16 kwietnia 2024

Strona pracowników i strona pracodawców Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego przyjęła dnia 12 kwietnia 2024 r. stanowisko w sprawie wynagrodzeń pracowników samorządowych. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej Wynagrodzenia pracowników w samorządach jawią się jako niezwykle niesprawiedliwe w porównaniu z innymi sektorami sektora finansów publicznych czy gospodarki. To paradoks, gdyż to właśnie samorządy odpowiadają za zapewnienie każdemu obywatelowi kluczowych usług publicznych. Duża odpowiedzialność oraz ograniczone perspektywy awansu powodują coraz większe trudności w rekrutacji wykwalifikowanych pracowników. Dlatego strona pracowników i strona pracodawców Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego przyjęła dnia 12 kwietnia 2024 r. stanowisko w sprawie wynagrodzeń pracowników samorządowych. Strona pracowników i strona pracodawców Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego opowiadają się za koniecznością wprowadzenia - w trybie pilnych działań interwencyjnych - zmian w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 października 2021 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych, zmienionego Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 maja 2023 r. w zakresie: kwot minimalnego miesięcznego poziomu wynagrodzenia zasadniczego ustalonego w kategoriach zaszeregowania oraz minimalnych wymagań kwalifikacyjnych do wykonywania pracy na poszczególnych stanowiskach dla pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Wspomniana zmiana rozporządzenia ma na celu zahamowanie trendu spłaszczania wynagrodzeń pracowników samorządowych, który postępuje od kilku lat. Strona pracowników i strona pracodawców Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego wskazują na konieczność dalszej dyskusji reprezentatywnych partnerów społecznych zrzeszonych w Radzie Dialogu Społecznego ze stroną rządową w przedmiotowej kwestii, w celu wypracowania zmian o charakterze systemowym w zakresie wynagradzania pracowników samorządowych.  Strona pracowników i strona pracodawców Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego podkreśla, iż powyższe generalne zastrzeżenia nie wyczerpują wszystkich wątpliwości stron pracowników i pracodawców do rozporządzenia zmieniającego.

25 marca 2024

W dniu 18 marca 2024 roku miało miejsce inaugurujące posiedzenie Zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego w nowej kadencji, któremu przewodniczył Leszek Miętek z OPZZ. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej W trakcie posiedzenia omówiono zasady funkcjonowania Zespołu oraz zakres tematyczny, którym zajmie się Zespół w ramach programu prac na rok 2024. Zgodnie z decyzją Prezydium RDS, pierwszeństwo zostanie nadane kwestiom związanym z systemem kształtowania wynagrodzeń i warunków zatrudnienia grup zawodowych reprezentujących sferę finansów publicznych, w tym państwową sferę budżetową, oraz implementacji dyrektywy z dnia 19 października 2022 roku dotyczącej adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. W trakcie dyskusji poruszono także sprawę dotyczącą wynagrodzeń pracowników samorządowych. Po debacie postanowiono, że Zespół spróbuje wypracować wspólne stanowisko w tej sprawie. W posiedzeniu uczestniczyli: Hanna Majszczyk, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów oraz Katarzyna Nowakowska, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Z ramienia OPZZ w posiedzeniu uczestniczyli członkowie Zespołu: Roman Piotrowski, członek Rady i Prezydium OPZZ, oraz Norbert Kusiak, ekspert OPZZ.

19 lutego 2024

Po raz pierwszy od 2012 r., odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w 2024 r. wzrośnie zgodnie z przepisami ustawowymi, co zakończy praktykę „mrożenia” jego wysokości. Decyzja Sejmu RP przyniosła korzyści nie tylko pracownikom, ale także ich rodzinom i stanowi istotny sukces OPZZ, jak również zwieńczenie podejmowanych przez nas przez wiele lat działań. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej W miniony piątek, 16 lutego br., Główny Urząd Statystyczny ogłosił ważne dane dotyczące przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2023 r. Wynagrodzenie to, pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, wyniosło w 2023 r. 6246,13 zł, a w drugim półroczu 2023 r. wzrosło do 6445,71 zł. Kwoty te mają duże znaczenie dla pracowników i ich rodzin, emerytów i rencistów oraz byłych pracowników, którzy korzystają z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Najważniejszą informacją jest fakt, że po raz pierwszy od 2012 r., odpis na ZFŚS w 2024 r. wzrośnie zgodnie z przepisami ustawowymi. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o ZFŚS, podstawą naliczania odpisu jest 37,5 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej z roku poprzedniego lub z drugiego półrocza roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu było wyższe. Przypomnijmy, że począwszy od 2012 r., ustawy okołobudżetowe zwierały przepisy, które blokowały naliczanie odpisu w oparciu o wynagrodzenia z roku poprzedniego i ustalały go na podstawie przeciętnego wynagrodzenia za dużo wcześniejsze lata, czyli „mroziły” jego wysokość. Przywrócenie ustawowych zasad naliczania odpisu oznacza koniec tej niesprawiedliwej praktyki i jest sukcesem OPZZ. W efekcie, odpis na ZFŚS w 2024 r. wyniesie dla pracowników zatrudnionych w tzw. normalnych warunkach pracy 2417,14 zł, co stanowi znaczną podwyżkę w porównaniu z obowiązującym odpisem z II półrocza 2023 r. (1914,34 zł), o kwotę 502,80 zł. Warto zauważyć, że kwestia odmrożenia odpisu na ZFŚS była wielokrotnie poruszana przez OPZZ w trakcie prac Rady Dialogu Społecznego oraz w bezpośrednich rozmowach z ministrem finansów. Decyzja ta ma także istotne znaczenie dla realizacji Programu OPZZ na lata 2022-2027 i stanowi spełnienie postulatu naszej konfederacji. W wyniku odmrożenia odpisu na ZFŚS pracodawcy będą dysponowali większymi kwotami, co umożliwi pracownikom uzyskanie wyższych świadczeń z funduszu. W dobie ciągle wysokiej inflacji, takie wsparcie ma kluczowe znaczenie dla osób, które często nie mają innego wyjścia niż korzystanie z tego rodzaju pomocy. Warto podkreślić, że „mrożenie” od 2012 roku wysokość odpisu przyniosło wymierne oszczędności jedynie pracodawcom. Straty, obok pracowników, odnotował także budżet państwa, który został pozbawiony dodatkowych wpływów z podatków, ponosząc równocześnie wyższe wydatki na przeciwdziałanie biedzie i ubóstwu pracujących w związku z ograniczaniem pomocy finansowanej z funduszu socjalnego, za co zapłacili wszyscy podatnicy. ZFŚS umożliwia finansowanie szerokiej gamy działań socjalnych, włącznie z różnymi formami wypoczynku, działalnością kulturalno-oświatową i sportowo-rekreacyjną, opieką nad dziećmi oraz pomocą materialną. Odmrożenie odpisu na ZFŚS otwiera nowe możliwości dla pracowników i ich rodzin, zapewniając im lepsze wsparcie w trudnych sytuacjach życiowych. (nq)

15 lutego 2024

Ministerstwo Finansów udostępniło podatnikom, w ramach systemu Twój e-PIT, wstępnie wypełnione przez Krajową Administrację Podatkową (KAS) rozliczenia podatkowe PIT za 2023 r. Oznacza to, że od dziś możemy wygodnie rozliczyć się z fiskusem, np. online. Należy to zrobić najpóźniej do 30 kwietnia 2024 r.Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej Przypomnijmy, że dzięki podejmowanym przez OPZZ działaniom, od 1 stycznia 2022 r. można odliczyć ulgę z tytułu opłacania składki członkowskiej na rzecz związków zawodowych. Mogą z niej skorzystać wszyscy pracownicy będący członkami związku zawodowego, niezależnie od statusu zatrudnienia, w tym emeryci i osoby zatrudnione na podstawie umowy cywilnoprawnej. Ulga dostępna jest dla podatników, którzy korzystają z rozliczenia według skali podatkowej (PIT-36, PIT-37) oraz ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT 28). Nie mogą z niej skorzystać osoby, którzy rozliczają się za pomocą podatku liniowego. Podczas składania rocznej deklaracji podatkowej PIT za 2023 rok można odliczyć faktycznie opłacone składki w wysokości niższej lub równej 840 zł. Jeszcze w roku 2022 była to kwota 500 zł. Składki w kwocie wyższej niż 840 zł nie podlegają odliczaniu. Rozliczenie roczne można wypełnić przez Internet, korzystając z usługi Twój e-PIT lub w formie papierowej. Wówczas dokumenty powinny zostać nadane w placówce pocztowej Poczty Polskiej - najlepiej za zwrotnym potwierdzeniem odbioru - przed upływem ustawowego terminu na złożenie zeznania. Rozliczając się online przez Twój e-PIT można: zaakceptować rozliczenie przygotowane przez KAS, jeśli wszystkie dane są poprawne; wprowadzić zmiany, jeśli chcemy skorzystać z ulg podatkowych lub doprecyzować niektóre informacje; odrzucić rozliczenie przygotowane przez KAS i rozliczyć się w innej formie, np. papierowej. Warto przy tym pamiętać, że wstępnie wypełnione przez KAS deklaracje podatkowe nie uwzględniają niektórych ulg i odliczeń np. ulgi na rzecz związków zawodowych, ulgi na Internet czy ulgi rehabilitacyjnej, dlatego należy samodzielnie uwzględnić je w rozliczeniu podatkowym. Wysokość składek, które można odliczyć w rocznym zeznaniu podatkowym ustala się na podstawie dowodu wpłaty składek członkowskich na rzecz związku zawodowego, z którego wynikają co najmniej: dane identyfikujące członka związku zawodowego dokonującego wpłaty, nazwa organizacji związkowej, na rzecz której dokonano wpłaty, tytuł i data wpłaty, kwota wpłaconych składek. Bez wątpienia należy przyjąć, że jeżeli składka jest wpłacana bezpośrednio do kasy związku zawodowego (druk KP - dowód wpłaty) lub na jego konto (przelew bankowy) możliwe jest udokumentowanie przez podatnika wpłaty składek członkowskich na rzecz związku zawodowego z wyszczególnieniem ww. danych i ich późniejsze samodzielne odliczenie. W sytuacji gdy składki na rzecz związku zawodowego potrącane są z wynagrodzenia pracownika przez pracodawcę, podatnikowi do udowodnienia wysokości poniesionych na ten cel wydatków wystarczy informacja płatnika (np. pracodawcy) zamieszczona w PIT-11. Pracodawca wykazuje wysokość pobranych z wynagrodzenia składek na rzecz związków zawodowych (na podstawie upoważnienia pracownika) w części G PIT-11, w komórce 123. Następnie, tak ustaloną wysokość składek na rzecz związku zawodowego należy wykazać w załączniku do rocznego zeznania podatkowego (PIT-O). Formularz PIT-O stanowi informację o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku. Uwzględnia się w nim większość popularnych ulg podatkowych, w tym ulgę z tytułu składki członkowskiej na rzecz związku zawodowego (cześć B, wiersz 8, komórka 33-34). PIT/O podatnik powinien złożyć równocześnie z właściwym zeznaniem podatkowym, ponieważ dane wykazane w części B formularza PIT-O trzeba w dalszej kolejności przenieść do odpowiedniej rubryki zeznania PIT np. w przypadku PIT-37 do części F, pozycja 124-125. W związku z nową ulgą warto także pamiętać, że: składki członkowskie odpisywane są od dochodu, a nie od podatku; odliczenie ma charakter limitowany kwotą 840 zł w skali roku. Nadwyżka ponad tękwotę nie będzie zatem podlegać odliczeniu; odliczeniu podlegają składki faktycznie opłacone w danym roku podatkowym i udokumentowane. Składki należne, lecz niezapłacone nie podlegają odliczeniu; podstawę prawną do odliczenia stanowi art. 26 ust. 1 pkt 2c i art. 26 ust. 7 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647). (nq)

02 stycznia 2024

Już za trzy dni czeka nas pierwsza z dwóch zaplanowanych na przyszły rok podwyżek płacy minimalnej. 1 stycznia 2024 roku płaca minimalna wzrośnie z 3600 zł do 4242 zł. Katarzyna Pietrzak, Wydział Polityki Gospodarczej OPZZ We wrześniu Rada Ministrów ustaliła wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalną stawkę godzinową dla umów cywilnoprawnych na 2024 rok. Ze względu na poziom inflacji przekraczający 5%, stawki te wzrosną dwukrotnie - pierwszy raz 1 stycznia, a kolejny 1 lipca. Przypomnijmy, że jednostronna decyzja rządu w sprawie płacy minimalnej została podjęta po fiasku negocjacji w sprawie wysokości płacy minimalnej na kolejny rok w Radzie Dialogu Społecznego. Na jej forum OPZZ postulowało o ustalenie płacy minimalnej na poziomie 4300 zł od stycznia a 4540 zł od lipca 2024. Zgodnie z decyzją Rady Ministrów, minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2024 roku wyniesie 4242 zł, natomiast 1 lipca 2024 roku osiągnie poziom 4300 zł. Zmiana ta oznacza wzrost minimalnej płacy o 700 zł w stosunku do kwoty z 1 lipca 2023 roku - 3600 zł, czyli o 19,4 proc. Przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 roku wyniesie 4271 zł. Minimalna stawka godzinowa dla określonych umów cywilnoprawnych od 1 stycznia 2024 roku wyniesie 27,70 zł, natomiast od 1 lipca 2024 roku będzie wynosić 28,10. Oznacza to wzrost o 4,6 zł w stosunku do kwoty z 1 lipca 2023 roku, czyli o 19,5 proc. Według szacunków rządu, zmiana minimalnego wynagrodzenia za pracę dotyczy 3,6 mln osób.

20 września 2023

Negocjacje w sprawie projektu ustawy budżetowej na rok 2024, prowadzone w Radzie Dialogu Społecznego, zakończyły się fiaskiem. Dlatego Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) przekazało stronie rządowej własną opinię w sprawie planu finansowego państwa na przyszły rok. Jest ona jednoznacznie negatywna. Projekt budżetu na rok 2024 nie gwarantuje bowiem rozwiązania kluczowych problemów, z którym nadal mierzą się pracownicy, związanych z wysoką inflacją, niską siłą nabywczą wynagrodzeń i rosnącymi kosztami życia. Projekt planu finansowego państwa na kolejny rok został przygotowany w  warunkach wysokiej inflacji, która przekracza cel inflacyjny Narodowego Banku Polskiego (NBP). Choć inflacja spadła do 10,1 proc. w sierpniu br. (r/r), wciąż rosną ceny żywności i nośników energii. Pomimo to projekt ustawy budżetowej nie przewiduje utrzymania w przyszłym roku tarczy antyinflacyjnej, która zapobiega nadmiernemu wzrostowi cen poprzez obniżenie stawki VAT na żywność z 5 proc. do 0 proc. Dlatego niezbędne jest zagwarantowanie, że rządowa tarcza antyinflacyjna zostanie przedłużona na kolejny rok, o co postuluje OPZZ. Niemniej ważne jest utrzymanie w 2024 r. wsparcia dla odbiorców energii elektrycznej zarówno indywidualnych – poprzez subsydiowanie cen dla gospodarstw domowych, jak i przemysłowych – poprzez wsparcie przedsiębiorstw energochłonnych. OPZZ wyraża ponadto wątpliwości dotyczące planowanej dynamiki wzrostu niektórych komponentów PKB w przyszłym roku, a w szczególności optymistycznej dynamiki spożycia prywatnego. Trudno ją uzasadnić waloryzacją świadczenia „500+” do 800 zł oraz prognozowanym wzrostem wynagrodzeń. W ocenie OPZZ wykonanie rządowej prognozy możliwe jest jedynie w warunkach wyższego niż zakłada się realnego wzrostu wynagrodzeń pracowników. OPZZ zauważa, że dochody podatkowe państwa wynikają przede wszystkim z  wysokiej inflacji. Można przy tym dostrzec nadmierny optymizm w prognozie dochodów podatkowych z VAT i PIT na rok 2024 w kontekście niskiej dynamiki wzrostu gospodarczego w 2023 r. i niskich płac. Niepokoi także znaczący wzrost deficytu budżetowego i sektora finansów publicznych. Co więcej, istnieje ryzyko wszczęcia wobec Polski procedury nadmiernego deficytu, mimo deklaracji wypełnienia przez rząd Zaleceń Rady UE w  ww. obszarze. Stwarza to ryzyko konieczności ograniczenia niektórych wydatków publicznych. Rząd ryzykuje też negatywną ocenę Komisji w sprawie stanu finansów publicznych, dokonując zmian reguły wydatkowej, w ramach której specjalnie traktuje wydatki na obronność. OPZZ zwraca ponadto uwagę, że chociaż wiele działań opisanych w projekcie budżetu państwa na rok 2024 mogłoby uzyskać wsparcie z Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO), projekt ustawy budżetowej nie zawiera jasnych deklaracji w tej sprawie ani też nie wskazuje działań mających na celu uzyskanie takiego finansowania. Samo zaplanowanie, w rezerwie celowej (poz. 97), kwoty blisko 36 mld zł na realizację KPO uznajemy za niewystarczające, podobnie jak prefinansowanie projektów przez Polski Fundusz Rozwoju. Wynagrodzenia w sektorze publicznym Decyzja rządu, że średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w przyszłym roku wyniesie w ujęciu nominalnym tylko 106,6 proc., przy założeniu, że prognozowany wskaźnik inflacji osiągnie tę samą wartość, nie znajduje merytorycznego uzasadnienia. Uwzględniając stan finansów publicznych i  prognozę dotyczącą wzrostu dochodów podatkowych, jak również niezaspokojone potrzeby bytowe pracowników sektora publicznego, podwyżka płac powinna być zdecydowanie wyższa. Z tego powodu OPZZ negatywnie ocenia rządową decyzję w  zakresie wynagrodzeń pracowników sfery publicznej. Oznacza ona, że wzrost płac liczony w oparciu o wskaźnik wzrostu wynagrodzeń wyniesie w 2024 r. realnie 0 proc., przez co drastycznie pogorszy się standard życia pracowników. Dlatego OPZZ domaga się, aby wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w  sektorze publicznym w 2024 r. wynosił co najmniej 24 proc. Oczekujemy także rozwiązania problemu spłaszczenia wynagrodzeń w związku ze wzrostem płacy minimalnej. W tym kontekście zauważamy, że złożona przez Prezesa Rady Ministrów obietnica, że wszystkie osoby zatrudnione w sektorze publicznym mogą liczyć na wynagrodzenia wyższe tak naprawdę o 12,3 proc., ponieważ rząd zaplanował dodatkowo wzrost funduszu wynagrodzeń o 5,7 proc., nie jest właściwą receptą na wskazane wyżej problemy i nie znajduje żadnego potwierdzenia w planie finansowym państwa na kolejny rok. Minimalne wynagrodzenie za pracę OPZZ negatywnie ocenia decyzję Rady Ministrów, zgodnie z którą minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2024 r. będzie wynosić 4242 zł a od 1 lipca 2024 r. 4300 zł. W naszej ocenie przyjęty przez rząd stopień wzrostu minimalnego wynagrodzenia powinien zostać powiększony dodatkowo o 2/3 wskaźnika prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego brutto w 2024 r. Niestety rząd zbagatelizował podniesiony przez OPZZ problem oraz wniosek o  sporządzenie niezależnych ekspertyz prawnych w tym zakresie. Skutkiem tego jest zaniżenie wysokości płacy minimalnej o 53 zł. Mając na uwadze powyższe OPZZ zastrzega sobie prawo podjęcia działań, które skutkować będą zwiększeniem wysokości płacy minimalnej w 2024 r. System podatkowy OPZZ od wielu lat apeluje o  kompleksową reformę prawa podatkowego. Projekt ustawy budżetowej na przyszły rok nie przewiduje jednak wprowadzenia systemowych zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, projekt budżetu nie przedstawia rozwiązań skutecznie zmniejszających rozwarstwienie dochodowe obywateli i zapewniających sprawiedliwość podatkową. Podniesienie kwoty wolnej do 30 000 zł było krokiem w dobrym kierunku, ale dalece niewystarczającym. Kwota wolna powinna wzrosnąć jeszcze bardziej i być waloryzowana corocznie. Niezbędna jest także silniejsza progresja podatkowa (wprowadzenie nowych stawek i progów podatkowych), coroczna waloryzacja progów podatkowych i zwiększenie pracowniczych kosztów uzyskania przychodu. Fundusz Pracy i rynek pracy OPZZ negatywnie ocenia propozycję odnośnie utrzymania obniżonej wysokości obowiązkowej składki na Fundusz Pracy, która ma wynosić 1,0 proc. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zwracamy uwagę, że znaczące obniżenie składki na Fundusz Pracy, które nastąpiło w 2021 r. i nadal ma być utrzymane w 2024 r., będzie skutkować negatywnymi konsekwencjami dla struktury zadań i wydatków Funduszu w 2024 r., co może mieć dalsze negatywne konsekwencje związane z realizacją aktywnych polityk rynku pracy. Utrzymywanie tak niskiej podstawy wymiaru składek na Fundusz Pracy, który służy przeciwdziałaniu bezrobociu i łagodzeniu jego skutków, nie jest zrozumiałe również w kontekście rażąco niskiej wysokości zasiłków dla bezrobotnych, która wymaga podniesienia. Stąd OPZZ przypomina o postulacie przywrócenia składki na Fundusz Pracy do wysokości 2,45 proc. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przy jednoczesnym niepodwyższaniu obciążeń składkowych pracowników. W projekcie ustawy budżetowej brakuje uwzględnienia wpływu na polski rynek pracy uchodźców oraz migrantów z Ukrainy, zarówno przyjeżdżających do Polski, jak i z niej wyjeżdżających. Świadczenia emerytalno-rentowe OPZZ negatywnie ocenia utrzymywanie przez rząd mechanizmu obliczania świadczeń w zakresie ustalania zasad waloryzacji emerytur i rent w oparciu o wskaźnik inflacji zwiększony o 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Od lat podkreślamy, że rząd powinien podejmować działania na rzecz zachowania adekwatności wysokości świadczeń emerytalnych i rentowych m.in. poprzez zmianę mechanizmu obliczania świadczeń w zakresie ustalania zasad waloryzacji emerytur i  rent.  Stąd podtrzymujemy, że w 2024 r. wskaźnik waloryzacji emerytur i rent powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2023 roku, zwiększony o co najmniej 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2023. Dodatkowo stoimy na stanowisku, że w przypadku, gdy wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w  ciągu pierwszych 6 miesięcy roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, przekroczy 5 proc., zasadne jest wprowadzenie drugiej, warunkowej waloryzacji emerytur i rent, obowiązującej od 1 września. Mechanizm ustalania dodatkowej waloryzacji emerytur i rent powinien zostać wypracowany przez partnerów społecznych w Radzie Dialogu Społecznego. OPZZ od lat zwraca uwagę, że należy wprowadzać systemowe rozwiązania poprawiające sytuację materialną emerytów i  rencistów. Niestety, takie rozwiązania jak tzw. 13 i 14 emerytura, chociaż podejmują próbę złagodzenia problemów finansowych osób otrzymujących niskie świadczenia emerytalne i rentowe, w perspektywie długofalowej nie przyniosą oczekiwanych rezultatów. Stąd między innymi, jednym z proponowanych przez OPZZ rozwiązań jest projekt ustawy w  sprawie renty wdowiej. Ochrona Zdrowia Kompleksowe ujmowanie wydatków na zdrowie Dotacja podmiotowa z budżetu państwa dla NFZ Dotacja do Funduszu Medycznego Programy wieloletnie w ochronie zdrowia Pozytywnie ocenić stałe dążenie do osiągnięcia wydatków na zdrowie na poziomie 7 proc. PKB, a tym samym wzrost wydatków budżetowych na ochronę zdrowia w 2024 r., jako niezbędnego warunku wzrostu dostępności pacjentów do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wzrost finansowania w tym dziale gospodarki jest także warunkiem niezbędnym dla zabezpieczenia realizacji ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w  podmiotach leczniczych oraz wzrostu dostępności świadczeń opieki zdrowotnej. OPZZ zwraca jednak uwagę, że wskazany w projekcie ustawy budżetowej wzrost PKB na ten dział gospodarki nie jest wyłącznie „zasługą” budżetu państwa, z którego finansowanie ochrony zdrowia sięgać będzie około 26,7 mld zł. Zdecydowanym źródłem wzrostu finansowania świadczeń zdrowotnych jest Narodowy Fundusz Zdrowia (ponad 156 mld zł na świadczenie zdrowotne) i należy o tym pamiętać, kiedy wskazuje się, że PKB na ochronę zdrowia ulega podwyższeniu z 6,00 proc. w 2023 r. do 6,20 proc. w 2024 r. W tym kontekście, wciąż aktualnym jest nasz wniosek o  wskazywanie wszystkich źródeł nakładów składających się na ustawowe 6,2 proc. PKB na zdrowie – w szczególności istotnej składowej, jaką pozostaje plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia w zdecydowanej większości zasilany składkami na ubezpieczenie zdrowotne obywateli. W projekcie budżetu planowana jest dotacja podmiotowa dla Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie 8,7 mld zł. Choć jest ona wyższa niż w poprzednich latach należy przypomnieć, że w ub. roku znacząca grupa świadczeń została przeniesiona z  budżetu państwa do NFZ (m.in. procedury wysokospecjalistyczne, zespoły ratownictwa medycznego, leki 75 plus, szczepienie obowiązkowe itp. – łącznie na kwotę ponad 6,6 mld zł). Stąd przyznana dotacja i tak pokryje ubiegłoroczny ubytek wydatków Funduszu. Dlatego konieczne jest zaplanowanie wysokości dotacji podmiotowej do Narodowego Funduszu Zdrowia w kwocie co najmniej dwukrotnie wyższej, w naszej ocenie nie mniejszej niż 15 mld zł, tak by realizować bieżące potrzeby zdrowotne, jak i ograniczać społeczne nierówności w zdrowiu. Funduszu Medyczny realizuje szereg istotnych działań wspierających poprawę zdrowia i jakości życia obywateli. Finansowanie ww. zadań jest bardzo ważne i należy je wspierać, gdyby nie fakt, że Fundusz jest źle zarządzany i nieefektywny, a środki finansowe - źle wydatkowane, a większości niewykorzystywane, co negatywnie oceniła Najwyższa Izba Kontroli opiniując wykonanie planu finansowego Funduszu Medycznego w 2022 r. (i  wnioskując do ministra zdrowia o rozważenie jego likwidacji). Ponadto, w dwa lata od jego utworzenia większość zadań nie była realizowana lub ich realizacja była znikoma, a stan zamrożonych środków finansowych Funduszu na koniec 2022 r. wynosił 5,5  mld zł. Na koncie Funduszu pozostaje wciąż ogromna kwota niewykorzystanych środków, nie przekazano jej również do terminowego zarządzania ministrowi finansów. W tym kontekście, planowanie w 2024 r. dotacji budżetowej do Funduszu Medycznego w kwocie 4 mld zł budzi wątpliwości. Istotne programy z punktu widzenia profilaktyki i leczenia chorób cywilizacyjnych: „Narodowa Strategia Onkologiczna na lata 2020-2030”, „Narodowy Program Chorób Układu Krążenia na lata 2022-2032”, „Narodowy Program Transplantacyjny” - w 2024 r. będą finansowane w około 10 proc. całości kwoty przeznaczonej na ich realizację. Zwiększenie finansowania każdego z nich o co najmniej dodatkowe 10 proc., pozwoliłoby poprawić wskaźniki zachorowalności na te choroby. Poza tym, w początkowym czasie uruchamiania programów większe finansowanie jest zasadniejsze, dla sprawności i skuteczności założonych w nich celów. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych OPZZ pozytywnie ocenia realizację wieloletniego postulatu OPZZ, aby w pełni odmrozić wysokość odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), dzięki czemu wysokość odpisu będzie ustalana na podstawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w  gospodarce narodowej w 2023 r. Uważamy, że odmrożenie powinno dotyczyć wszystkich grup zawodowych. OPZZ wnioskuje o wprowadzenie rozwiązań, które przeciwdziałać będą w przyszłości ponownemu mrożeniu wysokości odpisu oraz próbie zmniejszenia roli i znaczenia ZFSŚ. Uwzględniając ponadto, że wiele osób otrzymało pomoc o niższej wartości lub w  ogóle nie skorzystało z pomocy z ZFŚS, OPZZ oczekuje zrekompensowania pracownikom poniesionych strat. Dialog Społeczny OPZZ podkreśla konieczność dalszego wzmocnienia dialogu społecznego oraz Rady Dialogu Społecznego i jej Biura, jako kluczowej instytucji przeciwdziałającej konfliktom społecznym. Zauważamy, że realizacja postawionych przed Radą celów będzie niemożliwa bez odpowiedniego wsparcia finansowego ze strony państwa. Z  tego powodu OPZZ wyraża zdziwienie, że projekt budżetu na rok 2024 przewiduje niższe nakłady na funkcjonowanie Rady Dialogu Społecznego w porównaniu z rokiem 2023. W związku z powyższym apelujemy o pilne zwiększenie limitu wydatków w  trakcie dalszych prac nad budżetem. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych

28 sierpnia 2023

Ile tak naprawdę zarabiają Polki i Polacy? Ruszamy z akcją Paski Wstydu. Pokaż rządzącym swój pasek wynagrodzenia! W 2023 roku przeciętne wynagrodzenie przekroczyło 7000 złotych brutto, co oznacza wzrost o ponad 12 proc. rok do roku. Polacy zarabiają więcej, ale wzrosty płac wciąż nie nadążają za inflacją. Dla milionów Polaków TA średnia krajowa wciąż jest daleko poza zasięgiem. Polki i Polacy zarabiają mniej niż wynosi przeciętne wynagrodzenie! Średnia krajowa to raczej pułap, który osiągają specjaliści i starsi specjaliści z największych miast oraz managerowie średniego szczebla. Średnie wynagrodzenie dla większości pracujących w Polsce pozostaje w sferze pragnień i marzeń. Realnie zarabiamy dużo mniej niż przeciętne wynagrodzenie. W niektórych sektorach na „średnią pensję” trzeba pracować nawet 2 miesiące! W styczniu 2024 roku płaca minimalna będzie wynosić 4242 zł, co oznacza, że już w przyszłym roku ponad 3,5 mln pracowników może zarabiać minimalną krajową. Pokażmy rządzącym, ile tak naprawdę zarabiają Polki i Polacy! Prześlij nam swój Pasek Wstydu TUTAJ, a my przekażemy go tym, którzy kształtują polski rynek pracy! Walczmy o płace, które nadążają za obecnymi kosztami życia!

25 lipca 2023

Radzie Dialogu Społecznego nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie Założeń projektu budżetu państwa na rok 2024. Rada nie osiągnęła także konsensusu dotyczącego wysokości płacy minimalnej i wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 2024 r., dlatego Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych przedstawiło własną opinię w tych sprawach. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej OPZZ OPZZ zauważa, że główne prognozy makroekonomiczne zawarte w Założeniach projektu budżetu państwa na rok 2024 są zbliżone do ocen rynkowych. Jednakże, w związku z obecną sytuacją geopolityczną istnieje znaczne ryzyko związane z tymi prognozami, co może skutkować ich zmianą na etapie konstruowania projektu budżetu państwa na 2024 r. Utrzymująca się niepewność w ww. obszarach została potwierdzona przez zmianę prognozy wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych oraz produktu krajowego brutto (PKB), która miała miejsce po przyjęciu Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2023-2026. Dokonane zmiany pokazują, że obecna sytuacja gospodarcza jest dynamiczna i narażona na różne wpływy wewnętrzne i zewnętrzne. Dlatego w celu efektywnego rozwiązywania problemów, rząd powinien angażować się w dialog ze wszystkimi partnerami społecznymi. Rada Dialogu Społecznego stanowi odpowiednie forum do prowadzenia tej istotnej debaty. Rozmowy nie powinny być jednak prowadzone bez aktywnego udziału wszystkich związków zawodowych i organizacji pracodawców tworzących Radę Dialogu Społecznego. Największe obawy OPZZ związane są z prognozowaną w Założeniach dynamiką wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych. Wprawdzie obserwujemy powolny spadek inflacji, która wyhamowała w czerwcu br. do 11,5% r/r z 13% r/r w  maju br., to inflacja bazowa w Polsce (z wyłączeniem cen energii i żywności) wciąż pozostaje na bardzo wysokim poziomie (11,1% w czerwcu br. r/r). Wskazuje to na utrzymującą się presję na wzrost cen. Choć rząd zapewnia, że inflacja będzie spadać, nie oznacza to jednak szybkiego obniżenia cen. W rzeczywistości, ceny wciąż rosną, a proces obniżania inflacji będzie stopniowy i długotrwały, dlatego osoby, które nie otrzymają wysokiej podwyżki w 2024 r. jeszcze długo będę realnie tracić na swoim wynagrodzeniu. Biorąc pod uwagę, że inflacja nadal stanowi największe zagrożenie dla gospodarki i portfeli pracowników, konieczna jest odpowiednia reakcja rządu na wynikające z niej zagrożenia oraz skuteczna ochrona społeczeństwa przed realnym spadkiem wartości wynagrodzeń. Dlatego OPZZ podkreśla potrzebę skutecznych i  skoordynowanych działań rządu i NBP w celu ograniczenia wzrostu cen. W sprawie tej współpraca z Radą Dialogu Społecznego może być kluczowa dla znalezienia odpowiednich rozwiązań i osiągnięcia wyznaczonych celów. Istotny dla zapewnienia zrównoważonego wzrostu gospodarczego jest także poziom inwestycji, których prognozowana w Założeniach dynamika może budzić wątpliwości, bowiem wciąż nie dostrzegamy systemowych działań ze strony państwa, które mogłyby pozytywnie wpłynąć na prognozowaną poprawę sytuacji w tym zakresie. OPZZ zwraca ponadto uwagę, że chociaż inwestycje publiczne mogłyby uzyskać wsparcie z Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO), Założenia nie zawierają jasnych deklaracji w tej sprawie ani też nie wskazują działań mających na celu uzyskanie takiego finansowania. OPZZ wyraża także obawy w związku z optymistyczną prognozą dynamiki spożycia prywatnego na poziomie 102,8% w 2024 r. Realizacja tej prognozy wymaga wyższego wzrostu wynagrodzeń pracowników, w tym płacy minimalnej i osób zatrudnionych w sektorze finansów publicznych. Wynagrodzenia Zwiększanie wynagrodzeń ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia stabilnego rozwoju gospodarki oraz dobrobytu pracowników. Warto jednak podkreślić, że zwiększanie wynagrodzeń wymaga odpowiednich działań ze strony rządu. Niestety prowadzona przez rząd polityka nie sprzyja wzrostowi realnych wynagrodzeń, zmniejszaniu rozwarstwienia dochodowego, a w razie popadnięcia w  ubóstwo zapewnieniu świadczeń socjalnych na odpowiednio wysokim poziomie. Dlatego krytycznie oceniamy politykę rządu w tym zakresie, a w szczególności hamowanie wzrostu wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych. OPZZ podkreśla, że dopiero w czerwcu br., po raz pierwszy od 11 miesięcy, odnotowano realny wzrost przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Jest to pozytywna informacja, ponieważ oznacza, że wynagrodzenia pracowników zaczynają odrabiać stratę w związku z rosnącymi od wielu miesięcy cenami. Jednakże musimy pamiętać, że przez wiele miesięcy pracownicy byli narażeni na utratę siły nabywczej wynagrodzeń ze względu na rosnącą inflację oraz o tym, że perspektywy w tym zakresie na najbliższe lata nie są optymistyczne. Brak skoordynowanych działań rządu zmierzających do poprawy sytuacji skutkuje pogarszaniem się sytuacji bytowej pracowników, czego świadkami jesteśmy obecnie. W 2022 r. sytuacja finansowa gospodarstw domowych znacząco się pogorszyła, głównie z powodu wysokiej inflacji. Miesięczny realny dochód rozporządzalny na osobę zmniejszył się o 2,6% w porównaniu z 2021 r. a wydatki o  0,7%. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na nierówności dochodowe między poszczególnymi grupami społecznymi. Szczególnie niepokoją jednak dane dotyczące udziału wydatków w dochodzie rozporządzalnym. W najwyższej grupie dochodowej, czyli osób o najwyższych dochodach, udział ten wyniósł tylko 52%. Natomiast w przypadku grupy o najniższych dochodach, udział wydatków przekroczył 100% (159%), co świadczy o tym, że gospodarstwa te musiały sięgać po oszczędności, pożyczki lub kredyty, aby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby. Spirala płacowo-cenowa Wzrost wynagrodzeń, w tym płacy minimalnej w warunkach wysokiej inflacji budzi obawy pracodawców o powstanie spirali inflacyjnej. W ocenie OPZZ teza ta nie ma obecnie żadnego uzasadnienia, bowiem wzrost wynagrodzeń nie był i nie jest obecnie czynnikiem istotnie wpływającym na poziom inflacji. Warto zauważyć, że dynamika wynagrodzeń realnych w 2022 r. pozostawała ujemna, co podważa występowanie silnej presji płacowej w Polsce. Według cyklicznych badań polskich przedsiębiorstw realizowanych przez Narodowy Bank Polski, presja płacowa nie jest istotną bolączką polskich firm w dobie wysokiej inflacji. Zdaniem OPZZ przełożenie wzrostu płacy minimalnej w latach 2023-2024 na poziom inflacji będzie niewielkie. Po pierwsze, wzrost płacy minimalnej w ujęciu nominalnym przełoży się na nieznaczny wzrost w ujęciu realnym. Po drugie, jak pokazują analizy NBP inne kategorie kosztów przedsiębiorstw rosną szybciej niż koszt wynagrodzeń. OPZZ odrzuca zatem tezę, że rosnące nominalnie wynagrodzenia są powodem wysokiej inflacji. Na brak zależności w tym zakresie zwraca uwagę Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW). Jak wynika z danych MFW wzrost zysków przedsiębiorstw odpowiada za niemal połowę wzrostu cen w  strefie euro. Inflację spowodowały zatem wysokie zyski firm i marże. W Polsce na przykład w 2022 r. zyski firm rosły szybciej niż inflacja. W tym samym roku wzrost marż w Polsce zadeklarowało 40% przedsiębiorstw, czyli o 10 p.p. więcej niż w 2021 r. Minimalne wynagrodzenie za pracę OPZZ negatywnie ocenia propozycję strony rządowej, aby minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2024 r. wynosiło 4242 zł i od 1 lipca 2024 r. 4300 zł, co przeciętnie stanowi 4271 zł. W  ocenie OPZZ wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2024 r. powinna wynosić średniorocznie co najmniej 4420 zł, czyli być wyższa o 149 zł od wartości zaproponowanej przez stronę rządową. W ujęciu półrocznym natomiast wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę powinien wynosić od 1 stycznia 2024 r. co najmniej 4300 zł i od 1 lipca 2024 r. nie mniej 4540 zł. Ponadto zauważamy, że proponowany przez rząd stopień wzrostu minimalnego wynagrodzenia należy zwiększyć dodatkowo o 2/3 wskaźnika prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego brutto w 2024 r. Strona rządowa nie uczyniła tego. OPZZ nie zgadza się z  taką interpretacją i wnosi o rozstrzygniecie powstałego sporu poprzez sporządzenie stosownej ekspertyzy prawnej. Propozycja OPZZ, aby ustanowić płacę minimalną na wyższym poziomie jest adekwatna do pogarszającej się kondycji gospodarstw domowych oraz poziomu aktualnej i prognozowanej inflacji. Na zaproponowane przez OPZZ kwoty warto spojrzeć w ujęciu netto. Średniorocznie to jedynie około 3300 zł „na rękę” i wzrost o  około 20%, czyli o wartość prognozowanej inflacji w latach 2023-2024. Ustanowienie płacy minimalnej na wyższym poziomie jest także niezbędne w  celu zagwarantowania właściwej relacji płacy minimalnej do płacy przeciętnej, która powinna wynosić co najmniej 50%. Niestety w ostatnich trzech latach relacja ta pogorszyła się. OPZZ oczekuje ponadto wyłączenia z wynagrodzenia minimalnego wszystkich dodatków do tego wynagrodzenia. Wynagrodzenia w sektorze finansów publicznych OPZZ wyraża stanowczy sprzeciw wobec propozycji Rady Ministrów, aby średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w przyszłym roku wyniósł w ujęciu nominalnym jedynie 106,6%, przy prognozowanym wskaźniku inflacji na tym samym poziomie. Takie rozwiązanie oznacza, że realny wzrost płac w 2024 r. wyniesie 0%. OPZZ nie może zaakceptować takiego scenariusza i negatywnie ocenia tę propozycję, bowiem prowadzi ona do utraty siły nabywczej wynagrodzeń i pogorszenia warunków życia rodzin w Polsce. OPZZ podkreśla ponadto, że brak w Założeniach konkretnych informacji o  koncepcji wzrostu funduszu wynagrodzeń w niektórych jednostkach budżetowych, która została przekazana Radzie Dialogu Społecznego przez Ministerstwo Finansów podczas negocjacji, może stwarzać zagrożenie subiektywności w określaniu płac, jeśli podwyżki będą przyznawane bez społecznej kontroli ze strony związków zawodowych. Sytuacja ta może zwiększyć dysproporcje w wynagrodzeniach między pracownikami różnych grup zawodowych, co jeszcze bardziej nasili frustrację i napięcia w  państwowej sferze budżetowej. OPZZ przypomina, że w związku z tym zwróciło się do Ministerstwa Finansów o przedstawienie pisemnego uzasadnienia swojej propozycji oraz przekazanie szczegółowych wyliczeń w tej kwestii, ale odpowiedzi nie otrzymało. Mając na uwadze powyższe OPZZ podtrzymuje postulat, aby wynagrodzenia w  sektorze finansów publicznych wzrosły w 2024 r. o 24% i w 2023 r. o 20%. Spadek realnych wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych sprawia, że podwyżki płacy minimalnej budzą kontrowersje pracowników tego sektora. Jest to efekt zwiększania się liczby pracowników sfery publicznej otrzymujących wynagrodzenie minimalne. W efekcie powoduje to spłaszczenie wynagrodzeń pracowników. Odpowiedzią na problem spłaszczenia wynagrodzeń nie powinna być jednak rezygnacja z podwyższenia płacy minimalnej, a wzrost nakładów na usługi publiczne i  zdecydowane podwyższenie wynagrodzeń w sferze budżetowej. System wynagrodzeń minimalnych w publicznej służbie zdrowia pokazuje, że jest to realny, możliwy do wprowadzenia postulat. Wyniki finansowe firm Jak wskazała Najwyższa Izba Kontroli dobra koniunktura gospodarcza i spadek realnych kosztów pracy sprzyjały utrzymaniu się korzystnej sytuacji finansowej przedsiębiorstw w Polsce w 2022 r. Część firm wykorzystała okres podwyższonej inflacji do zwiększenia marż i rentowności, co wpłynęło na kształtowanie się poziomu inflacji oraz konsumpcję gospodarstw domowych. Z danych Głównego Urzędu Statycznego wynika, że korzystna koniunktura gospodarcza oraz wysoka inflacja sprzyjały utrzymaniu się dobrej sytuacji finansowej przedsiębiorstw w 2022 r. Zysk netto wyniósł 333,3 mld zł i był wyższy o 13,3% od uzyskanego w 2021 r. Zysk netto wykazało 82,0% ogółu przedsiębiorstw. Wzrostowi gospodarczemu oraz dobrej kondycji przedsiębiorstw nie towarzyszyła jednak adekwatna polityka wynagradzania pracowników. Obniżenie się poziomu realnych wynagrodzeń nastąpiło pomimo wzrostu wydajności pracy. Dobra sytuacja przedsiębiorstw utrzymuje się również w 2023 r. Jak wskazuje Narodowy Bank Polski, wynik finansowy brutto sektora przedsiębiorstw w I kwartale 2023 r. w ujęciu nominalnym był około dwukrotnie wyższy niż przed wybuchem pandemii COVID-19 i nieznacznie wyższy niż w I kwartale 2022 r. Rynek pracy Podobnie jak we wcześniejszych latach, również w Założeniach projektu budżetu państwa na rok 2024 r. brakuje istotnych informacji w zakresie rynku pracy. Negatywnie oceniamy to, że dokument nie zawiera wyjaśnienia czynników, które wpłyną na wskaźniki dotyczące zatrudnienia i bezrobocia, między innymi informacji o wpływie procesów demograficznych i migracyjnych. Postulujemy, aby informacje dotyczące tych kwestii były uwzględnione w dokumencie projektu budżetu państwa na przyszły rok. System emerytalno-rentowy W odniesieniu do funduszu rent i emerytur na 2024 r. w Założeniach wskazuje się jedynie, że prognozowane jest spowolnienie nominalnego tempa jego wzrostu w  porównaniu z rokiem 2023. Postulujemy uszczegółowienie kwestii tego, jakie są przewidywania względem kształtowania się wpływów oraz wydatków tego funduszu, a  także prognozy wydatków z budżetu państwa związanych z potrzebą dopłaty do tego funduszu. OPZZ zwraca uwagę na potrzebę stałego zwiększania udziału emerytów i  rencistów we wzroście gospodarczym i potrzebę zagwarantowania im odczuwalnej poprawy sytuacji finansowej w obliczu wysokiej inflacji. Proponujemy w związku z tym zastosowanie w 2024 r. zasady waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych według następujących założeń: mechanizm obliczania świadczeń w zakresie ustalania zasad waloryzacji emerytur i rent oprzeć na wskaźniku cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, zwiększonym o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym oraz wprowadzenie ustawowego przepisu obligującego do tego, by świadczenia emerytalno-rentowe były waloryzowane nie raz w roku, a dwukrotnie - w marcu i we wrześniu w przypadku, jeśli inflacja w pierwszym półroczu przekroczy określony próg. Podatki W Założeniach nie odnajdujemy jakichkolwiek informacji o planowanych działaniach rządu w zakresie zmiany parametrów systemu podatkowego. W naszej ocenie istnieje pilna potrzeba zwiększenia pod względem podatkowym atrakcyjności zatrudnienia na umowę o pracę w porównaniu z  prowadzeniem działalności gospodarczej. W związku z tym OPZZ uważa, że w  kolejnym roku konieczne jest wprowadzenie silniejszej progresji w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) poprzez ustanowienie nowych stawek i progów podatkowych, a także coroczną waloryzację kwoty wolnej od podatku i wysokości progów podatkowych. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych OPZZ podkreśla, że Założenia nie odnoszą się do kwestii wielokrotnie podnoszonej przez OPZZ, a dotyczącej odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Zwracamy uwagę, że zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, odpis podstawowy na jednego zatrudnionego powinien wynosić 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej z roku poprzedniego lub drugiego półrocza roku poprzedniego, jeśli to wynagrodzenie było wyższe. OPZZ wielokrotnie apelowało o przestrzeganie tego przepisu i pełne odmrożenie wysokości odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Dlatego wnioskujemy, aby w 2024 r. wysokość odpisu wynikała wprost z wykonania dyspozycji art. 5 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

06 lipca 2023

Rozmowy na temat wynagrodzeń pracowniczych w 2024 roku wkroczyły w decydującą fazę. Już za kilka dni poznamy efekty prac Rady Dialogu Społecznego. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) nie rezygnuje z osiągniecia celów, które sobie wyznaczyło. Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej OPZZ Wczoraj (5 lipca br.) pogłębioną debatę o wzroście płacy minimalnej w 2024 roku oraz wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej przeprowadził Zespół problemowy ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego. W trakcie tego posiedzenia Piotr Patkowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów oraz Barbara Socha, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej zaprezentowali stanowisko rządu w kwestii wynagrodzeń. OPZZ zakwestionowało zaprezentowane przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej wyliczenia dotyczące minimalnej kwoty, o jaką musi wzrosnąć w 2024 r. płaca minimalna. Strona rządowa nie uwzględniła bowiem w swoich rachunkach 2/3 PKB, o które należy zwiększyć zaproponowany RDS poziom płacy minimalnej. OPZZ twierdzi, że jest to konieczne, ponieważ wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązująca w momencie przedstawienia przez stronę rządową swoich propozycji, była niższa niż połowa przeciętnego wynagrodzenia w I kwartale 2023 r. Ministerstwo Rodziny zaprezentowało odmienną interpretację art. 5 ust. 4 ustawy o płacy minimalnej, z którą nie zgadza się OPZZ. Przedstawiciele OPZZ złożyli wniosek o wykonanie ekspertyz prawnych w tym zakresie. Wobec nieprzedstawienia przez Ministerstwo Finansów szczegółowych informacji o planowanym przez stronę rządową rozdysponowaniu środków na wzrost wynagrodzeń w 2024 r. OPZZ podtrzymało postulaty dotyczące wzrostu płac w sektorze publicznym o 20% w 2023 r. i o 24% w 2024 r. Wniosło także o pilne podjęcie w RDS prac nad zmianą modelu kształtowania wynagrodzeń w sferze finansów publicznych. Zwróciło ponadto uwagę na konieczność przeciwdziałania spłaszczaniu wynagrodzeń w tej sferze poprzez zagwarantowanie odpowiedniej dynamiki wzrostu wynagrodzeń, wyższej niż dynamika wzrostu płacy minimalnej. W trakcie rozmów nie doszło do kompromisu, ponieważ pracodawcy podtrzymali swoje stanowisko w sprawie przyszłorocznych podwyżek na poziomi niższym niż oczekuje OPZZ. Ostateczną decyzję w sprawie ewentualnego porozumienia dotyczącego wynagrodzeń podejmie w najbliższy poniedziałek (10 lipca br.) Rada Dialogu Społecznego na posiedzeniu plenarnym. OPZZ na posiedzeniu Zespołu reprezentowali: Roman Piotrowski, członek Rady i Prezydium OPZZ oraz Norbert Kusiak, ekspert OPZZ.

25 maja 2023

Dzięki staraniom OPZZ udało się wyłączyć z minimalnego wynagrodzenia za pracę dodatek za pracę w porze nocnej i za staż pracy. Najwyższy czas na inne dodatki. Skoro przepisy prawa przyznają pracownikom prawo do dodatku, to powinny również zagwarantować jego wypłatę w pełnej wysokości.  Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej OPZZ Dzięki wprowadzeniu takiego rozwiązania zostałby zapewniony bardziej sprawiedliwy i przejrzysty kształt minimalnego wynagrodzenia, co poprawiłoby sytuację pracowników otrzymujących płacę na najniższym poziomie. W konsekwencji minimalne wynagrodzenie stałoby się kategorią jednoskładnikową, wynagrodzeniem zasadniczym, co przywracałoby właściwą funkcję dodatkom i składnikom wynagrodzenia. Tak ukształtowane wynagrodzenie minimalne chroniłoby ponadto pracowników przed powszechną praktyką pracodawców polegającą na niedokonywaniu rewizji obowiązujących w zakładzie pracy przepisów płacowych wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę. Praktyka ta pozwala skutecznie unikać im prowadzenia rozmów płacowych z organizacjami związkowymi i uchylać się przed stopniowym podnoszeniem płac wszystkich zatrudnionych. Oczekujemy od strony rządowej niezwłocznego przystąpienia do rozmów na temat wyłączenia innych dodatków z wynagrodzenia minimalnego.