21 marca 2025

Problematyka emerytur pomostowych i próba odpowiedzi na pytanie ,,Gdzie jesteśmy dziś ?’’, to temat poruszany na konferencji ekspercko – związkowej organizowanej przez OPZZ w dniu 20 marca bm., z udziałem znakomitych gości instytucjonalnych współpracujących z OPZZ. W konferencji prowadzonej przez wiceprzewodniczącego OPZZ Sebastiana Koćwina uczestniczyli związkowcy reprezentujący wszystkie branże gospodarki zrzeszone w naszej centrali.Renata Górna / Michał PolakowskiWydział Polityki Społecznej OPZZ Intencją debaty była dyskusja i wymiana doświadczeń wynikających zarówno ze związkowej praktyki, jak i stosowania prawa w tym zakresie. Ostatnie nowelizacje przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych wprowadziły zmiany związane m.in. z uchyleniem przepisów przyznających prawo do emerytury pomostowej pracownikom, z którymi nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy, zniesieniem wygasającego charakteru tych emerytur czy nałożeniem dodatkowego obowiązku dla inspektorów pracy do zawiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wszczęciu postępowania w sprawie kontroli wykazu lub ewidencji, a także o wynikach takiej kontroli. To zmiany wynikające z postulatów OPZZ, stąd ważną była ocena realizacji ich stosowania w praktyce. W debacie brali udział przedstawiciele: Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z Departamentu Świadczeń Emerytalno – Rentowych ZUS na czele z p. Dorotą Bieniasz, Członkiem Zarządu ZUS; dyrektorzy Departamentów: Prawnego oraz Nadzoru i Kontroli reprezentujący Państwową Inspekcję Pracy; Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego z Zakładu Ergonomii i Pracowni Psychologii i Socjologii Pracy na czele z p. Agnieszką Szczygielską, Dyrektorką CIOP – PIB; Departamentu Porządku Publicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz p. Magdalena Ejsmont, Komendant Straży Miejskiej m.st. Warszawy. Każda z instytucji przedstawiła punkt widzenia swojej działalności wynikającej z przepisów prawa odnośnie emerytur pomostowych, i tak: ZUS – skoncentrował się na dostępnych informacjach gromadzonych w Zakładzie odnośnie prognoz i skali osób przechodzących na emeryturę pomostową po uchyleniu wygasającego charakteru, kondycji Funduszu Emerytur Pomostowych i kosztów związanych z wypłacaniem tych świadczeń, wypłat rekompensat oraz najczęstszych sytuacji odmowych decyzji ZUS w ich przyznawaniu wynikających z praktyki zakładu. Centralny Instytut Ochrony Pracy podkreślił rolę Instytutu w obszarze zasad kwalifikacji prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uprawniających do emerytury pomostowej, a Państwowa Inspekcja pracy przedstawiła stan działań kontrolnych i innych obowiązków wynikających z ustawy i realizowanych przez PIP. Pozytywne perspektywy i działania przedstawiło MSWiA w obszarze specyfiki pracy straży miejskiej i gminnej i możliwości kwalifikowania tej grupy zawodowej do pracy w warunkach szczególnych i o szczególnym charakterze czyli uprawniających do emerytury pomostowej. Dyskusja z udziałem związkowców OPZZ koncentrowała się wokół kliku wątków. Po pierwsze, dyskutowano o aspektach proceduralnych związanych ze składaniem wniosków o emeryturę pomostową. Podnoszone kwestie dotyczyły dostępności dokumentacji, w oparciu o którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustala prawo do świadczenia. Przedstawiciele ZUS podkreślili, że kluczowe jest zidentyfikowanie przetrzymywania dokumentacji pracowniczej ze znacznym wyprzedzeniem jak również wskazali, że osoba ubiegająca się o świadczenie powinna dążyć do zgromadzenia wszelkiej dokumentacji związanej z zatrudnieniem. Zwrócono także uwagę na rolę pracodawców w prowadzeniu dokumentacji uprawniającej do wnioskowania o emeryturę pomostową i niepełny czas pracy. Po drugie, podczas dyskusji padło wiele głosów na temat dołączania kolejnych prac do wykazów pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Uczestnicy podnosili kwestie ograniczonego zakresu prac umieszczonych w załącznikach ustawy o emeryturach pomostowych skupiając się na dwóch konsekwencjach takiego zaszeregowania. Pierwszym z nich jest wykluczenie prac, które ujęte były w regulacjach obowiązujących przed wprowadzeniem ustawy o emeryturach pomostowych a w których procesy technologiczne nie zmniejszyły ich uciążliwości (przykładem takiej pracy jest doręczanie korespondencji pocztowej). Drugą konsekwencją jest nieuwzględnianie prac, które są funkcjonalnym odpowiednikiem prac zamieszczonych w załącznikach - prace takie są wykonywane na przykład przez strażników miejskich i gminnych czy przez inspektorów transportu drogowego. OPZZ cały czas kontynuuje prace nad poszerzeniem wykazu zawodów uprawniających do emerytury pomostowej w ramach grup roboczych Rady Dialogu Społecznego. Efektem tych prac jest m.in. przyjęcie Uchwały nr 132 strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego z dnia 25 października 2024 r. w sprawie podjęcia prac nad nowelizacją ustawy w zakresie emerytur pomostowych. Strona społeczna rekomenduje opracowanie projektu nowelizacji ustawy w zakresie emerytur pomostowych dla grup zawodowych wskazanych w uchwale, a także zobowiązuje się do systematycznego monitorowania sytuacji w zakładach pracy w zakresie stanowisk pracy i grup zawodowych objętych przepisami ustawy o emeryturach pomostowych i przedstawiania ewentualnych wniosków w ramach dialogu społecznego. Prace w tym zakresie będą kontynuowane. O konferencji OPZZ napisała m.in. Rzeczpospolita: https://www.rp.pl/praca-emerytury-i-renty/art41978131-niewiele-skarg-w-sprawie-emerytur-pomostowych-przybylo-za-to-wnioskow

10 stycznia 2025

                                 Ustawowa regulacja o bonie senioralnym doczekała się zakończenia konsultacji społecznych. OPZZ, choć pozytywnie odnosi się do idei systemowego uregulowania przez rząd obszaru wsparcia osób starszych – wobec inicjatywy bonu senioralnego zgłasza konieczność wprowadzenia wielu zmian, by spełnić oczekiwania społeczne związane z tym instrumentem polityki senioralnej. Renata Górna, dyr. Wydziału Polityki Społecznej OPZZ Bon senioralny to narzędzie, dzięki któremu samorządy będą mogły zorganizować usługę wsparcia w miejscu zamieszkania na rzecz osoby starszej i potrzebującej pomocy, której bliscy pracują. Dostarczenie pomocy ma za zadanie pomóc osobom aktywnym zawodowo w organizacji opieki nad bliską osobą starszą, a jednocześnie umożliwić im kontynuowanie aktywności zawodowej. Projekt ustawy o bonie senioralnym jest koordynowany przez minister ds. polityki senioralnej Marzenę Okłę - Drewnowicz. OPZZ przedstawiając opinię wskazało w szczególności na zbyt restrykcyjnie określone progi dochodowe kwalifikujące do uzyskania bonu senioralnego, których przekroczenie skutkuje odebraniem prawa do świadczenia, a tym samym do sytuacji, w której gospodarstwa domowe będą zaniżać dochody. Nie zastosowano także w takiej sytuacji elastycznej zasady ,,złotówka za złotówkę’’, jak też zawężono katalog osób, które mogą ubiegać się o bon senioralny. W ocenie OPZZ istnieją obawy, że liczba osób objętych wsparciem w ramach bonu, z racji kryteriów zawartych w ustawie może okazać się znacząco mała – zgodnie z założeniami ma wynieść w 2026 r. około 289 tys. osób, co wobec skali potrzeb opiekuńczych wobec osób starszych jest z pewnością niewystarczające. Kwestią budzącą kolejne zastrzeżenie jest wysokość wsparcia, zwłaszcza w odniesieniu do stawki godzinowej usług wspierających. Zwróciliśmy także uwagę, że bon senioralny nie może być instrumentem utrzymującym niskie stawki wynagrodzenia - także z tego powodu, wartość bonu senioralnego powinna być regularnie monitorowana i waloryzowana. Niezwykle ważne jest także spełnienie jednego z kluczowych założeń ustawy tj. zatrudnienia odpowiedniej liczby osób świadczących usługi w ramach bonu – zdaniem ustawodawcy realizacja bonu senioralnego już na początku jego wdrożenia 2026 r. wymagać będzie zatrudnienia ponad 47 tys. osób.Konsultacje społeczne to dopiero początek drogi. Ważny jest dalszy dialog i modyfikacja przepisów w kierunku umożliwiającym objęcie wsparciem jak najszersze grono seniorów. (rg)

14 lipca 2024

Emerytury stażowe są zaplanowane w pracach Komisji Polityki Społecznej i Rodziny na ostatnim, lipcowym posiedzeniu Sejmu. To odpowiedź na wniosek OPZZ przypominający o projekcie ustawy OPZZ i Lewicy odnośnie emerytur stażowych, nad którym prace legislacyjne wciąż nie zostały rozpoczęte. Oznacza to, że już za kilka dni czeka nas debata nad jednym z priorytetowych postulatów OPZZ. Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki Społecznej OPZZ Sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny na posiedzeniu 11 lipca br., przyjmując plan pracy do końca bieżącego roku, nie uwzględniła inicjatywy dotyczącej emerytur stażowych. Przypomnijmy, że pierwsze czytanie projektu OPZZ i Lewicy (poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw w celu wprowadzenia emerytury stażowej – druk nr 187) miało miejsce 8 lutego br. Projekt, wraz z podobną inicjatywą obywatelską NSZZ ,,S’’ został skierowany do prac w komisji, ale od lutego br. nie zostały podjęte nad nim prace. Stąd OPZZ ponownie przypomniało o tym postulacie. W odpowiedzi, przewodnicząca komisji posłanka Katarzyna Ueberhan zwróciła uwagę, że ,,(…) nie jest tak, że nic się nie dzieje w sprawie emerytur stażowych. Sekretariat komisji dysponuje obszerną korespondencją i zakresem dokumentacji w tej sprawie i cały czas trwają prace nad tym projektem, by mogły one ruszyć z miejsca. Nie ma też potrzeby uzupełniania planu pracy komisji, bo ma on charakter ramowy; w pierwszej kolejności priorytet tematyki komisji wynika z prac Sejmu - a to jest projekt ustawy, który przeszedł przez pierwsze czytanie i został do komisji już skierowany. Został także zaplanowany do dalszych prac na koniec lipca br. w ramach komisji. W komisji zaczniemy prace prawdopodobnie od renty socjalnej przy następnym posiedzeniu Sejmu; emerytury stażowe zaplanowane zostały na koniec tego posiedzenia Sejmu. Zaproszenia zostaną przesłane w najbliższym czasie, będą też umieszczone na stronie komisji przy planowanych pracach komisji (...)’’ /skrótowa wypowiedź przewodniczącej. OPZZ oczekuje na konkretny termin i dzień posiedzenia komisji.Ostatnie przed wakacjami, 16 posiedzenie Sejmu rozpoczyna się we wtorek 23 lipca i potrwa do piątku, 26 lipca. Ważną jest także informacja, że 23 lipca br. o godz. 10.00 zostanie rozpatrzone na Sali plenarnej Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny dotyczące wprowadzenia renty wdowiej.

07 maja 2024

                                          Rząd przygotował projekt zmian ustawowych wprowadzających dodatkową waloryzację świadczeń emerytalno – rentowych. Proponowane rozwiązanie wychodzi naprzeciw oczekiwaniom OPZZ, choć przy okazji wprowadzono przepisy ograniczające negocjacje dodatkowej waloryzacji emerytur i rent w ramach Rady Dialogu Społecznego w latach 2024 – 2025. Dla OPZZ zamknięcie dialogu społecznego w tym obszarze jest nie do zaakceptowania. Nowelizacja zmieniająca ustawę o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprowadzająca tzw. dodatkową waloryzację świadczeń emerytalno - rentowych jest w końcowej fazie konsultacji społecznych. Dodatkowa waloryzacja ma obowiązywać od dnia 1 września w sytuacji, gdy wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w pierwszym półroczu danego roku przekroczy 105 proc.  OPZZ oceniając pomysł podkreśliło, że pomimo słusznej idei, dodatkowa waloryzacja nie zmienia trwale podstawy dla kolejnych waloryzacji świadczeń, jest jedynie przyspieszoną wypłatą części ich podwyżki, analogicznie jak w przypadku 13 czy 14 emerytury. Te trzy kategorie świadczeń emerytalnych nie wchodzą trwale w skład podstawy wymiaru świadczenia, są niejako obok niego – co jest jedną z krytycznych uwag systemowych OPZZ także wobec dodatkowej waloryzacji świadczenia emerytalnego. Znacznie poważniejsze zmiany ustawowe proponowane przy okazji projektu dodatkowej waloryzacji negatywnie ocenione przez OPZZ odnoszą się do: zamrożenia możliwości odbycia negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego w 2024 i 2025 roku wobec dodatkowej waloryzacji świadczeń emerytalno - rentowych w zakresie uzgodnień wysokości wskaźnika realnego wzrostu płac, oraz powiązania obu waloryzacji – rocznej i dodatkowej, jednakowym wskaźnikiem realnego wzrostu wynagrodzeń na poziomie 20 proc. w 2024 i 2025 oraz na poziomie co najmniej 20 proc. w kolejnych latach Przypomnijmy, że od lat strona związkowa prezentuje w corocznych czerwcowych negocjacjach w Radzie Dialogu Społecznego inne niż strona rządowa stanowisko odnośnie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent. Jednogłośnie związki zgadzają się, że powinien on wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w roku poprzednim (lub w I kwartale roku obowiązującego – jak w przypadku dodatkowej emerytury), ale zwiększony o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę, a nie jak od lat proponuje strona rządowa – na minimalnym poziomie, co najmniej 20 proc. (lub 20 proc. w 2024 – 2025r.). Obecne propozycje ustawy to wprost zamknięcie tegorocznych i przyszłorocznych negocjacji w Radzie Dialogu Społecznego w zakresie dodatkowej waloryzacji emerytury. Czekamy na najbliższe posiedzenie Zespołu problemowego ds. ubezpieczeń społecznych Rady Dialogu Społecznego, by ostatecznie wyjaśnić te kwestie. (RG)

23 kwietnia 2024

W trakcie wczorajszego (22 kwietnia br.) posiedzenia plenarnego Rady Dialogu Społecznego skupiono się głównie na omówieniu aktualnych inicjatyw Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, strategii dotyczącej osób starszych oraz aktualizacji Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030 roku. W posiedzeniu, obok przewodniczącej Rady Dialogu Społecznego, minister rodziny, pracy i polityki społecznej Agnieszki Dziemianowicz-Bąk, uczestniczyli: wiceminister Łukasz Krasoń, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych oraz wiceminister Sebastian Gajewski. Wiceminister Łukasz Krasoń poinformował, że w trosce o aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnościami udało się rządowi wygospodarować 770 mln zł na rok 2024 i kolejny, aby dofinansowania do wynagrodzeń dla pracowników z niepełnosprawnościami wzrosły o 15 proc. Następnie przewodnicząca RDS Agnieszka Dziemianowicz-Bąk przedstawiła informacje dotyczące inicjatyw i działań ministerstwa, które aktualnie są objęte wykazem prac legislacyjnych Rady Ministrów. Szefowa ministerstwa rodziny dodatkowo zaznaczyła, że obecnie trwają prace nad zmianami w Kodeksie Pracy, które zakładają uwzględnienie do okresów zatrudniania prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, ministerstwo pracuje nad implementacją dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej dotyczącej adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w UE. Minister Marzena Okła-Drewnowicz, odpowiedzialna za politykę senioralną, omówiła z kolei wyzwania stojące przed rynkiem usług wspierających osoby starsze w Polsce oraz proponowane przez rząd rozwiązania mające na celu ich wsparcie. Zwróciła uwagę na perspektywę demograficzną i starzenie się społeczeństwa. Realnym do wprowadzenia rozwiązaniem systemowym w obszarze opieki nad osobami starszymi, ale i wymagającymi opieki oraz niesamodzielnymi będzie bon senioralny czyli świadczenie pozwalające na sfinansowanie usługi wsparcia o charakterze opiekuńczym w miejscu zamieszkania seniora. Minister przedstawiła także konieczność zmian w sektorze opieki, zwłaszcza w systemie kształcenia kadr, uprządkowania bazy placówek i ich finansowania. Szczegóły rozwiązań będą znane w III kwartale br. Przedstawiciele OPZZ oraz członkowie RDS, wraz z przewodniczącym OPZZ, zwrócili uwagę na konieczność powrotu do dyskusji w ramach zespołów problemowych RDS odnośnie rozwiązań zawartych w Porozumieniu strony społecznej RDS na rzecz aktywnego starzenia się z 8 czerwca 2020 r., zasadność ponad resortowej dyskusji na temat polityki senioralnej państwa, otwartość na dialog w obszarze pomocy społecznej i opieki z wykorzystaniem dotychczasowych prac Trójstronnego Branżowego Zespołu ds. Pomocy Społecznej.  W ocenie OPZZ niezbędne jest także uporządkowanie systemu opieki długoterminowej w Polsce. Następnie Ministerstwo Klimatu i Środowiska zaprezentowało informację na temat aktualizacji Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030 roku (KPEiK). Przewodniczący OPZZ Piotr Ostrowski, oceniając Krajowy Plan Energii i Klimatu, wskazał, że pierwsza część aktualizacji KPEiK została przesłana Komisji Europejskiej bez konsultacji ze stroną społeczną, co należy ocenić negatywnie. O istnieniu KPEiK OPZZ dowiedziało się od Komisji Europejskiej a nie od przedstawicieli polskiego rządu. W związku z tym całą sytuację uważamy za naganną. KPEiK budzi wiele pytań i wątpliwości, zwłaszcza w kontekście drastycznych zmian planowanych w sektorze energetycznym. Przejście z udziału węgla w produkcji energii na poziomie 61% w 2023 roku do zaledwie 29% w ciągu zaledwie 6 lat, zwłaszcza poprzez szybki spadek udziału węgla brunatnego już od 2025 roku, jest wyzwaniem o ogromnej skali. Dodatkowo, liczba pracowników zatrudnionych w wydobyciu węgla oraz w elektrowniach i branżach zależnych sięgająca kilkuset tysięcy osób, sprawiają, że planowane zmiany wywołują uzasadnione obawy o los tych pracowników. Planowane działania są gwałtowne i znacznie różnią się od dotychczas obowiązujących zapisów Polityki Energetycznej Polski do roku 2040. Budzą też uzasadnione obawy o los setek tysięcy pracowników, tym bardziej, że dedykowane wsparcie dla regionów węglowych ujmuje tylko obszary objęte unijnymi Funduszami Sprawiedliwej Transformacji, a nie obejmuje pozostałych jak choćby rejon Bogatyni czy Zagłębia Lubelskiego. Piotr Ostrowski podkreślił, że rosnące ceny uprawnień do emisji oraz zaplanowane rozszerzenie systemu ETS na kolejne branże jak transport czy budownictwo, jak również wprowadzanie w życie mechanizmu CBAM wiążą się z rosnącymi kosztami dla przemysłów emisyjnych np. hutnictwa, produkcji chemicznej czy cementowej. Stanowi to zagrożenia dla funkcjonowania przemysłu w Polsce, który w naszym kraju odpowiada za większą część PKB niż średnia unijna i generuje 27% wszystkich miejsc pracy w kraju. W tej sytuacji rozsądnym byłoby połączenie planowania polityk klimatyczno-energetycznych z polityką przemysłową państwa. Polityka przemysłowa Polski niestety nie istnieje, a my jako OPZZ od lat wnioskujemy o jej stworzenie i zwiększenie roli państwa i strony społecznej w planowaniu strategii w tym zakresie. Inną kwestią budzącą obawy OPZZ jest m.in. niemal dwukrotny wzrost ilości produkcji energii z gazu planowany na rok 2030 względem stanu na rok 2023 (z 16,5 na 31,9 TWh). Rodzi to pytania o dostępność surowca, którego nie mamy w takich ilościach na terenie kraju, a możliwości jego sprowadzania oraz ceny stały się znacznie mniej pewne po napaści Rosji na Ukrainę w 2022 roku. OPZZ oczekuje, że dalszy proces tworzenia KPEiK będzie transparentny i prowadzony z udziałem związków zawodowych. Leży to bowiem w interesie strony rządowej, ponieważ jak pokazuje historia, żaden strategiczny plan państwa bez uzyskania akceptacji strony społecznej nie ma szans na pełną realizację.

27 lutego 2024

     Przegląd różnych form opieki długoterminowej, wypracowanie rekomendacji w tym obszarze oraz możliwości ich wdrożenia – to cel spotkania konsultacyjnego, do którego OPZZ zostało zaproszone przez zespół ekspertów Banku Światowego. Reforma rozwoju opieki długoterminowej w Polsce jeden z istotnych kamieni milowych Krajowego Planu Odbudowy. Renata Górna, dyrektor Wydziału Polityki Społecznej OPZZ Raport przygotowywany przez Bank Światowy jest realizowany na zlecenie Ministerstwa Funduszy i Rozwoju Regionalnego we współpracy z Ministerstwem Zdrowia oraz Ministerstwem Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, w dużej mierze opiera się konsultacjach społecznych z wieloma środowiskami zaangażowanymi w problematykę ochrony zdrowia i opieki długoterminowej. Dziś prognozy demograficzne wskazują, że kluczowym wyzwaniem przyszłości staje się odpowiedzialne zarządzanie polityką społeczną, w tym zadbanie o rozwiązania zapewniające bezpieczeństwo zdrowotne i opiekę starzejącego się społeczeństwa. Obecnie w Polsce osoby powyżej 65 roku życia stanowią około 16 proc. mieszkańców, w 2025 r. będzie to już 22 proc. ludności, a w 2050 r.- 33 proc. Wskaźniki te determinują wyzwania społeczne, zdrowotne i finansowe polityki państwa dla zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych i opiekuńczych seniorów. Podczas spotkania dyskusja koncentrowała się na najpilniejszych obszarach wymagających wzmocnienia, jak np. zarządzanie, finansowanie, jakość czy kadry. Rozmowa miała charakter wymiany poglądów na temat m.in. analizy zapotrzebowania na usługi opiekuńcze, skali finansowania różnych form wsparcia i opieki, różnic regionalnych, orzecznictwa i systemów prawnych, jakości świadczonych usług, skali opieki formalnej i nieformalnej, wykorzystania nowych technologii i wielu innych.  Rekomendacje wypracowane podczas dyskusji znajdą się w końcowym raporcie dostępnym w kwietniu br.. Będzie to wiodący dokument stanowiący podwaliny do przyszłych rozwiązań prawnych i systemowych.  W konsultacjach ze strony OPZZ udział brała Renata Górna, dyr. Wydziału Polityki Społecznej OPZZ. (RG)

09 lutego 2024

Dnia 8 lutego miało miejsce pierwsze czytanie poselskiego projektu Lewicy w Sejmie RP dotyczącego emerytur stażowych. To jeden z najważniejszych postulatów programowych Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Mamy nadzieję, że projekt szybko trafi do sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny i znajdzie szerokie poparcie posłanek i posłów. To projekt ważny, potrzebny i oczekiwany społecznie.

09 lutego 2024

Dzisiaj odbyło się czytanie projektu ustawy dotyczącej Renty Wdowiej. Według tego projektu, w przypadku śmierci współmałżonka pozostała przy życiu osoba mogłaby zachować świadczenie i powiększyć je o 50 proc. renty rodzinnej po zmarłym małżonku lub pobierać rentę rodzinną po zmarłym małżonku i 50 proc. swojego świadczenia. Obecnie Renta rodzinna - w przypadku, gdy umrze jeden ze współmałżonków- wynosi 85 proc. wyższego świadczenia. Wiceprzewodniczący OPZZ, Sebastian Koćwin, przedstawił projekt ustawy przed Wysoką Izbą: "Uważamy, że rozwiązanie wprowadzające rentę wdowią jest nie tylko wyrazem sprawiedliwej korekty w różnicy wysokości świadczeń pomiędzy małżonkami, którzy wypracowując wspólny majątek dzielą się pracą zarobkową i nieodpłatną na rzecz rodziny. Jest to także konieczność ekonomiczna i społeczna — spadająca relatywna wysokość emerytur w połączeniu z rosnącą liczbą osób starszych, oraz zjawiskiem osamotnienia seniorów oznaczać będzie plagę ubóstwa osób starszych, negatywnie wpłynie na gospodarkę i na jakość życia nie tylko seniorów ale także ich krewnych." Renta wdowia jest rozwiązaniem, które bezpośrednio przeciwdziała tym zjawiskom i istotnie ogranicza ich skutki społeczne. Myślę, że ponad 200.000 podpisów pod projektem wyraźnie pokazuje też wolę społeczeństwa aby ten palący problem rozwiązać.”

24 stycznia 2024

OPZZ skierowało apel do Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Agnieszki Dziemianowicz-Bąk o uzupełnienie istniejących przepisów ustawy o emeryturach pomostowych o możliwość skorzystania z rekompensaty dla osób, które nie skorzystają z prawa do emerytury pomostowej. Dnia 28 lipca 2023 roku Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o emeryturach pomostowych oraz niektórych innych ustaw. Na mocy tej ustawy w dniu 1 stycznia 2024 r. wszedł w życie m.in. przepis uchylający wygasający charakter emerytur pomostowych. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych od lat walczyło od uchylenie wygasającego charakteru emerytur pomostowych i pozytywnie ocenia realizację postulatu, zawartego w Programie OPZZ na lata 2022-2027.  Zauważamy, że ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych przewiduje przyznanie rekompensaty dla osób, które pracowały przez co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ale nie nabyły z tego tytułu prawa do wcześniejszej emerytury. OPZZ apeluje o uzupełnienie istniejących przepisów ustawy o emeryturach pomostowych o możliwość skorzystania z rekompensaty, która nie będzie odszkodowaniem za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury, lecz będzie rekompensatą dla osób, które nie skorzystają z prawa do emerytury pomostowej. Osoba spełniająca wszystkie warunki do uzyskania emerytury pomostowej będzie mogła zdecydować, czy skorzysta z prawa do emerytury pomostowej, czy też przepracuje do czasu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, dzięki czemu nabędzie prawo do rekompensaty. Takie uregulowanie stworzy ubezpieczonym możliwość wyboru i promować będzie pracę do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Powyższe wymagałoby wprowadzenia dodatkowej definicji rekompensaty, obowiązującej poza rekompensatą opisaną w art. 2 pkt. 5 i art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych. Rekompensata taka przysługiwać powinna każdemu ubezpieczonemu, który mógł przejść na emeryturę pomostową, jednak z przywileju tego nie skorzystał i pracował do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalne go. KD

28 grudnia 2023

OPZZ wydało opinię w spawie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.  Projekt ustawy opracowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej (na czele z byłą już Minister Rodziny i Polityki Społecznej Marleną Maląg) jest zgodny z założeniami opracowanego przez nas projektu w sprawie emerytur stażowych i co do istoty zasługuje na poparcie. Popierając wprowadzenie emerytur stażowych do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych jednocześnie negatywnie oceniamy jednak zaproponowany warunek uzyskania prawa do emerytury stażowej dotyczący zbyt wysokiego, minimalnego stażu ubezpieczeniowego, zamiar uwzględniania wyłącznie okresów składkowych jako kryterium przyznania emerytury stażowej, a także założenie pomniejszenie kwoty emerytury powszechnej uzyskanej po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn) o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur stażowych. Przedmiotowy projekt ustawy zakłada uzależnienie uzyskania prawa do emerytury stażowej od wykazania się okresem składkowym wynoszącym w przypadku kobiet co najmniej 38 lat oraz w przypadku mężczyzn co najmniej 43 lata. Oczywiste jest, że im wyższe kryterium stażu uprawniające do świadczenia, tym mniej osób skorzysta z uprawnienia i tym niższe będą skutki finansowe. W naszej ocenie zaproponowany minimalny staż ubezpieczeniowy jest zdecydowanie zbyt wysoki i spowoduje, że beneficjentami rozwiązania zostanie niewielka grupa pracowników. Mężczyźni, którzy podjęli pracę w wieku 20 lat i świadczyli ją przez 43 lata, uzyskają prawo do emerytury stażowej w wieku 63 lat, a więc zaledwie dwa lata przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego. Z kolei kobiety, które podjęły pracę w wieku 20 lat, uzyskają prawo do emerytury stażowej w wieku 58 lat, a więc również jedynie dwa lata przed możliwością przejścia na emeryturę na zasadach powszechnych. Czas przebywania na zasiłku chorobowym, zasiłku opiekuńczym, czas pobierania wynagrodzenia chorobowego czy świadczenia rehabilitacyjnego nie zaliczają się do okresów składkowych, a więc w myśl założeń ustawy nie będą uwzględniane przy ubieganiu się o świadzcenie. W konsekwencji dla osób, które nie pracowały przez pewien okres z przyczyn niezawinionych przez pracowników – tj. choroby, emerytura stażowa może być trudno dostępna. Przyjęcie ustawy na zaproponowanych zasadach spowoduje zatem pominięcie rzeszy oczekujących na to rozwiązanie, w związku z czym jest przez nas nie do zaakceptowania. Stoimy na stanowisku, że uzyskanie prawo do emerytury stażowej powinno przysługiwać pod warunkiem wykazania się okresem składkowym i nieskładkowy wynoszącym 35 lat w przypadku kobiet oraz 40 lat w przypadku mężczyzn - identyczny minimalny staż ubezpieczeniowy został przewidziany w projektach ustaw złożonych w 2020 r. przez Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy oraz Klub Parlamentarny PSL-Kukiz’15. Negatywnie oceniamy również to, że projekt przewiduje, że w momencie osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn) Zakład Ubezpieczeń Społecznych na nowo wyliczy świadczenie i kapitał pomniejszy o wypłacone już kwoty emerytur stażowych. W konsekwencji, docelowa emerytura będzie przez to niższa. Rozwiązanie to z dużym prawdopodobieństwem istotnie przyczyni się do ograniczenia i tak niewielkiej grupy osób, które skorzystają z proponowanego rozwiązania i doprowadzi do zubożenia rzeszy przyszłych emerytów.