30 grudnia 2024

Z głębokim smutkiem Informujemy, że 26 grudnia 2024 r. w Warszawie – po ciężkiej chorobie - zmarł red. Stanisław Nowakowski. Red. Stanisław Nowakowski urodził się 10 października 1939 r. w miejscowości Cecyniówka na Wołyniu, wówczas już na terenie ZSRR. Rodzice Staszka: mama Katarzyna z domu Woźniakowska była nauczycielką w wiejskiej szkole, a ojciec – Jan Nowakowski – kierownikiem tejże szkoły . Ojciec Staszka , jako jeniec  wojenny został wzięty do niewoli, zaś matka z małym synkiem na rękach – musiała ukrywać się przed bandami UPA, a potem uciekać za granicę, czyli do Polski. Ostatecznie dodarli do Kłobucka i tu zamieszkali. Tu  Staszek zdał maturę, po czym udał się na studia  geologiczne na krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej. Na AGH łączył naukę z pracą i  działalnością w Komitecie Miejskim ZMS. Jednak AGH opuścił przed ukończeniem studiów i zatrudnił się w Hucie im. Lenina  - najpierw w zarządzie TKKF, a potem w redakcji „Głosu Nowej Huty”. Interesował się szeroko pojętą  kulturą, literaturą, muzyką,  m. in. piosenkami Wysockiego i Okudżawy, zwiastującymi poważne zmiany w całym systemie „demoludów”. Podjął też pracę  w krakowskim oddziale Krajowej Agencji Wydawniczej, zaocznie studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, rozszerzał kontakty, zwłaszcza w środowisku ludzi kultury i polityki Krakowa. Jednocześnie nadal kontaktował się ze związkowcami w Hucie im. Lenina, w tym z szefem związku zawodowego  Alfredem Miodowiczem. Po powstaniu OPZZ i wyborze Alfreda Miodowicza na przewodniczącego centrali związkowej , przyjął propozycję pracy w gmachu przy ul. Kopernika i przeniósł się do Warszawy. Tu, Staszek Nowakowski dał się poznać jako sprawny współorganizator ważnych wydarzeń związkowych,  lider pionu prasowego OPZZ, a także profesjonalny redaktor naczelny Tygodnika Popularnego „Związkowiec”.  Niewątpliwie zasługi Staszka dla OPZZ są bardzo duże, a gmach przy ul. Kopernika stał się dla niego przystanią na długie lata. Staszek nie rezygnował ze swoich ideałów, zawsze odważnie, z zapałem bronił racji i spraw, które prezentował i którym był wierny. Był też serdecznym i życzliwym kolegą, dobrym człowiekiem, a przede wszystkim wspaniałym mężem i ojcem, dla którego  rodzina była bardzo ważna, jeśli nie najważniejsza.  Staszek formalnie, na emeryturę przeszedł w wieku około 75 lat, choć tak naprawdę dziennikarzem pozostał na zawsze… Za zasługi dla Rzeczypospolitej  został odznaczony:  Orderem Polonia Restituta,  Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa, wieloma odznakami honorowymi organizacji społecznych i politycznych Za zasługi dla ruchu związkowego otrzymał:  Honorową Odznakę OPZZ I, II i III Stopnia.    Staszku, spij spokojnie… Przyjaciele z Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Nabożeństwo żałobne odbędzie się 11 stycznia 2025 roku o godz. 11:30 w kościele św. Józefa w Zabrzu, po którym nastąpi odprowadzenie na cmentarz parafialny do grobu rodzinnego. 

20 grudnia 2024

Polityka podatkowa rządu jest niepokojąca. Choć w umowie koalicyjnej zadeklarowano działania zmniejszające obciążenia podatkowe dla pracujących, nic nie zapowiada realizacji tego zobowiązania. Dlatego wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, wystąpiła do ministra finansów z wnioskiem o kompleksową reformę systemu podatkowego. Jej celem powinna być nie tylko redukcja obciążeń podatkowych pracujących ale też zwiększenie sprawiedliwości społecznej systemu podatkowego oraz uatrakcyjnienie zatrudnienia na umowę o pracę pod względem fiskalnym. OPZZ postuluje o podniesienie kwoty wolnej od podatku do 60 tys. zł oraz wprowadzenie większej liczby progów oraz stawek podatkowych w podatku PIT (poniżej 12 proc. a także między 12 proc. a 32 proc.). Brak zmian w tym obszarze powoduje bowiem w praktyce zwiększenie obciążeń podatników daninami publicznymi. Istotne, aby progi podatkowe i kwota wolna były automatycznie waloryzowane, aby dostosowywały się do zmieniającej się inflacji oraz wzrostu płac. Pracownicy powinni mieć także, w ocenie OPZZ, prawo do wyższych kosztów uzyskania przychodu z tytułu zatrudnienia, co realnie zmniejszy ich obciążenia podatkowe. Atrakcyjność umowy o pracę pod względem podatkowym jest bowiem obecnie niska. OPZZ uważa, że system podatkowy może i powinien wpływać na ograniczenie nierówności dochodowych i ubóstwa pracujących. Potrzebujemy sprawiedliwego i transparentnego systemu podatkowego, dlatego oczekujemy od ministra finansów realizacji naszego apelu o podjęcie prac nad kompleksowymi zmianami systemu podatkowego. (oprac. KP)

20 grudnia 2024

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ) i Konfederacja Lewiatan (KL) wyróżniły 19 grudnia br. dwie agencje zatrudnienia: Antal Sp. z o.o. oraz Smart Solutions HR Sp. z o.o., przyznając im prestiżowy certyfikat „Agencja zatrudnienia przyjazna pracownikom”. Certyfikat ten podkreśla zaangażowanie agencji zatrudnienia w tworzenie bezpiecznego i sprzyjającego rozwojowi środowiska pracy, promowanie stabilnych form zatrudnienia, przeciwdziałanie mobbingowi oraz inwestowanie w kompetencje pracowników. Program certyfikacji, prowadzony od kilku lat przez OPZZ i KL, wyróżnia firmy stosujące najlepsze praktyki i realizujące politykę odpowiedzialności społecznej. Wybór Antal i Smart Solutions to docenienie ich zaangażowania w tworzenie przestrzeni, w której pracownicy czują się bezpiecznie i rozwijają swoje kompetencje. Laureaci wyznaczają standardy, które powinny być inspiracją dla innych firm - powiedziała Barbara Popielarz, wiceprzewodnicząca OPZZ podczas uroczystości wręczania certyfikatów. Certyfikaty przyznawane są na dwa lata. To wspólna inicjatywa OPZZ i Lewiatana, pokazująca skuteczną współpracę związku zawodowego i organizacji pracodawców na rzecz poprawy jakości pracy w Polsce. Wyróżnione agencje rekomendowane są do współpracy zarówno przez pracowników, jak i pracodawców, jako liderzy odpowiedzialnego zatrudnienia. W skład Kapituły certyfikującej wchodzą przedstawiciele Lewiatana i OPZZ. Przy wyborze najlepszych agencji zatrudnienia uwzględnia się kwestie dotyczące m.in.: bezpieczeństwa i higieny pracy, promowania umów o pracę, przeciwdziałania dyskryminacji i mobbingowi, wysiłki mające na celu zapobieganie konfliktom,  stwarzanie pracownikom możliwości rozwoju zawodowego czy przedsięwzięcia na rzecz zwiększania zadowolenia pracowników z podejmowanej pracy.  Certyfikacja OPZZ i KL to ważny krok w promocji zrównoważonego rozwoju rynku pracy oraz wzmocnienia zaufania do agencji zatrudnienia. (nq)

13 grudnia 2024

W siedzibie Ministerstwa Klimatu i Środowiska odbyło się spotkanie konsultacyjne z przedstawicielami strony społecznej w związku z trwającym procesem konsultacji Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu. Obecni byli m.in. sekretarz stanu Urszula Zielińska oraz prezes PSE Grzegorz Onichimowski. Spotkanie rozpoczął dyrektor Departamentu Strategii i Analiz MKiŚ Wojciech Racięcki odnosząc się do zebranych w procesie konsultacji propozycji strony społecznej (wśród których dominowały uwagi OPZZ). W związku z opiniami, które zwracały uwagę na konieczność uwzględnienia w KPEiK strategii zmian w zatrudnieniu, ochrony miejsc pracy oraz wpływu polityk klimatycznych na krajowy przemysł, ministerstwo zaproponowało debatę nad trzema wątkami możliwymi do wpisania do KPEiK: - pierwszeństwo dla inwestycji związanych z transformacją klimatyczną na obszarach społecznie wrażliwych, - wsparcia modernizacji zakładów przemysłowych – w kierunku bezemisyjnym z gospodarką obiegu zamkniętego, - wsparcia budowy nowego przemysłu zgodnie z celami transformacji klimatycznej i zapewniającego dobrej jakości miejsca pracy. Środki na inwestycje miałyby pochodzić głównie z funduszy unijnych. Przedstawiciele MKiŚ wskazali, że fundusze dostępne dla Polski w perspektywie budżetowej UE do 2027 roku (ponad 500 mld zł) wystarczą na ponad 2/3 inwestycji do wykonania w tym zakresie do roku 2030, z możliwością pozyskania kolejnych środków w następnym budżecie Wspólnoty po roku 2027.  Dyskusja dotyczyła też konieczności poprawy KPEiK w kontekście wystarczalności mocy systemu energetycznego. Do tego odnosił się prezes Polskich Sieci Energetycznych, Grzegorz Onichimowski. Szef PSE wskazał, że w najbliższych kilku latach nie może dojść do wyłączenia węglowych czy gazowych bloków energetycznych ze względu na konieczność ich funkcjonowania w systemie. W kolejnych latach powinien powstać nowy system wsparcia na wzór obecnego rynku mocy, który zapewni funkcjonowanie tego typu energetyki do momentu zastępowania jej innymi stabilnymi niskoemisyjnymi źródłami wytwórczymi. Rosnący udział OZE w systemie będzie jednak oznaczał mniejszy czas pracy jednostek na paliwa kopalne w skali roku i mniejsze zużycie tych paliw (węgiel, gaz). Przedstawiciele OPZZ sygnalizowali chęć pomocy w opracowaniu  rozwiązań dla bloków klasy 200 MW i możliwości ich funkcjonowania z uwzględnieniem losu pracowników. Strona społeczna zaznaczała także konieczność umacniania systemów osłonowych w procesie transformacji i dalszych prac nad wdrażaniem umów społecznych dla górnictwa i energetyki. Padało wiele uwag dotyczących wygórowanych wymogów stawianych przemysłowi i przedsiębiorstwom w Polsce w związku z planami klimatycznymi, z których część trudna będzie do realizacji, szczególnie biorąc pod uwagę malejąca konkurencyjność europejskiego wytwórstwa i możliwe rosnące koszty produkcji. Zwracano też uwagę na tempo i koszty transformacji, którymi nie powinno być dociążane społeczeństwo, szczególnie najmniej zamożni. OPZZ odnosiło się także do propozycji ministerstwa względem wydatkowania środków na transformację z uwzględnieniem priorytetu dla społeczności szczególnie wrażliwych oraz wsparcia krajowego przemysłu. Wskazaliśmy, że jest to kierunek godny zainteresowania i może wpisywać się w proponowany w naszej centrali rozwój strategii przemysłowej kraju, ale potrzeba więcej konkretów i zdefiniowania szczegółowych ram propozycji przedstawionych przez MKiŚ. Minister Urszula Zielińska zapowiedziała, że w styczniu powinno odbyć się kolejne spotkanie kontynuujące poruszone wątki. OPZZ reprezentowali Artur Wilk - przewodniczący zespołu problemowego ds. sprawiedliwej transformacji, Arkadiusz Siekaniec – wiceprzewodniczący ZZ Górników w Polsce, Artur Jacek Wilkoń - wiceprzewodniczący FZZ Metalowców i Hutników oraz Maciej Zaboronek – ekspert ds. polityki klimatycznej.

12 grudnia 2024

Rada OPZZ przeprowadziła dyskusję dotyczącą procesu implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej do polskiego porządku prawnego. W jej wyniku zdecydowano o przyjęciu Stanowiska w sprawie braku terminowej implementacji dyrektywy oraz aktualnego kształtu projektu ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, której celem jest wdrożenie unijnego prawa do krajowego ustawodawstwa. Stanowisko przekazano Prezesowi Rady Ministrów i minister rodziny, pracy i polityki społecznej. Rada OPZZ jest zaniepokojona brakiem terminowej implementacji dyrektywy, mimo że jej wdrożenia to szansa na sprawiedliwszy system płac i wzmocnienie rokowań zbiorowych w Polsce. Projekty ustaw: o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz o układach zbiorowych pracy oraz porozumieniach zbiorowych nadal czekają na rozpatrzenie przez Radę Ministrów i skierowanie do prac parlamentarnych. Brak odpowiednich regulacji krajowych naraża pracujących w Polsce na ograniczenie prawa do korzystania z ochrony przewidzianej w prawie europejskim dlatego Rada OPZZ postuluje o pilne przyspieszenie prac nad tymi projektami oraz usprawnienie dialogu pomiędzy stroną rządową a partnerami społecznymi w tym zakresie. Rada OPZZ nie może przy tym zaakceptować obecnej treści ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę w obszarze zdefiniowania minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ponownie postulujemy, aby minimalne wynagrodzenie za pracę stało się kategorią jednoskładnikową – wynagrodzeniem zasadniczym. Na posiedzeniu Rady OPZZ w dniu 21 lutego br. ministra pracy i polityki społecznej zadeklarowała podjęcie działań na rzecz ustanowienia płacy minimalnej wynagrodzeniem zasadniczym. W nowym projekcie ustawy odchodzi się jednak od wcześniejszej koncepcji zdefiniowania płacy zasadniczej, która była zgodna z oczekiwaniami Rady OPZZ, i proponuje nowe rozwiązanie polegające na stopniowym wyłączaniu kolejnych dodatków wchodzące obecnie w skład minimalnego wynagrodzenia za pracę. Proces ten ma trwać aż trzy lata począwszy od 2026 r., kiedy to wyłączony ze składu płacy minimalnej ma być dodatek funkcyjny. Następnie, od 2027 r., płaca minimalna ma już nie zawierać tzw. innych dodatków a począwszy od 2028 r. nie będą w jej skład włączane premie i nagrody. To istotny krok wstecz wobec pierwotnych planów Ministerstwa, że płaca minimalna stanie się płacą zasadniczą - i to już w 2026 r. W praktyce oznacza odejście od sztandarowego rozwiązania projektu ustawy, które miało na celu uporządkowanie rynku pracy. Pracownicy nie powinni czekać mają i to aż trzy lata - aby dodatki do wynagrodzenia odzyskały swoją funkcję. Obecnie ochrona praw pracowników związanych z minimalnym wynagrodzeniem za pracę jest nieskuteczna. Przepisy ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę są nadużywane po to, aby wysokość płacy minimalnej nie przekraczała ustawowego poziomu, mimo uzyskiwanego przez pracownika prawa do licznych dodatków do tego wynagrodzenia. Zastąpienie w projekcie ustawy definicji minimalnego wynagrodzenia za pracę która wyznaczała je jako płacę zasadniczą, przepisem zawierającym szeroki katalog dodatków powiela obecne rozwiązanie będące źródłem krzywdzących dla pracowników rozwiązań i stwarza ryzyko obchodzenia przepisów w przyszłości. To także utrwalenie zjawiska spłaszczania płac, z którym kolejne rządy nie potrafią sobie poradzić. Rada OPZZ podkreśliła, że sytuacja budżetu państwa nie może uzasadniać utrzymywania szkodliwych dla pracowników praktyk w obszarze płacy minimalnej także w sferze finansów publicznych. Oczekujemy wprowadzenia jak najszybciej zmian prowadzących do ustanowienia płacy minimalnej płacą zasadniczą. Rada Ministrów powinna przyjąć rozwiązanie pierwotne przedstawione przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w tej sprawie w trakcie konsultacji społecznych. Implementacja unijnej dyrektywy to bowiem doskonały moment, aby uczynić rynek pracy bardziej sprawiedliwym i zapewnić lepsze warunki zatrudnienia dla najniżej opłacanych pracowników. Ograniczenie ubóstwa pracujących powinno stać się priorytetem rządu. Ponadto, Rada OPZZ zaapelowała do rządu o pilne opracowanie planu działania na rzecz promowania rokowań zbiorowych. Przypominamy, że obowiązek ten wynika z przepisów dyrektywy o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych w Unii Europejskiej. Potrzebujemy silnych rokowań zbiorowych – zarówno w przedsiębiorstwach, jak i na poziomie branżowym. To właśnie one są bowiem narzędziem, które pozwala wypracować adekwatną ochronę praw pracowników i zapewnić sprawiedliwe wynagrodzenia. Zwiększenie zasięgu rokowań zbiorowych przyniesie korzyści wszystkim: to mniej zjawiska spłaszczania płac, lepsze warunki pracy i bardziej uczciwy system wynagradzania pracowników. Dlatego oczekujemy od rządu pilnego stworzenia szczegółowego planu i harmonogramu dalszych działań służących opracowaniu planu działań na rzecz promowania rokowań zbiorowych, co pozwoli na lepsze monitorowanie postępów i terminowe wdrażanie przepisów. Takie rozwiązanie umożliwi lepsze uwzględnienie potrzeb wszystkich zainteresowanych stron i wypracowanie najbardziej efektywnych rozwiązań. Przypominamy, że ustawa o układach zbiorowych, nad którą obecnie pracujemy w dialogu z rządem, choć potrzebna, nie wystarczy, by objąć rokowaniami 80% pracowników – jak wiodące kraje Unii Europejskiej. Dziś w Polsce to zaledwie 13%, znacznie poniżej unijnej średniej. Dlatego potrzebny jest dobry i odważny plan działania. Warto podkreślić, że OPZZ zgłosiło Ministerstwu Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej aż 25 konkretnych propozycji, które mają wzmocnić dialog społeczny i zwiększyć liczbę porozumień zbiorowych. Rada OPZZ postuluje o uwzględnienie tych postulatów poprzez włączenie ich do planu działania na rzecz promowania rokowań zbiorowych. Rada OPZZ zadeklarowała przy tym gotowość do dialogu i prowadzenia konstruktywnych negocjacji. Jesteśmy przekonani, że realizacja naszych postulatów oraz zapewnienie partnerom społecznym realnego wpływu na kształt przepisów wdrażających unijne regulacje umożliwi właściwą implementację dyrektywy. (KP) Pełna treść stanowiska dostępna TUTAJ

12 grudnia 2024

Podczas ostatniego posiedzenia Rady OPZZ omówiono najważniejsze kwestie dotyczące praw pracowniczych i polityki społecznej. Dyskusje dotyczyły m.in.: wdrażania unijnej dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych, propozycji zmian w składce na ubezpieczenie zdrowotne, rządowych planów dotyczących bonu senioralnego, monitorowania przestrzegania praw związkowych. Omówiono również obchody jubileuszu 40-lecia Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Z tej okazji odbyła się specjalna projekcja filmu podsumowującego galę jubileuszową Na posiedzeniu przyznane zostały również odznaczenia OPZZ. Aktu dekoracji dokonał Przewodniczący OPZZ, Piotr Ostrowski w asyście pozostałych członków kierownictwa: Barbary Popielarz, Sebastiana Koćwina oraz Błażeja Mądrzyckiego. Udekorowani zostali: Odznaczeniem III stopnia za zasługi dla OPZZ Mirosława Chodubska – ZNP Andrzej Radzikowski – ZNP Odznaczeniem okolicznościowym 40-lecia OPZZ Adam Olejnik – Międzyzakładowy ZZ „Odkrywka” KWB Bełchatów Jerzy Wiertelak – Przewodniczący Zrzeszenia ZZ Energetyków Wiesława Licha – Przewodnicząca Federacji NSZZ Przemysłu Lekkiego Janusz Szczerba – Prezes Rady Szkolnictwa Wyższego Elżbieta Aleksandrowicz – Przewodnicząca NSZZ Pracowników Wymiaru Sprawiedliwości RP Zofia Ostrowska - Związek Zawodowy Pracowników PKS w Gostyninie Halina Poszytek – Przewodnicząca Rady OPZZ Województwa Mazowieckiego Robert Kuźmicki – Przewodniczący NSZZ Pracowników Elektrowni Turów SA Miała również miejsce uroczystość wręczenia nagród Diamenty OPZZ. W tegorocznej edycji konkursu laureatami zostali: W kategorii - Najlepszy Związkowiec Jolanta Jaskółka – Związek Nauczycielstwa Polskiego; Teresa Pszczółka – Przewodnicząca Federacji ZZ Pracowników Gospodarki Komunalnej i Terenowej w Polsce;  Czesława Sońta – Przewodnicząca ZZ Poligrafów; Urszula Woźniak - Związek Nauczycielstwa Polskiego;  Grzegorz Kosin – Federacja ZZ Metalowców i Hutników w Polsce; Andrzej Otręba – Przewodniczący Rady OPZZ Województwa Dolnośląskiego; Bogumił Tyszkiewicz – Przewodniczący Federacji ZZ Górnictwa Węgla Brunatnego. - Najlepsza organizacja członkowska OPZZ, zrzeszająca do 500 członków Zakładowa Organizacja Związkowa Międzyzakładowego Związku Zawodowego Pracowników Grupy Kapitałowej ENEA w Zielonej Górze Związek Zawodowy „Metalowcy” w Starachowicach Związek Zawodowy Pracowników MM Kwidzyn - Najlepsza organizacja członkowska OPZZ, zrzeszająca powyżej 500 członków Organizacja Międzyzakładowa nr. 05-024 OPZZ Konfederacja Pracy

06 grudnia 2024

W dniu 6 grudnia 2024 r. w godz. 10:00-16:00 w Warszawie, przed siedzibą Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych odbywa się protest Sztabu Protestacyjnego Leśnych Związków Zawodowych, w skład którego wchodzą także związki zawodowe zrzeszone w OPZZ. Przedstawienie postulatów poprzez uliczną manifestację stało się koniecznością wobec braku realnego dialogu w kluczowych dla funkcjonowania branży leśnej i drzewnej kwestiach oraz działań strony rządowej wspierającej ten sektor gospodarki. Obawa o dalsze funkcjonowanie branży oraz miejsca pracy jest zasadniczym uzasadnieniem dzisiejszej manifestacji. Już 12 kwietnia 2024 r. skierowano do rządu stanowisko branży leśno-drzewnej, w którym wezwano Prezesa Rady Ministrów do podjęcia pilnych, niezbędnych działań zmierzających do zatrzymania destrukcji polskiego leśnictwa, wywołanej decyzjami płynącymi z Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Domagano się w szczególności: wycofania moratorium na użytkowanie lasów, wprowadzonego w dniu 8 stycznia 2024 r. przez Ministra Klimatu i Środowiska, poszanowania obowiązującego prawa oraz wycofania zarządzeń Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych dotyczących wyodrębnienia nadleśnictw tzw. puszczańskich, podjęcia działań na rzecz ochrony miejsc pracy w sektorze leśno-drzewny, realnego dialogu wobec zapowiadanych reform Lasów Państwowych, wycofania projektu zmiany ustawy o lasach i ustawy o ochronie przyrody, która została przygotowana Ministerstwo Klimatu i Środowiska bez analiz ekonomicznych, oceny jej skutków i wymaganych prawem konsultacji. Rząd nie podjął dialogu w tej sprawie dlatego listopadzie br., w imieniu organizacji związkowych związanych z leśnictwem oraz przemysłem drzewnym i meblarskim. ponownie skierowano apel do Prezesa Rady Ministrów w którym zwrócono, między innymi, uwagę na: negatywną ocenę planowanych przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska, radykalnych zmian w gospodarce leśnej w Polsce, które będą miały szkodliwy wpływ na kondycję gospodarki i rynek pracy, negatywną ocenę zmian zawartych w projekcie ustawy o zmianie ustawy o lasach oraz ustawy o ochronie przyrody, w tym ryzyka prywatyzacji lasów państwowych, obawy o znaczącą redukcją zatrudnienia w PGL Lasy Państwowe (w wyniku planowanego zmniejszenia liczby nadleśnictw i radykalnego ograniczenia prowadzenia przez PGL Lasy Państwowe zakresu gospodarki leśnej – w tym pozyskiwania drewna i odnawiania zasobów leśnych) a także utraty tysięcy miejsc pracy w sektorze prywatnym związanym z pozyskiwaniem drewna, ryzyko relokacji przedsiębiorstw przemysłu drzewnego i meblarskiego z Polski w związku z radykalnym ograniczeniem dostępu do surowca drzewnego przestanie być atrakcyjnym miejscem produkcji dla przedsiębiorstw tego sektora, brak uwzględnienia w polityce państwa dotyczącej sektora leśnego, drzewnego i meblarskiego potrzeb gospodarki, rynku pracy, lokalnych społeczności oraz konsekwencji społecznych i gospodarczych podejmowanych decyzji, pozorowanie dialogu społecznego w sprawach mających wpływ m.in. na zatrudnienie i miejsca pracy, Niestety, zarówno Premier jak i Ministerstwo Klimatu i Środowiska, do którego skierowano pismo zgodnie z właściwością (sic!), nie odnieśli się do dziś do spraw poruszonych przez związkowców w ww. wystąpieniu. Pojawiły się sygnały, że Dyrekcja PGL Lasy Państwowe rozważa wypowiedzenie układu zbiorowego dla pracowników Lasów Państwowych. W przekazie publicznym widoczne były też pierwsze wypowiedzi na temat możliwości likwidacji Lasów Państwowych w obecnym kształcie. Podjęcie przez rząd dialogu społecznego ze związkami zawodowymi działającymi w branży leśnej, drzewnej i meblarskiej celem poprawy sytuacji jest koniecznością! Ochrona przyrody, którą związki zawodowe popierają musi także uwzględniać interes gospodarczy i społeczny państwa. (oprac. KP)

05 grudnia 2024

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych zwróciło się z apelem do Rządu w sprawie realizacji zapowiedzi przygotowania stanowiska dotyczącego projektu ustawy wprowadzającej emerytury stażowe. Na początku grudnia Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych skierowało na ręce Wiceministra rodziny, pracy i polityki społecznej, Sebastiana Gajewskiego, apel w sprawie przygotowania stanowiska rządu do projektu ustawy realizującego postulat wprowadzenia emerytur stażowych. Zapowiedź przygotowania stanowiska do końca roku padła ze strony Ministra podczas posiedzenia nr 32 Komisji Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, które miało miejsce 26 lipca. Stanowisko Rządu opracowywane jest do pozarządowego projektu ustawy przez właściwy organ, w tym przypadku Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, i zawiera ogólną ocenę projektu oraz propozycję konkluzji Rady Ministrów. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych od 2010 r. nieprzerwanie zabiega o wprowadzenie emerytur stażowych. Idea emerytur stażowych, o które OPZZ walczy od lat, cieszy się wysokim poparciem społecznym. Pod projektem obywatelskim OPZZ w tej sprawie podpisało się ponad 700 tysięcy pracowników. (mp)

04 grudnia 2024

W Sejmie RP trwają prace nad uchwaleniem ustawy budżetowej na 2025 r., której treść przesądzi o wysokości wydatków państwa na płace pracowników sfery budżetowej w przyszłym roku. OPZZ przedstawił już Radzie Ministrów oraz Sejmowi RP swoją opinię w sprawie projektu ustawy budżetowej na rok 2025. Od lipca br. działamy w sprawie realizacji postulatu OPZZ, aby płace w sferze budżetowej wzrosły o co najmniej 15%. To wspólny postulat strony społecznej Rady Dialogu Społecznego. Niestety rząd w trakcie prac nad projektem budżetu podtrzymuje swoje stanowisko, aby wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej wyniósł w przyszłym roku 105,0% czyli był na poziomie prognozowanej inflacji. Oznacza to, że płace w budżetówce realnie nie wzrosną – nie można zatem mówić o podwyżce wynagrodzeń. Nie ma na to zgody OPZZ dlatego dziś, wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz zawnioskowała do Marszałka Sejmu RP o podjęcie działań na rzecz zmiany projektu ustawy budżetowej na rok 2025 celem zapewnienia pracownikom sfery budżetowej wzrostu wynagrodzeń w kolejnym roku o co najmniej 15% oraz przywrócenia sprawiedliwości systemu wynagradzania pracujących w sektorze finansów publicznych a przez to podniesienia rangi służb publicznych. Wezwaliśmy Marszałka Sejmu RP do uwzględnienia w ramach prac Sejmu RP nad projektem ustawy budżetowej na rok 2025 konieczności zmiany polityki wynagradzania pracowników sektora finansów publicznych i naprawy wieloletnich zaniedbań w tym obszarze, które skutkują utratą siły nabywczej płac pracowników administracji, niskimi płacami pracujących w sferze budżetowej i pogłębiającym się zjawiskiem spłaszczenia wynagrodzeń. Sytuacja materialna pracowników sfery budżetowej jest zła i wymaga pilnej interwencji ustawodawcy celem stworzenia podstaw prawnych do poprawy warunków zatrudnienia w sferze budżetowej. W wystąpieniu podkreśliliśmy, że państwo powinno być pracodawcą oferującym wysokiej jakości miejsca pracy a przez to wzorem dla sektora prywatnego gospodarki. Ustalony przez rząd w projekcie ustawy budżetowej na rok 2025 wzrost wskaźnika wynagrodzeń w sferze budżetowej jest na niższym poziomie aniżeli określony na kolejny rok wzrost płacy minimalnej, co pogłębi zjawisko spłaszczenia wynagrodzeń w sektorze finansów publicznych. Projekt ustawy, w części wydatkowej, nie uwzględnia także ostatecznie ustalonej przez Radę Ministrów wysokości minimalnego wynagrodzenia na 2025 r., czego rezultatem będzie ograniczenie możliwości kształtowania wynagrodzeń w sektorze publicznym, w szczególności pracowników otrzymujących płacę wyższą niż minimalne wynagrodzenie za pracę. OPZZ zwrócił zatem uwagę, że wymaga to interwencji Sejmu RP. Wezwaliśmy zatem Sejm RP do podjęcia działań na rzecz zmiany projektu ustawy budżetowej. Konieczne jest zapewnienie pracownikom sfery budżetowej wzrostu wynagrodzeń o co najmniej 15% i przywrócenie sprawiedliwości społecznej w systemie wynagradzania pracowników sektora finansów publicznych. Wskaźnik wzrostu wynagrodzeń sfery budżetowej dotyczy zarówno administracji centralnej jak i samorządowej, dlatego OPZZ walcząc o zmianę tego wskaźnika działa na rzecz poprawy sytuacji płacowej w szeroko pojętym sektorze finansów publicznych. (KP)

04 grudnia 2024

Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych rozpoczyna akcję informacyjno-protestacyjną, będącą odpowiedzią na brak skutecznych działań rządu w obszarze polityki klimatyczno-energetycznej i przemysłowej państwa. Akcja jest związana z propozycjami polityki klimatyczno-energetycznej Polski zawartymi w ostatniej aktualizacji Krajowego Planu Energii i Klimatu, które nie uwzględniają podstawowych kwestii społecznych i pracowniczych i wymagają licznych zmian. Ma też na celu uwypuklenie potrzeby powołania strategii przemysłowej Polski, niezbędnej z punktu widzenia rozwoju gospodarczego i bezpieczeństwa kraju. Uwzględnienie naszych postulatów oraz podjęcie konkretnych działań naprawczych przez rząd z wykorzystaniem dyplomacji na poziomie europejskim, pozwoli na wypracowanie w obszarze transformacji klimatycznej rozwiązań sprawiedliwych społecznie i korzystnych dla wszystkich. Niestety, brak otwartości rządzących na dialog w tej sprawiebędzie prowadził do rosnącego napięcia i niezadowolenia oraz sprzeciwu wobec transformacji klimatycznej, skutkującego zrozumiałym oporem i dalej idącymi działaniami związków zawodowych. Akcja OPZZ jest głosem rosnącego niezadowolenia pracowników z sytuacji wynikających bezpośrednio lub pośrednio z polityki państwa w tym obszarze: licznych zwolnień w sektorze przemysłowym i zagrożenia kolejnymi; długotrwałej złej sytuacji przemysłu hutniczego; narastających problemów branż automotive, cementowej, meblarskiej, czy chemicznej; braku związku między harmonogramem umowy społecznej dot. transformacji sektora węgla kamiennego a działaniami spółek górniczych i strategiami krajowymi (KPEiK); braku odpowiednich informacji i włączania strony społecznej w proces restrukturyzacji aktywów węglowych i zmian strategii państwowych spółek; niskiego poziomu zaangażowania strony rządowej w dialog społeczny w zakresie transformacji; prognozowanych rosnących kosztów gospodarstw domowych związanych z wprowadzaniem opłat w ramach ETS2; ryzyka załamania sytuacji gospodarczej w regionach górniczych; niepewnej przyszłości zatrudnionych w energetyce konwencjonalnej; braku mechanizmów wzmacniających tworzenie dobrej jakości miejsc pracy w związku z transformacją. Krytyczna opinia OPZZ do strategii klimatyczno-energetycznej KPEiK (dostępna w całości TUTAJ) skupia się na sześciu głównych obszarach: praca, w tym umowy społeczne dot. pracowników górnictwa i energetyki, koordynacja procesu transformacji, wpływ na społeczeństwo, funkcjonowanie systemu energetycznego, oraz konieczność uwzględnienia strategii dla przemysłu. Kluczowe kwestie, które zdaniem OPZZ wymagają poprawienia lub wpisania do KPEiK to: • realne oszacowanie wpływu polityki klimatycznej na rynek pracy, zatrudnienie i wynagrodzenia, • adekwatne środki krajowe wspierające transformację regionów węglowych, • warunkowość środków przeznaczanych na transformację w celu poprawy jakości zatrudnienia w kraju i zwiększenia poziomu pokrycia układami zbiorowymi, • spójność i koordynacja procesu transformacji, • wpisanie do KPEiK i realizacja umów społecznych z pracownikami górnictwa i energetyki, • zmniejszenie poziomu ubóstwa energetycznego i nierówności społecznych, • utrzymanie i poprawa warunków dla funkcjonowania przemysłu w Polsce. W opinii OPZZ przywołujemy m.in. dokument z uwagami Komisji Europejskiej do KPEiK z dnia 24 kwietnia 2024, w którym czytamy: „KE zaleca, aby Polska: (a) Przedstawiła bardziej szczegółowe informacje na temat konsekwencji transformacji klimatycznej i energetycznej dla społeczeństwa, zatrudnienia i umiejętności lub wszelkich innych skutków dystrybucyjnych, a także na temat planowanych celów, polityk i środków wspierających sprawiedliwą transformację. (b) Określiła formę wsparcia, wpływ inicjatyw, grupy docelowe i przeznaczone na ten cel zasoby, z uwzględnieniem zalecenia Rady w sprawie zapewnienia sprawiedliwej transformacji w kierunku neutralności klimatycznej”. Tymczasem tych szczegółów brak, a kwestiom zmian zatrudnienia ten ponad 700-stronnicowy dokument poświęca zaledwie kilka akapitów nie operując szacunkami wynikającymi z przyjętych założeń. Taka sytuacja nie pozwala realnie ocenić wpływu KPEiK na społeczeństwo i gospodarkę, jednocześnie pozostawiając sporo obaw. OPZZ uważa też, że wydawanie funduszy na transformację powinno wiązać się z warunkowością umożliwiającą promowanie dobrych form zatrudnienia i zwiększanie liczby miejsc pracy objętych układami zbiorowymi co pomoże w osiąganiu celów wdrażanej obecnie Dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Pokrycie układami zbiorowymi w Polsce to zaledwie 13% podczas gdy wymagane jest dążenie do 80%. Spośród innych wad strategii należy wymienić brak określenia wyraźnego ośrodka koordynującego transformację – dziś są w nią mocno zaangażowane aż cztery resorty, co utrudnia sytuację interesariuszom ze strony społecznej, zmniejsza jakość dialogu i możliwość partycypacji obywateli w procesie, ale też prowadzi do sprzeczności po samej stronie rządowej. Podobne rozdrobnienie ma miejsce także jeśli chodzi o rządowy nadzór nad sprawami przemysłu. Jeśli chodzi o regiony węglowe głównym źródłem funduszy na zmiany w nich zachodzące mają być fundusze unijne – bez znaczącego udziału źródeł krajowych. Są to sumy zdecydowanie niewystarczające i ok. 10-krotnie mniejsze niż np. te przeznaczone dla regionów węglowych przez władze w Niemczech, przy jednoczesnej większej skali wyzwania w Polsce. Zwracają uwagę prognozy malejącej dostępności mocy ze stabilnych źródeł w krajowym systemie energetycznym, mimo szacunków rosnącego na nią zapotrzebowania. Zgodnie z przewidywaniami Polskich Sieci Energetycznych w ciągu najbliższej dekady możemy się spodziewać nawet 9,5 GW braków mocy w szczytach zapotrzebowania. Wynika to m.in. z prognozowanych wyłączeń wielu bloków węglowych, dla których jednak brak jeszcze alternatywy w postaci energetyki jądrowej czy magazynów energii i to mimo zwiększania produkcji prądu z importowanego gazu ziemnego. Tą alternatywą na czas transformacji mogą być jednak bloki klasy 200 MW, pod warunkiem stworzenia systemu umożliwiającego im pracę w szczytach poboru mocy w kraju zgodnie z wynikami programu Bloki 200+. Wiąże się to także z zabezpieczeniem dostaw węgla czyli wdrażaniem zapisów umowy społecznej z 2021, z której treścią KPEiK powinien być ściśle związany. Problemem są szacunki dot. ubóstwa energetycznego, które zdaniem ekspertów m.in. polskiego oddziału Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu opierają się na uśrednionych wskaźnikach nie oddających rzeczywistości. Tym bardziej, że wpływ planowanego systemu ETS 2 w poważny sposób zwiększy koszty ogrzewania dużej części gospodarstw domowych zanim zacznie przynosić efekty w postaci funduszy na termomodernizację. OPZZ postuluje także utworzenie strategii przemysłowej kraju, która powinna współgrać ze strategią klimatyczno-energetyczną pozwalając jednocześnie na utrzymanie krajowej produkcji, mającej kluczowy wpływ na zatrudnienie i PKB Polski (niemal 20% pracowników i 25% PKB kraju to sam przemysł wytwórczy), oraz zapobiec ucieczce emisji poza granice UE. Więcej na ten temat m.in. TUTAJ  Strategie zmian, które mamy nazywać sprawiedliwa transformacją muszą uwzględniać takie czynniki jak wpływ na zatrudnienie, gospodarkę, bezpieczeństwo socjalne obywateli, muszą zmniejszać nierówności społeczne i ubóstwo energetyczne i muszą być zgodne z naczelną zasadą „nie zostawiania nikogo w tyle”. Nie mogą prowadzić do likwidacji i poddania walkowerem tych sektorów gospodarki czy wytwórców niezbędnej energii, których funkcjonowanie w obecnym modelu staje się trudne. Nie mogą prowadzić do zubożenia całych regionów kraju albo grup społecznych. W przeciwnym razie likwidacja zamiast transformacji będzie budzić uzasadniony i naturalny odruch oporu, który związki zawodowe będą zobowiązane stanowczo wyrażać. Zachęcamy do śledzenia mediów społecznościowych centrali OPZZ i organizacji członkowskich OPZZ pod hasztagiem #OPZZniconasbeznas Treść opinii OPZZ do projektu aktualizacji Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030 roku