21 marca 2025

[fot: www.domochemicals.com] Zarząd DOMO Engineering Plastics Poland ogłosił plan zawieszenia pracy linii polimeryzacyjnych oraz zatrzymania zakładu regeneracji Kaprolaktamu w Gorzowie Wielkopolskim. Decyzja ta zapadła bez konsultacji z ciałami społecznymi i może mieć negatywne skutki dla pracowników oraz regionu. Poniżej publikujemy pełną treść listu otwartego Związków Zawodowych w tej sprawie. List otwarty Związków Zawodowych: Gorzów Wlkp., dn., 20 marca 2025r. Związki Zawodowe przy DOMO Engineering Plastics Poland Gorzów Wielkopolski List otwarty Związki Zawodowe są zaniepokojone zaistniałą sytuacją, jaka ma miejsce w Zakładzie DOMO, w Gorzowie Wlkp. dotyczącą ogłoszonego 17.02.2025 r. projektu Dostosowanie operacji w Zakładzie Polimeryzacji- kontynuacja wybranych procesów, suszenia i pakowania, z jednoczesnym zawieszeniem pracy linii polimeryzacyjnych i zatrzymaniem pracy zakładu regeneracji Kaprolaktamu. Fakt pominięcia ciał społecznych lokalnych i ogólnozakładowych (EWC Europejskiej Rady Zakładowej) w obowiązkowym procesie informacji i konsultacji sprawił, że zaistniała sytuacja pokazała brak dobrej woli Zarządu DOMO, oraz brak chęci prowadzenia transparentnego dialogu. To właśnie w tej sytuacji pojawiła się przestrzeń, aby zacieśnić naszą współpracę, a zastosowana przez Zarząd taktyka dowiodła, że nie ma mowy o budowaniu zaufania. W Polsce obecnie, w ramach nasilającego się europejskiego i światowego kryzysu ekonomicznego, m.in cen paliw, surowców i energii- wiele przedsiębiorstw i organizacji gospodarczych jest zamykanych, ograniczanych, stosowane są redukcje zatrudnienia. Rząd RP nie prowadzi skoordynowanego monitoringu tej recesji, z trudnością przebija się to do świadomości społeczeństwa. Ale trzeba odróżnić sytuacje, w których właścicielami zamykanych firm są podmioty zagraniczne, które w te firmy od początku zainwestowały lub zbudowały w Polsce, a co innego kiedy są to podmioty z dominującym kapitałem polskim. Przypadku zatrzymania polimeryzacji w Gorzowie nie można przypisywać "ogólnemu kryzysowi w Polsce." 1. Instalacja Poliamidu 6 w Gorzowie istnieje 55 lat, jest owocem polskiego dorobku i myśli technicznej tysięcy pracowników. Instalacja po wieloletnich modernizacjach jest w dobrym stanie techniczno-eksploatacyjnym. 2. Instalacja PA6 w Gorzowie jest obecnie największą i jedyną w Europie instalacją PERIODYCZNEGO wytwarzania PA6, ze wszystkimi jej zaletami i z przewagą aplikacyjną nad powszechnymi w Europie i w świecie instalacjami CIĄGŁYMI. 3. Instalacja PA6 w Gorzowie jest jedyną pozostałą instalacją pełnej syntezy chemicznej w Gorzowie i w Regionie. Jest dziedzictwem dorobku i tradycji Zakładów Włókien Chemicznych STILON i dorobku POLSKIEJ CHEMII i POLSKICH CHEMIKÓW Pragniemy zaznaczyć, że mamy świadomość niepomyślnej, z roku na rok pogarszającej się sytuacji ekonomicznej DOMO i zdajemy sobie sprawę, że zarządzający firmą pracują nad poprawieniem sytuacji finansowej firmy. Celem przedstawienia naszego stanowiska w tym liście jest tylko i wyłącznie zwrócenie uwagi na niedopuszczalne, w naszej opinii, zachowanie względem ciał społecznych i pracowników z Polski. Jednocześnie jest to kolejny krok w kierunku zwijania produkcji w branży chemicznej w Gorzowie Wlkp., którego negatywne skutki odczują pracownicy i kooperanci. Skan pisma dostępny TUTAJ

21 marca 2025

19 marca br. w OPZZ odbyło się posiedzenie Zespołu ds. polityki gospodarczej i finansów publicznych, które w dużym stopniu poświęcono kondycji sektora chemicznego. Zespół, w którym wzięła udział wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, poprowadził Zygmunt Mierzejewski. Wysokie ceny energii, nierówna konkurencja z państwami trzecimi oraz konieczność realizacji obowiązków wynikających z celów UE w obszarze klimatu, w tym ponoszenia kosztów emisji CO₂ powodują, że przedsiębiorstwa z sektora chemicznego są w coraz bardziej dramatycznej sytuacji. Przykładem jest Qemetica Soda Polska S.A., o której pisaliśmy tutaj (https://www.opzz.org.pl/aktualnosci/kraj/2025/iii/akcja-solidarnosciowa-wspieramy-pracownikow-qemetica-soda-polska-s-a), deklarująca zwolnienia większości pracowników i stojąca przed widmem zamknięcia biznesu. Firmę pogrążyła m.in. nieuczciwa konkurencja firm sprowadzających sodę z miejsc objętych sankcjami. Do tej pory nie udzielono wsparcia postulowanego przez związki zawodowe z OPZZ, które ochroniłyby pracowników przed utratą miejsca pracy a region przed kryzysem. Zmiany uwarunkowań ekonomicznych i geopolitycznych zachodzą tak szybko, że utrudniona jest adaptacja do nich. Niewidoczna jest aktywność rządu w obszarze polityki gospodarczej. Brakuje działań państwa skutecznie chroniących krajowy rynek, wspierających firmy w działaniach dostosowawczych oraz przeciwdziałających zwolnieniom. Dzieje się to mimo informowania przez związkowców z OPZZ o fatalnych perspektywach firm odpowiednich resortów, posłów, senatorów, samorządowców i europarlamentarzystów a także wykorzystywania instytucji dialogu społecznego takich jak Wojewódzkie Rady Dialogu Społecznego. Mimo deklaracji, faktyczna bierność powoduje utratę konkurencyjności firm i zwolnienia pracowników w sektorze chemicznym, który jest kluczowy nie tylko dla dobrej kondycji regionów ale także dla bezpieczeństwa surowcowego i obronnego państwa. Brakuje także skutecznej ochrony rynku unijnego, sankcje są niepełne i obchodzone a cła niewystarczające albo zbyt niskie. Reakcja UE powinna być szybka aby przeciwdziałać dalszej utracie konkurencyjności przez rodzime firmy. W ostatnim czasie Komisja Europejska przedstawiła szereg dokumentów o charakterze strategicznym, jednak ich wdrożenie zajmie dużo czasu, którego firmy i ich pracownicy nie mają. Zespół zapoznał się także z sytuacją w Grupie Kapitałowej Azoty oraz Anwil Włocławek, która wydaje się na ten moment stabilna, jednak spółki są pod dużą presją rosnących kosztów energii i opłat za emisję CO₂. Nie sprzyjała im także w ostatnim czasie sytuacja w sektorze budowlanym, z którego notowano niższy popyt na produkty chemiczne. W ostatnich latach firmy wydawały duże środki np. na reklamę i sponsoring, które w ocenie związkowców powinny być przeznaczane na inwestycje. Z drugiej strony wskazano, że nawet jeśli firmy chcą inwestować w ekologiczne źródła energii, sprzeciwiają się temu niektóre samorządy. Wskazano, że skoro środki z emisji nie są przeznaczane na transformację to nie powinny być pobierane bowiem nie wspierają gospodarki w sprawiedliwym przejściu i utrzymaniu konkurencyjności. Podkreślono, że Europejski Zielony Ład jest kierunkowo słuszny jednak jego treść jest wybiórcza i nie uwzględnia celu neutralności technologicznej a docelowe cele określono bez wzięcia pod uwagę uwarunkowań poszczególnych państw UE, w tym Polski. Ponownie podkreślono potrzebę skutecznych i wysokich ceł na produkty nie przestrzegające wymogów środowiskowych obowiązujących w UE i egzekwowania sankcji wprowadzonych w następstwie zbrojnego ataku Rosji na Ukrainę. Zdecydowanie gorsza jest sytuacja w zakładzie DOMO w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie ogłoszono wygaszenie jednej z linii produkcyjnej. Pracownicy obawiają się tam o miejsca pracy a związkowcy z OPZZ skierowali do zarządu spółki list otwarty w sprawie dalszego funkcjonowania ww. zakładu. Członkowie Zespołu wskazali, że ze względu na trudną sytuację ekonomiczną w wielu firmach nie było w ostatnim czasie podwyżek wynagrodzeń pracowników. Pracowników wielu firm zachęca się do tzw. dobrowolnych odejść a ich warunki są często niekorzystne. Obawy o miejsca pracy sygnalizowali także związkowcy z sektora motoryzacyjnego, gdzie odbiorcy ich produktów nie przystąpili w tym roku do typowych negocjacji cenowych zakupu ich produktów. Dyskusja potwierdziła po raz kolejny zapotrzebowanie na większą i skoordynowaną aktywność rządu w obszarze polityki gospodarczej oraz konieczność pilnego przygotowania i wdrożenia polityki przemysłowej państwa. Członkowie Zespołu oczekują także realnego dialogu społecznego w ramach branżowych Zespołów Trójstronnych, WRDS oraz RDS. Wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, zadeklarowała kontynuację działań wspierających organizacje związkowe z OPZZ w ich aktywności na rzecz pracowników. Kolejne posiedzenie Zespołu zostanie m.in. poświęcone problematyce wynagrodzeń w sektorze przedsiębiorstw oraz w sektorze finansów publicznych. (KP)

18 marca 2025

W siedzibie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej odbyło się kolejne spotkanie Zespołu ds. wdrożenia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie równości wynagrodzeń kobiet i mężczyzn. W obradach uczestniczyli przedstawiciele ministerstw oraz organizacji społecznych, w tym Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, które przedstawiło swoje stanowisko dotyczące wdrażania unijnych regulacji.Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej Zespół ds. wdrożenia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub za pracę o takiej samej wartości został powołany przez Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, mister rodziny, pracy i polityki społecznej. W jego skład wchodzą przedstawiciele resortu rodziny, Głównego Urzędu Statystycznego, Ministerstwa Sprawiedliwości, Urzędu Ochrony Danych Osobowych, Urzędu Zamówień Publicznych oraz Państwowej Inspekcji Pracy. Podczas posiedzenia Zespołu omówiono kluczowe kwestie związane z wdrażaniem Dyrektywy 2023/970 dotyczącej przejrzystości wynagrodzeń. Przedstawiciele strony rządowej przedstawili analizę wybranych przepisów oraz wskazali najważniejsze zagadnienia związane z jej implementacją. W szczególności zwrócono uwagę na konieczność wypracowania mechanizmów, które zapewnią skuteczne egzekwowanie zasady równej płacy za tę samą pracę lub pracę o tej samej wartości. W trakcie dyskusji OPZZ podkreśliło, że nawet najlepiej skonstruowane regulacje prawne na poziomie krajowym nie przyniosą oczekiwanych rezultatów i nie zmniejszą luki płacowej, jeśli nie zostaną stworzone skuteczne narzędzia wspierające pracowników w negocjacjach płacowych zarówno na poziomie przedsiębiorstwa, jak i w skali ogólnokrajowej. Obecnie jedynym instrumentem, który umożliwia wpływanie związków zawodowych na poziom wynagrodzeń są negocjacje w zakresie płacy minimalnej oraz wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej prowadzone corocznie w Radzie Dialogu Społecznego. Zdaniem OPZZ niezbędne jest poszerzenie tych możliwości o dodatkowe mechanizmy, które pozwolą na skuteczniejsze ograniczanie luki płacowej. OPZZ zwróciło uwagę na niski stopień objęcia pracowników układami zbiorowymi pracy w Polsce, wynoszący jedynie około 12-13%, oraz konieczność opracowania planu działania na rzecz wspierania rokowań zbiorowych, zgodnie z dyrektywą o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych w Unii Europejskiej, która rekomenduje zwiększenie ich zasięgu do poziomu poniżej 80%. Tylko w ten sposób możliwe będzie realne podniesienie standardów płacowych, zwłaszcza dla kobiet, które wciąż mierzą się z problemem nierówności wynagrodzeń. OPZZ wskazało także na historyczne regulacje, które do 2010 roku umożliwiały prowadzenie negocjacji dotyczących wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na poziomie centralnym. Uchylenie ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców pozbawiło przedstawicieli pracowników skutecznych narzędzi wpływu na kształtowanie polityki płacowej w przedsiębiorstwach. Dlatego OPZZ opowiedziało się za przywróceniem mechanizmu ustalania wskaźnika przyrostu wynagrodzeń na poziomie krajowym oraz obligatoryjnym corocznym prowadzeniem negocjacji płacowych na poziomie zakładów pracy. W ocenie związku ułatwiłoby to osiąganie kompromisów między pracodawcami a przedstawicielami pracowników, a także pozwoliłoby skuteczniej ograniczać nierówności płacowe. Wdrażanie dyrektywy o przejrzystości wynagrodzeń jest istotnym krokiem na drodze do niwelowania nierówności płacowych. OPZZ deklaruje dalsze zaangażowanie w ten proces i dąży do tego, aby nowe regulacje sprzyjały zarówno pracownikom, jak i stabilności rynku pracy. (nq)

14 marca 2025

13 i 14 marca odbyło się pierwsze w bieżącym roku szkolenie Akademii Organizowania OPZZ. To już piąty sezon tego cyklu! Szkolenie od początku ma miejsce dzięki wsparciu Fundacji im. Friedricha Eberta. Za zawartość merytoryczną odpowiadali trenerzy Centrum Organizowania Związków Zawodowych – Małgorzata Maciejewska i Sebastian Barański. Stronę logistyczną ułatwiła Fundacja Wsparcie. Akademia służy rozwijaniu umiejętności wzmacniania struktur związkowych przez pozyskiwanie i aktywizowanie nowych członków organizacji. Pierwsza tegoroczna grupa była zróżnicowana zarówno jeśli chodzi o długość działalności związkowej jak i doświadczenia. Najmłodsi stażem uczestnicy współtworzą struktury w swoich zakładach od około roku, najstarsi od ponad 30 lat. Ta wymiana perspektyw jest ważnym elementem tego typu szkoleń. W programie nie zabrakło stałych elementów, takich jak rozmowy 1:1, mapowanie zakładu pracy czy strukturalne planowanie rozwoju związku. Szkolenie składa się z dwóch części, z których kolejna odbędzie się we wrześniu. Marcowa Akademia Organizowania OPZZ rozpoczyna trzy wiosenne tury tegorocznej edycji. Wkrótce do Ogólnopolskich Organizacji Członkowskich i Rad Wojewódzkich OPZZ trafią zaproszenia na kolejną edycję, która rozpocznie się 15-16 kwietnia. Zachęcamy do śledzenia i zapisów osoby, które chcą zwiększyć liczbę członków swoich organizacji i przyczyniać się do wzrostu znaczenia ruchu związkowego w Polsce. MZ

13 marca 2025

Współpraca instytucjonalna OPZZ i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w obszarze ubezpieczeń społecznych oraz wspólne przedsięwzięcia upowszechniające wiedzę i edukację emerytalną to główny temat dyskutowany podczas posiedzenia Rady OPZZ w dniu 12 marca br. W obradach uczestniczył Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Pan Zbigniew Derdziuk wraz z dyr. Gabinetu Prezesa ZUS Panią Barbarą Owsiak. Związkowcy, członkowie Rady mogli także skorzystać z poradnictwa dotyczącego świadczeń emerytalno – rentowych oraz sprawdzić bądź założyć profil PUE ZUS (Platforma Usług Elektronicznych) przez pracowników i ekspertów z I Oddziału ZUS w Warszawie.  Problematyka ubezpieczeń społecznych w kontekście korzystania i uprawnień obywateli ze świadczeń emerytalno – rentowych, ich waloryzacja,  zasady podlegania ubezpieczeniom i wyzwania związane z demografią i zmianami na runku pracy to istotne zagadnienia poruszane podczas posiedzenia Rady OPZZ. Prezes ZUS Zbigniew Derdziuk przedstawił szczegółowy zakres działalności Zakładu oraz mechanizmy, jakie wpływają na kształt świadczeń emerytalnych i rentowych, także w ujęciu historycznym i finansowym. Odniósł się do obecnych aktywności ZUS, w tym tych związanych z wdrażaniem renty wdowiej czy informatyzacji i automatyzacji instytucji ZUS.  Podczas spotkania podkreślano, że polski system ubezpieczeń społecznych stoi dziś przed wyzwaniami demograficznymi, a prognozy Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jednoznacznie wskazują na spadek populacji w wieku produkcyjnym i wzrost liczby Polaków w wieku poprodukcyjnym. Oznacza to już i w przyszłości coraz większy deficyt w funduszu emerytalnym i chorobowym. Stąd ważne jest, by na system zabezpieczenia społecznego patrzeć i z punktu widzenia solidaryzmu społecznego, ale także – co oczywiste poprzez indywidualne decyzje do podejmowania lub nie aktywności zawodowej po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego. Nie ma oczywiście zgody społecznej, ale też naszego związkowego środowiska na podnoszenie wieku emerytalnego i zgodnie z opinią rządu  - temat ten nie będzie podnoszony w debacie i decyzjach politycznych. Niemniej jednak istotną jest wiedza, że praca się opłaca i jeśli są ku temu wystarczające warunki zdrowotne, czy te związane z organizacją pracy – każdy kolejny przepracowany rok znacząco wpływa na wysokość przyszłego świadczenia. Przeciętna wysokość wypłacanej dziś emerytury wynosi niecałe 4 tys. zł (3 862, 63 zł, XII 2024 r.). Jednocześnie w Polsce tylko co szósta osoba w wieku powyżej 60 roku życia jest aktywna zawodowo, choć 68 proc. seniorów dobrze ocenia swoje zdrowie. Stąd ważne jest poznanie i zrozumienie mechanizmów systemu ubezpieczeń społecznych i pogłębianie świadomości własnej przezorności dla zapewnienia sobie bezpieczeństwa finansowego na starość.  Prezes ZUS i przewodniczący OPZZ nawiązali w ten sposób do kampanii informacyjno – edukacyjnej, która w najbliższej przyszłości będzie realizowana przez OPZZ i ZUS w zakresie upowszechniania wiedzy o świadczeniach emerytalno - rentowych. Dyskusja z udziałem członków Rady koncentrowała się także na takich zagadnieniach jak m.in. mechanizm składki rentowej, prewencja wypadkowa w ZUS i KRUS, fundusz chorobowy i zwolnienia lekarskie, emerytury stażowe, bony żywieniowe i interpretacja ZUS w tej sprawie, emerytury górnicze, renta wdowia itp.  Współpraca z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych jest bieżąca i systematyczna; wynika także z podpisanej Umowy o współpracy z 11 maja 2023 r. pomiędzy ZUS i OPZZ. Kolejnym wspólnym wydarzeniem będzie organizowana w przyszłym tygodniu (20 marca br.) konferencja poświęcona problematyce emerytur pomostowych w siedzibie OPZZ. Renata Górna, OPZZ

11 marca 2025

6 marca 2025 roku w Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” w Warszawie odbyło się posiedzenie Zespołu Problemowego Rady Dialogu Społecznego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń społecznych. Obradom przewodniczył Leszek Miętek z OPZZ. Jednym z kluczowych tematów posiedzenia była reforma systemu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej.Norbert Kusiak, dyrektor Wydziału Polityki Gospodarczej Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, OPZZ wniosło pod obrady Zespołu temat zmiany modelu kształtowania wynagrodzeń w sektorze publicznym. Zagadnienie to znalazło się również w harmonogramie prac Rady Dialogu Społecznego na 2025 rok jako jedno z głównych. W trakcie posiedzenia przyjęto szczegółowy harmonogram prac Zespołu na nadchodzący rok. Ustalono, że w kolejnych miesiącach omówione zostaną kluczowe zagadnienia, takie jak polityka podatkowa, w tym podniesienie wysokości ulgi podatkowej dla członków związków zawodowych, analiza struktury wynagrodzeń w gospodarce narodowej, świadczenia na rzecz rodzin, wdrożenie unijnej dyrektywy dotyczącej adekwatnych wynagrodzeń minimalnych, a także dyrektywy w sprawie równości i przejrzystości wynagrodzeń. Centralnym punktem dyskusji stała się jednak analiza obecnego systemu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. OPZZ przedstawiło propozycję głębokiej reformy, podkreślając konieczność dostosowania systemu płac do zakresu obowiązków i odpowiedzialności pracowników sfery publicznej, a także zapewnienia sprawiedliwości społecznej. Kluczowe założenia reformy powinny obejmować stworzenie przejrzystej i hierarchicznej struktury płac, powiązanie wynagrodzeń z efektywnością pracy i kompetencjami, wprowadzenie mechanizmu regularnej waloryzacji oraz eliminację problemu spłaszczenia płac w sektorze budżetowym. OPZZ zaznaczyło, że skuteczna reforma wymaga współpracy trzech kluczowych aktorów: rządu, środowiska naukowego i partnerów społecznych. Rząd powinien zapewnić niezbędne dane oraz finansowanie badań, a także przygotować projekty legislacyjne. Środowisko akademickie mogłoby natomiast opracować analizy, modelować scenariusze reform i zbadać najlepsze rozwiązania stosowane w innych krajach. Kluczową rolę w procesie reformy powinni odegrać partnerzy społeczni, wskazując na fundamentalne problemy obecnego systemu oraz proponując konkretne rozwiązania. OPZZ zwróciło uwagę, że jednostronne decyzje rządu w zakresie stworzenia nowego systemu wynagrodzeń mogą prowadzić do krótkoterminowych rozwiązań, które nie uwzględniają długofalowych potrzeb rynku pracy i oczekiwań stron dialogu społecznego. Dlatego istotne jest kontynuowanie dialogu w ramach RDS i ze środowiskiem naukowym, a także zapewnienie odpowiedniego finansowania ekspertyz i analiz. W nadchodzących tygodniach zaplanowano szczegółową analizę możliwości pozyskania niezbędnych danych oraz rozpoczęcie prac nad nowym, kompleksowym modelem wynagrodzeń w sferze publicznej. Spotkanie zakończono zobowiązaniem do prowadzenia dalszych konsultacji oraz przedstawienia szczegółowych oczekiwania wszystkich stron dialogu społecznego. (nq)

05 marca 2025

Trwa akcja solidarnościowa z pracownikami Qemetica Soda Polska S.A. – jedynego producenta sody kalcynowanej w Polsce i jednego z dwóch w Europie. Zakłady Qemetica Soda Polska S.A. stanęły w obliczu poważnego kryzysu, wynikającego z nierównej konkurencji ze strony firm spoza Unii Europejskiej, szczególnie z Turcji. Europejscy producenci sody, ze względu na unijne regulacje i wysokie koszty produkcji, nie są w stanie rywalizować z tańszym importem. W efekcie, w lutym 2025 roku wstrzymano produkcję w zakładzie w Janikowie, a zakład w Inowrocławiu również stoi przed zagrożeniem zamknięcia. Upadek tych firm oznaczałby nie tylko likwidację miejsc pracy w tych zakładach, ale także uderzyłby w podmioty współpracujące z nimi. OPZZ aktywnie działa na rzecz ochrony przemysłu chemicznego w Polsce. Wystąpiliśmy już w tej sprawie do Prezesa Rady Ministrów oraz uczestniczyliśmy w posiedzeniu Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego w województwie kujawsko-pomorskim. Dodatkowo, Federacja Związków Zawodowych Przemysłu Chemicznego, Szklarskiego i Ceramicznego w Polsce zainicjowała akcję wysyłania petycji do Prezesa Rady Ministrów. W związku z tym, zwracamy się do Was z apelem o wysłanie petycji w imieniu Waszych organizacji na adres Kancelarii Prezesa Rady Ministrów: bprm@kprm.gov.pl, a także do wiadomości Przewodniczącego FZZPCHSZiC w Polsce, Andrzeja Krajewskiego: pawel.krajewski@qemetica.com. Treść listu do Prezesa Rady Ministrów: Szanowny Panie Premierze, zwracamy się do Pana Premiera z petycją o podjęcie działań w celu wyrównania konkurencji europejskich producentów sody z producentami spoza UE oraz w celu ochrony unijnego przemysłu sodowego przed konkurencją ze strony firm spoza UE. Wyjaśnić należy, że już od wielu miesięcy producenci sody kalcynowanej w Europie przestali być konkurencyjni i przegrywają rywalizację z producentami spoza UE, w szczególności z Turcji. Wynika to z tego, że przedsiębiorcy ci odczuwają negatywne skutki unijnych regulacji, takich jak pakiet „Gotowi na 55”. Skutki te to przede wszystkim dużo wyższe koszty produkcji w porównaniu z kosztami produkcji poza UE. Można wskazać na konkretny przykład zakładu Qemetica Soda Polska S.A. w Janikowie, który w lutym 2025 r. musiał wstrzymać produkcję i stoi przed widmem likwidacji, co spowoduje likwidację miejsc pracy w tej spółce, jak i w podmiotach współpracujących z tym zakładem. Podobny los może spotkać zakład Qemetica Soda Polska S.A. w Inowrocławiu. Znane są też inne przykłady zamknięcia w UE zakładów produkujących sodę. Powyższe wynika z tego, że europejscy producenci z branży sodowej, jak i innych branż chemicznych, nie są w stanie konkurować z firmami spoza UE, w szczególności z Turcji, które mogą dostarczać sodę kalcynowaną na rynek unijny po znacznie niższych cenach, ponieważ nie muszą spełniać rygorystycznych norm emisyjnych czy środowiskowych. Konieczne jest zatem podjęcie przez Komisję Europejską kroków w celu wyrównania konkurencji producentów sody kalcynowanej z UE i spoza UE, przykładowo poprzez podwyższenie ceł na sodę kalcynowaną spoza UE oraz podjęcie działań ochronnych, które pozwolą na uniknięcie likwidacji zakładów produkujących sodę kalcynowaną. Wnosimy zatem o podjęcie przez rząd działań prowadzących do skutecznej ochrony przed nieuczciwą konkurencją z państw trzecich. Każdy głos ma znaczenie! Wasze wsparcie może pomóc w zachowaniu miejsc pracy i przyszłości polskiego przemysłu chemicznego. Dziękujemy za Wasze zaangażowanie i solidarność! ŁM

04 marca 2025

W Radzie UE trwają prace nad dyrektywą w sprawie stażystów. Pisaliśmy o tym tutaj. https://www.opzz.org.pl/opinie-i-analizy/polityka-gospodarcza/2024/01/opzz-nie-zapomina-o-stazystach W związku z tym Europejska Konfederacja Związków Zawodowych (EKZZ), której członkiem jest OPZZ, zainicjowała akcję, która ma za zadanie wzmocnienie wagi stanowiska związków zawodowych w trakcie prac Rady i Parlamentu Europejskiego nad dyrektywą w sprawie stażystów. Włączając się w te działania, wiceprzewodnicząca OPZZ, Barbara Popielarz, przedstawiła minister rodziny, pracy i polityki społecznej postulaty, których uwzględnienie w dyrektywie realnie poprawi sposób sytuację stażystów w państwach członkowskich UE. Istnieje szansa, że postulaty zostaną przychylnie przyjęte, bowiem minister już we wcześniejszej korespondencji z OPZZ deklarowała podjęcie wszelkich możliwych działań, aby projekt dyrektywy w sprawie stażystów realizował założone cele, a wartość i efektywność stażu były nierozerwalnie związane z jego jakością. Obecnie główną obawą jest zbyt wąski zakres projektu dyrektywy – obejmujący jedynie staże na otwartym rynku pracy. Takie ograniczenie może w praktyce osłabić obowiązującą na poziomie krajowym prawną ochronę stażystów, prowadząc do obniżenia standardów realizacji staży. Staż powinien wypełniać lukę między formalną edukacją a wejściem na rynek pracy. silny komponent edukacyjny, obejmujący odpowiednio dostosowane treści programowe oraz możliwość zdobycia praktycznych umiejętności w rzeczywistym środowisku pracy zapewni stażystom doświadczenie zawodowe i zwiększy ich szanse na zatrudnienie. Realizacja stażu powinna odbywać się na podstawie umowy za wynagrodzeniem, z pełną ochroną prawną i socjalną stażysty. Konieczne jest zapewnienie mu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Dyrektywa powinna oceniać szczegółowo kryteria charakteryzujące staż wysokiej jakości oraz przesłanki pozwalające na wykrycie tzw. fałszywych staży. Europejskie związki zawodowe przedstawiły propozycje takich kryteriów i przesłanek. Istotne, aby wyraźnie odróżnić staż od pracy opartej o umowę o pracy. Ważny jest też proces rekrutacji na staż, który powinien być przejrzysty i zgodny z kryteriami dostępności, a jego program i warunki przedstawione już na etapie naboru. Dyrektywa powinna także zobowiązywać państwa członkowskie do zapewnienia organom kontrolnym wystarczających zasobów osobowych, prawnych, technicznych i finansowych do przeprowadzania skutecznych kontroli i inspekcji w obszarze zgodności działań pracodawców z prawem i przeciwdziałania nadużyciom w obszarze realizacji staży. Elementem tych zasobów muszą być także kompetencje do nakładania skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar. Projekt dyrektywy w sprawie stażystów jest obecnie jedną z niewielu unijnych inicjatyw mającą na celu poprawę warunków zatrudnienia młodych osób, które borykają się z niestabilnymi warunkami świadczenia pracy w ramach stażu oraz niskiej jakości i gorzej płatnym zatrudnieniem. Tym bardziej istotne jest określenie minimalnych standardów realizacji staży w Unii Europejskiej, które zagwarantują równe traktowanie stażystów oraz zapewnią im podstawowe prawa i ochronę socjalną. Dyrektywa w sprawie stażystów musi zostać zatem szybko przyjęta i właściwie wdrożona do krajowego porządku prawnego. (KP)

04 marca 2025

W ramach realizacji projektu TUDO, OPZZ nawiązał współpracę z Unions 21 – organizacją z Londynu, wspierającą związki zawodowe w rozwijaniu nowoczesnych strategii i skutecznej reprezentacji pracowniczej. Eksperci Unions 21 przeprowadzili trzy spotkania networkingowe dla specjalistów TUDO, dzieląc się swoją wiedzą na temat negocjacji zbiorowych, cyfryzacji oraz wyzwań stojących przed współczesnymi związkami zawodowymi. - Pierwsze spotkanie (17.10.2024), prowadzone przez Anttiego Mäkiego, koncentrowało się na organizacji cyfrowej i zarządzaniu danymi. Uczestnicy omówili znaczenie digitalizacji, sposoby gromadzenia danych oraz wykorzystanie systemów CRM do efektywnego zarządzania członkostwem w związkach zawodowych. Ważnym elementem była także analiza doświadczeń członkowskich oraz budowanie strategii komunikacji z członkami organizacji. - Drugie spotkanie (17.01.2025) poprowadził Nick Scott, ekspert w dziedzinie AI i cyfrowej transformacji związków zawodowych. Uczestnicy poznali praktyczne zastosowania sztucznej inteligencji w działalności związkowej, uczyli się wykorzystywania narzędzi AI do zwiększania efektywności pracy, a także omawiali etyczne aspekty wdrażania AI w organizacjach. - Ostatnie spotkanie odbyło się 3 marca 2025 r. i poprowadziła je Becky Wright, Dyrektorka Wykonawcza Unions 21. Spotkanie było poświęcone strategii rozwoju związków zawodowych, wpływu cyfryzacji i sztucznej inteligencji na negocjacje zbiorowe oraz prawa pracownicze. Dziękujemy Becky Wright oraz całemu zespołowi Unions 21 za ich cenny wkład w projekt i wsparcie w budowaniu silniejszych mechanizmów dialogu społecznego!

03 marca 2025

Po uchwaleniu budżetu państwa i stawki płacy minimalnej na ten rok, przystąpiono do etapu dostosowania szeregu rozporządzeń, które szczegółowo określają stawki płac w poszczególnych kategoriach zaszeregowania osób zatrudnionych w sektorze finansów publicznych. To od zawartości tabel w rozporządzeniach zależy, jaki zakres wynagrodzenia może otrzymać pracownik sfery budżetowej na danym stanowisku pracy. OPZZ został poproszony przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o stanowisko do zmian rozporządzeń obejmujących zatrudnionych między innymi w: jednostkach budżetowych resortu sprawiedliwości, państwowych jednostkach budżetowych (w tym m.in. z obszaru ochrony zdrowia), pracowników niebędących nauczycielami zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w niektórych innych jednostkach organizacyjnych, jednostkach budżetowych resortu spraw wewnętrznych i administracji, jednostkach samorządowych. Przypomnijmy, że rząd ustalił w ustawie budżetowej na rok 2025 wysokość średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na poziomie prognozowanej inflacji (105,0 proc.). Zatem, ustalonego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej nie można uznać za podwyżkę wynagrodzeń. Stąd negatywna ocena OPZZ zmian proponowanych w rozporządzeniach. Wskazaliśmy, że płace w sferze budżetowej powinny wzrosnąć o co najmniej 15%. Negatywnie oceniliśmy fakt, że zmiany minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego są niewielkie, zatem w praktyce warunki bytowe pracowników nie zmienią się. Podkreśliliśmy, że w wyniku planowanych zmian sytuacja bytowa pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach budżetowych, w tym w samorządach, nie poprawi się. Sprzeciwiliśmy w szczególności określaniu stawek wynagrodzenia pracowników w kategoriach zaszeregowania poniżej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Oznacza to, że wielu pracowników musi otrzymać dodatki, aby ich uposażenie było co najmniej równe bądź wyższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Sugeruje to, że dodatki mogą nie spełniać w praktyce swojej ustawowej funkcji, co pogarsza warunki zatrudnienia w sferze budżetowej. Zgłosiliśmy zatem postulat, aby kwota najniższej stawki wynagrodzenia w pierwszej kategorii zaszeregowania nie była niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego przez Radę Ministrów na 2025 r. (4666 zł). OPZZ wskazał, że rozwiązania przyjęte przez Ministerstwo utrwalają spłaszczenie wynagrodzeń w sferze budżetowej. Uwagę zwraca przy tym także duży zakres między minimalną a maksymalną wysokością wynagrodzenia zasadniczego w poszczególnych kategoriach zaszeregowania, który może wpływać na nadmierne zróżnicowanie płacowe pracowników, których wynagrodzenie wynika z danej grupy zaszeregowania i prowadzić do nierównego traktowania. Widoczne jest to na przykład w podmiotach ochrony zdrowia ale nie tylko. W naszych opiniach uwagę poświęciliśmy płacom pracowników Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” im. Andrzeja Bączkowskiego. Nieadekwatne nakłady na wynagrodzenia pracowników Centrum wpływają na stan zatrudnienia, motywację i warunki pracy w tym podmiocie a przez to na otoczenie funkcjonowania instytucjonalnego dialogu społecznego w Polsce. Niedostateczne wsparcie finansowe pracowników tej instytucji ogranicza jej zdolność do podejmowania nowych inicjatyw wzmacniających współpracę między partnerami społecznymi. Bez należytego wsparcia finansowego jednostka ta nie będzie w stanie realizować swojej misji. Stąd postulujemy, aby stawki w tej tabeli zostały podwyższone, co przyczyni się do wzmocnienia roli dialogu społecznego. Mamy uzasadnione obawy, że nakłady na wynagrodzenia dla pracowników sfery finansów publicznych nie są wystarczające co ogranicza możliwość kształtowania płac w poszczególnych jednostkach budżetowych. Podkreślimy w związku z tym konieczność podjęcia pilnych działań na rzecz podniesienia rangi służb publicznych a pierwszym z nich powinno być zwiększenie o co najmniej 15% wynagrodzeń pracowników sfery budżetowej. (KP)