenie Zespołu ds. Semestru Europejskiego pełniącego funkcję doradczą dla Rady Ministrów. Zespół omówił treść Zaleceń, jakie Rada UE skierowała do Polski w ramach ostatniego cyklu Semestru Europejskiego, czyli procesu zarządzania gospodarczego UE. O ich treści pisaliśmy tutaj: https://www.opzz.org.pl/opinie-i-analizy/polityka-.... Kluczowa dyskusja dotyczyła jednak wdrożenia do porządku krajowego nowych rozwiązań wynikających z reformy zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej i roli partnerów społecznych w realizacji tego procesu na poziomie krajowym. Zlikwidowano bowiem obowiązek przygotowania przez państwa członkowskie UE Wieloletnich Planów Finansowych Państwa lub Programów Konwergencji a także Krajowych Programów Reform. Dokumenty te zastąpi plan budżetowo-strukturalny, przygotowywany co cztery lata a postępy z jego realizacji mają być przedstawiane Komisji Europejskiej co roku w formie sprawozdania. Zgodnie z unijnymi przepisami plan budżetowo-strukturalny powinien być przedmiotem konsultacji społecznych z partnerami społecznymi. OPZZ stoi na stanowisku, że plan powinien być przedmiotem konsultacji społecznych w ramach Rady Dialogu Społecznego, ze względu na zakres merytoryczny planu wypełniający kompetencje Rady i jej rolę jako instytucji trójstronnego dialogu społecznego na poziomie krajowym. Ten punkt widzenia podzieliła Strona Społeczna RDS w Stanowisku nr 130. OPZZ pytało zatem na posiedzeniu Zespołu, w jaki sposób strona rządowa chce zrealizować obowiązek wynikający unijnych przepisów i włączyć partnerów społecznych w proces przygotowywania i aktualizacji planów budżetowo-strukturalnych. Warto dodać, że Ministerstwo Finansów wdraża do porządku prawnego inną część unijnej reformy – przygotowało projekt ustawy o Radzie Fiskalnej, która ma opiniować plan. W tym samym projekcie nie umieszczono jednak uprawnienia Rady Dialogu Społecznego do opiniowania planu, za to przewidziano rozwiązania, które likwidują niektóre ustawowe uprawnienia RDS, w tym dotyczące udziału partnerów społecznych w procesie tworzenia ustawy budżetowej. Przedstawiciele strony rządowej, Jurand Drop, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów oraz Ignacy Niemczycki, podsekretarz stanu w Ministerstwie Technologii i Rozwoju choć dostrzegają znaczenie konsultacji społecznych, nie zadeklarowali jak partnerzy społeczni zostaną włączeni w proces przygotowywania planu budżetowo-strukturalnego i czy rola RDS w tym zakresie będzie trwale zapewniona w przepisach ustawy o RDS. Nie planuje się przeprowadzenia konsultacji pierwszego planu natomiast kolejne mają być przedmiotem konsultacji, choć nie jest wiadome w jakim trybie. Wskazali, że strona społeczna może wnosić o rozpatrzenie planu w ramach prac RDS a partnerzy społeczni opiniują projekt ustawy budżetowej. Z wypowiedzi przedstawicieli rządu nie wynika także, jaka będzie rola Zespołu ds. Semestru Europejskiego w opiniowaniu planu, zmiany w zarządzeniu tego dotyczące, na podstawie którego Zespół funkcjonuje, zostaną dopiero przedstawione. Stanowisko strony rządowej nie spotkało się z akceptacją OPZZ, które zaapelowało o ponowną analizę obowiązków wynikających z prawa unijnego i włączenie przez stronę rządową partnerów społecznych w zarządzanie gospodarcze UE na poziomie krajowym, w tym opiniowanie planu budżetowo-strukturalnego. Zawnioskowało również o uwzględnienie roli RDS w tym procesie. Wskazaliśmy przy tym na konieczność usunięcia z projektu ustawy o Radzie Fiskalnej zmian godzących w obecne uprawnienia Rady Dialogu Społecznego. OPZZ na posiedzeniu Zespołu ds. Semestru Europejskiego reprezentowali Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej w OPZZ i sekretarz RDS a także Katarzyna Pietrzak z Wydziału Polityki Gospodarczej w OPZZ. (KP)
Czytaj więcej
26 sierpnia 2024
Po zakończonych w lipcu br. negocjacjach w Radzie Dialogu Społecznego dotyczących wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w następnym roku, które zamknęły się brakiem porozumienia stron RDS w tej sprawie, Rada Ministrów przygotowała projekt rozporządzenia odnoszący się do tego zagadnienia. OPZZ w ramach konsultacji społecznych tego projektu negatywnie odniosło się do propozycji Rady Ministrów, aby minimalne wynagrodzenie za pracę zostało ustalone od 1 stycznia 2025 r. na poziomie 4626 zł. Wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, w opinii skierowanej do Minister Pracy i Polityki Społecznej podtrzymała w stanowisko wyrażone przez stronę pracowników Rady Dialogu Społecznego (OPZZ, NSZZ Solidarność i FZZ) w dniu 17 maja br., zgodnie z którym minimalne wynagrodzenie za pracę powinno wzrosnąć o co najmniej 8,14% (o 350 zł) i wynosić w 2025 r. 4650 zł. W ocenie OPZZ, ustalenie wysokości płacy minimalnej w kolejnym roku na poziomie 4650 zł stworzy warunki do bardziej sprawiedliwego podziału rezultatów wzrostu gospodarczego kraju i wspólnie wypracowywanych zysków z działalności przedsiębiorstw a także większej adekwatności płacy minimalnej. Warto podkreślić, że propozycja Rady Ministrów odzwierciedla jedynie minimum wynikające z ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Wzrost płacy minimalnej powinien, w ocenie OPZZ, stanowić narzędzie przeciwdziałania ubóstwu pracujących. Pracownicy nadal ponoszą wysokie koszty utrzymania z powodu rosnących cen a ryzyko niekorzystnego kształtowania się poziomu inflacji jest nadal znaczne. Wyższy niż ustawowy wzrost płacy minimalnej będzie przeciwdziałać obniżaniu jej relacji do płacy przeciętnej, sprzyjając w ten sposób zapewnieniu adekwatności minimalnego wynagrodzenia za pracę. Nie należy zapominać o korzystnym wpływie wzrostu wynagrodzeń na popyt wewnętrzny, istotny komponent wzrostu gospodarczego oraz politykę fiskalną państwa. Wyższe płace mogą także działać jako motywacja do zwiększenia produktywności przez pracodawców, przez co pozytywnie wpłynąć na konkurencyjność przedsiębiorstw. Przy czym warto zaznaczyć, że w świetle dostępnych wyników badań empirycznych oraz uwzględniając kondycję rynku pracy obawy o ograniczenie zatrudnienia na skutek podwyżki wynagrodzenia minimalnego w przyszłym roku nie są uzasadnione. Wyższa płaca minimalna zachęci osoby nieaktywnie zawodowo, takie jak młodzież czy osoby długotrwale bezrobotne, do wejścia na rynek pracy. OPZZ nie zapomniał także o problemie spłaszczenia wynagrodzeń w sektorze publicznym. W swojej opinii zaapelowaliśmy zatem, aby strona rządowa zagwarantowała w ustawie budżetowej na rok 2025 odpowiednie środki na dostosowanie wynagrodzeń do ustalonej na kolejny rok wysokości płacy minimalnej, aby przeciwdziałać zjawisku spłaszczenia wynagrodzeń w sektorze publicznym. Dodatkowo w opinii wiceprzewodnicząca OPZZ wniosła również o realizację postulatu OPZZ o wyłączenie z minimalnego wynagrodzenia wszystkich dodatków włączanych obecnie przez pracodawców do wynagrodzenia pracownika, tak aby wynagrodzenie to stało się płacą zasadniczą. Rada Ministrów ma obowiązek ustalić wysokość płacy minimalnej na 2025 r. do 15 września br. (KP)
Czytaj więcej
24 lipca 2024
Po przekazaniu przez Radę UE Zaleceń w sprawie polityki gospodarczej, polityki społecznej, polityki zatrudnienia, polityki strukturalnej i polityki budżetowej Polski, wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz przedstawiła Ministerstwu Rozwoju i Technologii stanowisko OPZZ w tej sprawie. O treści Zaleceń informowaliśmy tutaj (https://www.opzz.org.pl/opinie-i-analizy/polityka-...). Wiceprzewodnicząca OPZZ podkreśliła, że objęcie Polski procedurą nadmiernego deficytu nie powinno skutkować bardziej restrykcyjną polityką ani redukcją wydatków prorozwojowych i społecznych, ponieważ pogorszyłoby to warunki życia obywateli. Rząd powinien uwzględnić w negocjacjach z Komisją Europejską w sprawie ścieżki redukcji deficytu konieczności inwestycji w poprawę dostępu do usług publicznych, zwiększenie ich jakości oraz odpowiedniego wzmocnienia finansowania administracji publicznej. W szczególności, Polska powinna unikać powtórki działań z lat 2009-2015, kiedy to nałożenie na Polskę procedury nadmiernego deficytu skutkowało cięciami w wydatkach na świadczenia socjalne oraz wynagrodzeń w sektorze publicznym. Działania związane z procedurą nadmiernego deficytu powinny skupiać się na zwiększeniu dochodów budżetowych, które można osiągnąć poprzez reformę systemu podatkowego oraz wdrożenie skutecznych mechanizmów ograniczających praktyki optymalizacji podatkowej. Takie podejście nie tylko zapewni stabilność finansów publicznych, ale także umożliwi dalszy rozwój gospodarczy i społeczny kraju. Ponadto, OPZZ zwrócił się do rządu o podjęcie działań na rzecz włączenia partnerów społecznych w proces zarządzania gospodarczego UE na poziomie krajowym, w szczególności poprzez ich udział w przygotowaniu i corocznych aktualizacjach planów budżetowo-strukturalnych. Bez tego, przy tworzeniu tego dokumentu nie zostaną wypełnione zobowiązania wynikające ze zreformowanego zarządzania gospodarczego UE. Kolejną kwestią było funkcjonowanie systemu zamówień publicznych, który według Rady charakteryzuje się słabą konkurencją. Nie jest to jednak, w ocenie OPZZ, najistotniejszy mankament systemu zamówień publicznych a to, że kluczową rolę w wyborze oferty odgrywa najniższa cena bądź najniższy koszt. Aspekty środowiskowe i społeczne nie odgrywają priorytetowej roli w systemie zamówień publicznych a jakość zatrudnienia przy realizacji zamówień publicznych jest niejednokrotnie niska, zwłaszcza na dalszych poziomach podwykonawstwa. Wskazaliśmy zatem, że te zjawiska wymagają działań państwa. Istotną częścią Zaleceń jest zagadnienie wycofywania się ze stosowania paliw kopalnych. OPZZ przypomniał w tym zakresie Stanowisko Prezydium OPZZ, które zaakceptowało cel Europejskiego Zielonego Ładu, jednak wnioskuje o rewizję jego treści z uwagi na negatywny wpływ jego realizacji na gospodarkę, w tym przemysł, miejsca pracy i warunki życia pracowników. Fundamentalnym celem procesu transformacji powinny być godne i dobrej jakości miejsca pracy we wszystkich sektorach gospodarki. Zmiany wynikające z celów klimatycznych muszą zostać przeprowadzone z uwzględnieniem konsekwencji społecznych, aby wziąć pod uwagę w sposób rzeczywisty sprawiedliwy wymiar transformacji klimatycznej. Wskazaliśmy przy tym na potrzebę działań na rzecz wzmacniania konkurencyjności przemysłu, które powinny wynikać z polityki przemysłowej państwa. OPZZ oczekuje przygotowania przez rząd takiego dokumentu – wskazała wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz. (KP)
Czytaj więcej
04 lipca 2024
Na posiedzeniu Zespołu problemowego Rady Dialogu Społecznego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych ponownie poruszono kluczowe kwestie dotyczące założeń projektu budżetu państwa na rok 2025, w tym wynagrodzeń. W trakcie spotkania odbyła się również debata na temat wskaźnika waloryzacji emerytur i rent, która zgromadziła liczne grono ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych stron. Renata Górna, dyrektor Wydziału polityki społecznej Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału polityki gospodarczej 3 lipca br. odbyło się posiedzenie Zespołu problemowego Rady Dialogu Społecznego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych, któremu przewodniczył Leszek Miętek z OPZZ. W trakcie spotkania kontynuowano dyskusję na temat Założeń projektu budżetu państwa na rok 2025. Ponadto członkowie Zespołu, wspólnie z Zespołem problemowym ds. ubezpieczeń społecznych, przeprowadzili debatę na temat wskaźnika waloryzacji emerytur i rent na 2025 rok. W pierwszej części posiedzenia omówiono wyniki autonomicznych rozmów między stroną pracowników a stroną pracodawców, podczas których poszukiwano możliwości zbliżenia oczekiwań w kwestii wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz płac w sferze budżetowej w 2025 roku. Przypomnijmy, że strona związkowa przystąpiła do tegorocznych negocjacji z propozycją co najmniej 15-procentowego wzrostu płac w sferze budżetowej oraz ustalenia płacy minimalnej na poziomie nie niższym niż 4650 zł. Z kolei strona pracodawców poparła zaproponowane przez rząd minimalne wynagrodzenie w wysokości 4626 zł oraz wniosła o podwyżkę płac w sferze budżetowej o 7,9% (propozycja rządu to 4,1%). Strona związkowa w trakcie rozmów podkreśliła konieczność znaczącego wzrostu płac w sektorze publicznym, argumentując, że tegoroczny, dwudziestoprocentowy wzrost jest jedynie niewielką rekompensatą za lata zaniedbań w tym obszarze. Proponowany przez rząd i pracodawców wzrost nie nadąża za skumulowaną inflacją, która w ostatnich latach sięgała nawet kilkunastu procent rocznie. W związku z powyższym, jedynie wyższe podwyżki 15-procentowe mogą skutecznie zaspokoić potrzeby pracowników sektora budżetowego i zapewnić stabilność oraz efektywność funkcjonowania administracji publicznej. Po dyskusji członkowie zespołu uznali, że wypracowanie wspólnego stanowiska strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego w sprawie założeń projektu budżetu państwa na rok 2025, w tym wynagrodzeń nie jest możliwe z uwagi na istotne różnice w podejściu do kształtowania polityki państwa w zakresie płac. Tym samym nie wypracowano porozumienia w powyższych sprawach. Finał negocjacji nastąpi już niedługo, bo 15 lipca br. na posiedzeniu planarnym Rady Dialogu Społecznego. Także w drugiej części posiedzenia nie udało się osiągnąć porozumienia. Tym razem w sprawie zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 roku. Strona rządowa zaproponowała pozostawienie zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 r. na ustawowym minimum wynoszącym 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2024 r. W efekcie, zgodnie z prognozami, wskaźnik ten wyniesie nie mniej niż 106,78 proc. Jest to propozycja nie do zaakceptowania przez stronę pracowników RDS, która w tej sprawie przedłożyła wspólną propozycję. W uzgodnionym stanowisku wskazaliśmy, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2025 roku powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2024 r. zwiększony o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2024. Jako OPZZ podkreśliliśmy kilka istotnych czynników spływających zmniejszanie wysokości świadczeń emerytalnych, jak np. wydłużenie średniego trwania życia w tablicach ogłoszonych przez GUS w marcu 2023 r. czy zmianę struktury wypłacanych emerytur pod względem sposobu wyliczania świadczenia - rośnie odsetek emerytur wyliczanych według nowych zasad i są one niższe. W związku z nieuzgodnieniem stanowiska w Radzie Dialogu Społecznego, Rada Ministrów w ciągu 21 dni od zakończenia negocjacji, ma czas na określenie w drodze rozporządzenia, wysokości zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 roku. (rg) (nq)
Czytaj więcej
02 lipca 2024
W Przedstawicielstwie Komisji Europejskiej w Warszawie odbyła się konferencja poświęcona polityce handlowej UE. Zmiany geopolityczne i napięcia na arenie międzynarodowej wymagają bowiem od UE adaptacji jej polityki wewnętrznej oraz zmian relacji z partnerami handlowymi jak m.in. Chiny i USA. Kierunek, jaki UE przyjmie będzie warunkował jej konkurencyjność gospodarczą oraz niezależność i bezpieczeństwo. Decyzje podejmowane na poziomie unijnym dotyczące jej polityki handlowej mają wpływ na warunki prowadzenia działalności gospodarczej i zatrudnienie w europejskich zakładach pracy. Nierówna konkurencja z państwami trzecimi takimi jak Chiny, Rosja czy Białoruś powoduje bowiem utratę rynku zbytu dla unijnych firm, co widoczne jest także w Polsce m.in. w sektorze gumowym, stalowym, cementowym, chemicznym czy motoryzacyjnym. Ma to negatywny wpływ na miejsca pracy i wymaga reakcji UE. Kwestie te są często dyskutowane na forum OPZZ oraz Rady Dialogu Społecznego. Tym większe znaczenie ma dyskusja o kształcie polityki handlowej UE, którą poprowadziła Aleksandra Ptak-Iglewska, dziennikarka działu ekonomicznego „Rzeczpospolitej” a wzięli w niej udział Joanna Szychowska, Dyrektor Departamentu Handlu Komisji Europejskiej, pan Janusz Piechociński, Prezes Izby Przemysłowo-Handlowej Polska-Azja i Marek Wąsiński, kierownik Zespołu w Polskim Instytucie Ekonomicznym. OPZZ reprezentowała Katarzyna Pietrzak z Wydziału Polityki Gospodarczej OPZZ. W dyskusji reprezentantka OPZZ wskazywała na konieczność zachowania przez UE spójności w polityce handlowej, energetycznej, klimatycznej, fiskalnej i społecznej. Ponadto, wskazała na konieczność prowadzenia polityki przemysłowej, która będzie chronić jego potencjał i miejsca pracy oraz stwarzała warunki do zwiększania jego innowacyjności i konkurencyjności. Niezbędne jest przywrócenie transparentnej, prowadzonej na równych i uczciwych warunkach konkurencji rynkowej, a także tam gdzie to konieczne ochrona rynku unijnego - również dla zapewnienia pracy europejskim pracownikom. Wskazała przy tym na potrzebę egzekwowania przez UE norm środowiskowych od dostawców z państw trzecich oraz oczekiwanie przy produkcji towarów przestrzegania praw człowieka, w tym pracowniczych i związkowych. W ocenie OPZZ, UE powinna wymagać od swoich partnerów handlowych przestrzegania konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy.Należy też włączyć wiążące klauzule społeczne do umów handlowych dotyczące praw człowieka i praw pracowniczych. Narzędziem UE w polityce handlowej powinien być także mądrze zarządzany system zamówień publicznych oraz egzekwowanie przepisów dotyczących należytej staranności przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju. UE musi być jednak według OPZZ bardziej proaktywna w stawianiu ww. wymogów swoim partnerom handlowym. Podkreśliliśmy, że polityka handlowa UE nie może opierać się na konkurencyjności cenowej i równania w dół standardów pracy. UE powinna chronić europejski model gospodarczy, który stanowi jej przewagę a nie obciążenie – wysokiej jakości miejsca pracy, godziwe wynagrodzenia i dialog społeczny stanowią bazę dla tworzenia innowacji. (KP)
Czytaj więcej
01 lipca 2024
Wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, przedstawiła ministrze rodziny, pracy i polityki społecznej stanowisko OPZZ w sprawie proponowanych w rozporządzeniu Rady Ministrów zmian w wynagradzaniu pracowników samorządowych. MRIPS przygotowało bowiem zmianę rozporządzenia w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych w związku z ustaleniem wysokości płacy minimalnej na poziomie 4300 zł, która będzie obowiązywać od 1 lipca 2024 r. Zmianie musiały zatem ulec stawki wynagrodzenia w poszczególnych kategoriach zaszeregowania pracowników. Niestety projekt nie tylko nie wypełnia postulatów strony społecznej Rady Dialogu Społecznego zawartej w uchwale nr 129 w sprawie pracowników samorządowych, w której związki zawodowe i organizacje pracodawców wniosły o pilną poprawę sytuacji płacowej tych pracowników. Zapisy projektu rozporządzenia nie uatrakcyjnią także warunków zatrudnienia w sektorze samorządowym. OPZZ wyraźnie podkreślił, że stawka w pierwszej kategorii zaszeregowania powinna zaczynać się od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na 2024 r. (4300 zł) i odpowiednio wzrastać w kolejnych kategoriach. Negatywnie oceniliśmy zatem propozycję, zgodnie z którą pierwsze VI grup zaszeregowania pracowników samorządowych będą na poziomie poniżej płacy minimalnej. Naszym zdaniem należy przy tym zadbać, aby dodatkowe składniki wynagrodzenia pracowników samorządowych miały swoje ustawowe właściwości a nie stanowiły uzupełnienie do ustawowej wysokości płacy minimalnej. Wskazaliśmy pani minister pracy i polityki społecznej, że trudna sytuacja pracowników samorządowych wynika z wieloletniego, niekorzystnego dla nich kształtowania przez publicznego pracodawcę systemu wynagradzania w poprzednich latach. Przez to, w wielu zakładach pracy m.in. domach pomocy społecznej, większość zatrudnionych osób otrzymuje płacę minimalną. To często wykwalifikowani specjaliści wielu z nich, z uwagi na niskie płace w sektorze publicznym, przechodzi do sektora prywatnego, ze szkodą dla funkcjonowania podmiotów publicznych. Wiceprzewodnicząca OPZZ zwróciła również uwagę, że zmiany w projekcie rozporządzenia nie rozwiązuje problemu spłaszczenia wynagrodzeń w podmiotach samorządowych, który jest następstwem zmian poziomu wynagrodzeń pracowników otrzymujących minimalne wynagrodzenie za pracę i niewielkich zmian płac pozostałych pracowników w poprzednich latach. Problem pogłębia również zbyt mała różnica między stawkami wynagrodzeń pracowników w kolejnych grupach zaszeregowania, która widoczna także w przedstawionym projekcie. OPZZ zwrócił się zatem do minister rodziny, pracy i polityki społecznej o zagwarantowanie środków publicznych dla instytucji samorządowych na wzrost wynagrodzeń wynikający ze zmiany wysokości wynagrodzenia za pracę a także budżetu na ukształtowanie, w dialogu społecznym, wynagrodzeń wszystkich pracowników adekwatnie do wykształcenia, doświadczenia oraz zaangażowania w wykonywane obowiązki. (KP)
Czytaj więcej
01 lipca 2024
Przypominamy, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 września 2023 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2024 r. obowiązują dwie stawki minimalnego wynagrodzenia za pracę. Od 1 stycznia 2024 r. minimalne wynagrodzenie za pracę ustalono na poziomie 4242 zł, natomiast minimalną stawkę godzinową w wysokości 27,70 zł. Od 1 lipca 2024 roku, minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 4300 zł, zaś minimalna stawka godzinowa jest określona na poziomie 28,10 zł. W rezultacie, w 2024 r. płaca minimalna będzie wynosić przeciętnie 4271 zł. (KP)
Czytaj więcej
Wykonanie:ESC SA
-
Aplikacje i strony internetowe